Morgunblaðið - 04.05.1994, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MIÐVIKUDAGUR 4. MAÍ 1994 35
MINNINGAR
MAGNÚS ÍSLEIFSSON
GRÓA HJÖRLEIFSDÓTTIR
+
Við þökkum innilega öllum þeim, er
sýndu okkur samúð tíg hlýhug við and-
lát og útför
GUÐJÓNS SIGURÐSSONAR
fyrrv. bónda,
Harastöðum,
Fellsströnd.
Guð blessi ykkur öll.
Guðriður F. Guðjónsdóttir, Guðmundur Jónsson,
Sigríður G. Guðjónsdóttir, Sigurjón Hallgrímsson,
Jóhanna S. Guðjónsdóttir, Baldur Hjálmtýsson,
Aðalsteinn P. Guðjónsson, Elsa Kristjánsdóttir,
Valgerður Ó. Guðjónsdóttir, Daníel E. Njálsson,
Sigurður P. Guðjónsson,
Guðmundur A. Guðjónsson, Kristfn Jóhannsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum af alhug öllum þeim, sem auðsýndu okkur samúð og
hlýhug viö andlát og útför mannsins míns, föður okkar, tengdaföð-
ur og afa,
ELLERTS FINNBOGASONAR,
Kastalagerði 9,
Kópavogl.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sunnuhlíðar, heimilishjálp
og heimahjúkrun Kópavogs fyrir hlýhug og góða hjálp.
Hólmfríður Jóhannesdóttir,
Jóhannes Ellertsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Margrét Ellertsdóttir, Danelfus Sigurðsson,
Málfríður Ellertsdóttir, Sveinn Guðmundsson
og afabörnin.
+ Magnús fsleifsson
var fæddur 9. sept-
ember 1905 og lést
1992. Gróa Hjörleifs-
dóttir var fædd 30. júlí
1915. Hún lést 17. des-
ember 1993.
MIG langar til að minn-'
ast í nokkrum orðum afa
míns og ömmu í Vallartún-
inu, Magnúsar ísleifssonar
og Gróu Hjörleifsdóttur.
Afi minn dó er ég var í
skóla úti í Bandaríkjunum.
Gat ég því ekki komið heim
fyrir jarðarförina og þótti
mér það mjög leitt. Eg
hafði heimsótt hann á spítalann
um jólin þetta sama ár og var ég
því mjög fegin. Þegar amma mín
dó var ég komin heim aftur og
nýbúin að eiga litla stelpu, en gat
verið við jarðarför hennar.
Ég á góðar minningar um afa
minn og ömmu. Þegar ég þurfti
að fara í pössun vildi ég alltaf
vera hjá afa og ömmu. Ég hjálp-
aði afa til dæmis alltaf að bijóta
saman sængurverin. Þá togaði
hann allaf of fast í þau, svo að
ég missti takið og var þá mikið
hlegið. Alltaf var gaman að skoða
„gullið“ hennar ömmu og fá að
máta það.
Ég fór oft til þeirra úr skólanum
eða þegar ég var að skrópa í sundi.
Alltaf var amma heima og fékk
ég þá skonsur, kleinur eða ristað
brauð hjá henni. Einu sinni fékk
ég þau til að koma með sér og sjá
sýningu sem gamla fólkið var með
á munum sem það hafði gert.
Hafði ég lengi reynt að fá þau til
að prófa að vera með, en þá sagði
amma mér alltaf að þau væru
ekki svona „gömul“ ennþá.
Háaloftið í Vallartúninu var
alltaf ofsalega spennandi í augum
okkar krakkanna, þar var ýmislegt
að sjá og margt sem við áttum
ekki að fikta í, sem gerði þetta
ennþá meira spennandi.
Rétt áður en ég fór út til Banda-
ríkjanna fór ég sem oftar til þeirra
í heimsókn og í þetta sinn tók ég
myndavélina með mér. Tók ég
myndir af þeim báðum og voru
þessar myndir þær síðustu sem
teknar voru af þeim, allavega af
afa. En einu man ég vel eftir frá
þessari heimsókn: Við vorum að
ræða ferðina mína og amma spurði
mig hvort ég ætlaði ekki að eiga
barn áður en ég færi. Þegar ég
neitaði því, þá varð hún hálfvond
út í mig, hélt sennilega að ég
kæmi ekki aftur heim. Þegar ég
kom síðan heim núna í haust og
var ólétt, fór ég til hennar og sagði
JOHANNES L.
