Morgunblaðið - 03.03.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 3. MARZ 1995 35
Ég tilheyri þeirri kynslóð, sem
er alin upp á þeim tíma, þegar
mæðurnar voru yfirleitt heima,
gættu bús og barna og ræktuðu
garðinn sinn.
Laufey Helgadóttir var ein af
þeim mæðrum.
Ég kynntist henni á bernsku-
döguúi mínum, þegar við Guð-
ríður, dóttir hennar, urðum vinkon-
ur og leiksystur, enda var skammt
húsa á milli. Það tengdi líka fjöl-
skyldurnar tvær betri vinaböndum,
að fjölskyldutengsl voru milli föður
míns og Hermanns, þar sem föður-
bróðir minn hafði kvænst ná-
frænku Hermanns.
Ég og foreldrar mínir bjuggum
á Kvisthaganum, en Laufey og
Hermann ásamt börnum sínum
tveimur, Gústaf og Guðríði, á Forn-
haga 22. Þar í húsinu bjuggu líka
lengi vel tvíburasystir Laufeyjar,
Dagmar, og maður hennar, Hauk-
ur, bróðir Hermanns, ásamt einka-
syni sínum, Guðjóni, og syni Dag-
marar, Helga Tómassyni, ballett-
meistara. Þau voru öll eins og ein
stór fjölskylda og samheldnin mik-
il. Sambandið milli systranna var
ákaflega kært og náið, og börnin
þeirra nutu þess í ríkum mæli. Þau
voru eins og systkini.
Synir Dagmarar voru jafn mikið
hjá Laufgyju eins og heima hjá
sér, og það gilti einnig um börn
Laufeyjar, þar sem Dagmar var.
Þegar Helgi vann sína sigra á bal-
lettsviðinu, var Laufey ekki síður
stolt og ánægð yfir velgengni hans
og frama, en þótt þar hefði verið
hennar eigin sonur að setja nafn
sitt á spjöld listasögunnar.
Laufey var ákaflega skemmti-
leg, glaðlynd og barngóð kona, sem
gerði sér far um að kynnast félög-
um og vinum barna sinna og
systurbarna, og fjölskyldunum
líka. Þau Laufey og Hermann voru
bæði góðir nágrannar og traustir
vinir vina sinna, sem ræktu vel
sambandið við þá, sem þeim kynnt-
ust.
Laufey var mikil garðyrkjukona.
Á fögrum dögum vors, sumars og
hausts var hægt að sjá hana, og
stundum þær systurnar báðar, úti
í garði við störf sín. Garðurinn hjá
þeim var líka augnayndi þeirra,
sem framhjá gengu. Á baklóðinni
var svo matjurtagarðurinn, sem
þær ræktuðu af kostgæfni, enda
var uppskeran eftir því.
Laufey var góð heim að sækja
og bjó fjölskyldu sinni hlýtt og
notalegt heimili, sem alltaf var
gaman að koma inn á. Þar inni
var ekki síður en í garðinum hægt
að sjá, hvern áhuga Laufey hafði
á blómarækt og garðyrkju.
Þegar aldurinn færðist yfir, fór
að gæta heilsuleysis hjá Laufeyju,
og ekki bætti það áfall, sem hún
varð fyrir, þegar Dagmar Iézt. Þá
kom það bezt í ljós, hversu sam-
rýndar þær voru.
Nú hafa þær sameinast að nýju.
Á kveðjustundu bið ég Layfeyju
blessunar Guðs, þar sem hún er
nú, með kærri þökk fyrir góða
samferð, ágæta viðkynningu og
trygga vináttu við mig og mína.
Aðstandendum öllum votta ég
mína dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Laufeyjar
Helgadóttur.
Guðbjörg Snót Jónsdóttir.
• Fleiri minningargreinar um
Laufeyju Helgadóttur bíða birt-
ingar ogmunu birtast í blaðinu
næstu daga.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka s.vokallaðra
ASCIl-skráa, öðru nafni DOS-texta-
skrár. Ritvinnslukerfin Word og Word-
perfect eru eínnig auðveld í úrvinnslu.
Senda má greinar til blaðsins á netfang
þess Mbl@centrum.is en nánari upplýs-
ingar þar um má lesa á heimaslðúm.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd
greina fari ekki yfir eina og hálfa örk
A-4 miðað við meðallínubil og hæfilega
línulengd — eða 3600-4000 slög. Höf-
undar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
GÍSLI
KRISTJÁNSSON
-4- Gísli Kritjáns-
■ son fæddist í
V estmannaeyjum
17. febrúar 1920.
