Morgunblaðið - 05.01.1996, Page 38

Morgunblaðið - 05.01.1996, Page 38
MORGUNBLAÐIÐ 38 FÖSTUDAGUR 5. JANÚAR 1996 MINNINGAR 4 HANNES GAMALÍELSSON + Hannes Gamalí- elsson fæddist 27. júlí 1906 að Ölduhrygg í Svarf- aðardal. Hann lézt á Elli- og hjúkrun- arheimilinu Grund hinn 25. desember sl. Foreldrar hans voru Gamalíel Hjartarson frá Uppsölum, Svarf- aðardal, og Sólveig Hallgrímsdóttir frá Skeiði. Bróðir hans eftirlifandi er Sveinn Gamalíels- son, búsettur í Kópavogi. Árið 1934 giftist Hannes Jóhönnu Jensen frá Eskifirði. Foreldrar hennar voru Wil- helm Pétur Jensen kaupmað- ur, hálfdanskrar ættar, og Þórunn Markúsdóttir, ættir hennar liggja til Borgarfjarð- arsýslna. Hannes og Jóhanna eignuð- ust tvö börn, Sól- veigu hjúkrun- arfræðing, maður hennar er Frið- björn G. Jónsson, og eru börn þeirra fjögur, l)Guðlaug Rún, 2) Hanna Dís, 3) Soffía Huld og 4) Hannes Heimir. Sonur Hannesar og Jóhönnu er Jón Þór, framkvæmda- sljóri, kona hans er Valgerður Lárus- dóttir, og eiga þau tvo syni, þá 1) Hannes Lárus og 2) Árna Þór. Hannes vann hjá Ríkisbók- haldinu, Arnarhváli, um ára- tuga skeið, einnig sem dóm- vörður við Hæstarétt, og um tíma var hann forstöðumaður Einarssafns. Útför Hannesar fer fram frá Dómkirkjunni í dag, og hefst athöfnin klukkan 15. „Nú lætur þú, herra, þjón þinn í friði fara, eins og þú hefir heitið mér, því að augu mín hafa séð hjálpræði þitt, sem þú hefir fyrirbúið í augsýn allra lýða.' (Lúkasarguðspjall kafli 2, vers 29-31.) Við systkinin sjáum nú á bak vinar sem við höfum átt samleið með í 50 ár. Misst náinn vin sem hafði sterk ítök í okkur. ítök sem við áttum erfitt með að bíta af okk- ur. Sá missir sem við tökumst á við nú, er sá kostnaður sem við innum af hendi fyrir að vera mann- 'eskjur. Allir sakna, en sorgarþungi getur verið misjafn, og er söknuðurinn hjá okkur blandaður létti, þar sem dauðinn var lausn fyrir pabba okk- ar. Við vorum farin að óska vista- skipta fyrir hann, og rættist sú ósk á jóladagskvöld, á fallegasta og heilagasta tíma ársins, og erum við þakklát fyrir það. Við trúum því að þá hafi hann átt sín dýrðlegustu jól, þegar auga hans leit Guð. Við heyrum ekki lengur svarið ,já“ við spumingunni „pabbi“, þetta litla svar, við hinni litíu spurningu, sem í fólst öryggi, frá bakhjarli sem við áttum á lífsleiðinni, eldri og vitr- ari vegna lífsreynslu hans. Við fráfall hugsum við til baka, það er eðlilegt og kannski sérstak- Íega þegar þessi kynslóð hverfur okkur sjónum, sem þekkti tímana tvenna, og við finnum að við höfum misst. Misst eitthvað sem tengdi okkur við eftirtektarverðan tíma. Lífshlaup aldamótakynslóðarinn- ar var með allt öðrum hætti en okkar, og svo var með föður okkar, sem fæddist í litlum fallegum dal, sem honum þótti alltaf vænt um, þótt hann settist ekki sjálfur þar að. Hugur hans lá til höfuðborgar- innar, og þess lífs sem þar var, og vilja hans til að takast á við það. Það var sem sé ekki tilviljun sem réð því að hann var allan sinn tíma starfandi hér í höfuðborginni. Hann fæddist að Ölduhrygg í Svarfaðardal, en kenndi sig ævin- lega við Skeggstaði, þar sem hann ólst að mestu leyti upp. Svarfdæl- ingur í báðar ættir fram, sonur Gamalíels Hjartarsonar, bónda frá Uppsölum, og Sólveigar Hallgríms- dóttur frá Skeiði í Svarfaðardal. Hann sýndi snemma metnað og vilja til menntunar, og bera einkunnir hans vitni um góða námsgetu. Ekki voru fjárráð mikil hjá bændafjölskyldum upp úr aldamót- unum, þannig að pabbi dreif sig til sjós til að afla fjár til skólavistar við Samvinnuskólann, sem þá var við Sölvhólsgötu. Tókst honum að safna fyrir skólavistinni. Hann var síðar spurður af börnum sínum hvort þetta hafi nú dugað, og var svar hans þá: „Það varð að gera það, en ég var oft svangur.