Morgunblaðið - 31.01.1995, Síða 35

MORGUNBLAÐIÐ
ÞRIÐJUDAGUR 31. JANÚAR 1995 35
ELÍSABET
GUÐNADÓTTIR
+ Elísabet Guðna-
dóttir var fædd
í Hvammi í Holta-
hreppi í Rangár-
vallasýslu 7. ágúst
1902. Hún lést á
öldrunardeild
Landspítalans í
Hátúni 21. janúar
1995. Foreldrar
hennar voru Guðni
Oddsson, bóndi í
Hvammi, og kona
hans, Guðfinna
Bárðardóttir. Þau
eignuðust níu börn,
sjö dætur og tvo
syni. Auk þess ólu þau upp tvö
fósturbörn og eru þau öll látin.
Elísabet var næstyngst af
systkinahópnum. Arið 1928
giftist Elísabet Sigurði Guð-
mundssyni frá Þjóðólfshaga í
I DAG kveðjum við tengdamóður
mína, Elísabetu Guðnadóttur, hún
hefði orðið 93 ára á þessu ári. A
jólanótt veiktist hún snögglega og
dvaldi tæpan mánuð á sjúkrahúsi.
Fyrir nokkrum árum varð Elísa-
bet fyrir því áfalli að tapa sjóninni
að miklu leyti, vegna kölkunar í
augnbotnum. Var erfitt fyrir hana
að sætta sig við orðinn hlut því
hún hafði mikla ánægju af allri
handavinnu. Hún fyldist vel með
fréttum, hafði gaman af að horfa
á sjónvarp og af lestri góðra bóka.
Dagarnir urðu nokkuð langir þegar
hún gat ekki haft neitt fyrir stafni.
Holtahreppi, f. 11.
mars 1902, d. 27.
mars 1967. Kjör-
börn þeirra eru: 1)
Hilmar Ólafur Sig-
urðsson, f. 26. nóv-
ember 1924. Kona
hans er Valgerður
Bjarnadóttir, f. 4.
janúar 1926. Dæt-
ur þeirra eru fimm,
barnabörnin tíu og
eitt barnabarna-
barn. 2) Erla Sig-
urðardóttir, f. 1.
nóvember 1930.
Maður hennar var
Jón J. Barðason, f. 12. maí
1922, d. 21. apríl 1981. Börn
þeirra eru fimm og barnabörn-
in fimm.
Útför Elísabetar fer fram
frá Fossvogskirkju í dag.
Leitaði hún þá oft í minningasjóð
æsku sinnar.
Elísabet ólst upp í stórum systk-
inahópi hjá góðum foreldrum í fal-
legri sveit. Æskustöðvarnar voru
henni alltaf mjög kærar, og reyndi
hún eftir megni að hafa samband
við þann stóra frændgarð, sem þar
bjó. Ung að árum lagði hún leið
sína til Reykjavíkur. Vann hún þar
fyrir sér með því að vera í vist
eins og það var kallað. Var hún á
nokkrum ágætis heimilum og taldi
sig hafa lært margt gott af ver-
unni á þeim. Einnig vann hún um
tíma í fiski.
ÞÓRUNN
VALDIMARSDÓTTIR
+ Þórunn _ Valdimarsdóttir
fæddist á ísafirði 14. febr-
úar 1914. Hún lést á St. Jó-
sefsspítala í Hafnarfirði 9. jan-
úar síðastliðinn og fór útför
hennar fram frá Víðistaða-
kirkju 16. janúar.
LENGI deildu Verkakvennafélagið
Framsókn, Alþýðublaðið og Alþýðu-
flokkurinn annarri hæðinni í Al-
þýðuhúsinu í Reykjavík. Það voru
því margar ferðirnar inn á Fram-
sókn, enda forystumenn félagsins
burðarásar í Alþýðuflokknum, sem
verkalýðsfélögin sjálf stofnuðu
1916. Jafnframt formennsku og
framkvæmdastjórn í Framsókn sat
Þórunn lengi í flokksstjórn Alþýðu-
flokksins og á löngu árabili voru
engar meiriháttar ákvarðanir tekn-
ar í flokknum öðruvísi en að bera
þær undir hana.