Hann lést í Reykja-
vík 26. febrúar
1995, 75 ára að
aldri. Foreldrar
hans voru hjónin
Kristján Jónsson
smiður, fæddur 13.3
1882, dáinn 1957,
frá Arngeirsstöðum
í Fljótshlíð, og kona
hans Elín Oddsdótt-
ir húsfreyja, f. 21.1.
1889, dáin 1965, frá
Ormskoti í Fljótshlíð. Gísli var
sjöundi í röðinni af tíu börnum
þeirra hjóna. Eldri voru Óskar,
Ölafur, Oddgeir, Laufey, Jóna
og Klara, sem nú eru öll látin
og yngri eru þau Kristbjörg,
Haraldur og Lárus sem öll eru
á lífi. Hálfbróðir þeirra sam-
feðra er Svanur. Gísli giftist
Ingibjörgu Ingimundardóttur
frá Kletti í Gufudalssveit í Aust-
ur-Barðastrandarsýslu, f. 19.10
1915, árið 1945. Hún lést 1970.
Synir þeirra eru Ingimundur
augnlæknir, f. 24. febrúar 1945,
kvæntur Ingunni Þóroddsdótt-
ur, f. 1945, og eiga þau saman
Ara, háskólanema, f. 1972, Ingi-
björgu, framhaldsskólanema, f.
1975, og Gísla Halldór, f. 1982,
en sonur Ingunnar af fyrra
hjónabandi er Steingrímur
Blöndal, og Gunn-
steinn, myndlista-
maður, skólastjóri
Myndlista; og hand-
íðaskóla íslands, f.
13. september 1946,
giftur Eddu Farest-
veit, f. 1947, og
þeirra börn eru
Guðrún, við nám í
Noregi, f. 1968,
Elín, framhalds-
skólanemi, f. 1975,
og Gísli Krislján, f.
1980. Guðrún á son-
inn Birgi Christian,
f. 1990. Gísli giftist
Kristínu Símonardóttur, f. 14.7.
1926, 1974. Átti hún börnin
Ingibjörgu, f. 1945, Halldór
Kristján, f. 1948, Láru Val-
gerði, f. 1951, og Sigurð, f.
1956, Júlíusarbörn af fyrra
hjónabandi. Gísli ólst upp í Vest-
mannaeyjum og lauk trésmíða-
námi hjá föður sínum 1940.
Hann fluttist til Reykjavíkur og
vann á húsgagnaverkstæði.
Hann lauk síðar námi frá Sam-
vinnuskólanum og stundaði
nám um tíma í Tækniskólanum
í Stokkhólmi. Fljótlega eftir
heimkomuna hóf Gísli störf hjá
Eggert Kristjánssyni hf. heild-
verslun og var þar verkstjóri í
um 40 ára skeið.
Útför Gisla fer fram frá Árbæj-
arkirkju í dag og hefst athöfnin
kl. 15.00.
DAGINN er tekið að lengja. Vetur-
inn hefur verið erfiður mörgum í
fleiri en einum skilningi. Auk
skammdegis og snjóþyngsla hafa
veikindi og erfiðleikar hérjað víða.
í lok febrúar kvaddi Gísli Kristjáns-
son þennan heim eftir langvarandi
veikindi. Hann hafði verið rúmliggj-
andi á sjúkrahúsi frá því haust og
hafði nýlega átt 75 ára afmæli þeg-
ar hann lést.
Gísli var Vestmanneyingur og
þurfti ekki lengi að ræða við hann
til að komast að því. Uppeldisstöðv-
arnar voru honum ofarlega í huga,
bæði Eyjarnar sjálfar og eins sveit-
in undir Eyjafjöllum þar sem Gísli
dvaldist í sveit sem barn. Þessar
minningar voru honum sífelld upp-
spretta frásagna. Hann hafði lifað
tímana tvenna, örbirg og erfiðleika
kreppuáranna og velmegun eftir-
stríðsáranna. Hann ólst upp í Eyjum
í fjölmennum og glaðlyndum hópi
systkina en vann lengst starfsævi
sinnar sem verkstjóri hjá heildversl-
un Eggerts Kristjánssonar hf. Það
fyrirtæki átti alla tíð ríkan hlut í
Gísla og tengdist hann húsbændum
þar vináttuböndum, sem héldust
alla tíð. Hann sýndi þeim og fyrir-
tækinu alla tíð trúnað og tók ætíð
upp málstað verslunarinnar ef á var
hallað.
