Morgunblaðið - 20.02.1996, Side 36

36 ÞRIÐJUDAGUR 20. FEBRÚAR 1996
MINNIIMGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BJARNI
SVEINBJÖRNSSON
+ Bjarni Svein-
björnsson fædd-
ist í Reykjavík 14.
mars 1941. Hann
varð bráðkvaddur
11. febrúar síðastiið-
inn, 54 ára að aldri.
Foreldrar Bjarna
eru Sveinbjörn Jóns-
son og Elínborg 01-
afsdóttir og var
hann yngstur fjög-
urra barna þeirra.
Hin eru Haukur,
Sigríður og Erna.
Hinn 14. ágúst
1965 kvæntist
Bjarni eftirlifandi
eiginkonu sinni Maríu Tómas-
dóttur og eignuðust þau þrjá
syni: Tómas Björn, hann er
kvæntur Guðnýju Björk Eydal
og eiga þau tvo syni, Bjarna
Gaut og Sigurð Jökul, Arnar
Orra og Unnar Snæ.
Bjarni lauk versl-
unarprófi frá Sam-
vinnuskólanum á
Bifröst og var á
framhaldsbraut þess
skóla þegar hann hóf
ásamt öðrum rekst-
ur verslunarinnar
Útilífs árið 1974.
Bjarni lagði stund á
fjölmargar íþrótta-
greinar um ævina,
t.d. körfubolta,
knattspyrnu, skíði,
seglbretti, köfun og
fjallgöngu, og seinni
árin stundaði hann
einkum golf og skíðagöngu, auk
þess sem hundarækt var mikið
áhugamál þeirra hjóna.
Útför Bjarna fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
FYRSTU bernskuminningar mínar
eru tengdar Bjama frænda. Fyrstu
æviárin mín bjó ég í sama húsi og
Bjarni, í Drápuhlíð 15 - 17, húsinu
sem afí minn Sveinbjörn (faðir
Bjama) byggði, svo til einsamall.
Við bjuggum í kjallaranum á 17 en
amma og afi með Bjarna sinn á
efri hæðinni á númer 15. Bjarni var
reyndar nokkrum árum eldri en ég
þannig að ég var eins og litli hvolp-
urinn í húsinu, pg naut þess á marg-
víslegan hátt. Ég fékk að sitja aftan
á hjólinu hans Bjarna og stundum
batt hann mig eins og Roy Rogers
batt bófana, liggjandi á maganum
með hendur fyrir aftan bak og ilj-
arnar keyrðar upp að hnakka. Bjarni
hafði nefnilega lært ýmislegt af Roy
í bíóinu hjá föður mínum Arna, sem
var forstjóri Austurbæjarbíós í rúm-
lega 30 ár. Bíóin voru alger undra-
verk í þá daga og sjónvarpið var
algerlega óþekkt fyrirbrigði. Þá var
fólki vísað til sætis eins og sið-
menntuðu fólki sæmir, og það var
mjög eftirsóknarvert starf að vera
Erfidrykkjur
Glæsileg kaffi-
hlaðborð, fallegir
salir og mjög
góð þjónusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIÐIR
HÓfEL LOFTLEIHIR
Mómmíofa
Fríðjuws
Suðurlandsbraut 10
108 Reykjavík • Sími 5531099
Opið öll kvöld
til kl. 22 - einnig um helgar.
Skreytingar fyrir öll tilefni.
Gjafavörur.
sætavísari í bíóunum. Það var auð-
sótt mál fyrir Bjarna að fá að vísa
til sætis í Austurbæjarbíói, en það
gerði hann í sumarvinnu með skól-
anum á táningsaldri.
Ég man sérstaklega eftir því sem
barn hvað ég var alltaf spenntur
að opna jólapakkana frá Bjarna. Það
var alltaf eitthvað sérstaklega
spennandi og óvenjulegt sem hann
gaf mér, og endurspeglaði áhuga-
mál hans sjálfs. Eitt árið gaf hann
mér ekta mótorhjólahanska með
aurhlífum langt upp á olnboga. Og
annað árið fékk ég svo mótorhjóla-
gleraugu og þá lét ég mig dreyma
um að næst kæmi nú mótorhjólið,
en sem betur fer varð ekki af því.
