Morgunblaðið - 08.01.1995, Qupperneq 21

MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 8. JANÚAR 1995 21
Morgunblaðið/Kristinn
100.000 kr. í byijun, en það tekur ekki ýkja
mörg ár að vinna það upp. Ofnaskemmdir eru
úr sögunni núna.“
- Umhverfismálin virðast líka vera við-
kvæm, til dæmis segjast skokkarar ekki kom-
ast hringinn á Nesinu nema að fá golfkúlu í
höfuðið. Segja að golfvöllurinn sé alltaf að
stækka, meðan kríunni fækkar.
„Golfarar eru yfirleitt miklir náttúruunn-
endur og fuglalíf hefur aukist í Suðumesi
undanfarin ár. Ég held að það náist sátt milli
skokkara og golfara og í framtíðinni er gert
ráð fyrir að hægt verði að skokka í kringum
golfvöllinn. Við höfum líka verið að vinna í
fjörunni undanfarin ár og því verki verður
haldið áfram.“
- En hvað um akveginn að Nesstofusafni,
hafið þið náð sátt um hann?
„Nei, ekki enn. Byggingarnefnd Nesstofu-
safns vill endurnýja gömlu heimreiðina að
Nesi sem var að sunnanverðu. í rauninni er
ekkert frá náttúrufræðilegu sjónarmiði sem
mælir á móti því. Náttúrufræðingar voru
smeykir um að þarna væri votlendi sem við
yrðum að fara í gegnum ef vegurinn yrði lagð-
ur þeim megin, en það yrði ekki vandamál
því að hraunpúði yrði lagður undir veginn.
Skipulagsnefnd er að byija að vinna úr verð-
launatillögum og vitanlega finnst lausn á þessu
máli. Fólk vill sjá svæðið ósnortið áfram en
ég held að Nesstofusafnið sé okkur það mik-
ils virði að við verðum að leggja eitthvað í
sölurnar út af því.“
- Margir segja að það hafi verið mikil upp-
bygging á Nesinu, en nú spyija þeir hvort
ekki hafí verið nóg byggt, þeir séu orðnir nísk-
ir á grænu svæðin?
„Við ætlum ekki að ganga meira á grænu
svæðin. Það sem við ætlum að gera er að
þétta eitthvað byggðina í miðbænum. Hins
vegar er lítið landrými vandamál okkar og við
höfum orðið að kaupa hvern fermetra sem við
höfum þurft að nota. Þar af leiðandi höfum
við þurft að koma byggingum fyrir á minna
svæði en við hefðum óskað eftir. Til dæmis
höfum við þurft að koma fyrir í menningarmið-
bænum okkar, eins og við köllum hann, heilsu-
gæslustöð, bókasafni, 38 þjónustuíbúðum og
íþróttahúsi, ásamt skólunum sem fyrir voru.
Við erum með 4.500 íbúa núna og þeir verða
varla fleiri en 4.700 til 5.000 í framtíðinni."
„Kerlingin“ í bæjarstjórn
Sigurgeir var í stjórn Sambands íslenskra
sveitarfélaga í tólf ár, þar af varaformaður í
átta ár og formaður í þijú ár. Hann segir að
störf sín þar og starf bæjarstjóra hafi farið
ágætlega saman. „Ég ferðaðist mikið um land-
ið á þeim tíma og reyndi að kynna mér ástand-
ið á ýmsum stöðum. Ég held að það sé mjög
gagnlegt fyrir okkur sem erum hér við Faxa-
flóann að kynnast æðaslættinum eins og hann
er annars staðar á landinu.