Gísli kom inn í líf okkar systkin-
anna á Þorfinnsgötunni þegar hann
kynntist móður okkar um það bil
sem við vorum uppkomin. Hann var
þá ekkjumaður á miðjum aldri og
átti uppkomna syni. Gísli reyndist
okkur ákaflega vel, fylgdist af
áhuga með árangri okkar í námi
og starfí og hvatti til dáða. Hann
var glaður á góðri stund og hafði
meðal annars mikla ánægju af því
að fara á gömlu dansana. Hann
naut þess einnig að ferðast, bæði
hér innanlands og utan, og fóru þau
hjón nokkrar slíkar ferðir í heim-
sókn til barnanna, er þau voru við
nám erlendis.
Þegar barnabörnin komu til
skjalanna lék Gísli hlutverk afans
af stakri prýði. Börnin mín sakna
nú afa, og á það sérstaklega við
um Halldór Kristján, sem nú er sex
ára. Þeir hittust nær daglega. Hall-
dór fékk oft að heimsækja Gísla
afa á spítalann og urðu þá ýmsar
heimspekilegar vangaveltur til.
+
Okkar innilegustu þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug við
andlát og útför móður okkar, tengamóður, ömmu, langömmu og
langalangömmu,
ÁSLAUGAR LILJU ÁRNADÓTTUR
frá Krossi,
Lundarreykjadal.
Börn, tengdabörn,
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubarn.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður
okkar, tengdasonar og bróður,
HÁLFDÁNS BJARNASONAR,
Flúðaseli 69,
Reykjavík.
Sérstakar þakkirtil lækna og starfsfólks
deildar 11E Landspítalanum fyrir mjög
góða umönnun í veikindum hans.
Vigdi's Hulda Ólafsdóttir,
Sigríður Laufey Hálfdánardóttir,
Bjarni Hálfdánarson, Ásta Guðmundsdóttir,
Ólafur Hálfdánarson, Harpa Svansdóttir,
Hörður Kristján Hálfdánarson,
Ólafur Pálsson, Sigri'ður Vilhjálmsdóttir
og systkini hins látna.
Halldór var til dæmis staðráðinn í
að verða læknir þegar hann yrði
stór svo hann gæti læknað Gísla
afa.
Síðustu árin tók heilsan að gefa
sig. Þessi ár voru Gísla erfið, en í
raun var aðdáunarvert hvað hann
þó náði að njóta lífsins. Til dæmis
fylgdist hann vel með þjóðlifsum-
ræðunni og las flest það sem í blöð-
unum stóð. Þegar við hittumst var
umræðuefnið jafnan það sem efst
var á baugi á þeim vettvangi hverju
sinni. í einni af síðustu heimsókn
minni til hans á sjúkrahús var hon-
um efst í huga hræringarnar í póli-
tíkinni.
Gísli hafði mikla trú á æsku
landsins og þeim auði sem fælist í
menntun bamanna og hafði oft orð
á því hve unga fólkið nú til dags
væri mikið mannkostafólk. Gladdist
hann mjög yfir árangri barna og
barnabarna í stóru sem smáu.
Að leiðarlokum þakka ég Gísla
Kristjánssyni samfylgdina.
Lára V. Júlíusdóttir.
„Því að hvað er það að deyja ann-
að en standa nakinn í blænum og
hverfa inn í sólskinið? Og hvað er
að hætta að draga andann annað
en að frelsa hann frá friðlausum
öldum lífsins, svo að hann geti risið
upp í mætti sínum og ófjötraður leit-
að á fund guðs síns? Aðeins sá, sem
drekkur af vatni þagnarinnar,- mun
þekkja hinn volduga söng. Og þegar
þú hefur náð ævitindinum, þá fyrst
munt þú hefja fjallgönguna. Og þeg-
ar jörðin krefst líkama þíns, muntu
dansa í fyrsta sinn.“ (Kahlil Gibran)
Eins og spámaðurinn segir á svo
fallegan hátt, þá er dauðinn mikil-
vægur áfangi í tilveru mannsins.
Og er hann óumflýjanlegur og svo
endanlegur vegna þessa tómarúms
sem hann skilur eftir sig.
En afi lifir í huga okkar og hjört-
um. Við eigum góðar minningar um
hann og erum þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast honum. Með þessu
fáu orðum viljum við kveðja afa
okkar og þákka hónum fyrir allt.
Elín Sigríður og
Gísli Kristján Gunnsteinsbörn.
