Morgunblaðið - 10.08.1993, Qupperneq 34

Anika Sjöfn Bemd-
sen — Minning
Fædd 10. mars 1947
Dáin 1. ágúst 1993
Elsku Anika systir mín er dáin.
Eftir að mér bárust þessi hræði-
legu tíðindi eru sterkustu minningar
mínar um hana frá því við vorum
litlar stelpur í faðmi fjölskyldunnar
á Smáragötunni. Ég er eins og
gamla fólkið sem man betur æsku
sína en tímann sem er að líða.
Anika systir var óvenju atorku-
samt barn. Venjulega var okkur
komið á skikkanlegum tíma í rúm-
ið, en svo kom fyrir kvöld og kvöld,
að við vorum látnar passa yngri
systur okk'ar og þá var auðvitað
ekki neinn til að skipa okkur í rúm-
ið. Ég var frekar kvöldsvæf og var
oft búin að fá nóg eftir vinnu dags-
ins, en Anika hafði nóga orku og
ég vissi ekki af fyrr en ég var kom-
in í alls konar stórframkvæmdir
með henni, til dæmis kappdrykkju
á þeim ágæta vökva, vatni, sem við
drukkum úr mjólkurflöskum,
saumaskap, koddaslag og fleiru
skemmtilegu. Með reglulegu milli-
bili fluttum við svo öll húsgögnin
til, sem ég hafði reyndar ekkert
sérstakt dálæti á, við fluttum þau
jafnvel á milli hæða.
Á sumrin, það var á þeim tíma
þegar sólin skein alltaf í heiði og
maður átti enga framtíð nema
kannski næsta dag, því að þá lifði
maður bara frá degi til dags. Já,
eitt af því marga sem við aðhöfð-
umst þá var -að halda sýningar í
„skýlinu" undir svölunum. Við lék-
um leikrit, lásum upp, sungum og
mig minnir að við höfum líka „dans-
að“ ballett. Fyrir hveija sýningu
var Anika systir kófsveitt við að
hræra út karamelludeig, sem við
settum á eldspýtur og seldum síðan
sýningargestum og líka poppkom,
sem við poppuðum, svo að þeir syltu
nú ekki heilu hungri á meðan á
sýningum stóð. Mig minnir að að-
gangseyrir hafi verið ein króna.
Meðalaldur sýningargesta var
fremur lágur því að það var auð-
veldast að ná pollunum inn á sýn-
ingamar.
Á milli þess sem Anika var eins
og þeytispjald í einhveijum stór-
framkvæmdum þá las hún. Hún las
og las, las allt sem hún náði í.
Möttu Maju-bækurnar voru í miklu
uppáhaldi hjá okkur systmnum um
tíma. Við dáðumst mikið að aðal-
söguhetjunni, sem var Matta Maja
sjálf. Hún var alfullkomin. Við öf-
unduðum hana líka dálítið því að
við vissum að við gætum aldrei
orðið eins og hún. Við gerðum þó
eina heiðarlega tilraun til að líkjast
henni dálítið:
Ég, Anika systir og vinkonur
okkar fóram snemma að sofa eitt
kvöldið. Það átti að vera frjáls-
íþróttaæfíng (í and^i Möttu Maju) í
ERFIDRYKKJUR
Verð frá kr. 850-
P E R L A N sími 620200
Erfldrykkjur
(ilæsileg kaíli-
hlað!)on5 íidlegir
stdir og m)ög
gin) þjónustík
Upplýsingar
í súna 2 23 22
FLUGLEIDIR
HÍTEL LIFTLEIIIIl
garðinum okkar ki. 6.00 að morgni
næsta dags. Hver okkar batt band-
spotta um tána og lét spottann lafa
út um gluggann niður að jörð. Sú
sem fyrst vaknaði átti að kippa í
spottann og vekja hinar. Við Ánika
systir hrukkum upp með andfælum
eldsnemma næsta morgun við sárs-
auka í stórutánni. Við stukkum út
í garð með nesti og nýja skó og
hófum upphitun með því að hlaupa
hringi í garðinum, næst var hástökk
og síðan langstökk. Eftir það þurft-
um við auðvitað að hvíla okkur og
borða nestið. Að því loknu voram
við eiginlega búnar að fá nóg, svo
að hver fór heim til sín og skreið
upp í hlýtt og notalegt rúmið sitt.
