Morgunblaðið - 02.11.1995, Blaðsíða 41

1
«
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 2. NÓVEMBER 1995 41
MINNINGAR
Tónn kviknar
stýkst við andartakið
hverfur inn í
svala nóttina.
(Á.Ó.)
í dag minnist ég Svönu frænku
minnar sem kom inn í líf fjölskyldu
minnar vordag einn fyrir nítján
árum. Vorið var að koma og sumar
að fæðast og Svana lítið barn. Ég
var ung en hún emv þá yngri og
vorsins angi lék um okkur öll.
Þú varst vorsins gróði
ást mín unga
aldrei fegurra blóm mót sólu hló
nú er lund mín þung
og þreytt mín tunga
því á einni nóttu það dó.
Þó að vorblóm felli
þorstsins kraftur
fljótt það aftur lífgar
sólin hlý.
En blómið mitt það lifnar
aldrei aftur
engin vorsól iífgar það á ný.
(Jóhann Siguijónsson)
Þegar ég minnist Svönu sé ég
fyrst ljós sem mun lifa lengi í hug-
skotum mínum. Svana var logandi
orka sem sífellt var á hreyfingu frá
fyrstu stundu. Ýmisleg áhugamál
hafði hún, stundaði sund af fullum
krafti og einnig fimleika á barna-
skólaárum sínum. Þegar fór að
, togna úr Svönu var hún sest á bak
á reiðskjóta sínum og þeyttist um
fjöll og firnindi. Hún frænka mín
náði skjótt góðum tökum á þessari
gömlu íþrótt að sitja hest vel.
Svana var aldrei í vandræðum
með tímann. Fyrir utan að eiga sín
áhugamál átti hún einnig góðan
vinahóp sem hún þurfti að sinna.
Fyrir tveimur árum átti ég góða
stund með Svönu þegar ég brá mér
vestur að heimsækja fjölskyldu
hennar. Áður en ég vissi af var ég
komin í sveitina til Svönu og Magga
og svo út á sjó að veiða fisk og _svo
á sjálft höfuðból Vestfjarða, ísa-
fjörð. Já, mér leiddist ekki með
Svönu við hliðina á mér.
Nú í haust náði ég að vera í
nánd við Svönu á nýjan leik, því
hún var flutt í gamla herbergið
mitt í föðurhúsum og þær stundir
sem við áttum saman hér í borg-
inni munu lifa lengi í hugskotum
mínum. Ég bið guð að styðja Rögnu
systur mína og Eirík mág minn í
sorg sinni og einnig systkini hennar
Svönu og raunar okkur öll því miss-
ir okkar er mikill.
í hvítri skúffu
geymi ég myndir
málaðar af þögn þinni.
Ég geymi þær næst
sálinni og þegar
enginn sér til tek ég
þær upp og greini
það litla sem enginn sá.
(Á.Ó.)
Ásdís Óladóttir.
þessara hamfara er þó huggun
harmi gegn, að úr því að bæði þér
og stúlkunni sem þú elskaðir var
ætlað að fara, að þið skylduð fá
að vera samferða yfir móðuna
miklu.
Ég votta foreldrum, aðstandend-
um og öllum öðrum sem um sárt
eiga að binda mína dýpstu samúð.
Guð gefi okkur æðruleysi til að
sætta okkur við það sem við fáum
ekki breytt.
Halldór Ben.
Pabbi minn. Elsku pabbi minn.
Ég veit nú ekki alveg hvað það
er að vera dáinn. En ég veit að þú
breyttist í hvítan engil og flaugst
til guðs þar sem afi minn er.
Mamma mín segir að þótt þú sért
dáinn komir þú til mín á kvöldin
og kyssir mig góða nótt og ég
kyssi svo myndina sem ég hef af
þér.
Elsku pabbi minn, mér þótti svo
vænt um þig og ég veit að mamma
mín passar að ég gleymi þér aldrei.
Þín
Hrafnhildur Ósk.
