Morgunblaðið - 05.01.1996, Page 36

36 FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 1996
MORGUNBLAÐIÐ
MINIMINGAR
+ Kjartan Guð-
jónsson fæddist
í Heydal, Bæjar-
hreppi, Stranda-
sýslu, 2. desember
1911. Hann lést á
heimili sínu aðfara-
nótt gamlársdags.
Foreldrar hans voru
Guðjón Ólafur Ól-
afsson, bóndi í
Heydal og síðar
Miðhúsum í Bæjar-
hreppi, Stranda-
sýslu, f. 21.11. 1869,
d. 1.4. 1947, og Ingi-
björg Sæmunds-
dóttir húsfreyja, f. 1.10. 1869,
d. 2.9. 1929. Kjartan kvæntist
12.10. 1939 Matthildi Pálsdóttur
frá Staðarhóli, Akureyri, f. 6.12.
1914. Synir þeirra: 1) Halldór,
f. 26.11. 1941, jarðfræðingur og
kennari. Kona hans er Gyða
Ólafsdóttir, verslunarkona, f.
7.7. 1946, og dætur hennar og
MIG langar að minnast tengdaföður
míns, Kjartans Guðjónssonar, með
nokkrum orðum. Ég kynntist honum
fyrir 27 árum er hann var enn upp
á sitt besta. Frá fyrstu stundu var
ég sem ein af fjölskyldunni.
Kjartan fæddist í Heydal, Bæjar-
hreppi í Strandasýslu árið 1911 og
voru þau átta systkinin. Hugur hans
stefndi til náms og lá leiðin til Akur-
eyrar. Stúdentsprófi lauk hann
1935. Hann stundaði síðan kenhslu
og ýmis störf. Verslunarstörf stund-
aði hann á Eskifirði og á Borðeyri.
Árið 1947 gerðist Kjartan skrif-
stofustjóri hjá Ofnasmiðjuni hf. og
starfaði þar þangað til hann varð
75 ára. Hann lagði mikinn metnað
í störf sín og var vel metinn fyrir þau.
Árið 1939 kvæntist Kjartan Matt-
hildi Pálsdóttur frá Staðarhóli á
Akureyri. Hún er mikil hannyrða-
kona og búin að mála margt fallegt
á postulín um dagana. Hvar sem þau
hafa búið hafa þau átt fallegt heim-
ili og ekki síst síðustu árin á Sel-
fossi þar sem þau hafa unað sér vel.
Sumarbústað byggðu þau sér í
Þrastarskógi og áttu þau þar sínar
bestu stundir í yndislegu umhverfi.
Þau eignuðust tvo syni; Halldór, sem
er jarðfræðingur og kennari við
Menntaskólann við Sund, og Gunn-
fósturdætur hans
Guðrún og Nanna.
2) Gunnar, f. 25.11.
1943, mjólkurfræð-
ingur. Kona hans er
Kristín Stefánsdótt-
ir hússtjórnarkenn-
ari, f. 28.9. 1946.
Börn þeirra eru
Hildur, Stefán og
Kjartan.
Kjartan varð
stúdent frá Mennta-
skólanum á Akur-
eyri 1935. Hann
stundaði kennslu og
ýmis verslunarstörf.
Kaupfélagsstjóri var hann á
Eskifirði og á Borðeyri. Árið
1947 gerðist hann skrifstofu-
stjóri hjá Ofnasmiðjunni hf. Við
það starfaði hann til 75 ára ald-
urs.
Útför Kjartans fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 10.30.
ar, sem er mjólkurfræðingur hjá
Mjólkurbúi Flóamanna á Selfossi.
Það var mikið metnaðarmál hjá þeim
að synirnir fengju menntun og þau
studdu þá og hvöttu.
Kjartan var vel lesinn, fróður og
sagði skemmtilega frá. Hann hafði
ákveðnar skoðanir og alltaf var gott
að ráðfæra sig við hann. Hann hafði
mikinn áhuga á menntun barnabarn-
anna og upplifði hjá þeim það sem
hann sjálfur hefði viljað gera. Síð-
asta árið var Kjartani erfitt, hann
var oft sárlasinn en alltaf bar hann
sig eins og hetja. Helst af öllu vildi
hann fá að deyja í rúminu sínu og
honum varð að ósk sinni. Hann lést
í svefni aðfaranótt 31. desember.
