Morgunblaðið - 10.10.1993, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. OKTÓBER 1993
15
Hrukkukrem
Nurture bcetir d augljójan bdtt fínar Líuur og hrukkur
Eftir eirui notkun er 31% minnkun d hrukkudýpt
Fau*t í betri onyrtivöruverAunum og apótekunu
ið dasaður og vankaður og það
bjargaði honum að festast í netinu
nærri. yfirborðinu. Hann gat því
haldið höfðinu ofan vatns. Karl
A. Sigurgeirsson er að því er virð-
ist leiðtogi þessa hóps og hann
tekur fram að það sé ekki ófrávíkj-
anlegt að fugl komi í netin, en þó
vilji það brenna við. Fimm hávellur
liggi í valnum það sem af sé túm-
um. í einni og sömu vitjun í fyrra
komu upp 30 dauðar hávellur, en
slík uppákoma er hrein undan-
tekning. Það er ekki að sjá að
þetta hreyfi alvarlega við stofnin-
um, því víða um vatn eru hópar
af hávellu.
Út frá þessum vangaveltum um
hávellur hrekkur fram gömul saga
af Borgfirðingi sem kom að kvöldi
dags í skála við Amarvatn skammt
frá ósi Skammár. Hann var afar
lúinn eftir nokkra hrakninga í
þoku. Hungur hrjáði hann einnig,
þannig að hann tók traustataki
bát sem hann fann við Skammá-
rósinn. Reri hann út, en gætti
þess, til að villast ekki, að heyra
jafnan gjálfrið í Skammá og foss-
inum. Hann tók veiðistöng sem
var í bátnum, kastaði út spæni og
lagði síðan stöngina í botn bátsins
og flatan stein ofan á. Síðan reri
hann fram og aftur og dró þannig
spóninn aftan í bátnum. En þetta
var þreyttur maður og hann dott-
aði við róðurinn og hrökk hann
upp við skræki í gamla veiðihjól-
inu. Er hann leit til stangarinnar
sá hann að hún dróst aftur eftir
bátnum. Bátveijinn snaraðist til
og greip stöngina og honum til
undranar og hrollvekju sá hann
ekki betur en að línan leitaði til
himins og fárleg gól kváðu við í
dimmri þokunni. Ekki leist honum
á blikuna, en tók samt á veiðitólun-
um þar eð hann vildi ekki tapa
veiðarfæranum fyrr en í fulla
hnefana. Eftir mikið reiptog náði
hann inn dálítilli línu og sá þá,
að himbrimi einn mikill var á enda
línunnar. Lengi glímdi bátsveiji
við flugdrekann, en viðskiptum
þeirra lauk með þeim hætti að
himbriminn sleit línuna og hafði
spóninn með sér. Hvarf hann svo
ýmist gólandi eða hlæjandi út í
þokuna og hvarf, en bátsveiji
mátti hyerfa til lands veiðarfæra-
laus.
Gefur á „sjó“
Veðrið gekk niður um nóttina
og í morgunsárið sá meira að segja
til sólar. Enn var eftir að vitja um
„trossur" sem hverfa varð frá er
óveðrið skall á. Dagurinn heilsar
með glæsileika. Eiríksjökull í öllu
sínu veldi blasir við, Langjökull
og Krákur á Sandi. Vatnið er
spegilslétt og við blasa álftir, him-
brimar og hávellur. Einhvers stað-
ar úti í heiðinni ropar ijúpa og það
er nóg af henni út um allt. Alls
teljum við í ferðinni 14 hópa, að-
eins úr bílslóðinni, 6 til 14 fugla
í hveijum hóp. Ekki alveg útdauð
enn sú gamla.
Er menn gera bátinn kláran er
ljóst að veðrið er sýnd veiði en
ekki gefin. Það strekkist úr norðri
og dimm þoka leggst yfir. Það er
samt ekki um annað að ræða en
að halda til „hafs“ og finna tross-
una. Þeir Dísarmenn era ekkert
allt of bjartsýnir þar eð baujan er
hvitur smádunkur sem sést illa við
þessi skilyrði. Enda er hringsólað
talsvert áður en duflið kemur í ljós.
Og þá hefst vitjun.
Það er vart meira en 2-3 gráðu
hiti í norðanþræsingnum og blaða-
menn verða þess skyndilega varir
að „Dísirnar" era berhentar við
þetta. Ein „Dísin“ mokar ís í fiski-
kassa með beram höndum. Onnur
„Dfs“ hífír netið upp úr og greiðir
úr því silunga og þriðja „Dísin“
blóðgar og stingur aflanum jafn-
harðan ofan í „camparíið". „Camp-
aríið“ er þess eðlis að áhangendur
þess drykks gætu hugsanlega
misst lystina. Upphaflega er
„Camparíið" vatn í fötu blandað
íshröngli. Er blóðgaðar bleikjumar
taka síðustu sporðaköstin ofan í
fötunni, lagar úr þeim blóðið og
Dalakofinn á uppleib
15% afsláttur af okkar lága vöruverði í eina viku
Dalakofinn,
Linnetsstíg 1, 2. hczb, sími 54295.
A6 lörninni afstaóinni, loiió
geirsson, Ingólfur Guónason
litar vatnið rautt. Með einhveijum
hætti nær þessi samsetning ná-
kvæmlega Camparílitnum og við
augum blasir full fata af Camparí
á ís með bleikjusporða og gapandi
og geyspandi, hálsskorna bleikju-
hausa skagandi upp úr!
