Morgunblaðið - 10.01.1995, Qupperneq 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 10. JANÚAR 1995
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
t
Ástkær eiginkona mín og móðir okkar,
BJÖRK THOMSEN,
Tunguvegi 20,
lést í Bandaríkjunum þann 6. janúar sl.
Auðun Sæmundsson,
Dögg Baldursdóttir,
Arndís Hulda Auðunsdóttir.
t
Ástkær systir mín,
INGIBJÖRG SIGURÐARDÓTTIR
frá Hausthúsum,
lést að Garðvangi, Garði, 8. janúar. Útförin fer fram fró
Útskálakirkju föstudaginn 13. janúar kl. 14.00.
Bjarni Sigurðsson.
t
Hjartkær móðir okkar og tengdamóðir,
JÓHANNA EINARSDÓTTIR LÖVDAHL,
lést í Hafnarbúðum sunnudaginn 8. janúar.
F.h. fjölskyldunnar,
Einar Lövdahl, Inga Dóra Gústafsdóttir,
Karen Lövdahl, Þórður Júlíusson,
Bergþóra Lövdahl, Einar Eyjólfsson.
t
Móðir okkar,
LEA EGGERTSDÓTTIR,
Úthlíð 5,
Reykjavík,
lést í Borgarspítalanum aðfaranótt laugardagsins 26. nóvember sl.
Minningarathöfn fór fram að viðstöddum hennar nánustu þriðju-
daginn 6. desember.
Eggert Jónsson,
Gisli Jónsson.
t
Móðir okkar,
INGUNN EIRÍKSDÓTTIR,
Hrafnistu,
Hafnarfirði,
áður Engihlíð 12,
lést 6. janúar á St.Jósefsspítala, Hafnarfirði.
Svanhildur Ólafsdóttir,
Guörún Ólafsdóttir,
Guðmundur Jóhann Ólafsson.
t
Eiginmaður minn og faðir okkar,
VALDIMAR INDRIÐASON
fyrrverandi alþingismaður
og framkvæmdastjóri,
Höfðagrund 21,
Akranesi,
lést að heimili sínu að morgni mánu-
dagsins 9. janúar.
Ingibjörg Ólafsdóttir,
Indriði Valdimarsson,
Ása María Valdimarsdóttir.
t
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
ÁRNI PÁLSSON
kaupmaður,
Byggðarenda 1,
Reykjavik,
lést á hjartadeild Borgarspítalans
7. janúar.
Elín Árnadóttir, Ingvar Ernir Kjartansson,
Baldvin Árnason, Katrín Tangelamos Árnason,
Margrét Árnadóttir, Guðmundur Gústafsson,
Alexander Árnason,
Ólafur Árnason, Málfríður Arna Arnórsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
ÞORHILDUR BJORG
JÓHANNESDÓTTIR
+ Þórhildur Björg Jóhannes-
dóttir fæddist á Víkinga-
vatni í Kelduhverfi hinn 20.
janúar 1899. Hún lést á heimili
sínu í Reykjavík 31. desember
síðastliðinn og fór útför hennar
fram frá kirkju Hvítasunnu-
safnaðarins í gær.
ÁSTKÆR afasystir okkar lést að-
faranótt gamlársdags. Hefði hún
orðið 96 ára 20. janúar nk. Hún
var ern og hélt andlegri heilsu sinni
til hinsta dags og minnið var ætíð
óbrigðult. Þórhildur lifði fögru og
innihaldsríku lífi og þreyttist aldrei
á að lofsama Guð og þakka honum.
Lífsstarf hennar og lífshamingja
réðst þegar hún giftist Ásmundi
Eiríkssyni. Hjónaband þeirra var
fagurt og bar aldrei skugga á. Hún
stóð við hlið manns síns í hlutverki
húsfreyju sem veitti og þjónaði
gestum, vinum úr söfnuðinum, ætt-
ingjum og öllum sem að garði bar.
Var ekki óalgengt að tugir manna
sætu þar hádegisverð á degi hveij-
um. Gestkvæmara heimili höfum
við aldrei kynnst og Þórhildur alltaf
söm við sig, með sitt elskulega,
hlýja bros, kvik og létt á fæti og
allir ávallt velkomnir.
Föður okkar .reyndist Þórhildur
sem besta móðir er hann var hér
við nám og alla tíð og okkur systkin-
unum var hún sem amma.
Þórhildur var sérlega bamgóð og
er okkur minnisstætt þegar við
komum til hennar lítil börn. Hin
takmarkalausa gæska hennar og
hlýja hóf okkur upp til skýjanna svo
að okkur fannst við vera alveg ein-
stök og þannig var það alltaf. Mild-
in, einlægnin og lífsgleðin geislaði
af henni.