Þórunn var skarpgreind, athugul
og ræðin. Oft kom hún manni á
óvart með persónulegum spurning-
um og mildaðist þá aðeins munn-
svipurinn, sem bar merki mikillar
viljafestu. Sérstaklega þegar samn-
ingar stóðu fyrir dyrum, þá gai
rómurinn jafnvel lækkað og augun
urðu ennþá snarari en ella. Venju-
lega var þá haft samráð við Dags-
brún eða ASÍ-forustuna og svo byij-
uðu samningarnir sjálfir eða verk-
föllin og þá gat nú verið erfitt að
gauka orði að Framsókn og Þór-
unni.
Erindin inn á Framsókn voru
mörg, ekki síst þegar stóðu til kosn-
ingar i flokknum og heita þurfti á
trausta stuðningsmenn. Þórunn
horfði þá lengi og hvasst á skjálf-
andi viðmælandann, spurði hvort
flokkurinn væri nokkuð lengur í
tengslum við verkalýðshreyfinguna,
ræddi svo um þjóðmálin, persónu-
lega hagi viðmælenda og tilkynnti
svo afstöðu sína til viðkomandi
stuðningsbónar. Alltaf var manni
hugarhægra þegar maður fór frá
henni, þótt prófið gæti verið
strangt.
Á flokksþingum sátu þær Fram-
sóknarkonur jafnan saman, oftast
innan um kvennadeildina, í peysu-
fötum og jafnvel með pijóna. Og
þvílíkar konur. Jóhanna, Jóna, Þór-
unn og Ragna. Datt ekki af þeim
meiningin, þótt sumir mestu ræðu-
snillingar þjóðarinnar færu hamför-
um i ræðustól. Þær þekktu lífið og
vissu sínu viti. Af þeim andaði jafnt
móðurleg umhyggja og ást jafnað-
arstefnunnar á mannkyninu. Hvort
sem það var garðapijón eða slétt,
þá var hismið greint frá kjarnanum
og útkoman varð oft stefna Alþýðu-
flokksins.
Ég votta dóttur, tengdasyni,
barnabörnum og aðstandendum öll-
um mína dýpstu samúð. Þórunni
minni þakka ég stuðning og ráð og
bið algóðan guð að taka við henni
með sömu ást og hún auðsýndi sjálf
svo mörgum lítilmagnanum í lífinu.
Guðlaugur Tryggvi Karlsson.
I Krossar
"* I I áleiði
" I viSarlit og málaðir.
Mismunandi mynsiur, vönduo vinna.
Slmi 91-35929 eg 35735
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvu-
sett. Sé handrit tölvusett er æskilogt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveld-
ust er móttaka svokallaðra ASCIl-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslu-
kerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til
blaðsins á netfang þess Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar þar um má lesa á
heimasfðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lcngd greina fari ekki yfir eina og hálfa
örk A-4 miðað við meðallínubii og hæfilega línulengd — eða 3600-4000 slög.
Höfundar eru beðnir að liafa skirnarnöfn sfn en ekki stuttnefni undir greinunum.
MINNINGAR
Elísabet og maður hennar, Sig-
urður Guðmundsson frá Þjóðólfs-
haga, reistu sér bú á Kambi í
Holtahreppi og bjuggu þar snortu
búi um 15 ára skeið (1928-1943).
Þeim hjónum varð ekki barna auð-
ið, en tóku að sér tvö fósturböm,
ættleiddu þau og gengu þeim í
foreldra stað.
Elísabet var um árabil organisti
við Marteinstungukirkju og einnig
um nokkurt skeið við Hagakirkju
í Holtahreppi. Hafði hún verið við
orgelnám í Reykjavík hjá Sigfúsi
Einarssyni sem þá var organisti í
Dómkirkjunni.
Sinnti hún organistastarfinu af
alúð og einstakri samviskusemi.
Þar naut hún einnig aðstoðar
bónda síns, Sigurðar, sem var góð-
ur söngmaður og studdi hana
dyggilega í kirkjustarfinu.
Elísabet minntist oft á það á
seinni árum, hve oft hefði verið
erfitt að komast leiðar sinnar á
veturna þegar hún var að bijótast
áfram í ófærð til að sinna sínum
störfum í kirkjunum. Þá voru sam-
göngur innan sveitarinnar ekki
orðnar eins góðar og þær eru nú
á dögum.
Fyrir rúmum 50 árum brugðu
þau hjón Sigurður og Elísabet búi
og fluttu til Reykjavíkur. Flótti úr
sveitum var mikill um þær mundir
og afkoman auðveldari fyrir sunn-
an.