Ég held þetta hafí verið eina tilraun
okkar Aniku til að ná fullkomleika.
Það hvarflaði aldrei að mér ann-
að en að við Anika systir, og allar
hinar systur mínar, myndum verða
gamlar og hrukkóttar kellingar
saman, léttkalkaðar. Aðaláhugamál
barnabömin og kannski bama-
barnabörnin og til hátíðarbrigða
sérríflaska í „óhreinataustínunni",
til að lífga upp á tilverana.
Elsku Anika, við áttum svo
margt órætt. Ég vildi óska þess að
það væri hægt að spóla til baka.
Lilla systir þín
(Gerður Berndsen)
Þegar veðrið var gott, sólin skein
dag eftir dag og flestir á ferðalagi
eða á útisamkomum um verslunar--
mannahelgina' kvaddi elskuleg
mágkona mín, Anika, þennan heim.
Það var líkt og kólnaði í veðri
og sólin hætti að skína þegar okkur
barst andlátsfregn Aniku, þar sem
við vorum stödd á ferðalagi. Fjöl-
skyldu minni er það mikill harmur
að sjá á eftir Aniku og fá ekki að
njóta hlýju hennar og góðmennsku
lengur, þar sem hún lést langt um
aldur fram.
Foreldrar Aniku eru Áslaug Páls-
dóttir og Pétur Bemdsen en hann
lést 13. september 1990. Systur
Aniku era: Gerður, Margrét, Sól-
veig og Jóhanna Sigríður. Æsku-
stöðvar systranna voru á Smára-
götu 8 A, Reykjavík. Einnig átti
Anika hálfsystur, Þrúði Pálsdóttur
sem Áslaug Pálsdóttir átti í fyrra
hjónabandi.
Anika og Egill Guðmundsson
gengu í hjónaband 30. nóvember
1973 og eignuðust yndislegt heim-
ili í Lúxemborg, en Egill starfar
þar hjá flugfélaginu Cargolux. Böm
þeirra eru Áslaug Halldóra, Þórunn,
Egill Guðmundur og Rúna.
Á fallega heimilið þeirra Aniku
og Egils var ávallt gott að koma,
en vegna vinnu sinnar hjá Cargolux
var Egill oft lengi í burtu frá heimil-
inu og því reyndi mikið á Aniku við
heimilishaldið í fjarlægu landi, sem
hún sá um með miklum sóma. An-
ika var mikil húsmóðir í sér, hugs-
aði einstaklega vel um börnin og
heimilið sem var ákaflega fallegt
og smekklegt og bar vitni um elju-
semi hennar og natni. Allt var í röð
og reglu þar sem hún kom nálægt.
Anika var mjög gestrisin og stjan-
aði við alla gestkomandi. Öllum leið
sérlega vel í návist Aniku, enda var
hún mjög félagslynd og oftast hrók-
ur alls fagnaðar hvar sém hún kom.
Hún var mjög söngelsk og kunni
ótal söngtexta. Aniku leið best með
margt fólk í kringum sig. Þeir voru
ófáir ættingjar og vinir sem heim-
sóttu Aniku og Egil til Lúxemborg-
ar ár eftir ár og nutu einstakrar
gestrisni hennar eins og þeir væru
komnir á fimm stjörnu hótel án
þess að hún ætlaðist til nokkurs í
staðinn.
Eftir margra ára búsetu í Lúxem-
borg ákváðu Anika og Egill árið
1990 að festa kaup á íbúð í Árbæ
í Reykjavík til þess að böm þeirra
misstu ekki öll tengsl við ættjörðina
og til að vera nær ættingjum sínum.