Á meðan Karl tínir bleikjurnar
úr trossunni segir hann okkur frá
því að markaðir fyrir fískinn séu
fyrst og fremst í Hollandi. Hann
segir markaðinn daufan um þessar
mundir og ekki veitti af átaki í
þeim efnum. „Einn galli er sá, að
fískurinn er heldur smár. Það
gengi betur að selja hann ef hann
væri vænni. Hitt er svo annað
mál, að við höfum tekið tvö tonn
af físki úr vatninu i ár og höfum
verið að grisja mun lengur. Það
er mál manna að fískur fari stækk-
andi,“ segir Karl. Hann virðist
hafa lög að mæla. Það er talsvert
af físki í trossunni og margt af
honum er ágætur fískur, frá 0,5
og upp í 1,5 pund. Stöku fiskur
stærri, allt að 3 pund. Tvær hávell-
ur era einnig steindauðar í tross-
unni. Karl getur þess að kaupend-
ur aflans séu afar vandfýsnir.
Ekki megi sjást netafar á fískinum
og helst þurfi hann að vera lifandi
í netinu er hann er tekinn. „Þessi
fískur þarf að hafa 7 til 8 daga
geymsluþol frá þeim degi að við
tökum hann spriklandi úr vatn-
inu,“ segir Karl. Þetta með neta-
förin leysa „Dísimar“ með þeim
hætti að nota möskvastærð sem
umrædd stærð silungs festir sig í
á hausunum. Karl bætir við, að
það sé ef til vill það merkilegasta
við þennan veiðiskap að hann sé
til marks um hvað hægt sé að
gera við allsendis ónýttar auðlind-
ir. „Hér höfum við mörg silungs-
vötn og ég er líka í svona verk-
efni með bændum á Ströndum.
Við erum að líta rekann. Meðan
þetta liggur óhreyft era engin
verðmæti í því, en ef menn bera
f.v.: Bryniólfur Sveinbjörnsson, Guómundur Karlsson, Þráinn Traustason, Karl
og Guómundur Ingólfsson.
Sigur-
sig eftir björginni þá er hún þama.
Þetta era ef til vill engir stórpen-
ingar, en safnast þegar saman
kemur og á samdráttartímum
verður að líta til allra möguleika,"
segir Karl ákveðinn.
Síðasta bleikjan hefur verið inn-
byrt, vel á annað hundrað silungar
liggja í valnum. Það var gífurlega
mikið af vatnagróðri í netunum,
rokið um nóttina kom miklu róti
á vatnið. Það er einnig skolað, en
var þó miklu verra. Þá er eftir að
koma sér til lands og enn er
myrkraþoka. Þá er að stýra upp
í vindinn og vona að áttin hafí
ekki snúist á meðan vitjað var um
netin. „Dísirnar“ eru ótrúlega
naskar í blindunni og renna bátn-
um nánast beint í naust.
Við bátalægið er aðgerðarskúr-
inn á hjólum með rafdrifnu renn-
andi vatni og þar standa hinar
„Dísimar“ við aðgerð. Hafa staðið
þar síðan við hinir héldum til
„sjós“. Stórveiðin úr Atlavíkurt-
rossunni er enn í vinnslu og nú
bætist við nýjasti aflinn. Þegar
yfír lýkur hafa menn staðið við
aðgerð stanslaust í fímm klukku-
stundir. Hvíldar- og þindarlaust,
enda ekki lítið verk að slægja og
flaka 700 silunga sem flestir era
um eða innan við pundið. Þær era
vandvirkar „Dísirnar", enda
myndu markaðir tapast ef ekki
væri farið eftir ströngustu kröfum
um frágang og vinnslu.
Soðinn silungur ...
I þessari veiðiferð á Arnarvatns-
heiði hefur ekki átt við leirstubbur
einn úr gestabókinni í leitar-
mannaskálanum í Álftakróki, neð-
ar á heiðinni, en hann er svona:
Efst á Arnarvatnshæðum — oft
hef ég maðki beitt — þar er allt
þakið vötnum — en ég fæ aldrei
neitt!
Það er ekkert annað að gera
áður en haldið er til byggða, en
að fá sér kvöldmat. Það virðist
ekki annað hæfa en að sjóða ný-
veidda bleikju. Einum í hópnum
finnst það reyndar vera eins og
að bera í bakkafullan lækinn.
Hann lýsir því yfír að hann hafí
ekki lyst á silungi eftir það sem á
undan er gengið. Hann tekur þess
í stað til við að sneiða niður kald-
an afgang af „sparnaðarbjúga"
og við liggur að ekkert verði úr
frekari matseld. En þá dregur einn
upp poka með nýjum kartöflum
og síðan er soðinn stafli af
bleikjuflökum. Maturinn er
ógleymanlegur og ekki hægt að
skilja betur við Amarvatnsheiðina
á þessu haustkvöldi.
UNDIN
NÝBÝLAVEGI24 V SÍMI46460
Heilsupakkinn sjö sjö
• 5 tíma nudd hjá menntuðum nuddurum.
• 10 tíma ljós í frábærum ljósabekkjum.
• 2 mánuðir í líkamsrækt fyrir
kyrrsetufólk og byrjendur.
Sérstakur stuðningur fyrir
þá, sem vilja ieggja af
G Allt þetta fyrir kr. 7.700,-.
G Kjörorð okkar er vöðvabólga og stress, bless.