Hjartans þökk fyrir samfylgdina.
Kristín Stefánsdóttir.
Kjartan Guðjónsson lauk dvöi
sinni hér á jörð aðfaranótt gamlárs-
dags, sem birtist okkur svo bjartur
og fagur í hækkandi skammdegis-
sól. Þar er genginn góður drengur.
Hann fæddist í Heydal í Hrúta-
firði í Strandasýslu, og ólst þar upp
og í Miðhúsum. Hann var kominn
til nokkurs þroska er hann hóf nám,
og þakkað það sérstaklega Sigurði
Stefánssyni vígslubiskupi og konu
hans Maríu Ágústsdóttur, að það
skyldi takast, og lauk hann stúdents-
prófí frá Menntaskólanum á Akur-
eyri 1935. Það því loknu tók hann
að sér ýmis störf, uns hann gerðist
skrifstofustjóri hjá hf. Ofnasmiðj-
unni 1947 og starfaði þar til starfs-
loka, vegna aldurs.
Hann og kona hans, Matthildur
Pálsdóttir, fluttu til Selfoss 1982 og
hafa búið þar síðan og notið þar
aðstoðar Gunnars sonar síns og konu
hans Kristínar Stefánsdóttur, og er
það dásamlegt, að hjón skuli geta
dvalið svo lengi á heimili sínu.
Við nafni minn áttum saman
ómældar samverustundir sém ekki
gleymast, en skilja eftir minningar,
birtu og gleði, undanfarin 33 ár.
Matthildi, sonum hennar og fjöl-
skyldum, votta ég samúð mína og
virðingu. Röðulsbræður biðja fyrir
kveðjur og þakka kynni sín af góðum
vini og félaga í gegnum árin.
Vertu sæll vinur.
Kjartan T. Ólafsson.
Kjartan Guðjónsson, til heimilis á
Fossheiði 18, Selfossi, lést á heimili
sínu aðfaranótt hins 31. desember
síðastliðinn, 84 ára að aldri. Ég vil
minnast hans í stuttu máli.
Kjartan Guðjónsson útskrifaðist
sem stúdent árið 1935 frá Mennta-
skólanum á Akureyri. Hann kvænt-
ist eftirlifandi konu sinni, Matthildi
Pálsdóttur, árið 1939. Hann stund-
aði kennslu fyrstu árin eftir stúd-
entspróf, síðan vann hann við versl-
unarstörf í nokkur ár, eða þar til
hann gerðist skrifstofustjóri hjá
Ofnasmiðjunni í Reykjavík árið
1947. Þar starfaði hann farsællega
allt til 75 ára aldurs, en þá hætti
hann störfum sökum aldurs. Um sjö-
tugt fluttist hann til Selfoss til þess
að búa í nágrenni við son sinn og
fjöiskyldu hans, þar sem hann vildi
gjarnan fylgjast með framförum og
framtíð barnabarna sinna, sem voru
mjög hænd að honum.
Ég kynntist Kjartani fyrst, er
hann var fluttur til Selfoss. Við vor-
um báðir félagar í bræðrafélagi og
áttum það áhugamál að stuðla að
bókasafni þess og ýta undir fróð-
leiksfýsn bræðrafélaga okkar. Með
okkur Kjartani tókst ágætt samstarf
og féll aldrei skuggi þar á, enda
urðum við hinir bestu vinir. Ég hafði
gjarnan gaman af að semja eða taka
saman fróðleik er varðaði félagsskap
okkar, og Kjartan hvatti mig mikið
til þeirra hluta, enda hafði hann
gaman af og var ávallt reiðubúinn
til þess að hlusta á erindin og leggja
gott til, ef eitthvað þurfti að lagfæra.
Kjartan var einlægur og ákveðinn
í skoðunum og ófeiminn við að tjá
sig, enda vel máli farinn.
