Morgunblaðið - 04.09.1994, Qupperneq 19

w
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 4. SEPTEMBER 1994 19

'íi^*
FYRSTI Snæfuglinn siglir inn Reyðarfjörð,
NÝJASTI Snæfuglinn. Frystiskip sem kom til Reyðarfjarðar í
janúar 1989.
hlustað frekar en nú varðandi of-
veiðina. Nú eru þeir að reyna að
veita vatni niður í jörðina. Hvað
þýðir það annað en hún kólnar?
Hvað hitar hún lengi upp vatnið?"
spyr hann. „Það er nú þannig að
ekkert er eilíft nema ef vera skyldi
sólin,“ segir hann svo og ypptir
öxlum.
Síldin og loðnan
Hann vekur einnig máls á því
að norsk-íslenska síldin hafi verið
drepin gegndarlaust á Rauða torg-
inu, sem fékk það heiti vegna skip-
anna en þarna veiddu. „Eftir að
hausta tók lá síldin á þessum slóð-
um og henni var mokað upp gegnd-
arlaust. Það var fyrst nú um daginn
sem hennar verður vart utan norsku
lögsögunnar. Hún fer ekki á ís-
landsmið fyrr en stofninn er orðinn
það stór að hún þarf að leita ætis
annars staðar.“
— En nú snýst allt um loðnu.
„Já, og þorskurinn lifir á loðnu,“
segir hann og vottar fýrir brosi eins
og hann sé að velta fyrir sér hvort
taki því að útskýra vangaveltur sín-
ar. „Þá er spumingin þessi: Hugsa
i, menn nóg um að þorskurinn hafi
eitthvað að éta? Rækju- og loðnu-
veiðin fer nú fram á uppeldisvæðum
þorsksins. Hafa menn nógu góða
yfirsýn yfir hvað má taka mikið án
þess að skerða lífsmöguleika hjá
t.d. þorskinum?" segir hann og
bætir við eins og svar við eigin
bollaleggingum: „Manni skilst að
l þessir fræðimenn séu að reyna að
sjá fyrir því að ekki verði gengið
of nærri stofninum, en lífskeðjan
1 er svo sannarlega flókin.“
Bráðabirgðahúsnæði í átta ár
Síminn hefur hringt töluvert á
meðan spjallinu stóð og faxið skot-
ið blöðum frá sér. Þegar talið berst
aftur að aðstöðunni segir Hallgrím-
ur að skrifstofan hafi áður verið í
gömlu pakkhúsi. „Svo vorum við
það bjartsýnir að við fórum að
byggja. Ekki eitt hús heldur tvö og
er annað í útleigu en hitt er verið
að gera klárt, svo við fluttum hing-
að til bráðabirgða," segir hann.
„Það var árið 1986,“ grípur Sig-
urbjörg fram í.
„Já,“ segir Hallgrímur og hlær.
„Aurarnir voru akkúrat búnir og
meira til þegar búið var að byggja
húsið. Það hafa aldrei verið til pen-
ingar til að innrétta skrifstofuna.
Ég sé út af fyrir sig ekkert að því.
Það fer ágætlega um okkur héma,“
heldur hann áfram kankvís á svip.
„En svo við sleppum öllu gríni þá
er verið að reyna að koma upp skrif-
SESTUR í helgan stein. Hall-
grímur Jónasson segist munu
halda áfram að vinna eitthvað
við tölvuna, þótt hann hafi
látið af störfum sem forstjóri
Skipakletts.
stofuhúsnæðinu núna, þannig að
Hörður Þórhallsson sem tekur við
af mér getur vonandi flutt síðla
sumars í það húsnæði."
Það er komið að lokum spjallsins
og segist Hallgrímur vera sáttur
við tilvemna. Hann sé orðinn 76
ára og kominn tími til að hætta og
láta fyrirtækið í hendur yngri
manni. Utgerðin gangi þokkalega,
aflinn hjá Snæfelli var að andvirði
360 milljónir króna árið 1992, 400
m.kr árið 1991 og í fyrra 270 m.kr.
„Ég veit ekki hver aflinn verður í
ár en ætli megi ekki búast við að
verðmætin verði 340-350 milljónir
króna.“
Þegar hann er spurður hvort
hann ætli nú að njóta þess að vera
hættur að vinna og taka því rólega
svarar hann ekki beint, en segist
hafa lent í árekstri fyrir tveimur
árum. „Það kom bíll á fljúgandi
ferð á móti mér á öfugum kanti á
blindhæð. Ökumaður bílsins lést
samstundis og konan mín sem var
með mér fór mjög illa. I raun hefði
ég aldrei átt að fara að vinna eftir
þetta slys, þannig að ég verð að
mestu heima við,“ segir Hallgrím-
ur. „Ekki ef ég þekki þig rétt,“
skýtur Sigurbjörg inn í. „Þá verður
þú örugglega með tölvuna einhvers
staðar í handraðanum."
„Jú, ætli það ekki, hún er nú
svosem ekki hávær,“ svarar hann
á sinn rólega hátt.
SPARISIÓÐUR
REYKJAVÍKUR OG NÁGRENNIS
-fyrir þig og þína