Við Bjami höfðum báðir mikinn
áhuga á að fara á skíði, en áhuginn
hjá okkur byrjaði á þeim árum þeg-
ar engar alvöru skíðalyftur voru í
nágrenni Reykjavíkur. Við vorum
báðir Ármenningar og þess vegna
var oftast farið á skíði í Jósepsdal.
Þá var bara einn traktor í Jósepsdal
sem togaði okkur upp með kaðli en
maður þurfti að hafa sérstakt belti
með krók til þess að hanga á kaðlin-
um. Það var algengt í þá daga að
menn gengju bara upp brekkumar
með skíðin á öxlinni. Þetta gerðum
við Bjarni oft og var hann þá aðal
drifljöðurin í að labba upp brekkurn-
ar enda átti hann alveg sérstaklega
auðvelt með það. Það mátti vart á
milli sjá hvort hann færi hraðar upp
eða niður. Sjálfur var ég yfírleitt
ekki kominn nema í miðja brekku
þegar hann kom svífandi niður frá
toppi. Við vorum oft saman í Kerl-
ingarfjöllum og svo stóð Bjarni fyr-
ir því að við fómm með konurnar
okkar á skíði til Austurríkis en það
var alveg hápunkturinn á mínum
skíðaferli.
Bjarni var hvers manns hugljúfi,
kátur, gamansamur og alltaf gat
hann séð spaugilegar hliðar á öllum
málum. Ég man hreinlega ekki eftir
honum mjög alvörugefnum og aldr-
ei sá ég hann skipta skapi. Hann
hafði greinilega léttu og Ijúfu lund-
ina hennar ömmu Ellýjar og hand-
laginn var hann eins og Sveinbjörn
afi, en nú syrgja þau hjón yngsta
barn sitt, hann Bjarna sinn. Elsku
amma og afí, megi góður guð blessa
ykkur og gefa ykkur styrk til að
yfirvinna ykkar miklu sorg.
Já, hver átti von á því að hann
Bjarni yrði næst kvaddur burtu,
fyrir fimm árum bárum við Bjarni
11 U 11
aiiiiiiarkiriii
■é
Árna föður minn til hinstu bvílu.
Ég tók þá eftir því þegar ég gekk
frá gröf föður míns að Bjami stóð
einn eftir og horfði niðurlútur á
hvíta kistuna. Ég gekk til baka og
lagði aðra höndina á öxl hans og
þama stóðum við og börðumst við
tárin. Þú varst þá næstur, Bjarni
minn. Hvern skyldi hafa órað fyrir
því?
Bjarni var mjög frjáls í fasi og
ófeiminn. Hann þurfti ekki að neyta
áfengis til að verða kátur eins og
flestir gera, honum var það svo
eðlislægt að vera alltaf hress. Bjarni
var mjög músikalskur og spilaði
ágætlega á píanó og gítar. Það var
oft stutt í grallarann í Bjarna enda
var hann ávallt hrókur alls fagnaðar
og alveg ómissandi í íjölskylduboð-
unum. Hann sagði skemmtilega frá
og átti jafnan til að krydda frásagn-
ir annarra með spaugilegum inn-
skotum. Það var því ávallt glatt á
hjalla, mikið grín og mikið hlegið
þegar Bjami var annars vegar.
Eitt af þessum skemmtilegu at-
vikum átti sér stað þegar Bjarni og
María komu í stúdentsveisluna mína
en þá gerði Bjarni sér lítið fyrir og
sveiflaði í fang sér 30 kílóa blómak-
ari sem stóð á útitröppunum með
u.þ.b. 20 stjúpum, kom svo askvað-
andi með þetta inn og kallaði: „Ég
kom með nokkur blóm handa þér,
Kristján.“
Leiðir okkar Bjama tvinnuðust
þannig saman að ég leit á hann
fremur sem bróður en frænda. Það
vora mjög sterk bönd milli móður
minnar Sigríðar og Bjarna bróður
hennar og því var góður samgangur
þar á milli. Bjarni sagði mér til á
skíðum, tók út úr mér sígarettuna
þegar.ég byijaði á því fíkti á ungl-
ingsáram og sagði mér að hætta
þessum viðbjóði, sem ég og gerði.
