Morgunblaðið - 07.10.1993, Side 37

MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 7. OKTÓBER 1993
37
foreldra- og nemendafélagi dansskói-
ans sem stofnað var á liðnum vetri.
Hún náði því að horfa á drenginn
sinn, sem reyndar er ungur maður í
menntaskóla, taka á móti gullverð-
launum í keppni í samkvæmisdönsum
á liðnu vori. Gleði réð þá ríkjum
meðal ættingja og vina.
Þórdís stóð á meðan stætt var og
aldrei heyrði ég hana tala um neitt
nema það sem gott var og ánægju-
legt. Hún var alltaf jafn elskuleg og
aðlaðandi og stutt í hlýja brosið. Ég
minnist hennar sem yndislegrar konu
og góðrar móður og mikið hlýtur hún
að hafa verið góð við þá sjúklinga
sem hún hjúkraði á allt of stuttri
ævi sinni.
Ég votta fjölskyldu hennar mína
dýpstu samúð og bið góðan guð að
styrkja hana. Blessuð sé minning
Þórdísar S. Friðriksdóttur.
Matthildur Guðmundsdóttir.
Eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt
sem dropi breytir veig heillar skálar.
Þel getur snúist við atorð eitt.
Aðgát skal höfð í nærveru sálar.
(E.B.)
Þórdís Friðriksdóttir sjúkraliði lést
langt fyrir aldur fram 28. september
síðastliðinn. í annað sinn á aðeins
tveimur mánuðum kveðjum við góð-
an starfsfélaga og vin. Þórdís hafði
starfað hér um árabil við góðan orðstí
er hún veiktist fyrir einu og hálfu
ári. Við vonuðum öll að henni tækist
að sigrast á skæðum sjúkdómi, sjálf
var hún lengi vongóð um bata.
Þórdís var hreinskiptin og heiðar-
leg, hafði ákveðnar skoðanir sem hún
lét óhikað í ljós, fær í fagi sínu sem
sjúkraliði og ósérhlífin þegar sjúkl-
ingar hennar áttu í hlut. Hún var
sjálfstæð í störfum og henni eigin-
legt að hafa frumkvæði, en jafnframt
mjög félagslynd og hneigð fyrir sam-
starf. Sjúklingar hennar minnast
þess hve hún var glöð og upplífgandi.
Á haustmánuðum 1977 tók til
starfa sjúkradeild fyrir aldraða í
Hafnarbúðum við Tryggvagötu,
skammt frá höfninni. Ýmsum þótti
staðarvalið ekki lofa góðu, hávaði frá
vinnuvélum og umferð væri svo mik-
il að það samrýmdist ekki þörfum
aldraðs fólks, sem fyrst og fremst
þyrfti á ró og hvíld að halda, en fljót-
lega kom annað í ljós.
Hávaði utan dyra truflaði ekki
okkar skjólstæðinga. Lífið við höfn-
ina og litadýrð sólarupprásar og sól-
arlags vakti aftur á móti unaðs- og
gleðitilfinningu, bæði hjá vistmönn-
um og starfsfólki. Þórdís Friðriks-
dóttir hóf störf á fyrstu mánuðum
deildarinnar. Við komu hennar fjölg-
aði sólargeislunum, þessi hávaxna
brosmilda stúlka vann verk sín af
svo mikilli alúð og myndarbrag að
unun var að fylgjast með því. Það
er auðvelt að kalla fram í hugann
ótal myndir af hennar fallegu vinnu-
brögðum. Hún hafði lag á að láta
fara vel um skjólstæðinga okkar,
hvort sem þeir lágu í rúmi eða sátu
á stól og spjalla við þá á sinn glað-
lega og elskulega hátt. Hún fékk líka
margt fallegt brosið að launum, jafn-
vel frá þeim sem aðrir héldu að
væru hættir að brosa. Þeir sem hafa
unnið með Þórdísi frá stofnun deild-
arinnar finna best hvað hennar skarð
er vandfyllt.
