Morgunblaðið - 08.10.1994, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 1994 35
i ------------------------------------------
i mundsson var ákaflega vinsæll í
| stórum hópi félaga sinna af báðum
kynjum. Hann var ræðinn og léttur
í lund, nánast kátur. Hann hafði
næmt og gott skopskyn og ósjaldan
var stutt í hláturinn þar sem hann
var nálægur. En hann var líka hlýr
og notalegur og sannur vinur. Hall-
dórs beið björt framtíð þegar örlögin
gripu svo hastarlega í taumana að
. ekki varð aftur snúið. Hans er sárt
' saknað í Framhaldsskólanum á
{ Húsavík. Fjölskyldu hans og nánustu
| vinum vottum við djúpa samúð með
ósk um að bjartar minningar um
góðan dreng megi sefa þann mikla
harm sem þeim er búinn.
Guðmundur Birkir Þorkelsson.
En gott átt þú, sál hver, sem guð veitir
frið, þó gæfan þín sé hverful umn veraldar
svið. (6. er. Ingemann - Sb. 1945 - M. Joch.)
Nú þegar haustið færist yfír með
* öllum sínum þunga, er ekki laust
( við að menn fyllist vonleysi yfir til-
gangi þessarar jarðvistar. Halldór
Asmundsson hefur verið hrifinn frá
okkur langt fyrir aldur fram. Hall-
dór, eða Dóri eins og við kölluðum
hann alltaf, fluttist hingað frá
Reykjavík 15 ára að aldri og lauk
9. bekk grunnskóla með okkur hér
á Húsavík. Sást það fljótt að hér var
j á ferðinni hress og opinn strákur sem
féll vel inn í hópinn á staðnum. Eru
' það ófáar minningarnar um þær
( ánægjulegu stundir sem við áttum
með honum, sem bijótast fram í
hugann við þann hörmulega atburð
sem nú hefur átt sér stað og ófáir
vinirnir, bæði hér og annars staðar
á landinu, sem spyija sig þeirrar
spurningar í sorg sinni, hvernig
svona mikið óréttlæti geti átt sér
stað með svona stuttu millibili. Dóri
. gekk í gegnum margt á sinni stuttu
ævi en stóð þó alltaf eftir óbugaður
I eins og sýndi sig vel við fráfall hans
( ástkæra stjúpbróður Heimis Eiríks-
sonar, sem lést af slysförum 15. maí
sl. Sýndi Dóri þá fádæma styrk sem
margir fá seint fullþakkað. Kynni
okkar af Dóra voru allt of stutt en
þó með öllu ómetanleg.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
( vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Elsku Ási, Sirra, Halldór, Sigrún,
Ásrún, Ingólfur, Linda, íris Dögg,
I Guðrún, Hörður og aðrir vandamenn
og vinir. Nú hafa verið rofin stór
skörð sem aldrei verða fyllt til fulls.
En Guð gefi ykkur styrk til að stand-
ast þær miklu sorgir sem á ykkur
hafa verið lagðar.
Okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur.
Bekkjarsystkini á Húsavík.
I
I dag kveðjum við ástkæran vin
okkar, Halldór Ásmundsson.
I Þegar við fengum þessi sorgartíð-
indi vaknaði sú spurning í huga
okkar af hveiju Dóri okkar er tekinn
frá okkur í blóma lífsins. Við reynum
að hugga okkur við þá tilhugsun að
Guð hafi ætlað honum æðra hlut-
verk.
Við kynntumst Dóra í grunnskóla
og lágu leiðir okkar saman út gaggó.
i Mynduðust þar á milli sterk vina-
tengsl. Eftir að hann fluttist til
1 Húsavíkur kom hann þó oft til
I Reykjavíkur að heimsækja vini sína
og voru þá ætíð fagnaðarfundir.
Það sem stendur upp úr í minning-
unni um hann Dóra er að hann var
mjög Iífsglaður og vinur vina sinna,
en það var samt alltaf stutt í stríðn-
ina. Óhjákvæmilega koma mörg
skemmtileg atvik upp í hugann þeg-
ar við minnumst gamalla og góðra
l tíma sem við áttum með honum.
Minningin um góðan dreng Iifir.
, Sá sem eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna.
Þeir eru himnarnir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Við vitum að Dóra líður vel núna,
þar sem hann er og þar er hann á
meðal vina. Guð veri með honum.