Flutti Anika með börnin til íslands
þar sem þau ganga nú í skóla, Þór-
unn í Versló, Mummi í MR og Rúna
í Árbæjarskóla, en Egill hefur síðan
komið til íslands í öllum sínum
fríum frá fluginu til að vera með
fjölskyldu sinni á íslandi. Elsta dótt-
ir þeirra, Áslaug Halldóra, er gift
Leifi Hansen og búa þau og starfa
í Lúxemborg. Þau eiga eina dóttur,
Jennýju, sem var sólargeislinn
hennar ömmu sinnar.
Ég bið góðan guð að styrkja
bróður minn, Egil, og börnin, Ás-
laugu, Þóranni, Egil og sérstaklega
hana Rúnu sem er aðeins 15 ára
og missir svo mikið. Einnig votta
ég Áslaugu, móður Aniku, og systr-
um hennar og ættingjum samúð
mína og bið guð almáttugan að
varðveita og styrkja ykkur öll.
Böðvar Guðmundsson.
Mágkona mín er látin, aðeins 46
ára gömul. Alltaf er erfitt að sætta
sig við dauðann, en þegar kona í
blóma lífsins deyr svo snögglega,
þá er sorgin óbærileg.
Anika og Egill bróðir minn
bjuggu nánast allan sinn búskap í
Lúxemburg, en þar hefur Egill unn-
ið í fjölda ára. Þau giftu sig fyrir
20 árum og eignuðust þijú yndisleg
böm saman, sem öll era á unglings-
aldri. Áður hafði Anika eignast
dóttur, sem býr í Lúxemborg ásamt
eiginmanni og dóttur og gekk Egill
henni í föðurstað. Ávallt hefur ver-
ið mjög kært með þeim.
Fyrir u.þ.b. 3 áram ákváðu þau
að Ánika flytti heim með bömin,
svo þau misstu ekki tengsl við land-
ið sitt. Egill hefur komið heim eins
oft og kostur er. Þau eignuðust
yndislegt heimili í Árbænum, þar
sem gott var að koma og húsmóðir-
in hugsaði um heimilið og börnin
af einstakri umhyggju.
Ég heimsótti þau tvisvar þegar
þau bjuggu í Lúxemborg og minn-
ist þess með miklu þakklæti hversu
þessi fallega og hlýja kona vildi
bókstaflega allt fyrir mig gera. Ég
bið Guð að blessa Egil, börnin og
barnabam, einnig Áslaugu, móður
Aniku, og systurnar, en einstakt
og náið samband hefur verið með
þeim systram og móður þeirra. Ég
votta ykkur öllum mína dýpstu sam-
úð.
Blessuð sé minning Aniku Sjafn-
ar Berndsen.
Ágústa og fjölskylda.
Elsku Anika frænka mín er dáin
og mig langar til að kveðja hana.
Sterkustu minningar mínar um
Aniku eru hve barngóð hún var og
hversu sætan og smitandi hlátur
hún hafði.
Ég fór í fyrstu utanlandsferð
mína, níu ára gömul, ásamt ömmu
minni til Lúxemborgar þar sem ég
dvaldi hjá Aniku og íjölskyldu henn-
ar i mánuð. Hún tók mér ofsalega
vel og var svo góð við mig að ég
gleymdi næstum að sakna foreldra
minna. Mig langar að þakka henni
sérstaklega fyrir þennan tíma.
Ég finn innilega til með Agli
manninum hennar, Áslaugu elstu
dóttur hennar, sem býr úti í Lúxem-
borg ásamt Jennýju litlu og eigin-
manni, og Þóranni, Mumma og
Rúnu, sem hafa búið hér á íslandi
með mömmu sinni síðustu árin.
Takk fyrir allt.
Þín frænka Ragnheiður.
Elsku Anika er farin frá okkur
og ég veit að hversu heitt sem víð
óskum þess kemur hún ekki til
baka. Það eru erfiðir tímar fram-
undan hjá öllum þeim sem elskuðu
hana og ég finn það meira núna
en nokkurn tímann áður, hvað það
er dýrmætt að vera í stórri fjöl-
skyldu sem stendur saman og styrk-
ir hvert annað. Anika var ein af
systram hennar mömmu og vegna
þess hve þær voru allra duglegar
að hittast með börnin sín á ég
margar skemmtilegar minningar
um Aniku frænku.