Margt hefur verið sagt um gildi
þess að brosa. Á vinnustað sem þess-
um eigum við sérstaklega mikið að
þakka þeim_sem lífga og gleðja.
Þórdís var mjög gefandi persóna,
óspör á að gefa okkur hlutdeild í
gleði sinni yfir lífi sínu, íjölskyld-
unni: góðum eiginmanni Kai'el Krist-
jánssyni prentara og börnunum
þeirra Friðrik Inga og Þórdísi. Fjöl-
skyldan var mjög samrýnd og sam-
hent. Öll æfðu þau dans af miklum
áhuga og náðu þar góðum árangri,
einkum sonurinn Friðrik Ingi, enda
var dansinn hjartans mál þeirra allra.
Það er sárara'en tárum taki að
þurfa að kveðja þetta líf á miðjum
aldri. En harmtölur voru Þórdísi síst
í hug. Hún bar veikindi sín af miklum
hetjuskap og sinnti störfum sínum á
meðan orkan entist.
Vinnustað sínum Hafnarbuðum,
starfsfélögum og skjólstæðingum
auðsýndi hún mikla tryggö og rækt-
arsefni. Hún 'ífeit hér inn er hún fékk
því við komið, hress og hlýleg og
bjartsýn þrátt fyrir slæmar horfur.
Við viljum að leiðarlokum þakka
samfylgd sem einkenndist af sam-
viskusemi, kurteisi, virðingu fyrir
einstaklingnum ásamt glettni, hlýju
og lífsgleði. Aðstandendum sendum
við innilegar samúðarkveðjur. Þó trú-
in vilji falla í skuggann meðan allt
leikur í lyndi á yngri árum, þá er
hún styrk stoð þegar á reynir og
erfiðleikar og sorgir steðja að. Því
■viljum við að lokum riija upp orð
skáldsins:
Þótt þú gleymir guði
þá gleymir guð ekki þér. (Mggas)
Blessuð sé minning Þórdísar
Kristjánsdóttir.
Starfsfólk og sjúklingar
Hafnarbúðum.
Kveðja frá Seyðisfirði
Hve sæl, ó hve sæl, er hver leikandi lund
sri lötaOu’ engan flag fynr solarlags stund.
Þessar ljóðlínur Matt. Joch. komu
mér í hug, þegar okkur hjónunum
barst símleiðis fregnin um lát Þórdís-
ar Soffíu Friðriksdóttur, en hún lést
28. september sl. á Landspítalanum
eftir erfiða sjúkralegu. Sorgarfregn
þessi átti þó ekki að koma okkur
alveg að óvörum, því að sýnilegt
þótti síðustu vikur að hvetju drægi.
Samt sem áður eru fréttir sem þess-
ar alltaf áfall þeim sem að viðkom-
andi standa. Auðvitað vonuðum við
og báðum þess að Dísu tækist að
víkja sér undan skárum „sláttu-
mannsins snjalla", en „enginn má
sköpum renna“.
Það þykir eðlilegur gangur lífsins
að fölnuð lauf falli til jarðar að
hausti, svo sem nú gerist í náttúr-
unni. En iðjagrænt lauf sem fellur á
miðju sumri lífs síns, er erfitt að
sætta sig við. Það hefur gerst núna,
og eftir stöndum við undrandi, ráð-
villt og spyijandi.
Dísa fæddist í Reykjavík 3. mars
1953 og óx úr grasi á heimili for-
eldra sinna, Ingunnar Hlínar Björg-
vinsdóttur úr Reykjavík, og Friðriks
Sófussonar frá Eskifirði, ásamt
systkinum sínum ijórum, Björgvini
Steinari, F’riðriki Marinó, Guðnýju
Hlín og Freygerði Maríu. Bernsku-
spor sín steig hún í Höfðaborginni,
þar sem fjöiskyldan bjó hennar fyrstu
ár. Þangað’ var gott að koma þegar
erindi þurfti að reka í höfuðstaðnum.
