Morgunblaðið - 20.09.1995, Blaðsíða 36

36 MIÐVIKUDAGUR 20. SEPTEMBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1103 Reylqavík • Simi 5691100 • Símbréf 569 1329

1 4 r
' V
m
l'l
Stundum ligg ég vakandi á nóttunni og spyr:
„Hvenær tekur þetta enda?“
Þá heyri ég rödd sem segir: „Strax
eftir prófin“!
SOMETIME5 I LIE AWAKE AT NIGHT, AND
T ASK''UJHEN UJILLIT ALLEND?"
THEN A VOICE C0ME5 TO ME THAT
5AVS,"RI6HT AFTER THE CREPIT5! "
Þetta er allt
að koma
Frá Guðbjörgu Halldórsdóttur:
UNDIRRITUÐ hefur hingað til ekki
lagt það í vana sinn að rita greinar
í blöð eða láta til sín heyra á opin-
berum vettvangi á annan hátt,
hvorki í Þjóðarsál né öðrum nöldur-
og naggþáttum ljósvakamiðlanna.
Nú get ég hins vegar ekki hamið
mig lengur. Ætla mætti að þessi
óróleiki orsakaðist af einhverri
ólund eins og gjarnan hefur hvatt
flesta landsmenn til að rita pistla í
blöð eða argast i útvarpi. Svo er
þó ekki. Ég er hreinlega svo yfir
mig ánægð og spennt að sjá hver
framvinda þeirra mála veður sem
ég kem mér nú að, að ræða um.
Þannig er að undanfarin ár hef
ég kosið reiðhjól sem minn helsta
farskjóta um borg og bý mér til
ánægju og yndisauka. Til þess að
ánægja mín og annarra borgarbúa
af hjólreiðum hafi getað talist full-
komin hefur heldur skort á aðbúnað
i borginni hjólreiðafólki til handa.
Lítið hefur verið um heppilega stíga
og gagnstéttarbrúnir erfiðar viður-
eignar eins og öllum sem stunda
þennan heilsusamlega og skemmti-
lega ferðamáta hefur orðið Ijóst.
Mikið hefur verið um þessa hluti
rætt og ritað svo flestir ættu að
vera með á nótunum.
Kem ég nú að kjarna málsins.
Ég hef verið svo lánsöm að í sumar
hef ég eytt þó nokkrum vikum til
ferðalaga um landið þannig að við-
vera mín í borginni hefur verið held-
ur stopul. Nú hefur líf mitt heins
vegar færst í eðlilegt horf eftir sum-
arleyfi og borgin minn aðalreiðvöll-
ur. Þegar ég í byrjun september
brá mér út að hjóla fannst mér eins
og eitthvað hefði breyst, ég hrein-
lega þaut áfram. Lengi vel hélt ég
að það væri góða veðrinu og lífs-
gleði minni að þakka, en eftir um-
hugsun sá ég að það var nú ekki
eingöngu ástæðan. Staðreyndin er
sú, og vil ég með þessu greinar-
korni þakka fyrir mína hönd og
annara hjólreiðamanna, já og gang-
andi vegfarenda, þeim sem það eiga
skilið fyrir þær stórkostlegu fram-
kvæmdir til framfara sem hafa átt
sér stað í gagnstéttarkanta-, hjól-
reiða- og göngustígamálum borgar-
inar. Framkvæmdahraðinn virðist
mér hafa tekið snöggan kipp í sum-
ar og sannar það að hálfnað er
verk þá hafið er. Segja mér það
þeir sem alið hafa manninn hér í
borg lengur en ég að á sl. ári sé
breytingin til batnaðar mun meiri
en á 10 árum þar á undan. Þetta
hlýtur að vera fagnaðarefni. Það
er staðreynd að í sumar hefur verið
unnið gríðarlega gott starf og ber
að þakka það og vona að framhald
verði á; að borgin okkar verði vænni
þeim sem kjósa að ferðast um á
annan hátt en á vélknúnum öku-
tækjum.
Að lokum vil ég svo einnig taka
fram að ökumenn hafa heldur bætt
sig hvað varðar tillitssemi við hjól-
reiðafólk, en betur má ef duga skal.
Ef við sýnum öll hvert öðru tillits-
semi og náungakærleik og brosum
í umferðinni ættum við að geta lif-
að í sátt og samlyndi, óhrædd hvert
við annað, og hvert um annað.
Undirrituð er áhugamanneskja
um hjólreiðar og félagi í íslenska
fjallahjólaklúbbnum.
GUÐBJÖRG HALLDÓRSDÓTTIR,
Hringbraut 39,
Reykjavík
(Mini-)her á íslandi
Frá Gunnari Ólafssyni:
ÉG TEK heilshugar undir hug-
myndir Björns Bjarnasonar um að
við sjálf séum okkur næg þegar
þarf að huga að vömum okkar að
því er varðar að tryggja öryggi
orkuvera, símstöðva, rafveitna og
hitaveitna sem eru í forsjá opin-
berra aðila.
Skemmst er að minnast þegar
erlendum aðilum tókst að sökkva
hvalveiðibátum okkar og uppi voru
sögur um að lögreglan hefði hjálpað
þeim, þegar þeir áttu í vandræðum
á leið til Keflavíkur.
Víkingasveitin
Hvað er Víkingasveitin annað en
angi af her? Hver á að taka af skar-
iðef . . . segjum sem svo að Ríkis-
útvarpið, Vatnsveitan, Landsvirkj-
un, Rafmagnsveitan, eða Hitaveit-
an væru tekin herskildi af „ein-
hveijum“. Eigum við að síma til
Keflavíkur og vita hvort þeir þar
era tilbúnir að hafa tiltækan mann-
afla þann daginn til þess að koma
okkur til hjálpar. Hvað vita þeir
þarna suðurfrá um staðhætti? Éig-
um við að taka þessa 10-20 menn
í Víkingasveitinni til þess að ráðast
að þessum óþekktu öflum með ár-
angri sem má efast um að sé ásætt-
anlegur?
Slökkviliðið hefur tekið í notkun
nýverið forrit sem geymir ökuleiðir
að útköllunarstað, íbúa, undan-
komuleiðir ásamt vatnspóstum á
svæðinu. Hvað er þetta nema full-
komnun á nútímatækni?
Tilræði
Við lesum og horfum daglega á
sprengjutilræði við óbreytta borg-
ara sem m.a. í Frakklandi beinast
að saklausum börnum á skólaaldri.
Viljum við að þetta sé einn þessara
bölvalda sem við megum við búast
og hvemig á þá að bregðast við því?
Ég er eindreginn stuðningsmað-
ur þess að við komum okkur upp
eigin „her“ svo við séum óháðir
öðrum ríkjum til þess að veijast
þessari nýju tækni sem nú ryður
sér til rúms og virðist í dag vera
fólgin í sprengjutilræði við óbreytta
borgara.
GUNNAR ÓLAFSSON
Traðarlandi 14
108 Reykjavík
Ailt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.