Við vottum aðstandendum hans okk-
ar dýpstu samúð. Megi Guð gefa
ykkur styrk á þessum erfiðu tímum.
Blessuð sé minning Halldórs Ás-
mundssonar.
Aðalheiður, Berglind, Elín
Sjöfn, Elín Ingibjörg, Fríða
Dóra, Guðbjörg Kristín, Guð-
rún Alda, Ingibjörg Ásta,
Soffía og Telma.
Mjög góður vinur okkar, Halidór
eða Dóri eins og allir kölluðu hann,
er dáinn. í blóma lífsins var hann
hrifinn burt svo snögglega og við
sitjum eftir og söknum hans sárt og
skiljum ekki hvers vegna svo ungur
og hress drengur sem átti fraintíðina
fyrir sér var kallaður úr þessum
heimi. Við gleymum seint öllum þeim
góðu stundum sem við áttum með
honum og voru þær mjög margar.
Dóri fór sínar eigin leiðir og hugsaði
ekki alltaf hlutina til enda. Ef honum
datt eitthvað skondið í hug þá þurfti
helst að framkvæma það með það
saman.
En nú er Dóri farinn frá okkur.
„Það getur ekki verið,“ var okkar
fyrsta hugsun þegar okkur barst
þessi sorgarfrétt um að hann hefði
látist í bílslysi. Dóri verður áfram í
huga okkar allra. En sárast er að
geta hvorki séð hann né snert. Við
vitum að Dóra líður vel þar sem
hann er og þar er hann meðal vina.
Elsku Dóri, við áttum eftir að
gera svo margt saman og það er
líka margt sem við vildum hafa sagt
við þig. Við höldum alltaf að nógur
tími sé til þess.
Þessar línur minna á þig og verða
lokaorðin okkar til þín.
En skinið loga skæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllum sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(F.G.Þ.)
Elsku Ási, Sirra, systkini, ættingj-
ar og vinir. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og megi guð veita
ykkur styrk á þessum erfiðu tímum.
Anna María, Hrefna Regina,
Hólmgeir, Sigurður Veigar
og Sigþór.
Léttur í lund og bjartur, þannig
munum við eftir Dóra, sem við vor-
um svo heppin að kynnast í gegnum
nána vináttu hans við son okkar
Sjonna. Þrátt fyrir að Dóri fengi að
kynnast hlutum á tuttugu árum sem
við hin eldri þurfum oft ekki að
upplifa fyrr en miklu seinna á ævinni
var alltaf stutt í góða skapið og
brosið.
Þrátt fyrir að Dóri flytti til Húsa-
víkur heyrðum við alltaf í honum
öðru hvoru, núna síðast á hljómleik-
um hjá vinum hans síðla sumars og
voru það gleðifundir. Þegar ungl-
ingsárin koma er ýmislegt brallað
sem foreldrarnir eru ekki alltaf
ánægðir með, en þessir strákar
komu standandi niður og höfðu lífið
framundan.
Óréttlætið í þessu lífi er mikið og
það er erfitt að skilja tilganginn, nú
þegar við höfum bara minninguna
um hlýjan og einlægan dreng. Við
vottum föður hans og fjölskyldu
samúð okkar.
Dáinn, horfmn, harmafregn
hvilíkt orð mig dynur yfir.
En ég veit að látinn lifír,
það er huggun harmi gegn.
Bjarney, Gunnar,
Árni og Siguijón.
Dauðinn kemur ætíð á óvart og
hann spyr ekki að aldri. En þegar
hann sækir heim ungan mann í
blóma lífsins þá getur maður ekki
annað en spurt: Hvers vegna nú,
hvers vegna þú?
Þegar mér barst sú hörmulega
fregn, að góður vinur minn og fé-
MINNINGAR
lagi, Halldór Ásmundsson, eða Dóri
eins og hann var alltaf kallaður,
hefði látist í hörmulegu slysi, var
eins og einhvers konar sambland af
tómleika og óraunuveruleikatilfinn-
ingu helltist yfir mig. Það er erfitt
að meðtaka það að þessi kyndilberi
lífsorku og lífsgleði sé fallinn frá,
einmitt þegar björt framtíð blasti við.
Það var mitt happ að fá að kynn-
ast Dóra og ég eignaðist strax vin-
áttu hans og traust. Dóri var góður
vinur sem hlustaði, vinur sem hjálp-
aði, vinur sem kom skapinu í lag,
vinur sem styrkti mann í gegnum
súrt og sætt, vinur með breitt bak.
