Morgunblaðið - 05.06.1994, Blaðsíða 46

46 SUNNUDAGUR 5. JÚNÍ 1994
MORGUNBLAÐIÐ
IÞROTTIR
Meistarinn
MEISTARINN í snjókrossi, Akureyingnrinn Gunnar Hákonarson í fullum her-
klæðum. Brynjan ver hann hnjaski, þar sem margir sleðar aka saman í braut.
Vélsleða-
víkingar
Gunnlaugur
Rögnvaldsson
skrtfar
norðlenskir
NORÐLENSKU vélsleðakapp-
arnir æfa sig oft á ævintýraleg-
an hátt. Þeir unnu þrjá íslands-
meistaratitla i vetur ár og tugi
gullverðlauna samtals á þeim
mótum, sem fóru.
Keppnistímabili vélsleðamanna
er nýlokið. Fjórir kappar
tryggðu sér íslandsmeistaratitil, en
keppt var í fjórum
ólíkum greinum.
Norðanmenn áttu
flesta meistara, en
síðustu ár hafa
vélsleðakappar haft
talsverða yfirburði á aðra lands-
menn í keppnisakstri. Sunnanmenn
hafa þó bitið frá sér í auknum
mæli og eignuðust einn meistara á
þessu ári.
Það er ekki síst aðstaðan sem
Akureyringar búa við sem hefur
skapað yfirburði þeirra á vélsleða-
mótum. Á veturna geta þeir yfir-
leitt sest á sleða sína við heimili
sitt og brennt af stað. Þeir þarfn-
ast ekki jeppa og sleðakerru til að
?komast í færi við snjó. Þessvegna
'er mun minna mál fyrir þá að halda
sér í æfingu, en vélsleðakappa á
malbikinu í Reykjavík. Engu að
síður hafa nokkrir sunnlenskir öku-
menn æft mikið og uppskáru einn
af fjórum titlum. Sigurður Gylfason
vann meistaratitilinn í spyrnu og
Ski-Doo sveitin sem hann keppti
með í ijallaralli leiddi keppni í þeim
flokki framan af vetri. Það var hins-
vegar Polaris sem náði titlinum í
lokakeppninni sem fór fram á
ísafirði. Það var ekki síst fyrir til-
stilli og hæfileika norðlenskra vél-
sleðakappa sem það tókst, þó
naumt Væri. Að sama skapi unnu
norðlenskir kappar flest gull í mót-
um ársins, en keppt var í Reykja-
vík, á Akureyri og ísafirði.
MeA hjartað í brókunum
Finnur Aðalbjömsson og Jóhann
Eysteinsson náðu besta aksturs-
tíma í fjallarallinu á ísafírði, en þá
voru eknir 38 km í kapp við klukk-
una. Hraðinn er gífurlegur, stund-
um vel á annað hundrað km á
klukkustund. En þessir kappar em
engir nýgræðingar og þekkja hætt-
urnar sem geta leynst bakvið næsta
hól. Þeir hafa líka hlotið byltur á
t ferlinum. „Hraðinn er þvílíkur á
stundum að það liggur við að hjart-
að sé í brókunum. Það má lítið
útaf bera svo þú takir ekki flugið.
Maður frestar því að vera hræddur
á meðan maður keyrir, en fær svo
vægt sjokk þegar í mark er kom-
ið,“ sagði Finnur Aðalbjömsson í
, samtali við Morgunblaðið. Hann
að ná besta tíma í fjallarallinu á
ísafírði.
„Það þarf að breyta fjallarallinu.
Menn hafa eytt heilu og hálfu sólar-
hringunum í að skoða akstursleið-
ina, en best væri að opna brautina
bara hálftíma fyrir keppni, þannig
að allir séu á jafnréttisgrundvelli.
Sitji við sama borð. Fjallarallið er
mjög krefjandi á taugakerfíð, mað-
ur þarf að vera kaldur og aka vel
hveija einustu sekúndu. Annars
tapar maður eða lendir í óhappi,“
sagði Finnur.
Það er mikill munur á aksturs-
greinum íslandsmótsins og menn
þurfa að vera í mjög góðu líkam-
legu formi. Ekki síst í snjókrossinu,
þar sem margir sleðar keppa í einu
í sama hring. Ekið er samfleytt í
átta mínútur og það er lítið eftir
af orku í kroppnum, þegar þtjár
slíkar umferðir hafa verið eknar.
Gunnar Hákonarson vann titilinn í
snjókrossinu í ár, en hann ók Yama-
ha og gerði vel á nýjum sleða. „Ég
fór á samskonar keppni í Svíþjóð
fyrir nokkrum mánuðum og þar
voru menn með mun meira úthald.
Aksturslega eigum við alveg mögu-
leika í þessa kappa erlendis, en
þurfum að rækta Iíkamann, ef við
ætlum að eiga einhvem möguleika
á árangri. Við eigum marga góða
keppnismenn, meðal annars Guð-
laug Halldórsson sem fer hamför-
um þegar hann sér myndavél. Þá
fyrst tryllist hann,“ sagði Finnur
og hló.
1§H

