Morgunblaðið - 10.10.1993, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 10.10.1993, Blaðsíða 12
12 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 10. OKTÓBER 1993 Fallnir félagar syrgðir RÚSSNESKIR hermenn syrgja félaga sína er féllu í uppreisn harðlínukommúnista og þjóðernissinna í miðborg Moskvu. Hvað fór úrskeiðis í Moskvu 3. október? eftir Jón Ólofssson BARDAGARNIR við aðalstöðv- ar Rússneska sjónvarpsins og umsátrið um þingið 3. og 4. október eru talin mestu vopna- viðskipti á rússnesku landsvæði frá því að síðari heimstyrjöld- inni lauk. Hátt á annað hundrað manna lá í valnum og yfir 700 særðust. í tvo sólarhringa var stríðsástand í Moskvu, víða í borginni mátti heyra vélbyssu- gelt á nóttu sem degi og allan mánudaginn drukknaði um- ferðadynurinn í miðborginni í drunum skriðdrekaskothríðar- innar við Hvíta húsið þegar hersveitir hollar forsetanum gerðu lokaatlögu að fylgis- mönnum Khasbúlatovs þingfor- seta og Rútskojs varaforseta. 1 En þótt Moskvubúar standi eins og lamaðir frammi fyrir því sem allir óttuðust en enginn þorði að spá: Stófelldu ofbeldi og manndrápum á götum borgarinnar, fer ekki hjá því að menn velti fyrir sér hvort með af- skiptum hersins aðfaramótt mánu- dagsins hafi hugsanlega verið komið í veg fyrir annað og verra. Hvað munaði miklu að borgarastríð bryt- ist út í Rússlandi á sunnudaginn? Og hvað gerðist í raun og veru? Var gerð uppreisn og tilraun til valdaráns, samkvæmt vandlega undirbúinni áætlun? (Þannig hefur stjórn Jeltsíns kosið að túlka at- burðarásina.) Eða var ofbeldið skipulagslaust og braust það kannski út vegna þess að af óskiljan- legurn ástæðum hafði lögregluliði við Hvíta húsið og næsta nágrenni verið fækkað töluvert sunnudaginn 3. október, jafnvel þótt stjórnin vissi mætavel að mótmælafundir væru fyrirhugaðir? Voru átökin kannski ? ekkert annað en eðlilegt framhald þeirra pólitísku deilna sem hafa lam- að rússneska stjórnkerfið allt þetta ár og náðu hámarki sínu eftir að Jeltsín leysti upp þingið? Vísbendingar blöstu við En hvernig sem við skiljum at- burði 3. og 4. október í Moskvu þá er eitt víst og það er að vísbending- ar um uppreisnina og ofbeldið voru ófáar og blöstu við hveijum sem sjá vildi. í meira en eitt ár hafa verið haidnir mótmælafundir reglulega í miðborg Moskvu, þar sem andstæð- ingar stjórnarinnar hafa látið hinar öfgafyllstu skoðanir í ljós. Stundum hefur slegið í brýnu á milli þeirra og lögreglunnar. En þetta fólk var ekki neinir venjulegir stjórnarand- stæðingar. Yfirlýst markmið þess var að steypa stjórn Jeltsíns og koma á laggirnar einhvers konar þjóðernissinnastjórn sem hefði það verkefni öðrum fremur að endur- reisa Rússneskt heimsveldi. í þessum hópi eru hetjur sögunn- ar Stalín og Hitler. Hakakrossar, hauskúpur og hamar og sigð eru merkin sem fólkið skreytir sig með og það veifar hiið við hlið rauðum fána Sovétríkjanna gömlu og guls- vörtum fána rússneska heimsvelds- ins. Það hikar ekki við að halda því fram að forsetinn og ríkisstjórnin séu hópur glæpamanna sem eigi að taka af lífi þegar í stað, ásamt fleiri meintum óvinum rússnesku þjóðar- innar. Ástæðan fyrir því að þessir kjaft- foru stjórnarandstæðingar voru látnir fullkomlega óáreittir er líklega fyrst og fremst sú, að engan grun- aði að þetta fólk gæti einhvern tím- ann orðið ríkinu verulega hættulegt. Sjálfskipaðir stjórnmálaleiðtogar gátu því gasprað einsog þeim sýnd- ist á götum úti. Stjórnin uggði ekki að sér og kannski er þar komin ein ástæða þess hvernig fór á sunnudaginn var. Á meðan deilur Jeltsíns við forystu þingsins fóru harðnandi urðu ein- kennilegir atburðir. í þeim sundur- leitu hópum sem höfðu ofan af fyrir sér með óeirðum og útifundum myndaðist meiri eining en nokkur hefði átt von á. Þjóðernissinnar og kommúnistar, fasistar, nasistar