Morgunblaðið - 19.03.1995, Blaðsíða 35

MORGUNBLAÐIÐ
MIIMIMIIMGAR
SUNNUDAGUR 19. MARZ 1995 35
hans, kenndi honum að nota fiðlu-
bogann, og níu ára gamall spilaði
hann fyrst á dansleikjum og ann-
ars staðar þar sem tónlistar var
þörf, framan af í Ólafsfirði, og þá
iðulega með Hjörleifi bróður sínum.
Þótt það hljómi undarlega stóð
hugur Gests ekki til þess á unga
aldri að leggja tónlistina fyrir sig,
heldur til sjómennsku, og var hann
um tíma á sjó á bátum Páls frá
Hrafnsstöðum. Árið 1926 er organ-
istalaust í Svarfaðardal og vand-
ræðaástand við messur og fyrir
þrýsting frá sr. Stefáni Kristinssyni
á Völlum fór Gestur til orgelnáms
til Sigluijarðar hjá Tryggva Krist-
inssyni og síðar hjá dr. Páli ísólfs-
syni. Haft var eftir Páli ísólfssyni
að Gestur væri einn örfárra manna
sem hann hefði kynnst sem hefði
algjöra tónheyrn.
Árið 1977 gaf Karlakór Dalvík-
ur, undir stjórn Gests, út hljóm-
plötu sem fékk nafnið Svarfaðar-
dalur. Sá söngur mun ætíð verða
fagurt vitni um góðan tónlistars-
mekk og hæfileika hans á þessu
sviði.
Gestur var mikið náttúrubarn,
fylgdist iðulega grannt með náttúr-
unni og ekki síður var hann mikill
veiðimaður. Ófá skipti hefur hann
staðið við Svarfaðardalsá eða aust-
ur við Laxá, eða gengið til rjúpna,
og þá helst í landi Tjarnar eða
Jarðbrúar í Svarfaðardal. Næm-
leika hans og virðingu við veiðidýr-
in er viðbrugðið og mættu margir
„afkastaveiðimenn" taka það sér
til fyrirmyndar. Ekki ræddum við
tengdafaðir minn mikið um veiði-
skap, því hann sá fljótlega að á
því var lítið að græða, og hrein
tímasóun að ræða við mig t.d. um
rjúpnaveiði, því þekking mín á því
sviði væri ekki margra orða virði.
Hann fór ekki í neinn launkofa
með hreinskilni sína í þeim efnum
frekar en um afstöðu sína til ann-
arra mála sem hann tjáði sig um.
Á seinni árum hafði hann gaman
af því að fylgjast með knattspyrnu,
og mátti oft sjá gamla Willysjepp-
ann við malarvöllinn við barnaskól-
ann stund og stund þegar þar fór
fram leikur eða æfing. Gestur átti
lengi kartöflugarð ofan við byggð-
ina á Dalvík og hef ég ekki kynnst
meiri natni við kartöflurækt á lífs-
leiðinni. Snemma vors var farið að
koma útsæðinu út í skúr til spíring-
ar og fékk hver einasta kartafla
sína meðhöndlun. Þegar kom að
niðursetningu voru þær fluttar með
nærgætni á gamla Willysjeppanum
og komið fyrir í moldinni af þeirri
lega miklum breytingum. Gamla
húsið fylltist af leik og röddum barn-
anna. Þau hjón eignuðust fyrst
dæturnar tvær, Borghildi og Jó-
hönnu, síðar komu synirnir tveir,
Einar Pálmi og Sveinn Flosi. Mikil
hamingja var ríkjandi í Efra-Lang-
holti á þessum árum, með hinn fríða
barnahóp og velgengni í búrekstrin-
um. Búið var í haginn á því sviði,
stækkun túna, tækjabúnaður
o.s.frv. Þá reis af grunni nýtt og
rúmgott íbúðarhús.
En það er eins og segir í kvæði
Davíðs frá Fagraskógi að „sorgin
gleymir engum“ því með snöggum
hætti var húsmóðirin Sigríður hrifin
frá sínu mikla starfi haustið 1971.
Höggið var þungt og lítt bærilegt
ekki síst fyrir Jóhann vin minn. En
Jóhann átti sterka ijölskyldu, nefna
maetti fósturbróðirinn Svein að
ógleymdum bömunum fjóram. Nei,
Jóhann stóð ekki einn því hann var
maður vinmargur.