Fyrst eftir að þau komu suður
störfuðu þau við búið á Bessastöð-
um, um 1950 voru þau búin að
byggja sér hús í Kópavogi, en
fluttu sig síðar um set og eignuð-
ust húsnæði í Reykjavík. Sigurður
starfaði fyrst hjá fyrirtækinu Ræsi
hf. og síðar hjá Flugfélagi íslands
til dauðadags.
Sögu þessara hjóna svipar til
sögu fjölda margra annarra, sem
fæddir eru um og eftir aldamótin
síðustu. Flest af þessu fólki var
sveitafólk og unni sveitinni sinni
af heilum hug og sleit sig aldrei
úr tengslum við uppruna sinn, en
ýmsar ástæður urðu þess valdandi
að það flutti suður á mölina eins
og kallað var. Það vann hörðum
höndum til þess að verða bjargálna
og borgin okkar Reykjavík væri
ekki það, sem hún er í dag, ef
ekki hefði komið til framlag þessa
aðkomufólks.
Árið 1967 lést Sigurður eigin-
maður Elísabetar, langt um aldur
fram. Þau hjón höfðu verið sam-
hent og samrýnd og var söknuður
hennar sár, en að heilsast og kveðj-
ast, það er lífsins saga. Hún bar
sorg sína með stillingu, enda var
hún ekki mikið fyrir að flíka tilfínn-
ingum sínum.
Eftir fráfall Sigurðar bjó Elísa-
bet um sig í lítilli og snoturri íbúð
við Háaleitisbraut og bjó þar til
æviloka. Hún vildi sjá um sig sjálf
og ekki vera upp á neinn komin,
og má segja að það tækist henni
til síðustu stundar, þó allra síðustu
árin nyti hún aðstoðar barna sinna
og barnabarna.
Ég vil þakka Elísabetu alla
tryggð og vináttu í gegnum árin.
Blessuð sé minning hennar.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Valgerður Bjarnadóttir.
+ Haukur Magn-
ússon fæddist i
Reykjavík hinn 8.
janúar 1922. Hann
andaðist á heimili
sínu í Boston,
Bandaríkjunum, 12.
janúar síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru hjónin Sveina
Oddsdóttir, ættuð
frá Seyðisfirði, og
Magnús Guðmunds-
son bakarameistari,
ættaður úr Reykja-
vík, bæði fædd fyrir
siðustu aldamót og
eru nú bæði látin.
Systir Hauks er Guðbjörg Bóel,
f. 25. september 1925, gift Jos-
eph A. Parziale, búsett í Banda-
ríkjunum, og eiga þau tvö upp-
komin börn. Hálfbróðir Hauks
sammæðra er Oddgeir Karlsson
loftskeytamaður, fæddur 22.
júlí 1915. Kona hans var Lilly
Magnúsdóttir, f. 6. júlí 1917, d.
7. marz 1981. Sonur þeirra er
Sveinn, sem býr í Kópavogi
ásamt fjölskyldu sinni.
Haukur kvæntist árið 1947
Sigurbjörgu Ottesen frá Ytri-
Hólmi á Akranesi og eignuðust
þau þijú börn: Pétur, f. 28. des-
ember 1945, kæntur Halldóru
Árnadóttur og eiga þau einn
son, og tvíburana Erlu og Orn,
MÁNUDAGINN 9. janúar sl. fékk
ég bréf frá vini mínum, Hauki
Magnússyni, sem hann hafði skrifað
á gamlársdag. í bréfinu lét hann
vel af öllu, heilsan góð, ánægjuleg
jólahátíð liðin, áramótin að nálgast
og hann farinn að hlakka til að
koma í heimsókn til íslands að
sumri. Ég var búinn að svara bréfi
hans og ætlaði að fara að póst-
leggja það á föstudegi, þegar mér
barst sú sorgarfregn, að Haukur
hefði látist á heimili sínu deginum
áður, þann 12. janúar.