GUNNARSSON
henni fréttirnar. Brosti
gamla konan þá og sagði:
„Það er nú gott.“ Fór ég
eins oft til hennar og ég
gat áður en ég átti, því að
mér fannst að hún ætti
ekki langt eftir ólifað. Samt
var eins og hún biði eftir
einhveiju áður en hún fengi
að fara. Þegar ég var á
spítalanum og búin að eiga
litlu dóttur mína, hringir
móðir mín og segir mér að
hún amma mín sé farin.
Amma mín sagði einu
sinni við mig að fyrst við
værum nöfnur, mundi hún
alltaf vera hjá mér og fylgja
'mér. Ég veit, elsku amma mín,
að þú ert hjá mér og litlu Nínu
minni og munt alltaf vera það.
Og það er sama hvað ég reyni að
þá verða mínar skonsur aldrei eins
góðar og þínar. Vona ég til Guðs
að hann verndi og blessi ykkur
afa bæði og að allur sársauki, reiði,
kvíði og grátur séu ykkur horfin.
Ég mun aldrei gleyma þeim mörgu
stundum sem ég átti með ykkur
og hlakka ég til að hitta ykkur
að nýju þegar sá tími kemur.
Gróa Björk Hjörleifs-
dóttir Bustos.
+ Jóhannes Líkafrón Gunn-
arsson fæddist 5. septem-
ber 1952 og lést í Reykjavík
24. apríl 1994. Jarðarför hans
fór fram frá Kópavogskirkju
þriðjudaginn 3. maí.
JÓHANNES L. Gunnarsson,
eða Jonni eins og hann var vana-
lega kallaður lést langt um aldur
fram. Hann ólst upp hjá foreldrum
sínum á Álfhólsvegi 66 í Kópa-
vogi. Ég kynntist honum gegnum
Óla Sigtryggsson sem bjó hinum
megin götunnar. Þeir voru miklir
mátar og brölluðu margt saman,
en Ólafur er mágur minn. Síðan
lendum við saman í Iðnskólanum
í Reykjavík og vorum samtímis
að klára iðnnám í málaraiðn, Jonni
sem bílamálari og ég í húsamlálun.
Á þessum tíma kynntist ég
Jonna vel því við vorum í sama
bekk. Jonni var alltaf hrókur alls
fagnaðar, innan bekkjar sem utan
í leik og starfi, mikill áhugamaður
um knattspyrnu og stýrði knatt-
spyrnunni í Iðnskólanum gegn
öðrum skólaliðum í borginni. Hans
markmið var að Iðnskólinn fengi
þann bikar sem í boði var. Jonni
réð uppstillingu liðsins og skipti
mönnum inn á og út af, og lék
sjálfur með. Hann var bæði þjálf-
ari og leikmaður, enda kröfuharð-
ur ungur maður. Jonni var áhuga-
samur um að menn mættu á æf-
ingar, því fótboltinn var hans aðal-
áhugamál, enda Jonni fílhraustur
og aflmikill, með sterkari mönnum
sem ég hef kynnst á lífsleiðinni.
Síðan á skólaárunum höfum við
Jonni verið bestu kunningjar, og
aldrei svo ég muni slest upp á
þann vinskap, og aldrei talaði hann
illa um nokkurn mann.
Heilsu Jonna fór að hnigna síð-
ustu sex til sjö árin, hann var
haldinn sjúkdómnum MND, sem
dró hann að lokum til dauða.
Ég minnist Jonna sem var alltaf
léttur í luhd. Hann eignaðist tvö
böm, stúlku og dreng, og það eitt
veit ég, að honum þætti óskaplega
vænt um þau, þótt hann gæti ekki
veitt þeim það sem hann langaði til.
Við hjónin sendum börnum
Jonna, móður og systkinum inni-
legustu samúðarkveðjur okkar og
biðjum algóðan Guð að varðveita
hann. Við þökkum Jonna kynnin
á lífsleiðinni með von um endur-
fundi.
Magnús.
+
Systir okkar,
KRISTÍN SIGFRÍÐ JÓNSDÓTTIR
frá Stöðvarfiröi,
Hólavegi 21,
Siglufirði,
verður jarðsungin frá Siglufjarðarkirkju í dag, miðvikudaginn
4. maí, kl. 14.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þóra, Steinuon, Nanna
og Adda Jónsdætur.
Fylgstu meb á miðvikudögum!
Úr vcrinu kemur út á miövikudögum. Þar er ítarleg umfjöllun um allt sem vibkemur
sjávarútveginum, allt frá veibum til sölu sjávarafurba. Nýjustu fréttir eru sagöar af sjávarút-
veginum, birt em abgengileg yfirlit yfir aflabrögb, fréttir af fiskmörkubum, kvóta, dreifingu
skipa á mibunum og fleira. Úr verinu er blab sem allir lesa sem láta sig sjávarútveginn,
höfubatvinnuveg landsins, einhverju varba.