Það sem einkenndi Jóhann mest
var prúðmennskan og heillandi per-
sónuleiki. Hann hafði skopskyn
meira en í meðallagi án þess þó að
ganga á hlut annarra. Hann var
ekki framgjarn né hneigður til
mannaforráða. Skólaganga ekki
mikil að vöxtum, en sótti þó þann
skólann er gaf ungum mönnum
hvað mest miðað við námstíma. Það
var íþróttaskóli Sigurðar Greipsson-
ar í Haukadal, þann skóla má skil-
greina í þrem orðum: íslenska,
stærðfræði, líkamsrækt. Islensk
glíma var Jóhanns uppáhaldsgrein
enda var hann þar í fremstu röð.
nákvæmni sem ég held að hafí ein-
kennt allt hans lífshlaup, hvort
heldur sem var á sviði tónlistarinn-
ar, í veiðiskap eða við veraldlega
hluti eins og að setja niður kartöfl-
ur. Ég hygg að hefði hann átt þess
kost að verða vitni að mínum að-
ferðum við kartöflurækt hefði hon-
um þótt það mikil vanvirða við
kartöflurnar og ekki síður jörðina,
enda voru kartöflurnar í Björk, þar
sem Gestur og Guðrún áttu sitt
heimili alla tíð, þær bestu í heimi
meðan uppskerannar úr garðinum
við Brimnesána naut við.
Barnabömin og barnabama-
bömin hafa alla tíð verið aufúsu-
gestir á heimili afa síns og ömmu
í Björk. Sérkennileg kímni Gests
kom m.a. fram í glettnislegum
skringileika og hlýju sem fólst í
því að kalla bömin strax við fæð-
ingu einkennilegum nöfnum og það
oftar en ekki áður en foreldrarnir
höfðu gefið barninu nafn. Dóttur-
dóttir hans og dóttir mín hlaut t.d.
nafnið Djolla og það notaði hann
iðulega í stað hennar skímarnafns.
Gamalt nótnahefti sem hann færði
henni m.a. að gjöf, áritað þessu
nafni, er því til staðfestingar.
Lokið er langri ævi og gifturík-
um starfsaldri. Drottinn hefur tekið
Gest í sinn náðarfaðm og það er
mín trú að þar hefur hann átt
ánægjulega endurfundi við móður
sína sem var honum svo hugstæð
síðustu æviárin.
Blessuð sé minning Gests Hjör-
leifssonar.
Geir.
Margs er að minnast nú þegar
afí minn, Gestur Hjörleifsson, er
látinn. Ég minnist ferðanna sem
við fóram saman til veiða í Svarfað-
ardalsá. Hann var mikið náttúra-
bam og hafði ánægju af útivera
og veiðiskap og þar kenndi hann
mér að fara með stöng og að bera
sig við veiðiskap og var fróðlegt
að sjá af hvað mikilli virðingu og
þekkingu hann gekk um veiðistaði.
I huga mínum era þetta merkilegir
atburðir sem gaman er að minnast.
Blessuð sé minning hans.
Mig dreymir við hrunið heiðarsel;
heyri ég söng gegnum opnar dyr,
laufþyt á auðum lágum mel?
Líf manns streymir fram, tíminn er kyrr.
Allt sem var lifað og allt sem hvarf
er, það sem yerður dvelur fjær
ónuminn heimur, hulið starf;
hús þessa dags stóð reist í gær.
(Sn.Hj.)
Gísli Kristinsson.
Já, það voru mikil þáttaskil í
Efra-Langholti þetta haust, haustið
1971, en lífið hélt áfram. Það liðu
ekki nema eitthvað fimm ár þegar
yngri sonurinn, Sveinn Flosi, tók
við búsforráðum þar ungur að áram
ásamt bóndadóttur úr nágrenninu,
Jónu Soffíu Þórðardóttur í Syðra-
Langholti. Þetta unga fólk tókst á
við þetta stóra verkefni og nýjan
tíma.
Það er ekki að orðlengja að nýj-
ungar í mjólkurframleilðslu voru nú
uppteknar á þeim bæ. Nýjungar í
tækjakosti til heyöflunar. Einnig í
skipulagningu innan fjósveggjanna.
Hér var eitthvað orðað um tölvu-
væðingu og sögðu þeir mér uppeld-
isbræður að best væri þeim að hafa
þar ekki hönd í bagga.
Þegar fimm ár voru liðin af öld-
inni hóf Sveinn í Efra-Langholti
búskap þar. Nú þegar fimm ár eru
til aldamóta er fróðlegt að líta yfir
sviðið.
Okkur er gjarnt að spá í spilin.
Við hugsum til viðskiptarisanna úti
í heimi, sem búa yfir þeirri áráttu
að setja okkur stólinn fyrir dyrnar,
sem litlir erum. Þetta er stórt mál
að fást við og á ekki heima hér.