Þegar litið er til baka er svo margs
að minnast að fátt verður nefnt. Þó
eru mér minnisstæðar þær stundir
sem við áttum saman þegar við,
ásamt fleiri góðum vinum, fórum til
Vestmannaeyja á vertíð og komum
fátækari til baka af peningum en
ríkari af góðum minningum þaðan.
Og þegar við Dóri sátum eitt skipti
af mörgum heima og röbbuðum sam-
an, og Dóri fékk skyndilega þá flugu
í höfuðið að fara og skoða Mývatns-
sveit kl. 12 á miðnætti, því þangað
hafði hann aldrei komið. Við brunuð-
um þangað og eyddum heiili nótt í
að skoða og rabba saman um ýmis
mál. Þeirri nótt mun ég aldrei
gleyma.
Elsku Dóri. Ég hefði gjarnan vilj-
að eiga fleiri stundir með þér, en
svona er það, þeir deyja ungir sem
guðirnir elska. Ég þakka þér allar
þær ljúfu stundir sem við áttum
saman og allar þær ljúfu minningar
sem þú gafst mér og ég mun geyma
í huga og hjarta.
Það stóra skarð sem höggvið er
í raðir okkar félaganna verður aldrei
fyllt. Sárin munu seint gróa, en
minningarnar munu ætíð ylja okkur
öllum.
Ég sendi Ása, Sirru, Hödda, Guð-
rúnu, Ásrúnu, Ingólfi, Lindu, og ír-
isi Dögg mínar dýpstu samúðar-
kveðjur á þessari erfiðu stundu og
bið guð að styrkja þau í gegnum
það sem framundan er.
Ingvar Þór Guðjónsson.
Elsku Dóri, okkar kæri vinur. Nú
er hann farinn frá þessum heimi í
annan heim þar sem hann nýtur
ástar og huggunar þeirra ástvina
er taka á móti honum.
Halldór eða Dóri eins og við flest
vildum kalla hann var sérstakur.
Hann var ljúfur, skemmtilegur og
góður vinur. Hann var tekinn frá
okkur svona ungur og í blóma lífs-
ins, og söknuðurinn er mikill, en við
þökkum Guði fyrir að hafa leyft
okkur að kynnast honum svona vel
og geta átt allar þessar yndislegu
minningar um hann Dóra.
Kæri Ásmundur, okkur langar að
segja: Guð veri með þér og styrki
þig í sorginni.
Vottum við fjölskyldu hans, ætt-
ingjum og vinum okkar dýpstu sam-
úð.
Guð geymi þig, elsku Dóri okkar.
Þínar vinkonur,
íris Ragnarsdóttir og
Vigdís Garðarsdóttir.
Nú er komið að kveðjustund, við
kveðjum félaga okkar hann Dóra í
hinsta sinn. Hann hafði í sumar
náði 20 ára aldri og þá er lífið rétt
að byija. Þá grípa örlögin í taumana
og taka hann í burtu frá okkur. Til-
gangurinn er einhver, það vitum við,
en það er erfitt að sætta sig við það.
Hann Dóri var þeim hæfileika
gæddur að vera mjög hreinskilinn
og opinn og átti auðvelt að ná til
SérlVæðingar
i blómaskivyf iimiiur
i ió oll (jrkilirri
blómaverkstæði
INNAsb
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
fólksins í kringum sig með glensi
og gríni. Hann hafði ákveðnar skoð-
anir á hlutunum í kringum sig og
hafði alltaf svör á reiðum höndum.
Það er óhætt að segja að hann hafi
lifað lífinu lifandi, og hafði hann
alltaf nóg fyrir stafni. Vinahópur
Dóra var stór og eiga því margir
um sárt að binda. Þó að við höfum
ekki verið nánustu vinir Dóra, þá
leið okkur alltaf vel í návist hans
og erum þakklátar fyrir að hafa
fengið að njóta þeirra stunda sem
við áttum með honum, en hefðu átt
að vera miklu fleiri.
Einn er maðurinn veikur
en með öðrum sterkur.
Einmana huga þrúgar
þarflaus kvíði.
Ef vinur í hjarta þitt horfir
og heilræði gefur
verður hugurinn heiður
sem himinninn bjartur
og sorgarský
sópast burt.
(J.G. Herder)
Fjölskyldu Dóra, vinum og að-
standendum viljum við votta okkar
dýpstu samúð, og megi góður Guð
styrkja þau í þessari miklu sorg.