og keisarasinnar tóku höndum saman. Og eftir því sem vonir um samkomu- Iag forseta og þings fóru dvínandi því skilningsríkara varð þingið á kröfur öfgahópanna. Bandalag múgsins og stjórnarandstöðunnar Það er auðvelt að vera vitur eftir á, en í raun og veru hefði mátt sjá þetta fyrir. Þegar Jeltsín leysti upp þingið rann múgurinn af götunum ljúflega saman við andstæðinga Jeltsíns í Hvíta húsinu. I'ar byijúðu menn að undirbúa stríð. Fasistar með hakakrossa, einkennisklæddir þjóðernissinnar og ákafir aðdáendur Stalíns áttu nú allt í einu öruggt athvarf með þingi Rússlands sem búið var að úthýsa úr kerfinu. Mark- miðið var sameiginlegt: Að bjarga Rússlandi frá ógn heimskapitalisma, síonisma og Jeltsíns. Það var eins og stjórnin hefði ekki hugmynd um hvað var að ger- ast í Hvíta húsinu. Það var eins og allur heimurinn væri betur að sér um það en Boris Jeltsín. Stjórnin virtist ekki átta sig á hinu vinsam- lega bandalagi sem þingið hafði gert við bófa og öfgamenn, fólk sem augljóslega væri til alls líklegt þegar tækifærið byðist. Eftir 21. september streymdi vopnað lið í Hvíta húsið úr öllum landshornum. Kósakkar yfirgáfu skotgrafirnar í Moldavíu til að beij- ast með Rútskoj og Khasbúlatof, málaliðar úr Serbíu og Kákasusfjöll- um og fleiri sem hafa atvinnu sína ’ af óöld og stríði ákváðu að styrkja húsbændurna í þinghúsi Rússlands. Nú átti að leika sama leikinn í Moskvu og áður í Moldavíu, Abkhas- íu, Armeníu, Aserbædsjan og Tadsi- kistan: Koma af stað átökum í því skyni að veikja stjórnina eða hrinda henni, alveg sama þótt slík átök gætu steypl Rússlandi í langt og hrikalegt borgarastríð. En hvernig á venjulegt fólk að geta áttað sig á því, að í pólitíkinni breytist allt eftir því hvernig vindar blása? Það voru fleiri en sá sem þetta skrifar, sem trúðu ekki sínum eigin eyrum á sunnudaginn var, þegar Alexander Rútskoj, þjóðhetja og kvennagull, einn af fáum and- stæðingum Jeltsíns sem naut víð- tæks trausts meðal þjóðarinnar, til- kynnti æstum múg, sem hafði rétt verið að ryðjast inn á skrifstofur borgarstjórans í Moskvu, beint á móti Hvíta húsinu, að nú væri kom- inn tími til að grípa til vopna, og steypa stjórninni. Það er ótrúlegt að þetta hafi Rútskoj látið flakka í hita augnabliksins. I Hvíta húsinu höfðu menn sem kunna til verka skipulagt og þjálfað hersveitir. Hafi Rútskoj og félagar fengið einhveijar vísbendingar um jákvæða afstöðu í innanríkisráðuneytinu og hernum, fyrir nú utan þá staðreynd að lög- regluvörður hafði verið minnkaður stórlega alls staðar í borginni, er ekkert skrítið þótt Rútskoj hafi ímyndað sér að nú væri stundin runnin upp. Það hefði verið vitlaust að láta tækifæri renna sér úr greip- um, þennan fagra sunnudag, þegar þúsundir manna söfnuðust saman til að lýsa stuðningi sínum við mann- inn sem hélt að hann væri forseti Rússlands. Borgin var gjörsamlega óviðbúin því sem á eftir fylgdi. Það var eins og enginn skildi hvað væri að ger- ast þegar bardagamenn æddu gegn- um borgina á-herbílum og hertekn- um strætisvögnum með vélbyssur á lofti. Múgurinn fylgdi á eftir, fólkið streymdi í gegnum alla Moskvuborg á meðan furðulostnir götulögreglu- þjónar klóruðu sér í skallanum og engum datt í hug að 20 strákar, sem þennan eftirmiðdag höfðu það verk- efni að gæta sjónvarpshússins, þyrftu kannski liðsauka. Þögn Jeltsíns Þegar búið var að setja yfirmönn- um sjónvarpsins úrslitakosti sem þeir gengu ekki að, þeir fengu 15 mínútur til að ganga að kröfum Makasjovs hershöfðingja um að láta Hvítahúsmönnum í té alla aðstöðu sjónvarpsins, var lagt til atlögu. Eftir það var erfitt að átta sig á atburðarásinni. Allt kvöldið voru sagðar misvísandi fréttir um gang mála við sjónvarpshúsið og borgar- stjórnarskrifstofurnar. Stöðugt komu tilkynningar um að herinn væri á leið inn í borgina, sem