“ Okkur var sagt af afasystur okk- ar, Malínu Hjartardóttur, að móðir hans, Sólveig, hafi skilið þessa þrá hans til menntunar betur en faðir hans, dugnaðarforkurinn Gamalíel. Og þegar einn frænda hans úr daln- um hafi verið sendur suður til náms, hafi gripið hann hugarangur, hann læst að sér og grátið. Það þótti til frásagnar þar sem hann duldi til- finningar sínar alla tíð. Snemma er hann sagður hafa lesið allt er hann komst yfir heima í Svarfaðar- dal og bókakostur hans segir okkur að hann hafi ævinlega valið sér bækur sem hann gat haft sem messt gagn af. Innan við tvítugt var hann strax farinn að grúska í ættfræði og rit- aði sína eigin, og var það eitt af áhugamálum hans alla tíð. Var hann búinn að afla mikilla heim- ilda, ekki bara um sínar eigin ættir heldur og einnig móður okkar og tengdabarna sinna. Aflaði hann sér þá oft upplýsinga niður á Þjóð- skjalasafni. Eftir skólavist í Samvinnuskólan- um gerðist hann tollvörður á Akur- eyri, og er okkur sagt að hann hafi verið undir vemdarvæng Jón- asar frá Hriflu, sem hafði ráðið hann til starfans fyrir norðan þar til hann hefði bitastæðara starf fyr- ir hann hér í Reykjavík. Hann fer síðan að starfa hjá fjármálaráðu- neytinu, og starfaði hjá því opin- bera óslitið allan sinn starfsaldur. Hann var virkur í starfi fram til áttræðs, þar sem hann tók að sér ýmis störf fram að þeim aldri. Um nokkurra ára skeið var hann fj árhaldsmaður V ífílsstaðaspítala og þar kynntust þau foreldrar okk- ar, Jóhanna Jensen frá Eskifirði sem lézt árið 1992, en hún var þá við hjúkmnarnám þar. Mættust þá tveir ólíkir einstaklingar, faðir okk- ar hinn ofur-ábyrgi maður og móð- ir okkar með sína einstöku léttu lund, sem öllum er kunnugt um, sem hana þekktu. Þau giftu sig 1934, og átti hún þá eftir eitt ár í hjúkrunarnáminu. En líklegast hef- ur það þótt betri kostur að gifta sig manni í öruggu starfi, en að starfa við hjúkrun á þeim tímum. Þessi hjón voru ólík og í faðmi þessara ólíku hjóna ólumst við upp systkinin, og ekki var þetta stór fjölskylda, en líflegt var á heimil- inu, og oft mikil skoðanaskipti, stundum jafnmargar skoðanir og við vorum mörg. Öll vorum við stíf á okkar og var faðir okkar aldrei viðkvæmur fyrir því að við værum á öndverðum meiði, hafði frekar gaman af. Mamma var aftur á móti viðkvæmari fyrir því. Á ungl- ingsárum dóttur mættust stundum stálin stinn milli feðgina, en sonur- inn hafði frekar þá eiginleika að geta leitt hjá sér. Það var því oft líflegt á Barónstígnum, hjá þessari litlu fjölskyldu, og lítið um logn- mollu. Ábyrgð og skyldurækni voru aðalsmerki hans, og undir aga föð- urins og mildi móðurinnar vorum við alin upp. Við vorum þeim allt, velferð okkar var það sem þau hugsuðu um fyrst og fremst alveg til æviloka, og finnst okkur nú þau hafa fært miklar fórnir okkur til handa. Faðir okkar var af mörgum talinn vera sérvitur, en í dag, viljum við systkinin halda því fram að það sem nefnt var sérviska hafi verið fram- úrstefnuhugsun. Hann hafði mikinn áhuga á líkamsrækt, og var hann á þeim árum farinn að neyta matar sem meztur áróðurinn er fyrir nú. Varla leið sá dagur að hann færi ekki út að ganga, og ekki lét hann veðrið aftra sér, hann útbjó sig eft- ir veðrinu, og stundaði þessar göng- ur langt fram eftir aldri. í dag er þetta nefnt „skokk“. Hann var einnig góður á skautum og minnist dóttir skautaferða niður á tjöm þar sem faðir fer í alls kon- ar hringi, og býr til rósir, skautar með hana um alla tjörnina, og gætir þess að hún detti ekki. Okkur finnst nú að hann hafi ævinlega verið sístarfandi, þrátt fyrir hin eiginlegu starfslok, sem voru eins og áður sagði um áttrætt. Árið 