Við hjónin áttum margar mjög
ánægjulegar stundir með Bjarna og
Maríu fyrr á árum, bæði hér heima
og erlendis og m.a. fórum við saman
í dansskóla og lærðum að dansa
eins og Travolta. Þá vorum við
Bjarni góðir saman sem og endra-
nær.
Það er ótrúlegt hversu stutt er
milli lífs og dauða, aðeins eitt
augnablik, eða það augnablik sem
það tekur að hníga niður í silki-
mjúka mjöllina, en þannig gerðist
það hjá Bjarna. Bjarni hefði ekki
getað hugsað sér betri dauðdaga
en hann fékk, að deyja sársauka-
laust á skíðum á sólbjörtum vetrar-
degi, en tímasetningin var bara
röng.
Elsku María, Tómas og fjöl-
skylda, Arnar Orri og Unnar Snær.
Megi algóður guð gefa ykkur styrk
í ykkar miklu sorg og krafta til að
halda áfram því starfí sem Bjarni
hafði byggt upp.
Kristján Árnason.
Það var fallegur dagur sunnu-
dagurinn 11. febrúar sl. Sól skein
í heiði á nýfallinn snjóinn. Allir sem
áttu þess kost nutu útivistar og
skíðaunnendur brugðu sér á skíði.
Meðal þeirra var mágur minn Bjarni
ásamt eiginkonu sinni Maríu Tóm-
asdóttur. Ekki var sól sest, er okk-
ur barst sú harmafregn, að Bjarni
væri dáinn. Þetta var reiðarslag og
jafnframt svo ótrúlegt að þessi káti
og tápmikli maður hefði orðið bráð-
kyaddur uppi í fjöllum.
Ég kynntist Bjarna fyrir tæpum
fjörutíu árum, er ég kom fyrst á
heimili foreldra hans Elínborgar
Ólafsdóttur og Sveinbjörns Jóns-
sonar. Þá var Bjarni tápmikill og
fjörugur unglingur að bytja lífs-
göngu sína og unglingsárin senn
að baki.
Bjarni stundaði í fyrstu ýmis
störf, er til féllu, fór á sjóinn og
vann í frystihúsi. Um 1960 hóf
hann nám í Samvinnuskólanum og
var það ekki síst fyrir áeggjan syst-
ur hans Ernu, sem lét sér alltaf
ERFIDRYKKJUR
JT
P E R L A N sími 562 0200
mjög annt um hagi hans. í Sam-
vinnuskólanum kynntist Bjarni sín-
um lífsförunaut, Maríu Tómasdótt-
ur, ættaðri frá Dýrafirði.
Fyrstu árin eftir námið í Sam-
vinnuskólanum stundaði Bjarni
verslunarstörf og vann síðan hjá
Samvinnutryggingum í nokkur ár.
Hann bytjaði ásamt vini sínum,
Arnóri, skíðaþjónustu í gamla
Skátaheimilinu við Snorrabraut, en
það var vjsir að versluninni Útilífi,
sem hóf rekstur í litlu húsnæði í
Glæsibæ, en með útsjónarsemi og
styrkri stjóm hans og eiginkonu
hans, óx vegur verslunarinnar og
er hún í dag ein stærsta og virtasta
sportvöruverslun landsins.
Mikill harmur og sár söknuður
er kveðinn að fjölskyldunni. María
og Bjarni voru mjög samrýnd og
gerðu alla hluti í sameiningu, jafnt
í starfi sem ástundun áhugamála,
og mikið er á aldraða foreldra
Bjarna lagt að sjá á bak yngsta
barni sínu, sem var þeim svo góður
og lét sér svo mjög annt um hagi
þeirra.