Áhugamál Þórhildar vom fjöl-
mörg. Hún fylgdist vel með fram á
síðasta dag, málum líðandi stundar,
og hafði skoðun á öllu. Lifandi
áhuga á safnaðarlífinu og frænd-
fólki sínu og bar hag þeirra mjög
fyrir bijósti. Hún var iðin við skrift-
ir, eins og dagbækur hennar í ára-
tugi bera vitni um. Ásmundi var
hún stoð og stytta við prófarkalest-
ur og ritvinnslu. Fegurri rithönd
gat vart að líta. Pennavini átti hún
fjölmarga víða um heim og vafalítið
hafa fáir fengið eins mörg bréf og
jólakort og Þórhildur frænka á ári
hveiju. Ættfræði, íslenskt mál og
velferð manna voru áhugamál
hennar, en fyrst og fremst var það
trúin sem átti hug hennar. Þórhild-
ur saknaði Ásmundar og hlakkaði
til endurfundanna.
Löngu og fallegu lífshlaupi er
lokið. Þórhildur hefur horfið til
æðri heima að vitja Guðs og Krists
og til endurfundar við Ásmund. Við
systkinin viljum þakka Garðari
Loftssyni fyrir góða umönnun á
ævikvöldi Þórhildar frænku og gera
henni þannig kleift að búa á heim-
ili sínu til æviloka.
Gengin er greind kona og merk
og vinur góður. Blessuð sé minning
hennar.
Guðný, Halldóra og
Þórður Þórarinsbörn.
Ég mun alltaf minnast Þórhildar
með hlýju í huga. Þegar ég man
fyrst eftir henni var hún komin á
efri ár en ég var aðeins Iítil stúlka.
í þá daga þótti mér það ævintýri
líkast að fara í heimsókn til Þórhild-
ar og fá appelsín í flösku.
Eftir því sem ég eltist urðu heim-
sóknirnar til Þórhildar fátíðari, en
samt sem áður fór ég ætið þaðan
ríkari en ég kom, í andlegum skiln-
ingi. Aldursmunurinn háði okkur
ekki og áttum við einatt ánægjuleg-
ar stundir saman.
Ég kveð þessa kæru vinkonu
mína sem ég mun alltaf minnast
með þeirri gleði sem einkenndi líf
hennar.
Edda Jónsdóttir.
Þórhildur var eiginkona safnað-
arhirðisins í Narsissu Fljótum, Bet-
el, Vestmannaeyjum, og Fíladelfíu
í Reykjavík. Hún var lífleg og sómdi
vel því að vera biskupsfrú. Maður
hennar, Ásmundur Eiríksson, gerð-
ist hirðir safnaðarins í Betel, Vest-
mannaeyjum á stríðsárunum 1942-
1945. Þar undu þau hag sínum vel
og lifðu við sæmilega heilsu. Ás-
mundur hafði fengið „Hvíta dauð-
ann“, berklana, og átti í því lengi
en það var með hann eins og suma
sem lifðu af þann sjúkdóm að skýr-
ingin á batanum var fyrst og fremst
Guðs gjöf. Það var eins og Guð
hafi sent engil sinn til hans að
hjúkra, uppörva og græða. Þessi
engill var Þórhildur.
Eitt sinn sem oftar var söfnuður-
inn í Betel saman kominn til bæna.
Bænir hvítasunnumanna geta orðið
háværar og heitar. Menn fylltust
heilögum anda og hófu að tala öðr-
um tungum. Heitt var orðið í saln-
um og Einar J. Gíslason, seinna
sporgöngumaður Ásmundar sem
forstöðumaður í Fíladelfíu, þyrsti
nokkuð eftir langvarandi bæna-
ákall. Hann fór sem leið lá upp stig-
ann í Betel, í íbúðina á efri hæð til
að svala þorsta sínum. Á undan
honum fór kona, hvítklædd og bak-
svipurinn var greinilega Þórhildar.
Einar lofaði Guð með bæn, beiðni
og þakkargjörð og inn á milli bæna-
orðanna ávarpaði hann Þórhildi.
Einar svalaði þorsta sínum og fór
þá aftur niður í bænasalinn. Þegar
þangað var komið sá hann Þórhildi
í einlægri bæn og tilbeiðslu. Hann
spurði hana hvort hún hafi ekki
verið sú sem var honum samferða
upp stigann. „Nei, hér er ég búin
að vera allan tímann."
