Morgunblaðið - 19.10.1995, Síða 52

i2 FIMMTUDAGUR 19. OKTÓBER 1995
MORGUNBLAÐIÐ
Ferdinand
Já, kennari, ég skil vel að þú vilj- Þú vilt að ég útskýri hvernig ég Ég skrifaði hana upp eftir krakk-
ir fá meira en bara útkomuna úr fékk útkomuna. anum fyrir aftan mig.
dæminu.
BREF
TIL BLAÐSINS
Kringlan 1 103 Reykjavik • Sími 569J100 • Símbréf 569 1329
Er þjóðin í fjötrum
hægri og vinstri
forræðishyggju?
Frá Guðrúnu Maríu Óskarsdóttur:
ÞAÐ er afskaplega áleitin spurning,
þegar ákveðin stétt manna stendur
að því að skipa sjálfum sér sess
utan þess ramma sem gildir um
alla aðra. Ég er farin að halda að
hluti hægri manna sé illa haldinn
af forræðishyggju sem byggist
einkum og sér í lagi á hagfræði sem
ekki kann að tala. Hagfræði sem
ekki kann að tala, er engin hag-
fræði í samfélagi manna. Núllþrá-
hyggjan í ríkisbúskapnum nær ekki
nokkurri átt. Spara aurinn en kasta
krónunni. Hefði nokkrum lifandi
manni dottið í hug fyrir nokkrum
áratugum að loka sjúkrahúsum,
þegar fólk þyrfti nauðsynlega á
þjónustunni að halda. Nei, það held
ég ekki, en hagfræðin sem ekki
kann að tala, spyr ekki fólk, aðeins
tölur. Nákvæmlega það sama virð-
ist uppi á tengingnum hjá ráða-
mönnum Reykjavíkurborgar.
Hækkun strætisvagnafargjalda er
vart til þess fallin að auka fjölda
farþega. Þó er hækkunin mest hjá
þeim sem hafa ekki bílpróf ennþá
og þeim sem hættir eru að keyra
bíl. Vinstri forræðishyggja á ferð í
Kveðja
Frá Krístínu Evu Árnadóttur:
HÚN er að kveðja. Hún sem varpað
hefur ljóma á land og þjóð og hlúð
að gróðri og íslenskri tungu í nærri
16 ár. Vigdís Finnbogadóttir, for-
seti íslands, sem hefur sýnt og
sannað hvernig smáþjóð norður í
Dumshafi getur lifað og dafnað
meðal hinna stóru og fjölmennu
þjóða sem eiga meira undir sér en
við og látið rödd sína heyrast þeirra
í meðal. Og við - hvað gerum við?
Þökkum henni allt þetta með því
að særa hana þegar hún ætlaði að
draga sig i hlé. Ég fór vestur á
Aragötu árið 1980 og samfagnaði
þar og fann hvílíkt stolt og sam-
kennd fór um huga okkar allra sem
þarna voru. Hvílík stund. íslensk
kona varð fyrsta konan sem gegndi
forsetaembætti í heiminum, kosin
af fólkinu í landinu.
Ég er hrærð í huga þegar ég
skrifa þetta og minnist stundanna
sem þjóðin hefur átt með Vigdísi
og árið 1994 á Þingvöllum átti Vig-
dis hug allra, þótt þar væru erlend-
ir þjóðhöfðingjar. Ég drúpi höfði
og fínn til tómleika og umfram allt
saknaðar af því hún er að fara.
íslendingar, hvernig fólk erum við
að kveðja hana svona?
Ég votta Vigdísi virðingu mína
og þakkir. Engin íslensk kona hefur
gert meira fyrir fólkið sitt, börnin,
fullorðna og landið sitt.
Ég óska Vigdísi alls góðs og
Klpccnníir
KRÍSTÍN eva árnadóttir,
Furugrund 70, Kópavogi.
strætó að þessu sinni. Ef spurt er
um svör, dettur sama gamla platan
á fóninn, „Allt fyrri meirihluta að
kenna“.
Taka þarf upp nýja
búskaparhætti
Alls staðar svamla menn í sama
núllpyttinum. Lausnir í landbúnað-
armálum, jú búa til sauðfjárverk-
smiðjur, þar sem það virðist hafa
steingleymst að taka með í reikn-
inginn að lífræn ræktun afurða sem
og hófleg nýting lands, er eitt af
því sem kann að bjarga jarðkringl-
unni. Ekki eitt orð um lífræna rækt-
un í fréttum að minnsta kosti í
tengslum við gerð búvörusamnings.
Kannski eiga sauðfjárforstjórar að
bregða sér í hlutverk „Súpermanns"
og stunda ræktun samkvæmt kenn-
ingum Rudolfs Steiner. Hugmynda-
fræði hans er í raun, að miklum
hluta til sá búskapur sem tíðkaðist
á íslandi fram á sjötta áratuginn
og elstu bændur þekkja og kunna.
Fyrir tíma forræðishyggjuráðu-
nauta, sem réðu ferð og takið eftir
hvatningu um aukið framleiðslu-
magn, ár eftir ár. Þessir sömu
postular sitja nú og segja fátt á
tímum þrenginga, þegar ráðist er á
bændastéttina í heild sem afætur
samfélagsins og hvaðeina. Það á
að ryðja elstu bændunum út svo
þeir nái ekki að skita lífsstarfi sínu
í hendur afkomendanna. Eftir ca.
áratug þarf svo að stokka upp á
nýtt, þegar verksmiðjukjöt verður
ekki lengur það sem fólk vill kaupa.
Hvenær opnast augu fólks?
Sauðkindin gerir lítið annað en
að viðhalda því umhverfi sem hún
hrærist í, og græða landið frekar
en að eyða því, en það byggist á
því að takmarka fjölda á hveija
spildu lands. Nákvæmlega það
sama á við um hross og nautgripi.
Hér sem annars staðar virðast
menn því hlaupa eftir hagfræðinni
mállausu úr gluggalausa stöðug-
leikakofanum. Hvenær í ósköpun-
um ætla menn að opna augun fyr-
ir því sem er að gerast í kring um
okkur og taka mið af því? Hvaða
landbúnaðarráðherra var það nú
aftur sem hvatti bændur af stað í
fiskeldi og loðdýrarækt í stórum
stíl á sinum tima? Hvað skyldi sá
góði maður vera að gera í dag?
Verður hið fámenna lögreglulið
landsmanna brátt upptekið við sjó-
róðra allt í kring um landið?
Kannski verður hægt að semja við
bófana um að fara í verkfall á
meðan. Kannski getur slökkviliðið
hlaupa í skarðið. Ekki gott að
segja. Kannski sameinast ríkis-
stjórnarflokkarnir í einn flokk og
til sögunnar kæmi Framstæði
sjálfssóknarflokkurinn. Ef til vill
myndu þá tínast úr hópnum þeir
sem enn meta manngildið ofar
auðgildi og ná því að eygja skóginn
fyrir trjánum.
Virðingarfyllst,
GUÐRÚN MARÍA ÓSKARSDÓTTIR,
Látraströnd 5, Seltjarnarnesi.
Allt efni sem birtist í Mor'gunblaðinu og Lesbók verður framvegis varðveitt í
upplýsingasafni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt til að ráðstafa efninu það-
an, hvort sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu
efni til birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.