WmmMSímfá

Eins og fuglinn fljúgandi
„ÞETTA er enginn háskaleikur. Við höfum nánast fullkomið vald á sleðunum og þekkjum takmörkin. Getum lent með
eða án sleða án verulegrar áhættu," sagði Guðlaugur Halldórsson, sem hér svífur með sleðanum um loftin blá.

Erfitt
SNJÓKROSSIÐ er erfið keppnisgrein, þar sem margir sleðar aka keppnisbraut-
ina í einum hnapp. Ekið er samfleytt í átta mínútur og þijár umferðir. í þess-
ari grein reynir bæði á aksturshæfni og úthald.
Enginn háskaleikur
Það var eimmit Guðlaugur sem
tók glæfralegustu stökkin, þegar
Morgunblaðið brá sér í myndatöku-
leiðangur í Glerárdal við Akureyri,
metra á loft upp og lenti ýmist
með sleðanum eða flaug í lausu
lofti. „Þetta lítur kannski glæfra-
lega út, en þegar menn eru komn-
ir með margra ára reynslu í að
stökkva og keppa þá er þetta minna
hefur unnið marga keppnina á ferl-
jþUPl-Pg, jppgígláði.?i@K , - IW.^m norð^nipþnn íóru í æQi}ga; mú!% ^etta.gf ^þó,alls^ekjci Jjtor
sveitarinnar í fjallarallinu með því ferð. Stundum fláug hann 5-6 sem lítt vanir ættu að prófa,“ sagði
Guðlaugur. „Ég þekki þyngdar-
punkt sleðans og hvemig á að halda
jafnvægi í stökkum og flugum. Það
er talsverð kúnst að fínna það, en
vanir menn þekkja takmörkin. Við
sem keyrum á Akureyri gerum
mikið af því að fara upp á Glerárd-
al og sprenga hengjur eins og við
köllum það, það er að segja fljúga
upp af hengjum. Sleðar geta vissu-
lega verið varasöm tæki, ef menn
fara ekki varlega, en við teljum
okkur í góðri æfingu. Það skiptir
höfuðmáli að þékkja hvernig á að
nálgast hengjur, hvenær á að slá
af eða gefa inn, til að stilla sleðann
af og halda jafnvægi. Við höfum
vissulega oft hlotið byltur, en það
fylgir þessari íþrótt. Maður verður
líka að reyna að draga mörkin ein-
hversstaðar á æfingum, þar sem
menn metast talsvert. Mana hvem
annan upp og gleyma sér stundum
í hita leiksins. En reynslan hefur
fært okkur nánast fullkomið vald
á vélsleðunum. Þetta er enginn
háskaleikur."
Guðlaugur varð meistari í sínum
flokki árið 1991 og 1993, en gekk
ekki sem best á þessu ári. Vann
þó bæði í braut og spyrnu á loka-
mótinu. „Eins og í öðmm íþróttum
verður maður að kunna að vinna
og tapa. Norðlenskir vélsleðamenn
geta ekki kvartað, við höfum haft
ákveðið forskot síðustu ár. En við
megum ekki gleyma okkur með
gullglampann í augunum, það eru
menn að koma upp fyrir sunnan,
sem hafa náð góðuin árangri. Það
hjálpar okkur að við erum mjög
samheldnir norðanmenn og það
skiptir ekki máli hvaða sleðategund
menn aka. Það er samstaða í hópn-
um, þó við séum náttúrlega alltaf
að keppa hver gegn öðmm og vilj-
um ekki tapa. Persónulega fínnst
mér skemmtilegast að aka í
brautarkeppni, þar sem tveir sleðar
aka í samhliðasvigi. Þar reynir
mest á lagni og að finna hárrétta
aksturslínu gegnum hlið brautar-
innar. Þó keppnistímabilið sé búið
ökum við á meðan snjór fínnst og
æðum eitthvað á ám og vötnum í
sumar,“ sagði Guðlaugur. Ein hug-
mynd norðanmanna er að aka Eyja-
fjörðinn endilangan á þjóðhátíðar-
daginn. Ekkert er nýtt undir sól-
inni hjá vélsleðavíkingunum á Ak-
ureyri, Það er nokkuð ljóst. Kjark-
inn skortir að minnsta kosti ekki.