I Biblíunni er sagt: „Þín vegna
býður hann út englum sínum til að
gæta þín á öllum vegum þínum.“
(Davíðssálmur 91:11.) Við sem
kynntumst Þórhildi skiljum mæta
vel að Guð hafi leyft engli að taka
á sig mynd hennar svo einlæg og
heilsteypt sem hún var í trú sinni
á Jesú Krist. Hún var bæði vinum
sínum og söfnuðinum í Reykjavík
til sóma og yndis. Oft fannst mér
hún sem safnaðarengill, því vil ég
kveðja hana með þessum orðum úr
Biblíunni:
„Og engli safnaðarins í Fíladelfíu
skalt þú rita: Þetta segir sá heil-
agi, sá sanni, sem hefur lykil Dav-
íðs, hann sem lýkur gpp svo að
enginn læsir og læsir svo að enginn
lýkur upp. Ég þekki verkin þín. Sjá
ég hef látið dyr standa opnar fyrir
þér sem enginn getur lokað.“ (Op.
3:7-8.) Þær dyr hafa yfirskriftina
Jesús Kristur, sonur Guðs á himn-
um Perluhliðið. Þangað er Þórhildur
gengin inn og fellur vel inn í hóp
engla og heilagra.
Guð blessi minningu þína og
þakka þér samverustundirnar í
gegnum árin.
Með kærri kveðju frá Betelsöfn-
uðinum í Vestmannaeyjum.
Snorri Oskarsson,
safnaðarhirðir.
Kæra vinkona.
Lífið þitt allt var eins og ein órof-
in lofgjörð til Drottins, skráð þakk-
látu letri í himininn. Fallegri mildri
hendi, með ástúð, gestrisni og
skemmtilegum uppörvandi frásög-
um, þar sem Jesús Kristur og að-
eins hann einn, var hið góða, fagra,
leiðandi og umfaðmandi ljós. Ásamt
með elsku til alls þess er lífsanda
dregur á jörðinni okkar. Smitandi
góðlegur hlátur þinn og óbilandi trú
á Jesú Krist, var okkur hinum sem
endalaus hvatning og áminning
þess að „sá getur allt sem trúna
hefur“.
Sjúkur líkami þinn síðustu æviár-
in kom ekki í veg fyrir að kitlandi
hlátur og einlæg gleði þín yfir því
að eiga öruggt skjól hjá Föður okk-
ar á himnum, í fyllingu tímans, var
ætíð sú kveðja sem barst á móti
vinunum þínum á hveijum degi, að
aflokinni morgunbænastund. Þar
var algóður Guð lofaður fyrir enda-
lausa náð og miskunn við alla þá
sem á hann trúa. Þá tókst þú á
móti okkur í eldhúsinu þínu og út-
deildir kaffi og brauði og kærleiks-
brosinu þínu ljúfa, sem breytti
vandamálum í verkefni og öllum
áhyggjum í smámuni sem skiptu
ekki lengur miklu máli.
Og nú er þessu fallega ævintýri
lokið. Ég er einn þeirra fjölmörgu
sem á þér svo mikið og márgt að
þakka. Og ég man það vel að þegar
ég kom fyrst á þinn fund var ég
vængbrotinn, lítill og umkomulaus.
En þú bentir mér brosandi á nýja
von og nýjan sigur í Jesú Kristi,
frelsara okkar, og umvafðir mig
kærleika þínum, ástúð og hlýju.
Að því hef ég ætíð búið síðan og
það fæ ég aldrei að fullu þakkað.
Algóður Guð blessi minningu
þína, Þórhildur mín. Þinn vinur,
Orn Bjarnason.
+
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
SVEINBJÖRN GÍSLI
SVEINBJÖRNSSON,
Skúlagötu 56,
lést í Landspítalanum sunnudaginn 8.
janúar.
Rúnar Sveinbjörnsson,
Rannveig Sveinbjörnsdóttir,
Ögmundur Viðar Rúnarsson,
Hanna Kristín Rúnarsdóttir,
Anna Sigríður Gunnlaugsdóttir,
Páll Valdimarsson,
Sigríður Pálsdóttir,
Una Rúnarsdóttir.

Ástkæri eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
ÞÓRARINN ÓLAFSSON
kennari,
Háholti 3,
Akranesi,
andaðist 8. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Akraneskirkju
föstudaginn 13. janúar kl, 14.00.
Rannveig Hálfdánardóttir,
Ólafur H. Þórarinsson, Sigríður B. Ásgeirsdóttir,
Þórgunna Þórarinsdóttir,
Kristín S. Þórarinsdóttir, Unnþór B. Halldórsson,
Þórunn R. Þórarinsdóttir, Kristján Kristjánsson,
barnabörn og barnabarnabarn.