SÓLRÚNÁSA
G UNNARSDÓTTIR
+ Sólrún Ása
Gunnarsdóttir
var fædd í Reykja-,
vík 2. nóvember
1980. Hún fórst í
snjóflóðinu á Flat-
eyri 26. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Elín
Halldóra Jónsdóttir
og Gunnar Kristján
Guðmundsson. Sól-
rún Ása átti tvær
systur, þær eru
Friðbjört Gunnars-
dóttir, f. 15.7. 1969,
unnusti hennar er
Þórir Jónsson, f.
10.8. 1968, þau eiga tvo syni,
Magna Frey, f. 31.12 1990, og
Daníel Þór, f. 8.6.1993; og Hall-
fríður Gunnarsdóttir, f. 23.6.
1972.
Sólrún Ása stundaði nám í
tíunda bekk í Grunnskólanum á
Flateyri.
Útför Sólrúnar Ásu verður
gerð frá Hallgrímskirkju í dag
og hefst athöfnin klukkan 15.
Kveðja frá foreldrum
Fagna þú, sál mín. Allt er eitt í Drottni,
eilíft og faprt, - dauðinn sætur blundur.
Þótt jarðnesk dýrð og vegsemd visni’ og þrotni,
veit ég, að geymast handar stærri undur,
þótt stórtré vor í byljum jarðar brotni,
biður vor allra’ um síðir Edenslundur.
Fagna þú, sál mín. Lít þú víðlend veldi
vona og drauma’, er þrýtur rökkurstíginn.
Sjá hina helgu glóð af arineldi
eilífa kærleikans á bak við skýin.
Fagna þú, sál mín, dauðans kyrra kveldi,
kemur upp fegri sól, er þessi’ er hnigin.
(JJ. Smári)
Þú ert yndið mitt yngsta og besta,
þú ert ástarhnossið mitt nýtt,
þú ert sólrún á suðurhæðum,
þú ert sumarblómið mitt frítt.
Þú ert ljósið, sem lifnaði síðast,
þú ert lönpnar minnar Hlín.
þú ert allt, sem ég áður þráði,
þú ert ósk, - þú ert óskin mín.
(Gestur)
Kveðja frá systrum
Litla systir okkar, hún Sólrún
Ása, er farin frá okkur. Þú varst
augasteinninn og ljósið í lífi okkar.
Við munum þann dag er þú komst
inn í þennan heim, þann fagra haust-
dag er sólin skein. Æ síðan hefur
sólin umlukt þig. Það var ekki sjald-
gæf sjón að sjá þig umlukta bömum,
þau hópuðust að þér hvar sem þú
varst. Vilji þinn til að hjálpa og hlúa
að öðrum er okkur minnisstæður.
Þú hræddist ekki vetur-
inn, elskaðir snjóinn og
nýttir hvert tækifæri til
að renna þér á skíðum.
Eftir óveðurstíð vökn-
uðum við ósjaldan við
að þú varst að hreinsa
snjóinn frá gluggunum
okkar svo geislar sólar-
innar gætu skinið inn á
heimili okkar. Æsku-
heimilið okkar er farið,
þú ert okkur horfin að
eilífu. Snjórinn tók þig
frá okkur þennan
hræðilega dag er snjó-
flóðið féll. Við munum
varðveita þig í hjarta
okkar um ókomna tíð. Við erum
þakklátar fyrir þau 15 ár sem við
áttum með þér og kveðjum þig með
sorg í hjarta.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Friðbjört Gunnarsdóttir,
Hallfríður Gunnarsdóttir.
Það sló mann rosalega að vakna
að morgni þess 26. okt. Þessi hræði-
legi atburður að það skyldi falla snjó-
flóð á Flateyri. Fljótlega fékk ég svo
þá sorgarfrétt að litla frænka mín,
hún Sólrún Ása, væri dáin. Samt var
hún ekki lítil lengur. Ég man ekki
mikið eftir henni nema sem krakka.
Þessi fallega og duglega stelpa,
maður skilur það ekki alveg að henn-
ar tími skyldi vera kominn. Manni
finnst þetta svo óréttlátt.
Elsku Ása, ég vona að þér líði vel
þar sem þú ert núna. Minning þín á
ávallt eftir að lifa meðal okkar.