Það er trú mín að sú tækni sem
þau Efra-Langholtshjón byggja nú
á eigi eftir að sanna sig í þeim harða
heimi sem við blasir.
Um leið og ég votta Jóhanni í
Efra-Langholti virðingu mína og
þakkir fyrir langa samvera óska ég
ykkur, afkomendum hans, velfarn-
aðar.
lngimundur Einarsson.

L UNDBERG ÞORKELSSON
KARL ÞORKELSSON
+ Lundberg fæddist
26. ágúst 1942 og
lézt 7. febrúar sl. Hann
var jarðsunginn frá
Borgarneskirkju 15.
febrúar. Karl fæddist
11. ágúst 1924 og lézt
5. marz sl. Hann var
jarðsunginn frá Foss-
vogskirkju 15. marz.
ÖRFÁ ORÐ til minningar
um vini rhína og náfrændur
Lundberg og Karl. Þeir
voru synir hjónanna Sigur-
ástar Friðgeirsdóttur og
Þorkels Sigurgeirssonar
frá Hellissandi. Þau eign-
uðust 12 böm og eru 6 þeirra á lífi
í dag. Að auki ólu þau upp undirrit-
aða, sem er sonardóttir þeirra.
Ég var svo heppin að fá að kynn-
ast þessari fjölskyldu náið á mínum
uppeldisáram og vera sem ein af
þeim. í því húsi ríkti alltaf ham-
ingja og aldrei heyrði ég ljót orð
falla á milli afa og ömmu. Þau vora
bara sem ein heild og stóðu saman
í einu og öllu. í einfeldni minni
hélt ég að svona væri þetta alls
staðar. í þá daga var alltaf sól í
minningunni.
Strákarnir þeirra voru kraftmikl-
ir og gaman að fá þá í heimsókn.
Þeir vora flestir farnir að heiman
þegar ég man eftir mér en bjuggu
samt í seilingarfjarlægð nokkrir
þeirra ásamt fjölskyldum sínum.
Svo stutt var í allan samgang.
Amma og afi áttu eina dóttur á lífi,
Guðríði, sem stofnaði heimili ung
að árum og bjó einnig állellissandi.
Lundberg var yngstur systkin-
anna og átti því sérstakan sess í
hjarta ömmu alla tíð. Hann var allt-
af litli drengurinn hennar. Ég man
hann sem ungan og glæsilegan
mann. Hann var mikill íþróttamað-
ur á yngri áram og keppti víða um
land með sínu liði í ýmsum grein-
um. Hefur það ef til vill orðið hon-
um til bjargar þegar síðar þurfti
að fjarlægja hálft annað lunga hans
vegna veikinda.
Hann kvæntist Birnu Markús-
dóttur og stofnuðu þau heimili á
Hellissandi. Örlögin höguðu því
þannig að leiðir þeirra skildu, en
þau eignuðust þrjár dætur, þær
Lindu Margréti og tvíburana Ástu
Björk og Laufeyju Báru. Barna-
börnin eru nú tvö.
Lundberg flutti síðar til Reykja-
víkur og þar kynntist hann eftirlif-
andi sambýliskonu sinni, Ólöfu
Finnbogadóttur. Þar eignaðist hann
sína aðra fjölskyldu. Börnin hennar
og barnabörn voru sem hans eigin.
En augasteinamir í hans lífi vora
barnabörn hans og Lóu, þær
Sunneva, dóttir Lindu, og Tinna,
barnabam Lóu. Þær vora á svipuð-
um aldri og miklir gleðigjafar hjá
afa og ömmu.
Lúlli og Lóa voru mjög samhent
og dugnaðarforkar. Þau fram-
kvæmdu það sem hugur þeirra stóð
til hveiju sinni. Sem dæmi keyptu
þau sér bát og gerðu hann út frá
Amarstapa á Snæfellsnesi á sumr-
in. Alltaf voru þau mætt snemma
vors á Nesið og oft var róið þótt
illa viðraði. Enda gekk útgerðin oft
vel hjá þeim tveim. Þau undu sér
vel undir jökli.
Þau reistu sér fallegan sumarbú-
stað sem þau ætluðu að búa í á
Crfisdrvkkjur
GAPt-IOfl
Sími 555-4477
■ j- »»j« i ""j"*
Krossar
sumrin en það vantaði herslumun-
inn á að hann væri tilbúinn. Þegar
ég hitti frænda minn sl. sumar brá
fyrir ljóma í augum hans þegar
hann sagði mér frá sumarbústaðn-
um sínum. Þar ætlaði hann að eiga
góðar stundir. Þær urðu færri en
vonir stóðu til, því þá kom áfallið.