Elsku María og börn, foreldrar
og systkini, megi guð styrkja ykkur
í sorg ykkar, en huggun er harmi
gegn að þið eigið minningar um
góðan dreng og ástríkan heimilis-
föður. Við Erna og börnin þökkum
Bjarna fyrir margar ógleymanlegar
og ánægjulegar samverustundir.
Halldór Sturla Friðriksson.
„Bjarni frændi þinn er látinn,“
var sagt í símann að kvöldi eins
fegursta dags vetrarins fyrir rúmri
viku síðan. Harmafregn sem erfitt
er að kyngja.
Hugurinn leitar til baka og minn-
ingar um óteljandi samverustundir
fjölskyldna okkar streyma fram.
Milli fjölskyldU' minnar á Hvann-
eyri, þar sem foreldrar mínir stýrðu
skóla og búi, og systkina móður
minnar í Reykjavík var mikið sam-
band og heimsóknir milli þeirra tíð-
ar. Frændsystkini mín, börn Ellýjar
og Sveinbjarnar, voru stundum
sumarlangt á Hvanneyri eða dvöldu
þar um skemmri tíma. Fjölskyldu-
boðin kringum jól eða við önnur
tækifæri falla heldur ekki úr minni,
það var ætíð tilhlökkun að hittast.
Tengsl okkar urðu því náin á þess-
um árum og hafa haldist þótt sam-
verastundum hafi fækkað eins og
oft gerist þegar fjölskyldur stækka.
Það sem einna helst einkenndi
samskipti móðursystkina okkar var
samheldni, giaðværð, elskulegt við-
mót, væntumþykja og einstaklega
jákvætt viðhorf til samferðamanna.
Þessum eiginleikum var Bjarni
gæddur í ríkum mæli og smitaði
jafnan umhverfi sitt með ljúfri
framkomu, glaðværð og hjálpsemi.
Það er mér í fersku minni er
hann flutti Sveinbirni föður sínum
afmælisorð á Hótel Örk fyrir
skömmu. Þar talaði elskulegur son-
ur til foreldra sinna með sérstakri
virðingu og þakklæti og rakti m.a.
atburði og kafla úr lífi föður síns
og gerði nokkurn samanbwrð á líf-
inu áður fyrr og nú. Sýndi það
óvenju góðan skilning ungs manns
á breyttum tímum og gildi atburða
í lífi eldri kynslóðarinnar.
Öðru hvoru lá leiðin í Útilíf og
aðeins er um mánuður síðan það
gerðist síðast. Alltaf virtist Bjarni
hafa tíma til að sinna viðskiptavin-
um í versluninni þótt án alls efa
væri mikið starf að stjórna fyrir-
tækinu og öllu sem því tilheyrir.
Öll þessi samskipti voru á ljúfu og
notalegu nótunum. Þessi framkoma
hans einkennir raunar aðra starfs-
menn fyrirtækisins og átti hann þar
áreiðanlega drjúgan hlut að máli.
Bjarni var útivistarmaður, naut
þess að vera í óbyggðum sumar sem
vetur og á skíðum með fjölskyld-
unni.
í faðmi eiginkonu og íslenskrar
náttúru eins og hún gerist fegurst
lauk lífi hans óvænt og miskunnar-
laust og er mikill harmur kveðinn
að eiginkonu og börnum og fjöl-
skyldunni allri.
Elsku María og fjölskylda, Ellý
og Sveinbjörn og fjölskyldur. Guð
verði með ykkur í djúpri sorg. Bjarni
var gleðigjafi í lífi ykkar. Megi
minningin um þann góða dreng ylja
ykkur um ókomna tíma.
Faðir minn, fjölskyldur Ólafs,
Sigurðar, Sólveigar og okkar Sirrýj-
ar biðja ykkur blessunar.
Ásgeir Guðmundsson.
Bjartasti og fegursti dagur vetr-
arins, sunnudagurinn 11. febrúar,
breyttist skyndilega í dimmasta dag
ársins, þegar sú sorgarfregn barst,
að ljúflingurinn Bjarni Sveinbjörns-
son hefði orðið bráðkvaddur á skíð-
um þá um daginn.