Anika var alltaf í miklu uppá-
haldi hjá mér alveg frá því ég var
lítil stelpa. Hún var alltaf svo hlý
og notaleg og undantekningarlaust
tók hún á móti mér með bros á vör
og kærleik í augum.
Mér er það mjög minnisstætt
þegar ég fór í heimsókn til Aniku
og Egils í Lúxemborg. Það var
yndislegur tími þar sem ég fékk
að vera í faðmi góðrar fjölskyldu í
kringum uppáhaldsfrændsystkini
mín. Þar var allt gert til þess að
gera dvölina mína þar sem þægileg-
asta.
Anika var sérlega gjafmild og
öll af vilja gerð til þess að gera
manni Iífíð sem skemmtilegast. Hún
lagði mikið upp úr því að gefa fal-
legar gjafir en það var fátt nota-
legra en að fá pakka frá Lúxem-
borg, með notuðum fötum af íjöl-
skyldunni vegna þess að það var
alltaf svo sérstök og góð lykt af
fötunum. Ég bað mömmu mína oft
um að kaupa alveg eins þvottaefni
og hún Anika notaði en það fékkst
ekki á Islandi. En það var ekki
bara góð lykt af þvottaefninu sem
hún Anika notaði, heldur var hún
alltaf svo hreinleg og snyrtileg með
sjálfá sig og allt sitt í kringum sig.
Hún lagði alltaf mikið upp úr því
að hafa fallegt heimili fyrir sig og
fjölskyldu sína og hafði hún mjög
nærat auga fyrir fallegum hlutum.
Ég fékk oft að heyra frá mömmu
minni hvað Anika væri dugleg og
kraftmikil og góð í flestum íþrótt-
um.
Það er ekki lengra síðan en í'
júní að fjölskyldan hittist uppi í
sumarbústað þar sem amma Áslaug
hélt upp á afmælið sitt. Þar fórum
við í marga leiki og skemmtum
okkar vel. Ég man hvað Anika naut
sín þar og var ánægð með að geta
tekið þátt í öllu þessu með okkur
þrátt fyrir veikindin sem hún átti
við að stríða.
Anika skilur eftir sig eiginmann
og Ijögur yndisleg börn og ég veit
að það er ekkert mikilvægara en
móðurhlutverkið sem hún tók mjög
alvarlega. Anika kveður þennan
heim með göfugt hlutverk að baki.
Ég vona að fölskylda hennar eigi
eftir að finna einhvern innri styrk.
Sérstaklega vil ég biðja góðan guð
um að gefa ömmu minni styrk þar
sem hún horfir á eftir barninu sínu
svona ungu.
Bryiya frænka.
Mig langar til að minnast elsku-
legrar konu með örfáum orðum.
Hjartahlýrri og göfugri mannesku
var ekki hægt að finna. Viðkvæm
var hún og mátti ekkert aumt heyra
eða sjá án þess að taka það mjög
nærri sér. Það er sárt að sjá á eft-
ir Aniku í blóma lífsins en ég trúi
að hennar bíði eitthvað annað og
meira í guðssölum.
Elsku vinkona, ég sé þig fyrir
mér svífandi á englavængjum, bros-
andi bjarta og fallega. Vertu sæl,
minningin um þig mun lifa sterkt
í hjarta mínu.
Elsku Egill, Áslaug, Þórunn,
Mummi og Rúna, guð blessi ykkur
og styrki.
Jóhanna.
Ó hve létt er þitt skóhljóð
og hve leingi ég beið þín,
það er vorhret á glugga,
napur vindur sem hvín,
en ég veit eina stjömu,
eina stjömu sem skín,
og nú loks ertu komin,
þú ert komin til mín.
(Halldór K. Laxness, Maístjaman.)