Hugur minn hvarflar því yfír far-
inn veg. Ég kynntist Hauki fyrir
mörgum árum, því kona mín, Gyða,
og hann eru bræðraböm. Vegna
búsetu Hauks í Bandaríkjunum og
þrátt fyrir nokkrar heimsóknir hans
til Islands, hefur vinskapur okkar
þróast að mestu í gegnum bréfa-
skriftir á liðnum áratugum. Bréf
Hauks voru vel stíluð og hafði hann
mjög gott vald á íslensku máli, þrátt
fyrir margra áratuga dvöl erlendis,
og gaman að sjá það í bréfum hans,
að hann hélt sig við ritreglur og
málfar sem tíðkaðist hér á árunum
áður en hann fór til Bandaríkjanna.#
Bréf hans voru ákaflega skemmti-
leg, því Haukur hafði næmt auga
fyrir því spaugilega og sagði oft frá
ýmsu í léttum dúr. Við spjölluðum
um ýmislegt í bréfum okkar, hann
að segja mér frá því sem gerðist
hjá honum og hans fjölskyldu, ég
aftur á móti sagði frá því sem var
að gerast hjá okkar fólki hér heima,
auk þess sem við ræddum um ýmis-
legt milli himins og jarðar. Haukur
og Joan, kona hans, komu hingað
til íslands öðru hveiju á liðnum
árum og dvöldu hér nokkrar vikur
í senn og bjuggu þá í íbúð þeirra á
f. 22. júní 1947.
Erla á einn son. Sig-
urbjörg og Haukur
skildu. Haukur
fluttist til Banda-
ríkjanna um 1950
og settist að í Bos-
ton. Vann hann þar
ýmis störf og sótti
námskeið í teiknun
o.fl. Haukur eign-
aðist son í Boston,
Kevin Bergmar, f.
5. jan. 1962, búsett-
ur í Reykjavík.
Sambýliskona hans
er Ragnheiður
Guðjohnsen eiga og
þau tvö börn. Móðir Kevins
Bergmars, Betty Jean Oldham,
lést árið 1965. Árið 1967 kvænt-
ist Haukur eftirlifandi eigin-
konu sinni, Joan Mercent Magn-
ússon bókasafnsfræðingi, f. 10.
ágúst 1940, og eiga þau einn
son, Ómar Bergþór, vélaverk-
fræðing, f. 23. ágúst 1968.
Haukur starfaði sem deildar-
stjóri hjá einu stærsta ráðgef-
andi verkfræðifyrirtækjum
Bandaríkjanna í Boston og lauk
starfsferli sínum þar í janúar
1985.
Utför Hauks Magnússonar
fór fram frá Fossvogskapellu
24. janúar.
Reynimel 90 hér í Reykjavík. Höfðu
þau mikla ánægju af heimsóknum
þessum; var Joan sérstaklega hrifin
af því að koma hingað og kynnast
föðurlandi manns síns. Haukur gat
ekki komið því við að koma til Is-
lands sl. þijú ár, en í bréfi til mín
skömmu fyrir áramót sagðist hann
koma nk. sumar ásamt konu sinni
og væru þau farin að hlakka mikið
til þeirrar heimsóknar.
Haukur var listrænn maður, vann
ýmiss konar handverk, m.a. málaði
hann fallegar myndir í frístundum
sínum, sendi hann okkur hjónunum
falleg málverk að gjöf, sem prýða
veggi heimilis okkar. Rithönd Hauks
var afburða falleg; þegar hann vildi
við hafa, skrifaði hann svo fallega
skrautskrift, t.d. á jólakort eða af-
mæliskort, að þeir sem sáu þessa
skrift á kortum, sem hann hafði
sent mér, trúðu því varla að hægt
væri að rita svona fríhendis og
liéldu, að þetta væri gert með ein-
hveijum áhöldum, en svo var ekkl'
og fólk dáðist að þessu. Nú þegar
bréfasamband okkar Hauks, sem
staðið hefur í marga áratugi, rofnar
við fráfall hans, munum við hér á
Hringbraut 100 sakna þess mjög
að bréfin frá Hauki eru hætt að
koma, en minning hans mun lifa
áfram hjá mér og fjölskyldu minni.
Við vottum Joan, börnum hans
og öðrum ættingjum, okkar innileg-
ustu samúð.
Árni E. Valdimarsson.
Blómastofa
Fnðjinm
Suöurlandsbraut 10
108 Reykjavík. Sími 31099
Opiö öll kvöld
tll kl. 22,- einnig um helgar.
Skreytingar við öll tilefni.
Gjafavörur.
Islenskur efniviður
íslenskar steintegundir henta margar
afar vel í legsteina og hverskonar
minnismerki. Eigum jafnan til fyrir-
liggjandi margskonar íslenskt efni;
Grástein, Blágrýti, Líparít og Gabbró.
Áralöng reynsla.
Leitið
upplýsinga.
BSS. HELGAS0N HF
ISTEINSMIÐJA
SKEMMUVEGI 48 • SÍMI 91-76677
HA UKUR
MAGNÚSSON