Elsku Ella, Gunni, Fribba, Fríða
og aðstandendur, megi Guð styrkja
ykkur í þessum erfiðu raunum, með
tímanum munum við læra að lifa
með sorginni og njóta góðu minning-
anna um Sólrúnu Ásu.
Svo er því farið
sá er eftir lifir
deyr þeim sem deyr
en hinn dáni lifir
í hjarta og minni
manna er hans sakna
þeir eru himnamir
honum yfir.
(Hannes Pétursson)
Þín frænka,
María Árnadóttir.
Elsku Ása mín. Ég er ekki ennþá
búin að átta mig á því að þú ert
farin frá mér. Þú varst alltaf svo góð
og skemmtileg við alla. Síðasta sum-
ar áttum við margar góðar og
ánægjulegar stundir saman. Ég mun
aldrei gleyma þeim eða þér. Ég vona
að þú vitir hvað mér þykir vænt um
Þig-
Elsku Ella, Gunni, Fribba, Fríða
og aðrir aðstandendur, megi Guð
styrkja ykkur á þessum erfiðu tím-
um.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fýrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fýrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fýlgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sólveig Þrastardóttir.
Það var niðdimm nótt og vindur
gnauðaði á glugga. Flateyringar
sváfu flestir værum svefni og hvíld-
ust fyrir nýjan dag. Engan óraði
fyrir þeim hörmungum sem yfir okk-
ur áttu eftir að ganga þessa nótt.
Eitt mannskæðasta snjóflóð íslands-
sögunnar féll á byggðina okkar og
hreif með sér dýrmæt mannslíf. Til-
veru okkar og byggðarinnar okkar
var sterklega ógnað þessa nótt. Við
þessar hamfarir kom berlega í ljós
náungakærleikurinn sem svo ítrekað
hefur birst okkur þegar mikið reynir
á. Allir lögðu sig fram og bar fljót-
lega að mikið hjálparlið hvarvetna
af landinu. Þrátt fyrir að allt sem í
mannlegu valdi stóð hafi verið gert
fær enginn staðist náttúruöflin, tutt-
ugu mannslíf voru frá okkur tekin í
einni svipan. Við sem eftir lifum sitj-
um hnípin og vanmáttug að svara
þeim spumingum sem á hugann leita
þessa dimmu daga. Við biðjum þeim
Guðs blessunar sem frá okkur eru
farnir en hinum líknar sem lifa.
Ein þeirra er létu lífið þessa nótt
var nemandi minn, Sólrún Ása Gunn-
arsdóttir, fjórtán ára að aldri. Það
er ekki í mannlegu valdi að skilja
þegar kornungt fólk er tekið frá
okkur í blóma lífsins. Engin skynsemi
eða venjuleg rök geta skýrt hvers
vegna einn deyr meðan annar liflr.
Ása, eins og við kölluðum hana, var
unglingur sem hafði alið allan sinn
aldur í faðmi fjölskyldu sinnar á Flat-
eyri, og hefði hún lokið grunnskóla-
námi að vori. Eins og títt er með
unglinga á þessum aldri voru vinkon-
urnar famar að velta fyrir sér lífinu
og tækifærum framtíðarinnar. Ása
átti stóran vinahóp, sumar vinkon-
urnar höfðu þegar hafið framhalds-
nám og vissi ég vel að margt var
spjallað og skeggrætt um væntanleg
ævintýr og framtíðardrauma eins og
unglingum er tamt. Ásu biðu öll
heimsins tækifæri, hún hafði fast og
traust bakland og naut ástríkis for-
eldra sinna og fann ég það í starfí
mínu að þau fylgdust með starfi
skólans og gengi dóttur sinnar og
vildu allt fyrir hana gera. Ása var
góður félagi, áhugasöm um námið
sitt, prúð í framkomu og fyrirmynd-
arnemandi í alla staði. Það er því
harmur að okkur kveðinn í Grunn-
skólanum á Flateyri þegar við í dag
kveðjum kæran nemanda og traustan
vin. Starfsfólk og nemendur skólans
þakka Ásu samfylgdina í gegnum
árin og óska henni Guðs blessunar.
■ Foreldrum hennar, systrum og öll-
um ættingjum og vinum votta ég
mína dýpstu samúð, og vona að
minningin um elskulega Ásu megi
vera þeim huggun í þeirra mikla
harmi.