Kolbrún og Agnes.
Mig langar með nokkrum kveðju-
orðum að minnast góðs vinar míns,
Dóra.
Það er erfitt að sætta sig við að
svona ungur og lífsglaður maður
falli frá í blóma lífsins.
Ég minnist Dóra sem einlægs og
skemmtilegs vinar sem ég gat alltaf
leitað til og fengið góð ráð og upp-
örvun hjá.
Við Dóri kynntumst sumarið 1993
á Húsavík, kynni okkar voru ekki
löng, en náin og einlæg.
Dóri var opinskár og félagslynd-
ur, átti störan vinahóp, þar sem
hann var oftast hrókur alls fagnaðar
og alltaf var stutt í hláturinn og
grínið. Undir niðri var hann samt
alvarlega hugsandi um lífið og tilver-
una.
Það koma margar minningar um
góð og gleðileg atvik upp í hugann
við svona skyndilegt fráfall góðs vin-
ar og munu þær geymast í huga
mér um ókomin ár. Það var gott að
fá tækifæri til að kynnast svona
góðum strák, sem Dóri var, og ég
minnist samverustunda okkar með
þakklæti og söknuði.
Ég sendi foreldrum, systkinum,'
ættingjum og vinum mínar innileg-
ustu samúðarkveðjur á þessari erfiðu
stund.
Blessuð sé minning hans.
Þó að kali heitur hver,
hylji dali jökuil ber,
steinar tali allt hvað er,
aldrei skal ég gleyma þér.
(Skáld-Rósa)
Sandra.
Að morgni 30. september síðast-
liðinn barst okkur sú harmafregn
að vinnufélagi okkar og vinur, Hall-
dór Ásmundsson, hefði látist af slys-
förum þá um morguninn. Það er
erfitt að sætta sig við þá köldu stað-
reynd að Halldór kveðji svo snemma,
aðeins rúmlega tvítugur. Hann sem
var rétt að byija lífið.
Síðastliðin þijú ár var Halldór við
vinnu með okkur. Hann var lærling-
ur í málmiðn. Hann var vinnugefmn
og glaðlyndur og góður félagi. Dug-
legur var hann og verklaginn og
léku hlutirnir í höndum hans. Hann
var oft fljótur að taka ákvarðanir
og fylgja þeim eftir. Hann vildi lifa
lífinu hratt.
Æskan er oft ærslafull. í logn-
mollu hversdagsleikans var glað-
værð þín, Halldór, okkur öllum
ánægjuauki. Við vinnufélagarnir
kveðjum þig nú hinsta sinni og þökk-
um þann stutta tíma sem við áttum
saman.
Við vottum aðstandendum Hall-
dórs innilega samúð og vonum að
minningin um góðan lífsglaðan
dreng sé huggun harmi gegn.
Vinnufélagar á
Vélaverkstæðinu Grími hf.
Fleiri minningargreinar um
Halldór Asmundsson bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
t
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við andlát og
útför föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
ERLENDAR BÓASAR FRIÐJÓNSSONAR.
Guðlaug Erlendsdóttir, Pálmi Guðmundsson,
Friðjón Erlendsson, Sigrún Magnúsdóttir,
Björgvin Erlendsson, ísafold Helgadóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
t
Innilegar þakkir til þeirra, sem sýndu okkur samúð og vinarhug
við andlát og útför
RAFNS KJARTANSSONAR,
Síðumúla 21,
Reykjavík.
■ Sérstakar þakkir til starfsfólks Heimahlynningar Krabbameins-
félagsins.
Kristín Þorleifsdóttir,
Óskar Rafnsson, Sólveig Hafsteinsdóttir,
Ásta Karen Rafnsdóttir, Birgir Gunnarsson,
Kjartan Rafnsson, Jensína Böðvarsdóttir,
Sverrir Rafnsson, Birna Einarsdóttir,
Ingibjörg Gréta og sonur,
Ágúst Kjartansson,
Þorvaidur Kjartansson
og barnabörn.
t
Innilegar þakkir færum við öllum þeim,
er sýndu okkur samúð og hlýhug við
andlát og útför
HARALDAR DIÐRIKSSONAR,
Smáratúni 17,
Selfossi.
Unnur Auðunsdóttir,
Diðrik Haraldsson,
Gunnhildur Haraldsdóttir,
Þorsteinn Reynisson,
Hafdís Unnur og Haraldur Þór.