Allra síst hefði það hvarflað að
þeim sem þekktu þennan léttvaxna
og lipra mann, að hjartaáfall yrði
honum að aldurtila á besta aldri.
Þar reyndust orð að sönnu, að ekki
er allt sem sýnist. Mig grunar að
sú mikla spenna sem fylgir upp-
byggingu og rekstri fyrirtækis, í
sífelldri óvissu um framtíð þess,
þrengi kransæðar samviskusamra
manna meir en nokkurn grunar.
Bjarni Sveinbjörnsson var einnig
sú manngerð sem aldrei gat neitað
nokkrum manni um bón væri það
á hans valdi að leysa vanda þess
sem í hlut átti. Gekk hann því oft
meir en góðu hófi gegndi á nauð-
synlegan hvíldartíma sinn.
Þegar góður vinur er kvaddur
leitar hugurinn til liðinna samveru-
stunda. Ég man fyrst eftir Bjarna
í hópi ungra og upprennandi skíða-
manna í Ármanni. Raunveruleg
kynni tókust ekki fyrr en í heim-
sóknum hans og Maríu á skíði í
Kerlingarfjöll. Mest og best kynnt-
ist ég Bjarna eftir að hann gerðist
skíðakennari hjá okkur þar efra um
tíma. Hið létta og góða skap hans,
lipurð og hjálpsemi nutu sín vel í
skíðakennslunni og öfluðu honum
verðskuldaðra vinsælda meðal nem-
enda hans og okkar sem unnum
með honum.
Þegar Bjarni og Arnór Guð-
bjartsson, sem einnig var góðkunn-
ingi okkar Kerlingarfjallamanna,
voru að hugleiða að setja á stofn
skíðavöruverslun, vildi svo vel til
að ég gat liðsinnt þeim með Blizz-
ardskíðaumboðið. Við Haukur,
bróðir Bjarna, áttum einnig þátt í
því, að aðstaða fékkst í Glæsibæ,
þar sem Hákon Jóhannsson í Sport
hafði áður rekið verslun. Þar hefur
verslunin Útilíf vaxið og orðið ein
besta íþróttavöruverslun á landinu
undir farsælli stjórn Bjarna. Naut
hann ómetanlegs stuðnings Maríu
konu sinnar og hjónanna Arnórs
og Dóru, sem öll inntu af höndum
feikna starf við uppbyggingu og
rekstur verslunarinnar.
Það var mikil gæfa fyrir Bjarna
að eignast Maríu Tómasdóttur fyrir
konu. Þar hitti hann traustan og
góðan lífsförunaut. Svo náin voru
þau í lífi og starfi, að þau voru sem
einn maður í öllu sem þau tóku sér
fyrir hendur. .
Synir þeirra þrír bera þeim gott
vitni, eru hlýir, nærgætnir og tillits-
samir og dýrmæt huggun móður
sinni á erfiðri sorgarstundu.
Þessi fátæklegu kveðjuorð eiga
að flytja þeim og fjölskyldum þeirra
innilegustu samúðarkveðjur mínar
og minna.
Valdimar Örnólfsson.
Það er eitthvað svo undarlega
óraunverulegt að hann Bjarni skuli
vera horfinn sjónum okkar. En á
einu augabragði er hann allur, en
samt finnst okkur eins og að hann
hafi aðeins rétt skroppið frá.
Við hjónin urðum þeirrar gæfu
aðnjótandi að kynnast Bjarna og
Maríu fyrir u.þ.b. áratug, er við
stofnuðum okkar fyrirtæki og hóf-
um að eiga viðskipti við Útilíf. Það
myndaðist strax góð vinátta okkar
á milli, sem aldrei hefur borið
skugga á allan þann tíma.
Bjarni var einstaklega duglegur
ög jákvæður. Hann sá alltaf björtu
hliðarnar á öllu og var einstaklega
ráðagóður í öllum málum. Þrátt
fyrir mikið annríki gaf hann sér
alltaf tíma til að aðstoða og ráð-
leggja í stóru sem smáu, og engan
mann höfum við þekkt sem hafði
til að bera jafn ríka þjónustulund
og hann Bjarni í Útilífi.