1990 fiuttu þau að Elli- og « « « « « + Árni Árnason fæddist 2. mars 1902 á Vestur- Sámsstöðum í Fljótshlíð. Hann lést á Landspítalan- um 27. desember sl. Foreldrar hans voru Árni Árnason, bóndi á Vestur- Sámsstöðum, og kona hans Þórunn Jónsdóttir frá Gijótá í Fljótshlíð. Árni var næstyngst- ur systkina sinna, hin eru Arnheiður Þóra, f. 4. maí 1895, Þorbjörg, f. 16. febrúar 1897, Sara Þor- björg, f. 10. apríl 1898, Jón, f. 16. júní 1899, Sigurður, f. 14. júlí 1900, og Tryggvi, f. 20. ágúst l907. Árni gekk í hjóna- band 8. nóvember 1941 og er eftirlifandi kona hans Hulda Guðmundsdóttir, f. 16. maí 1917. Foreldrar hennar voru Guð- mundur Vigfús Þor- kelsson, sjómaður, og Hólmfríður Jóns- dóttir, þau áttu fjögur börn. Börn Arna og Huldu eru: Gígja, f. 15. janúar 1938, maki hennar er Rúnar Sveinsson, þau eiga þrjú börn; Þórunn, f. 22. mars 1942, maki hennar er Guðlaugur Þórir Lárusson og eiga þau þijú börn; Árni Þór, f. 12. nóvember 1947, maki hans er Lisbet Sveinsdóttir og eiga þau þijú börn; Guðmundur, f. 2. mars 1953, maki hans er Margrét Jónsdóttir og eiga þau eitt barn. Útför Ama verður gerð frá Fossvogskapellu I dag og hefst athöfnin klukkan 15. LÁTINN er í hárri elli góður vinur og samstarfsmaður til margra ára, Árni Árnason bifreiðasmiður og einn af stofnendum Bílaskálans hf. Ég átti því láni að fagna að kynn- ast Árna fyrir rúmum fimmtíu árum, þegar hann kom til starfa hjá Bílasmiðjunni hf., þar sem við unnum saman allt þar til við stofn- uðum eigið fyrirtæki. Árni var maður stór og svipmik- ill og svo afburða heilsuhraustur að varla er hægt að segja að honum hafi orðið misdægurt á sinni löngu ævi, en hann náði níutíu og þriggja ára aldri. Ekki gerði hann þó neitt sérstakt til að halda sinni góðu heilsu að undanskildu því að hann gekk ævinlega til og frá vinnu og alltaf var hann mættur með fyrstu mönnum. Ég man eftir því að stund- um á veturna kom hann með klaka- brynju í skegginu svo að rétt sá í augun og hann tók lítið undir það þegar við hinir, sem komum á bil- um; vorum að tala um vonda veðrið. Ámi var mikill músíkunnandi og þótti gaman að taka lagið í góðra vina hópi. Hann var um tíma í Sam- kór Reykjavíkur ásamt mörgum samstarfsmönnum úr Bílasmiðjunni og söng þar annan bassa. Stjóm- andi kórsins var þá Jóhann Tryggva- son se_m einnig vann í Bilasmiðj- unni. Ámi fór árum saman á alla tónleika Sinfóníuhljómsveitarinnar. Einnig var Árni sönnun þess að músík og myndlist fara oft saman. Á efri árum og einkum eftir að hann hætti að vinna, hellti hann sér út í myndlistina og málaði mörg málverk í bílskúrnum sínum. Einnig fékkst hann við að búa til ýmis myndverk úr gijóti, sem hann hafði safnað á ferðum sínum um landið. Var auðséð að hann hafði ríka þörf fyrir að tjá sig með þessum hætti. Ekki verður Árna minnst án þess að getið sé um Bílaskálann, en þar starfaði hann í rúm þrjátíu ár og var jafnframt einn af eigendum hans. Við Árni stofnuðum Bílaskálann hf. árið 1957 en síðan bættust fleiri í hópinn og alls vorum við sex eig- endurnir. Við byijuðum í bragga, sem við keyptum af Sölunefndinni og reistum hann á lóð, sem við feng- um við Kleppsveg. Öll sú vinna var unnin utan vinnutíma, þar sem við unnum fulla vinnu í Bííasmiðjunni. Þar lá Árni ekki á liði sínu frekar en venjulega, þótt elstur væri okkar félaganna, var þá kominn yfir fimmtugt. í bragganum vorum við í sjö ár og var strax mikið að gera. Fastur vinnutími var frá klukkan átta á morgnana til tíu á kvöldin og á laugardögum til klukkan sjö. Fljótlega var of þröngt um okkur í bragganum og því sóttum við um og fengum úthlutað lóð við Suður- landsbraut 6 og byggðum við þar 500 fermetra verkstæðishús. Líkt og áður