Ég er fyrir löngu búinn að setja fram og
mynda mér skoðanir um það hvað við ættum
að gera í byggðamálum okkar. Ég held að
það sé ekkert vit í öðru en að byija á því að
byggja upp sterkan kjarna á Akureyri, kring-
um Háskólann, og flytja þangað eins margar
rannsóknarstofnanir fyrir frumvinnslugreinar
okkar og hægt er. Þessi kjarnahugmynd, að
koma upp kjarna í öllum landsfjórðungum
samtímis, er ekki raunhæf. Þjóðinni fjölgar
um 1% ár ári og sú fjölgun sogast öll hingað
á höfuðborgarsvæðið. Akureyri er eini staður-
inn sem hugsanlega gæti tekið við nýjum íbú-
um, þar sem enn gæti vaxið menning og fjöl-
breytt atvinnulíf. Þannig að fólk gæti fengið
störf við hæfi menntunar sinnar og síðast en
ekki síst þarf fólk að trúa því að þegar það
er að mennta börn sín til langskólanáms, eigi
það möguleika á að fá þau til baka aftur.
Þótt staðir í öðrum landsíjórðungum hafi
verið nefndir sem kjarnar verðum við að horf-
ast í augu við það, að við höfum hreinlega
ekki efni á að fjárfesta nema í einum stað í
einu.“
- í ört vaxandi bæjarfélagi er mikið fjár-
fest, hefur ekki oft gustað um þig í stólnum?
„Jú ætli það ekki, enda varla eðlilegt að
allir séu sammála. Það er sagt að ég sé frek-
ur og hafi mitt fram með þumbaraskap eða
öðru. En ég vil nú meina að menn nái yfir-
leitt samkomulagi á endanum séu þeir sann-
gjarnir. Ég hef eina reglu, ég nenni aldrei að
vera vondur út í nokkum mann, því það sak-
ar mig en ekki þann sem í hlut á.“
- Þær eru margar konurnar með þér í
bæjarstjórn, fá þær nokkru að ráða fyrir þér?
„Jú, jú, ég er allra manna liprastur í við-
skiptum við þær. Ég hef átt gott samstarf
við þær enda eru þetta duglegar konur og
áhugasamar. Um tíma voru hér þijár konur
úr Sjálfstæðisflokki og tvær af R-lista, og þá
sögðu konurnar okkar að það væru fimm
konur í bæjarstjórn og tvær kerlingar. Við
karlarnir tveir vorum kerlingamar!
En vitanlega þarf maður stundum að vera
stífur og ákveðinn. Við semjum fjárhagsáætl-
un og verkáætlun yfir árið og það er mitt
verk að sjá um að eftir henni sé farið."
- Nú ert þú kvæntur Sigríði Gyðu Sigurðar-
dóttur myndlistarmanni. Hefur listin þá haft
einhver áhrif á þig?
„Já það er alveg rétt, konan mín hefur kennt
mér að meta og njóta listar. Ég held að ég sé
mér mjög meðvitaður um list núna. Við erum
með góðan lista- og menningarsjóð hérna á
Seltjamamesinu og við setjum töluvert Qár-
magn í listsköpun á hveiju ári. Við reynum
að gera vel við skólana okkar í sambandi við
listsköpun og hér er starfræktur myndlistar-
klúbbur. Síðast en ekki síst fýlgist ég mjög
vel með því sem konan mín er að gera, sem
em margir góðir og skemmtilegir hlutir.
Þótt myndlistin sé ríkjandi á heimili okkar,
sæki ég líka sinfóníutónleika þótt ég sé ef til
vill ekki nógu duglegur við það. Bæjarfélagið
gerðist á sínum tíma aðili að rekstri Sinfó-
níunnar og við emm eina sveitarfélagið utan
Reykjavíkur sem tekur beinan þátt í þeim,
rekstri. Við leggjum um tvær milljónir króna
á ári til hans. Auk þess er blómlegt listalíf hér
í bænum, við erum bæði með kammersveit
og kóra svo eitthvað sé nefnt.“
- Hvað um bókmenntirnar?