Björn E. Hafberg, skólastjóri.
Frænkur mínar Sólrún Ása Gunn-
arsdóttir og Svana Eiríksdóttir eru
látnar. Það féll snjóflóð á Flateyri,
en Eiríkur bróðir og hans fjölskylda
bjargaðist! Þetta voru fyrstu fréttir
sem ég fékk um kl. 5.30 að morgni
26. október sl. Mér vár þá strax
hugsað til alls þess fólks, sem býr
fyrir ofan. Ég fór niður í Rauða kross
hótel og komst þá að sannleikanum.
Síðan hafa fallið mörg tár hjá allri
þjóðinni.
Elsku Eiríkur, Ragna, Óli og Sól-
ey, Elsku Gunni, Ella, Friðbjört og
Fríða. Harmur ykkar er mikill. Orð
megna sín lítils á stundu, sem þess-
ari. Minningin um dásamlegar dætur
ykkar mun þó að endingu yfirbuga
sárustu sorgina. Ég og fjölskylda
mín vottum ykkur okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Guð blessi ykkur öll.
Hinrik Greipsson.
Snjóflóð fellur á lítið fiskiþorp í
vonsku veðri um miðja nótt. Þegar
ég frétti að þín gata væri í flóðinu
og þú værir týnd gat ég ekki annað
en grátið. Ég beið og vonaði að þú
værir á lffi en sú var raunin ekki.
Ég gleymi aldrei því sem við gerð-
um saman í sumar og nú í haust,
þú sem varst svo ung og lífsglöð og
tilbúin að gera allt fyrir alla þótt þú
þekktir þá ekki neitt. En enginn veit
hvað átt hefur fyrr en misst hefur.
Ég myndi gera allt til að fá að sjá
brosið þitt og heyra hláturinn einu
sinni enn. Þú varst frábær. En mig
grunaði ekki hversu vænt mér þótti
um þig fyrr en nú, en lífið heldur
áfram og maður verður að sætta sig
við það sem orðið er þótt það sé erf-
itt. Ég kveð þig með sorg í hjarta
og ég vona að þér líði vel þar sem
þú ert nú. Þú lifír í minningunni og
ég mun aldrei gleyma þér, en þeir
sem guðirnir elska mest deyja ungir.
Ég votta þeim sem um sárt eiga
að binda vegna þessa harmleiks mína
dýpstu samúð.
Bless, Ása.
Hugrún Lilja.
+
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur og frændi,
ÓMAR KARLSSON,
Fjarðarási 18,
lést í Landspítalanum þriðjudaginn 31. október.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður Sigurðardóttir, Karl Guðmundsson.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar
og sonur,
HREINN SÆVAR SÍMONARSON,
Akurgerði 3e,
Akureyri,
lést í Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
31. október.
Jarðarförin auglýst síðar.
Kristín Björg Alfreðsdóttir,
Friðrik Hreinsson,
Jóhanna Hreinsdóttir,
Friðrika T ryggvadóttir,
Símon Lilaa.
+
Systir mín,
GUÐRÚN SIGURÐARDÓTTIR,
Reykjahlíð,
Mývatnssveit,
verður jarðsungin frá Reykjahlíðarkirkju laugardaginn 4. nóvem-
ber kl. 14.00.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á Minningarsjóð Reykja-
hlíðarkirkju.
Fyrir hönd aðstandenda,
Þuríður Sigurðardóttir.
+
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir og amma,
BIRNA BJÖRNSDÓTTIR,
Logafold 53,
Reykjavík,
lést á heimili sínu miðvikudaginn 1. nóvember.
Marís M. Gilsfjörð,
Ásdis M. Gilsfjörð, Kristinn V. Kristófersson,
Kristin Björk M. Gilsfjörð, Sigurður V. Sigurðsson,
Ómar M. Gilsfjörð, Ingibjörg Steinþórsdóttir,
Marís M. Gilsfjörð, Auður Arnarsdóttir,
Nína Sif M. Gilsfjörð,
Gerður M. Gilsfjörð
og barnabörn.