unnum við mikið við bygg- inguna í aukavinnu sem og við þær byggingar sem á eftir komu. Við vorum alltaf að bæta við húsnæðið og búa verkstæðið betri tækjum eftir því sem starfsmönnum fjölg- aði, en flestir urðum við átján og alltaf meira en nóg að gera. Árni var einstaklega dijúgur verkmaður, var aldrei með neinn asa en leit aldrei upp úr verki. Var sem allt léki í höndunum á honum. Hann útbjó sér hin ýmsu sérverk- færi (potjárn) sem aðrir nutu svo góðs af. Árni var mikill mannkostamaður, sannur, heill og blátt áfram. Slíkum manni var hollt að kynnast. Minn- ingin um góðan mann og vin mun lifa áfram. Við Valgerður sendum Huldu, börnum þeirra, tengdabörnum, barnabörnum og öðrum ættingjum innilegustu samúðarkveðjur. Bless- uð sé minning Árna Árnasonar. Eysteinn Guðmundsson. Nú er hann afi okkar i Blöndu- hlíðinni dáinn, 93 ára gamall. Það má með sanni segja að afi hafí lifað tímana tvenna, hann ólst upp í Fljótshlíðinni á söguslóðum Njálu, á þeim tíma er margir íslend- ingar bjuggu enn í torfbæjum, og reið á Eyrarbakka til að versla og sækja helstu nauðsynjar. Gamli tíminn var honum ætíð hugleikinn og gat hann setið löngum stundum og riíjað hann upp, okkur borgar- bömunum til fróðleiks og oft undr- unar, eins og til dæmis þegar hann sagði okkur frá því að hann fékk ekki frí frá bústörfunum á ferming- ardaginn sinn. Okkur fannst alltaf jafn spennandi að fylgjast með þeim gamla þegar hann viðhélt þeim foma sið að slá garðinn í Blönduhlíðnni með orfi og ljá. En það var fleira spennandi við afa, bílskúrinn var heill ævintýraheimur út af fyrir sig, fullur af penslum, málningu og ótal fleira dóti, því að á efri ámm stytti afi sér stundir við að mála myndir. Afi var mikill náttúruunnandi og átti dágott safn af íslensku jafnt sem erlendu grjóti, sem hann bar með sér heim úr ferðum sínum vítt og breitt um heiminn. Úr því gerði hann meðal annars kort af íslandi sem okkur þótti mikið til koma. Afi hefur alltaf verið gamall í augum okkar frændsystkinanna en frískur var hann þó fram eftir öllu, las gleraugnalaus á tíræðisaldri og var jafnan fyrstur til að stinga upp á því að tekið yrði lagið. Við voram alltaf mjög montin af þvi að eiga svona gamlan afa, sem jafnan var léttur í lund. í ellinni var hann ánægður með lifið og tilverana enda var ætíð stutt í hláturinn, þannig munum við ávallt minnast afa okkar. Við vottum ömmu Huldu, mæðr- um okkar og bræðrum þeirra okkar samúð. Árni Már Rúnarsson, Hulda Þórisdóttir. Hann afi-lang er dáinn. Þótt orð- in kæmu óvænt kom fréttin okkur ekki að óvörum. Öll höfðum við búist við þessari upphringingu um jólin eða frá því að gamla mannin- um elnaði sóttin á Þorláksmessu. Við hugguðum okkur við það að hafa haldið litlu jólin um miðjan desember, en þá var engan bilbug að finna á þeim gamla. En skjótt skipast veður í lofti. Á þriðjudegi fyrir jól veiktist hann og viku síðar var hann allur. En segja má að maður komi í manns stað, því nú í desember fæddist í fjölskyldunni lítill drengur. Margar af bernskuminningum t Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma, LÁRA GUNNARSDÓTTIR, Hvanneyrarbraut 5B, Siglufirðí, verður jarðsungin frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn 6. janúar kl. 14.00. Helga Eðvaldsdóttir, Rósa Eðvaldsdóttir, Gunnar Eðvaldsson, Kári Eðvaldsson, Ari Eðvaldsson, Magnús Stefánsson, Halldór B. Jónsson, Ingigerður Guðmundsdóttir, Kristjana Baldursdóttir, Minný Eggertsdóttir, Kristbjörg Eðvaldsdóttir, Sævar Gunnarsson, Sverrir Eðvaldsson, Kristín Einarsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. ÁRNI * ARNASON « « « u « « 4 4 4 4 i 4 .

x

Morgunblaðið

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.