Síðustu árin átti hann við heilsu-
leysi að stríða og var farinn að heyra
og sjá illa og átti því erfitt um vik,
þar sem hann gat ekki unað sér vð
lestur eða föndur, þegar líðan hans
var sæmileg. Hann undi hag sínum
samt ekki illa, þar sem eiginkona
hans var honum stoð og stytta, sem
hann treysti á í hinu daglega amstri.
Auk þess hafði hann mikla og fórn-
fúsa hjálp frá tengdadóttur og syni
á Selfossi. Þau Kjartan og Matthild-
ur áttu tvo syni, Halldór og Gunnar,
auk þess barnabörn, sem nú stunda
nám erlendis. Ég vil færa sonum
þeirra Kjartans og Matthildar og
fjölskyldum þeirra mínar innilegustu
samúðarkveðjur um leið og ég þakka
kynni mín af heiðursmanninum
Kjartani Guðjónssyni.
Að lokum vil ég senda vinkonu
minni frú Matthildi Pálsdóttur eftir-
farandi samúðarkveðjur.
Meira ljós,
máttugra ljós.
Gefðu oss guð
glaðbjart ljós.
Bræðralagsgleðinnar blessandi mátt,
bjargandi, kveðandi heiminn í sátt,
hjartnanna himneska ljós,
heilaga kærleikans rós.
Lyftu sál minni, sorgaralda,
sökktu mér ekki í djúpið kalda.
Sorg, vertu dögg, þá sólin hnígur,
sársaukans tregamjúka bað.
- Saknaðarminning þekkir það -
Hjartansblóm mitt þar svölun sýgur,
svo, þegar röðull aftur stígur,
hugaröm flýgur hreiðri að.
(Ólöf Sigurðardóttir frá Hlöðum)
Með vinar- og saknaðarkveðjum,
Magnús Sigurðsson.
Okkur langar að minnast afa okk-
ar með þessum orðum.
Nú þegar hann er ekki lengur á
meðal okkar reikar hugurinn til baka
og margar ljúfar og skemmtilegar
minningar koma upp í hugann. Afi
fylgdist með okkur og var mjög
áhugasamur um nám okkar og allt
það sem við vorum að gera. Alltaf
gaf hann sér góðan tíma tii að spjalla
og hann hafði endalausa þolinmæði
til að svala fróðleiksfýsn okkar
systkinanna. Ein af bestu minning-
um mínum (Hildur) var þegar ég var
hjá þeim á Hjarðarhaganum og við
afi sátum inni í stofu á meðan amma
bakaði pönnukökur, þá var það
uppáhald mitt að fá að leika rakara
á meðan við spjölluðum saman um
heima og geima. Þá kom það oftar
fyrir en ekki að það var klippt skarð
í hnakkann, en eitthvað varð ljósið
hans (eins og hann nefndi mig oft)
að fá að dunda sér við. Svo voru
borðaðar bestu pönnukökur á eftir.
Þar að auki lumaði afi alltaf á bláum
ópal í vasanum og í bílnum, t.d. ef
verið var að fara í ferðalög upp í
bústað þar sem afi og amma áttu
sína paradís. Þar settum við systkin-
in oft á svið víkingaleiki og atriði
úr íslendingasögum sem lifa skært
í minningunni. Alltaf var afí nálæg-
ur og gott að ræða einstök vafaatr-
iði í uppfærslunum við hann.
Afi var víðlesinn og sagði
skemmtilega frá. Þannig var gaman
að vera með honum og allt fannst
honum þess virði að fjallað væri um.
Hann hafði mjög mikinn áhuga á
námi okkar og oft sóttum við gull-
mola í kistu hans sem prýddu svo
ritgerðir og verkefni okkar.
Afi hafði mikla ánægju áf að
vera innan um ungt fólk og var
ungur í anda. Ef vinir okkar erlend-
is frá komu í heimsókn var það
talinn hluti af landkynningunni að
fara í heimsókn til afa og ömmu
og fá ekta íslenskar pönnukökur
og kaffi. Afi var ekki í vandræðum
með að halda uppi samræðum á
ensku, þýsku eða dönsku eftir að-
stæðum hvetju sinni. Hann var mik-
ill málamaður og mest hans mála-
kunnaátta var sjálflærð.