Nú er Gísli afi fallinn frá eftir
langvarandi og erfið veikindi. Minn-
ingarnar um hann eru fagrar. Gísli
var glaðvær og einstaklega barngóð-
ur afi sem sagði sögur, gaf okkur
ávexti og súkkulaði á tyllidögum og
fór með okkur frændsystkinin í
sunnudagsbílferðir. Hann var góður
sögumaður og sagði okkur ærslafull-
ar bernskusögur úr Eyjum sem við
hlustuðum á af athygli. Sunnudags-
ferðunum var oftar en ekki heitið á
vinsælar náttúruperlur í nágrenni
Reykjavíkur, þar sem við fengum
toppís og lékum okkur í sólskini.
Minnisstætt er þegar skotturnar
hans afa fengu að fara á vinnustað-
inn hans en okkur þótti staðurinn
líkari ævintýrahöll en vörulager. Þar
fengum við ógleymanlega salíbunu
á vöruvagni eftir endalausri braut í
víðáttu salarins.
Þegar við urðum eldri fylgdist
hann af áhuga með framvindu okkar
í tónlistarnámi og skólanum og lagði
sitt af mörkum til að styrkja okkur.
Hann bauðst ávallt til að greiða
götur okkar hvernig sem á stóð, jafn-
vel þó heilsan leyfði það ekki alltaf.
Við minnumst Gísla afa með hlýju
og þökk fyrir allar góðar samveru-
stundirnar. Blessuð sé minning hans.
Kristín, Hildur og
Gerður Jónsdætur.
Gísli Kristjánsson lést á Vífils-
staðaspítala 26. febrúar sl. 75 ára
að aldri og hefur þar með fengið
hvíld frá þeim erfiða sjúkdómi sem
hefur þjáð hann í mörg ár.
Gísli hóf störf hjá heildverslun
Eggerts Kristjánssonar á vormán-
uðum árið 1952 og vann þar sleitu-
laust fram á árið 1990 eða í rúm
38 ár. Sú ósérhlífni, útsjónarsemi
og atorka sem Gísli heitinn hafði til
að bera hefur örugglega orðið fyrir-
tækinu til framdráttar. Hann vann
verk sitt í blíðu sem stríðu. Hann
tók virkan þátt i þeim breytingum
sem áttu sér stað í rekstrir.um þann
langa tíma sem hann starfaði þar.
Gísli hafði meira en daglega verk-
stjórn á sinni hendi því að hann
hafði umsjón með ýmsum fram-
kvæmdum á vegum fyrirtækisins og
dótturfyrirtækja þess. Þar nutu sín
vel kostir hans sem skipuleggjanda
og góðs verkmanns. Við byggingu
og flutning fyrirtækisins í nýtt hús-
næði á árunum 1966 til ’70 komu
fórnfús störf Gísla víða við sögu.
Hann lagði nótt við dag ef á þurfti
að halda. Það væri synd að segja
að hann hafi ávallt farið vel með
sjálfan sig. Enda maður húsbónda-
hollur. Þegar þrek Gísla þvarr og
hann gat ekki lengur sinnt verk-
stjórn í vörugeymslu tók hann við
gjaldkerastörfum á skrifstofu. Þau
störf innti hann nákvæmlega og
samviskusamlega af hendi.
Ég starfaði undir stjórn Gísla í
vörugeymslu sem ungur maður. Þar
minnist ég hans sem ákveðins og
réttsýns stjórnanda. Síðar starfaði
ég með honum á skrifstofu félagsins
en naut oft eftir sem áður leiðsagn-
ar hans og hollra ráða. Gísli var
glaðvær maður og sá oft ýmsar bros-
legar hliðar á hinum gráa hversdags-
leika eins og tilveran birtist okkur
stundum. Hann naut virðingar sér
yngri manna og þegar afi minn
Eggert Kristjánsson féll frá haustið
1966 var Gísli um marga hluti ráða-
góður og traustur þeim er við tóku.
Hann var bakhjarl sem hægt var
að reiða sig á í bh'ðu og stríðu.
Fyrir hönd eigenda Eggerts
Kristjánssonar hf. kveð ég góðan
samstarfsmann og vin. Við þökkum
Gísla samfylgdina og vottum eftirlif-
andi konu og fjölskyldu samúð okk-
ar.
Snorri Aðalsteinsson.
+
Þökkum irmilega auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför sonar míns
og bróður okkar,
HAFSTEINS GUÐNASONAR,
Spóahólum 16,
Reykjavík.
Guðni Guðjónsson
og systkini.
+
Innilegar þakkir til allra, sem sýndu
okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför
KÁRA GUNNARSSONAR.
Anna Karen Káradóttir,
Einar Kárason,
Guðrún Edda Káradóttir,
Sigríður Stefánsdóttir,
Anna Soffía Jóhannsdóttir,
Camilla Einarsdóttir
tengdabörn og barnabörn.