Mig langartil að kveðja elskulega
systur mína, Aniku, með nokkrum
fátæklegum orðum. Hún var mikið
fyrir íslensk sönglög og var Maí-
stjarnan eitt af hennar uppáhalds-
lögum. Það var gaman að syngja
með henni því að hún kunni alltaf
alla texta svo þá var um að gera
að standa sem næst henni þegar
lagið var tekið ef maður var ekki
með textann á hreinu.
Æskustöðvar okkar voru á
Smáragötunni. Það var gott um-
hverfi að alast upp í. Allir í götunni
voru eins og stór fjölskylda og
mundum við eftir öllum sem bjuggu
þar. Það er margs að minnast úr
stórum systkinahópi. Við systurnar
vorum mjög samrýndar og töluðum
oft um það hvað við ættum gott
að vera svona margar og gátum
við ekki ímyndað okkar hvernig líf-
ið væri án hver annarrar. Við voram
á svipuðum aldri og áttum þess
vegna margt sameiginlegt. Við
töluðum alltaf mikið saman og
reydnar stundum allar í einu og þá
oftar en ekki ofan í hveija aðra.
Anika og ég vorum sammála í svo
mörgu eins og sést á makavali okk-
ar því að við giftumst bræðram.
Bömunum okkar fannst oft gaman
til þess að hugs að þau væru næst-
um eins og hálfsyskin.
Þegar Anika flutti út til Lúxem-
borgar tókum við systurnar þátt í
eftirvæntingunni og öllu því sem
fylgir að flytja búferlum milli landa.
Við ákváðum þá, að þrátt fyrir að
hún byggi svo langt í burtu mynd-
um við gera allt til þess að missa
ekki samband. Svo sáum við að það
var allt of langt milli okkar og við
systurnar fóram ekki eins oft til
hennar og við ætluðum okkur. An-
ika kom þá bara til okkar og var
það undravert hvað hún var dugleg
að ferðast milli landa með börnin
sín og allan þann farangur sem
fylgir ungum börnum. Þá var nú
glatt á hjalla hjá ömmu Áslaugu
þar sem barnabörnin hennar
skemmtu sér konunglega. Frá því
að við systurnar giftumst og áttum
börnin okkar var aðalsamkomu-
staðurinn heima hjá henni mömmu.
Anika systir dvaldi alltaf hjá henni
þegar hún kom heim í sínum fríum.
Síðan Anika flutti heim til okkar
var það ein af okkar bestu stundum
þegar mamma og við systurnar fór-
um í búðarráp og stunduðum kaffi-
húsin. Því má ekki gleyma, að hún
mamma er eins og ein af okkur
systrunum og okkar besti vinur.
Eftir að Anika og börnin fluttu
heim var gaman að fylgjast með
því hvað þau vora öll dugleg að
aðlagast öllu því sem var nýtt fyrir
þeim. Hún var stolt af öllum börn-
unum sínum. Eiga þau margs að
minnast um góða móður.
Ég kveð Aniku systur mína með
söknuði og þakka henni fyrir allt
og allt. Hún var yndisleg mann-
eskja, hjartahlý og góð. Minningin
um yndislega systir lifír áfram.
Ég vil biðja góðan guð að styrkja
móður mína og okkur öll við þennan
mikla missi.
Elsku Egill minn, Áslaug, Þór-
unn, Mummi, Rúna, Leif og Jenný,
ég bið algóðan guð að vernda ykk-
ur og styrkja um alla framtíð.
I lokin má ég til að setja hér
eitt lítið ljóð eftir Stein Steinar, eitt
af mörgum sem pabbi fór oft með
fyrir okkur stelpurnar.
Hér hvílast þeir, sem þreyttir göngu luku,
í. þagnar brag.
Ég minnist tveggja handa, er hár mitt struku
einn horfinn dag.
Ó, guðir þér, sem okkur örlög vefið
svo undarleg.
Það misstu allir allt, sem þeim var gefið,
og einnig ég.
Og ég, sem drykklagt drúpi höfði yfír
dauðans ró,
hvort er ég heldur hann, sem lifír,
eða hinn, sem dó?
Margrét (Systa)