Þessi tilvik eru aðeins brot af öll-
um þeim minningum sem í hugann
koma en sterkust í minningunni er
hans mikla þolinmæði við okkur og
áhugi á okkar högum. Honum fannst
allt jafn merkilegt sem við vorum
að gera og aldrei neitt tilgangslaust.
Það sem eftir lifír er minning um
yndislegan afa sem gaf mikið af sér
og það gefur okkur mikinn styrk
núna.
Við erum viss um að hann heldur
áfram að fylgjast með okkur hinum
megin og það er notaleg tilhugsun.
Megi hann hvíla í friði.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin strið.
(V. Briem.)
Guð gefi ömmu, pabba og Hall-
dóri styrk því missir þeirra er mikill.
Hildur, Stefán og Kjartan.
KJARTAN
GUÐJÓNSSON
+ Bragi Finnsson
var fæddur _ á
Ytri-Gunnólfsá í Ól-
afsfirði 3. janúar
1943. Hann Iést í
Keflavík fimmtu-
daginn 28. desem-
ber síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Finnur Björnsson
og Mundína Freydís
Þorláksdóttir.
Bragi var næst-
yngstur sextán
systkina er upp
komust og eru
þrettán þeirra á lífi.
Eftirlifandi eiginkona Braga er
Sigríður H. Óskarsdóttir. Börn
þeirra eru Ólafía Guðrún, f.
1964, Sigurbjörn Freyr, f. 1967,
og Óskar Guðfinnur, f. 1981, og
barnabörn eru tvö.
Bragi verður jarðsunginn frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
VIÐ ÞRÖNGAN fjörð við ysta haf
stendur lítil byggð, flest húsin eru
nú yfírgefín en fyllast lífi er sumar-
gestir koma aftur. Á fyrri hluta ald-
arinnar þróaðist þarna lítið samfélag
og þar voru dugnaðarmenn sem
sýndu áræði í framkvæmdum og
atvinnurekstri.
í svo fámennu samfélagi verður
samheldni fólksins mikil og hver ein-
staklingur dýrmætur
hlekkur í keðju.
Þess vegna er líka
höggið þyngra í hvert
sinn er einhver úr hópn-
um hverfur okkur,
hvort sem þar fer sá
sem aldinn er og hefur
skilað sínu lífsstarfi eða
yngra fólk sem enn átti
gjöfular stundir ólifað-
ar við störf og leik.
Það var því sár
harmul- er andlátsfregn
Braga Finnssonar barst
okkur nú um jólin.
Bragi var næst-
yngstur í stórum og sterkum systk-
inahópi frá Ytri-Gunnólfsá á Kleifum
í Ólafsfirði. Eins og svo margt ungt
fólk af þessum slóðum leitaði hann
ungur til starfa að heiman og settist
að fjarri heimabyggð. Bragi var
búsettur í Keflavík og stundaði
lengst af sjómennsku. Hann var
dugnaðarsjómaður og kom sér vel
þar sem hann var í skiprúmi.
Leiðir okkar skildu snemma og
hann var lítið eitt yngri en ég. Ég
kalla mynd hans fram í hugann og
þá stendur skýrast í minningunni
góður og glaður drengur með
spaugsyrði á vör og ljúft bros á
andliti.
Fundum okkar bar helst saman á
sumrin heima á Kleifum og gleðin
yfir því að vera aftur kominn á
æskuslóð var barnsleg og fölskva-
laus.
Fjöllin traustu, sem halda byggð-
inni okkar í fangi sér, voru óbreytt
og eins og forðum var hægt að
bregða sér á báti fram á fjörð og
renna færi, hitta gömlu vinina, rifja
upp ' minningarnar, gleðjast og
treysta böndin.
Tíminn hvarf, allt varð aftur eins
og á æskutíð.
Ég sendi eiginkonu og börnum,
svo og systkinunum öllum, vanda-
mönnum og vinum, innilegar sam-
úðarkveðjur. Ég veit að Bragi verður
með okkur þegar við hittumst næst
heima á Kleifum.
Ingi Viðar Árnason.