Þar biðu vinir í varpa, þá von var á
gestum. Oft var þá glatt á hjalla,
ekki síst vegna nærveru Dísu litlu,
sem söng og dansaði fyrir viðstadda,
auk þess sem mörg spakleg setning-
in kom frá henni. Sannast sagna
áttu viðstaddir stundum erfitt vatni
að halda þegar henni tókst sem best
í sinni barnslegu einlægni.
Á æsku- og unglingsárum sínum
dvaldist Dísa oft á sumrum hjá ömmu
sinni og afa á Eskifirði, þeim Þórdísi
Guðjónsdóttur og Sófusi Eyjólfssyni,
sem hún reyndar bár nöfn af. Þau
eru nú bæði látin. Þar var henni vist-
in kær, ekki síður en ömmu og afa.
Svo liðu árin eitt af öðru. Fjöl-
skyldan fluttist að Grensásvegi 52
og síðan að Safamýri 46.
Á unglingsárum sínum slasaðist
Dísa illa í umferðinni, en með dugn-
aði og þrautseigju náði hún heilsu á
ný. Eins og flest ungt fólk, fór hún
að vinna fyrir sér þegar aldur leyfði.
Ég veit að þar fór góður starfskraft-
ur, ekki síst vegr.a jákvæðrar og
léttrar lundar. Enda sagði hún oft á
þeim árum skemmtilegar sögur af
vinnustöðum sínum, þegar heim var
komið að kveldi.
Dísa hóf sjúkraliðanám í byijun
árs 1974 og lauk því 1975. Sem
sjúkraliði starfaði hún síðan meðan
kraftar leyfðu.
Árið 1974 gekk hún eitt af sínum
mörgu gæfusporum. Þá giftist hún
eftirlifandi manni sínum, Karel
Kristjánssyni prentara. Þeim varð
auðið tveggja efnilegra barna, en þau
eru Friðrik Ingi sem nú er tæpra 18
ára, og Þórdís sem er aðeins 11 ára.
Heimili fjölskyldunnar er að Álfheim-
um 9. Mér er það kunnugt að Karel
annaðist konu sína af sérstakri alúð
og fómfýsi í hennar erfiðu sjúkra-
legu. Fyrir það ber honum virðing
og þökk.
Enginn getur lýst þeim söknuði
og þeirri sorg sem nú sækir fjöl-
skyldu Dísu. Þar duga skammt nokk-
ur fátækleg orð sem fram eru sett
sem þökk til Þórdísar Soffíu, fyrir
þá birtu sem hún veitti inn í líf sinna
samferðamanna. Ég veit að sú birta
mun áfram lýsa eiginmanni hennar,
börnum, foreldrum og systkinum,
ásamt okkur hinum sem henni kynnt-
umst. Við vonum að tíminn, þetta
torskilda hugtak sem bæði gefur og
tekur, mildi þann söknuð, sem nú
hefur sest að í sálum ástvina henn-
ar, og skilji eftir ljúfar minningar
um hana. Þeim er hér vottuð dýpsta
samúð. Útför Þórdísar Soffíu verður
gerð 7. október frá Áskirkju.
Dísa mín. Eins og „vinir í varpa“
þinnar fjölskyldu hafa ætíð tekið
móti mér og mínum, veit ég að tekið
verður móti þér í þinni nýju vist. Far
þú í friði.
Jóhann B. Sveinbjörnsson.
Bróðir okkar, t SIGURÐUR J. SIGURÐSSON frá Skammbeinsstöðum,
verður jarðsunginn frá Marteinstungukirkju laugardaginn 9. októ- ber kl. 14.00.