svo voru bornar til baka. Og frá stjórn- inni heyrðist ekkert, Jeltsín var sagður í Kreml, en sjálfur forsetinn var annað hvort ófær um að ávarpa þjóðina eða fangi á eigin skrifstofu. Það var ekki fyrr en klukkan níu um morguninn eftir sem hann kom fram í sjónvarpi. Eina stofnunin sem virtist undir- búin undir ósköp af þessu tagi var önnur rás Rússneska sjónvarpsins. Eftir að bardagarnir hófust við sjón- varpshúsið tókst hluta starfsmann- anna að komast undan og allt kvöld- ið var sent út frá varastúdíói á leyni- legum stað í Moskvu. Rússneska sjónvarpinu tókst þannig að halda uppi lágmarks upplýsinguamiðlun. Þegar fór að líða á kvöldið var hins- vegar greinilegt að sú viðleitni að miðla fréttum vék fyrir öðru. Ástandið var orðið eldfimt í allri borginni. Hjálp virtist hvergi vera að hafa. Uppreisnarmenn voru bún- ir að ná á sitt vald töluverðum hluta sjónvarpshússins, í borgarstjórnar- húsinu sátu þeir óáreittir og héldu nokkrum starfsmönnum í gíslingu. Um alla borg léku byssumenn laus- um hala. Fyrstur ráðamanna til að ávarpa Moskvubúa var borgarstjórinn, Júríj Luzhkov. Hann hvatti fólk í fyrstu til að vera heima og huga að eigin öryggi. Innan við klukkutíma seinna gaf hann önnur fyrirmæli, nú átti almenningur að safnast fyrir í mið- borginni, við Borgarráðsshúsið og við Kreml til að veita uppreisninni „friðsamlega" mótspyrnu. Sjónvarp- ið bytjaði að senda út beint frá Borgarráðshúsinu þar sem leiðtogar hinna ýmsu fylkinga lýðræðissinna sknrn^i’ ^ -----WV* a XVI!'- dvy .v6gja OILL cll mörkum til að veija lýðræðið og koma í veg fyrir „rauð-brúna“ harð- stjórn. Þessa nótt, á meðan algjör óvissa ríkti um stöðu stjórnarinnar, hve útbreiddir bardagarnir væru og hvað uppreisnarmenn hefðu í hyggju, ótt- uðust margir að þetta væri bara upphafið að blóðugu borgarastríði. Það var þó ekki fyrr en kvöldið eft- ir, þegar sjónvarpið sýndi stutt við- tal við Jegor Gaidar aðstoðarforsæt- isráðherra að ljóst varð hve nálægt Rússar komust borgarastríði aðfara- nótt 4. október. Gaidar var spurður að því hvers vegna stjórnin hefði hvatt almenn- ing til að fylkja liði í miðbænum, jafnvel þótt það væri augljóslega lífshættulegt. Gaidar svaraði að menn yrðu að gera sér grein fyrir því að varnarstofnunum þjóðfélags- ins, hernum og sérsveitum hans væri ekki hægt að skipa til og frá að vild. Þess vegna hefði það tekið tíma að fá herinn til að samþykkja að koma inn í borgina og stjórninni því reynst nauðsynlegt að biðja borgarbúa að sýna stuðning sinn í verki. Hann bætti því einnig við, að stjórnvöld hefðu haft til reiðu vopn, til að dreifa meðal almennings í miðborginni ef þess hefði verið þörf. í stuttu máli: Rússland var hárs- breidd frá borgarastríði þessa nótt. Ef stjórnin hefði dreift vopnum meðal almennings hefði brotist út stríð allra gegn öllum. Það er óhugnalegt að ímynda sér afleiðing- arnar ef þúsundum óbreyttra borg- ara hefði verið skipað í fylkingar til að beijast við vel þjálfaðar sveitir Alexanders Rútskojs og Alberts Makasjovs. Það er nánast útilokað að gripið væri til slíkra örþrifaráða nema stjórnin væri orðin úrkula vonar um að fá herinn til liðs við sig. Örvænting stjórnarinnar virðist því hafa verið slík, að yfirmenn hers- ins hafi í raun staðið frammi fyrir borgarastríði, létu þeir ekki að þrá- beiðni Jeltsíns um aðstoð. Bergniál frá Moskvu Götubardagar í Moskvu hefðu haft ómæld áhrif um allt ríkið. í kjölfar atburðanna á sunnudag voru mótmæla- og kröfufundnir haldnir í mörgum stærri borgum Rússlands. í flestum héraðanna fer fram sams konar valdabarátta og í Moskvu á milli sveitarstjórnar og héraðsráðs. Ef Hvítahússmenn hefðu orðið ofan á í Moskvu, þó ekki væri nema um tíma, og staða stjórnarinnar orðið * l i > I i > \ i i i i i í

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.