Hann var fluttur í skyndi á sjúkra-
hús sl. sumar með hjartaáfall. Eftir
það náði hann sér aldrei til fulls.
Hann kunni því illa að vera sjúkling-
ur og hlífði sér hvergi til vinnu og
því fór sem fór. Nú er hann laus
við þjáningarnar og eftir standa
minningar um góðan dreng sem við
munum sakna mikið.
Karl bróðir hans var elstur eftir-
lifandi systkina. Hann kvæntist
aldrei, en bjó lengst af í foreldrahús-
um að undanskildum nokkrum
áram sem hann bjó og starfaði í
Vestmannaeyjum. Þeirri vist lauk
eftir gos. Þá fluttist hann heim á
Sand aftur. Hann var mjög góð sál
og vildi öllum alltaf allt gott. Þegar
hann flutti til Reykjavíkur með
móður sinni ’78 kom það best í ljós
hvern mann hann hafði að geyma.
Faðir hans var þá mikið veikur og
lést tveim árum síðar eftir mikil og
erfið veikindi. Þegar hann dvaldi
heima milli sjúkrahúsvista, þá
orðin fatlaður, var Kalli hans
stoð og stytta daga og nætur.
Árið ’79 fluttust þau amma
og Kalli í íbúð Öryrkjabanda-
lagsins í Hátúni lOa. Þar leið
þeim alltaf vel í þau 15 ár sem
liðin era síðan. Þrátt fyrir sín
miklu veikindi undanfarin ár
stundaði hann móður sína af
svo mikilli alúð daga og nætur
að einstakt var. Hann hlífði
sér hvergi. Þau héldu upp á
stórafmæli sitt bæði tvö þann
11. ágúst sl. sumar. Hún varð
95 ára þann dag og hann 70
ára. Þetta var gleðidagur í lífi
þeirra í Hátúninu og einnig
sá síðasti hjá ömmu. Daginn eftir
flutti hún á Hrafnistu þar sem hún
dvelur nú á sjúkradeildinni. Þau
sættu sig illa við þessar breytingar
bæði tvö og söknuðu hvors annars.
Kalli var tryggðatröll og alltaf
tilbúinn að rétta hjálparhönd þegar
á þurfti að halda. Hann saknaði
föður síns mikið og alltaf bað hann
um að vera keyrður upp í garð
þegar hann var í bíltúr. Hann hafði
unun af því að gleðja aðra og þá
sérstaklega börn. Þau era ófá skipt-
in sem hann rétti þeim eitthvað sem
gladdi. En nú er komið að kveðju-
stund og söknuðurinn er mikill.
Amma mín hefur alltaf verið
mjög sterk kona og alltaf staðið af
sér áföll betur en margir aðrir. Hún
reyndi að bera sig vel þegar henni
var tilkynnt lát yngsta sonar síns
og sagði að þetta kæmi fyrir alla.
En áfallið er stórt. Tveir synir falln-
ir i valinn á fjóram vikum. Við biðj-
um algóðan guð að styrkja hana í
sorginni.
Eg þakka mínum ástkæra frænd-
um fyrir samfylgdina og votta öllum
aðstandendum þeirra samúð mína
og minnar fjölskyldu.
Ásta.
+
Útför
ODDS VILBERGS PÉTURSSONAR
löggilts endurskoðanda,
Kambsvegi 17,
Reykjavík,
sem andaðist aðfaranótt 15. mars sl.,
fer fram frá Áskirkju þriðjudaginn 21.
mars kl. 15.00.
Ragna Kristín Jónsdóttir,
Guðbjörg Oddsdóttir,
Guðbjörg Oddsdóttir, Sigurður Arnar Jónsson,
Sigurrós Jóna Oddsdóttir,
systkini og aðrir vandamenn.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vináttu
við andlát og útför
ÖNNU JÓNSDÓTTUR.
Jón Óiafsson,
Ólafur Jóhann Ólafsson,
Anna Sif Jónsdóttir,
Ólafur Jóhann Jónsson,
Ólafur Jóhann Ólafsson,
Sigrún Stefánsdóttir,
Anna Ólafsdóttir,
Stefán Jónsson,
Árni Jónsson,
Árni Jóhann Ólafsson.
Lokað
I viðgrlit og málo&ir.
Mismunandi mynsiur, vönduo vinna.
Simi 91-35939 og 357351
Lokað verður eftir hádegið mánudaginn 20. mars
vegna jarðarfarar ÞÓRARINS GUÐNASONAR.
K. Þorsteinsson & Co.
Skútuvogi 10E, Reykjavík.