Jólin eru hátíð ljóssins. Það eru
tendruð ljós úti og inni hvar sem
hægt er. Þó eru alltaf skuggar ein-
hvers staðar. Kannski verða skugg-
arnir aldrei umflúnir hversu vel sem
við reynum að tendra ljósin.
Einn af þessum skuggum féll ein-
mitt á veg minn er ég frétti látið
hans Braga.
Þegar ég hugsa til baka man ég
vel þennan brosmilda tíu ára gamla
dreng vorið sem ég flutti í Syðri-Á.
Man þegar hann kom og lék sér við
litla frænda sinn sem átti dálítið
meira af bílum og öðru dóti en
frændur hans. Svo liðu árin. Litlir
drengir urðu fullorðnir menn og fóru
til sjós. Það var litla vinnu að hafa
hér fyrir norðan á' þessum árum.
Þess vegna varð Keflavík starfsvett-
vangur hans eins og svo ótal margra
annarra héðan. Sjómennskan áfram
aðalstarfið, hestamennskan tóm-
stundagamanið. Stofnaði heimili,
kona, börn og seinna barnabörn.
Það er ekki ætlun mín að rekja
æviferil Braga, heldur að þakka
honum góð kynni frá fyrstu tíð. Ég
veit að það verða fleiri en ég, sem
munu sakna hans, ekki síst á ókomn-
um Kleifamótum.
Með þessari örstuttu kveðju frá
Kleifunum biðjum við góðan guð að
leiða hann að strönd ljóss og friðar
þar sem birtan er varanlegri en öll
þau jólaljós sem við nú tendrum.
Óllum ástvinum hans biðjum við
blessunar og sendum samúðarkveðj-
ur frá hjónunum á Syðri-Á.
Ingibjörg Guðmundsdóttir.
Mig langar með örfáum orðum að
minnast Braga Finnssonar frá Ytri-Á
í Ólafsfírði sem var næst yngstur 20
bama tengdaforeldra minna, Mund-
ínu og Finns, en yngstur er Óskar
er kvæntur er undirritaðri.
Þegar ég kom inn í þessa fjöl-
skyldu fyrir nær 30 árum tók ég
strax eftir hvað systkinatengslin
voru sterk og þá auðvitað sterkust
á milli þeirra, sem bösluðu saman í
leik og starfi. Það var alltaf mann-
margt á Ytri-Á í þá daga þegar
börnin voru að alast upp og þurftu
þá allir bæði ungir og hinir eldri að
taka þátt í lífsbaráttunni, og var
Bragi ekki undantekning þar á.
En svo fóru systkinin í burtu hvert
af öðru, eins og gengur. Upp úr
1960 fór Bragi á vertíð til Keflavík-
ur, eins og títt var í þá daga, og
þar festi hann ráð sit.
En það var með Braga eins og
öll systkinin að ræturnar frá Ytri-Á
voru sterkar, og á hveiju sumri kom
hann norður á meðan foreldrar hans
bjuggu á Ytri-Á og lagði þeim lið
við bústörfin. Eftir að þeirra brasi
lauk kom hann norður til að dvelja
í rólegheitum á Ytri-Á með fjölskyld-
una sína. Það eru búin að vera mörg
ættarmót á Ytri-Á og víðar, að
ógleymdum Kleifarmótunum, og þar
var Bragi ætíð hrókur alls fagnaðar,
einstaklega orðheppinn, ljúfur og
skemmtilegur. Núna síðustu árin
hefur hestamennskan verið mikið
áhugamál hjá Braga í öllum frí-
stundum og þegar þeir bræður
ræddu málin, var umræðuefnið oft-
ast hestar og skepnur.
Elsku Diddý, Lóa, Freyr, Óskar
og fjölskylda, missir ykkar er mik-
ill. Við biðjum algóðan guð að
styrkja ykkur í ykkar miklu sorg og
sendum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur að norðan.
Þau ljós sem skærast lýsa,
. þau ljós sem skina glaðast
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
og dóm þann enginn skilur.
En skinið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi
það kveikti ást og yndi
með öllu sem það kvaddi.
Þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(E.G.Þ.)
Júlíanna Ingvadóttir
og fjölskylda.
BRAGI
FINNSSON