Systkini hins látna.
t
Móðir okkar,
ÞÓRVEIG S. AXFJÖRÐ,
Auðarstræti 9,
Reykjavík,
andaðist á Vífilsstöðum 4. þessa mánaðar.
Jarðarförin auglýst síðar.
Brynhildur og Jensina Jensdætur.
t
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÓLAFÍA INGIBJÖRG ÞORGILSDÓTTIR
frá Þórshamri í Sandgerði,
Eskihlfð 12b,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 8. október 1993
kl. 10.30.
Oddný Jónasdóttir,
Þorgils Jónasson, Vilborg Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Konan mín, móðir okkar, tengdamóðir
og amma,
INGER MARIE STIHOLT,
andaðist í Danmörku 28. september.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
Aðalsteinn Guðnason,
Sigrfður Aðalsteinsdóttir, Sigþór Hilmisson,
Guðni Niels Aðalsteinsson, Ásta Þórarinsdóttir,
Björn Aöalsteinson,
Erla María Sigþórsdóttir.
t
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
KARLÓSKARJÓNSSON
skipstjóri,
sem andaðist þriðjudaginn 28. septem-
ber, verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni
f Reykjavfk föstudaginn 8. október
kl. 13.30.
Ingigerður Karlsdóttfr, Hjalti Pálsson,
Valdimar Karlsson, Steinunn Bjarnadóttir,
Karl Karlsson, Anna Marfa Valsdóttir,
Jón Þór Karlsson, Unnur K. Sveinsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Móðir okkar og tengdamóðir,
ELÍN KRISTJÁNSDÓTTIR,
Laufskálum,
Álfheimum 35,
lést á öldrunardeild Landakotsspítala 5. október sl.
Jarðarförin auglýst síðar.
Börn og tengdabörn.
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN STEFÁNSSON,
Siglufirði,
sem lést 1. október sl., verður jarðsunginn frá Siglufjarðarkirkju
laugardaginn 9. október kl. 14.00.
Gunnar Stefánsson, Hanne Tomsen,
Sune Bjarke og ída Freyja.
t
Faðir minn, tengdafaðir og afi,
FRIÐRIK GUÐMUNDSSON,
áðurtil heimilis
á Skúlagötu 68,
er lést á elli- og hjúkrunarheimilinu Grund 1. október, verður jarð-
settur frá Fossvogskapellu föstudaginn 8. október kl. 13.30.
Örn Friðriksson, Unnur M. Guðmundsdóttir,
Þórunn Arnardóttir, Helgi Gfslason,
Elín Arnardóttir,
Friðrik Arnarson,
Guðrún Arnardóttir.
t
Innilegar þakkir til allra þeirra, sem sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
ÓLAFAR INGUNNAR BJÖRNSDÓTTUR,
Ásbraut 15,
Kópavogi.
Sérstakar þakkirfærum við starfsfólki deildar 11-E, Landspítalanum.
Magnús A. Magnússon.
Kolbrún D. Magnúsdóttir, Björn Ólafsson,
Björn M. Magnússon, Steinunn Torfadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Innilegar þakkir sendum við öllum, sem sýndu okkur samúð og
vinarhug við andlát og útför eiginmanns míns, föður okkar, tengda-
föður og afa,
EIRÍKSS. GUÐJÓNSSONAR.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki krabbameinsdeildar 11E,
Landspítalanum, og starfsfólki við Héimastoð krabbameinsdeilder
fyrir frábaera umönnun og hlýhug.
Katrín Sæmundsdó«ir.,
Agnes S. Eiríksdóttir, Marinó 6. Gíslasen,
Guðjón Eiríksson, Guðrún M. Gunrrarsdóttir,
Þröstur Eiríksson, Ann Toril Lindstad,
Guðrún K. Eiríksdóttir, Jóhannes Brynjólfsson,
Katrín Þóra; Ingvar Örn; Agnes Sunniva; Bára Dís;
Gfsli Erlendur; Bjarki Dagur; Brynjar.