„Ég er alæta á bókmenntir, ég verð að játa
það. Litlu barnabörnin sungu um okkur hjón-
in þegar við áttum afmæli um daginn og ég
held að ein hendingin hafi verið þannig í vís-
unni sem þau bjuggu til, að afi lægi uppi í
sófa og læsi reyfara!
Það var ágæt lýsing á því þegar ég slappa
af. Ég er dálítið fyrir það að taka með mér
tvo til þijá reyfara upp í sumarbústað og get
alveg hespað þá af.“
Engir óvinir
Fyrir skömmu héldu Sigurgeir og Sigríður
Gyða kona hans upp á sextugsafmælið, og
þótt talað sé í gríni um forngripi þegar menn
hafa verið lengi í sama starfi, verður það víst
ekki sagt um sextugsaldurinn sem þykir hvorki
hár aldur né merkilegur nú orðið. Én hvernig
ætlar Sigurgeir að spila seinni hálfleikinn?
„Ég ætla nú ekki að skipuleggja neitt, hitt
er þó merkilegt að ég er búinn að vera hálfa
lífævina á sama stað. Og hef aldrei verið ráð-
inn í starfið heldur þurft að beijast fyrir því
á fjögurra ára fresti. Það hlýtur að sýna að
annaðhvort er ég óhæfur annars staðar eða
svona elskur að þessu starfi.
Þegar starfinu sleppir, er ég orðinn sveita-
maður, kominn með sumarbústaðadellu í ann-
að sinn, og gróðurbakteríuna hef ég líka feng-
ið. í mörg ár hef ég svo spilað badminton
tvisvar til þrisvar í viku og ætla mér að halda
því áfram.
Ég hef ekki nokkrar minnstu áhyggjur af
framtíðinni hvort sem ég verð áfram hér eða
ekki. Gallinn er sá að starfið hefur komið nið-
ur á fjölskyidunni, því að ég er einn af þessum
vitleysingum sem halda að þeir séu ómiss-
andi, og fer því aldrei nema nokkra daga í
einu í sumarfrí. Ég trúi því statt og stöðugt
að allt fari í volæði á meðan ég er frá.“
- Sérðu aldrei eftir tímanum sem þú hefur
eytt í pólitík og þras?
„Nei. Ég viðurkenni þó að ég hef haft sam-
viskubit vegna fjölskyldunnar. Pólitík er mjög
slæm hjákona, því ekkert annað kemst að og
allt annað verður að víkja."
- Þú mundir þá ekki mæla með þessu starfi?
„Jú ég gæti ekki annað, starfíð er þannig
að fólk með einhveija sköpunarþrá og fólk sem
trúir að það getur látið gott af sér leiða, hlýt-
ur að hafa áhuga á því starfí. Ég hef aldrei
skilið fólk sem segist ekki hafa áhuga á póli-
tík því að pólitíkin er lífíð í kringum okkur."
- Hver eru svo baráttumál framtíðarinnar?
„Af nógu er að taka. Við sögðum nú fyrir
tuttugu árum að Nesið væri fullbyggt og við
þyrftum ekkert að gera meira. En það er
ekki lítið sem við erum búin að gera síðan.
Fyrst og fremst verður reynt að sinna óskum
borgaranna, reyna að láta þeim líða vel. Það
gerir maður með því að hlusta á það sem
þeir hafa segja og ég held að það hafí ég nú
lært betur með aldrinum.
Ég hef safnað að mér ómetanlegri reynslu
á þessum árum og eftir þetta þijátíu ára starf
veit ég ekki til þess að ég eigi nokkra óvini
hér. Nú ef svo er þá má skila því til hans eða
þeirra að það þýði ekkert að vera vondur út
í mig, ég viti ekkert af því!
Nú eru framundan þijú skemmtileg ár sem
ég vona að nýtist okkur vel þar til kosið verð-
ur næst. Og í pólitík segja menn aldrei aldrei."
aran;
mánudui
luin aldri
Leikfími tyrir bai