Morgunblaðið - 27.03.1996, Blaðsíða 32

32 MIÐVIKUDAGUR 27. MARZ 1996
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
BJARNIS.
GUÐJÓNSSON
+ Bjarni S. Guð-
jónsson, Stiga-
hlíð 8, Reykjavík,
fæddist á Suður-
eyri við Súganda-
fjörð 16. mars
1915. Hann lést á
Sjúkrahúsi Reykja-
víkur (Landakoti)
18. mars síðastlið-
inn. Foreldrar
Bjarna voru hjónin
Guðjón Jóhanns-
son skósmiður,
20.6.
1976, og kona hans
Ágústa Bjarna-
dóttir, f. 24.8. 1893, d. 11.10.
1962. Þeim varð sex barna
auðið, en aðeins þrjú þeirra
komust á legg, en þau voru
auk Bjarna, Ragnheiður
(Ragna), gift Grími Norðdahl,
en hún lést fyrir átta árum,
og Ágústa (Dedda), búsett í
Svíþjóð ásamt sambýlismanni
sínum Kristni
Magnússyni.
Bjarni kvæntist
Ástu Þórarinsdótt-
ur 2. febrúar 1940.
Sonur þeirra er
Ásgeir, f. 18. mars
1952, kvæntur
Ragnheiði Gunn-
arsdóttur og eiga
þau þrjú börn.
Bjarni lauk námi í
vélvirkjun 1931 og
mótornámskeiði
Fiskifélags Islands
1947. Hann starfaði
til sjós frá 14 ára
aldri, lengst af hjá Jöklum eða
þar til 1951 er hann hóf störf
hjá Sölumiðstöð hraðfrystihús-
anna sem eftirlitsmaður og
ráðunautur um frystivélar og
starfaði þar í yfir 30 ár.
Útför Bjarna fer fram frá
Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin kl. 13.30.
Nú er afí dáinn. Afí var engum
líkur og það er erfítt að ímynda
sér að við eigum aldrei aftur eftir
að hitta hann.
Afí var ákveðinn maður en einn-
ig léttlyndur og fijálslegur í hugs-
un. Léttleiki hans birtist meðal
annars í bröndurum hans, sem
hann hikaði ekki við að segja og
sem urðu oft til þess að maður
beinlínis lá í hláturskasti. Vegna
þessa átti hann mjög upp á pall-
borðið hjá okkur unga fólkinu og
vinum okkar, sem komu stundum
með í heimsókn, fannst hann alveg
frábær.
Afí var mikill tónlistarmaður og
átti hann nokkur hljómborð og
harmoníkur. Hann reyndi allt sem
hann gat til að smita okkur krakk-
ana af tónlistaráhuga sínum en því
miður tókst það ekki nógu vel.
Hann leyfði okkur samt sem áður
alltaf að fíkta við hljómborðin sín
og veitti okkar litla glamur, sem
sjaldan varð að lögum, honum
mikla ánægju.
Þar sem pabbi var einkabam
vorum við systkinin einu bama-
bömin hans afa og vorum við mik-
ið dekruð á heimili hans og ömmu.
Alltf var til kók og oftar en ekki
lakkrís eða súkkulaði. Einnig voru
þau amma dugleg við að gauka að
okkur smá aur þegar við komum
í heimsókn. Það var einnig mjög
gaman að sitja inni í herberginu
hans afa og ræða við hann um líf-
ið og tilveruna, og þeim stundum
mun maður seint gleyma.
Afí var mikið veikur undir það
síðasta og þótt dauði hans geri
okkur sorgmædd, er þó gott til
þess að vita að nú líður honum vel
og það veitir okkur styrk.
Fyrir hönd okkar systkinanna,
Ásta Lilja.
Gamall maður liggur í myrkri á
sjúkrahúsi. Hann hefur verið blind-
ur síðustu árin, en sá þó mun dags
Erfidnkkjur
Glæsileg kaffi-
hiaðború. faiJegir
saiir og nyög
góó þjíínusta
Upplýsingar
í síma 5050 925
og 562 7575
FLUGLEIDIR
HÍTEL LöFTLElllIR
og nætur. En nú á þriðja mánuð
alblindur. Þrátt fyrir góða hjúkrun
er hann altekinn kvöl. Nær öll lík-
amsstarfsemi hefur verið að gefa
sig. Myrkrið þrengir að honum.
Bæði myrkur hins alblinda manns
sem þekkir ekki umhverfíð og
myrkur sálar. Skapið sveiflast á
milli angistar, ergelsis, auðmýktar,
reiði og væntumþykju. Hefur
áhyggjur af Ástu sinni, lífsföru-
nauti til 60 ára. Nú er hún ein
heima. Hvað ef hún dettur nú og
enginn til að hjálpa henni. Svo
kemur dauðinn, líknandi dauði.
Svo lengi sem ég man eftir mér
hafa þau Ásta frænka, móðursystir
mín og Bjami „frændi" verið stór
partur af lifi mínu. Ásta með sitt
stóra hjarta sem hefur veitt mér
ást sína og umhyggju, síðan börn-
um mínum, og nú barnabömum og
Bjarni „hennar Ástu“. Minningar
streyma fram. Bjarni, glæsilegur
ungur maður, vélstjóri á Vatna-
jökli, með hvítt kaskeyti í borða-
lögðum svörtum einkennisbúningi.
Bjarni sigldi til „útlandanna" sem
þá voru svo fjarlæg og kom heim
færandi hendi. Kom með leikföng,
appelsínur og epli, og annan vand-
fenginn vaming. Færði Ástu sinni
dýrgripi, skartgripakassa með
spiladós, silfurslegið burstasett,
glerkúlu sem snjóaði í væri hún
hrist, lampa búna til úr stómm
undurfögrum kuðungum, þjóðbún-
ingadúkkur. Margir af þessum dýr-
gripum enduðu svo hjá mér.
Orlátur höfðingi, stundum með
fínt viskí, settist við píanóið og
spilaði af fingmm fram, hávaða-
samur og fyrirferðarmikill, en alltaf
veitandi og gefandi. Dúkkuvagn
fékk ég sem engan átti sér líkan,
nákvæma eftirlíkingu af barna-
vagni af dýmstu gerð. Heimili
þeirra var oftar en ekki eins og
áningarstaður, öllum tekið með
sömu gestrisni. Kaffi, kók, kökur,
brauð eða matur, öllu vildu þau
deila með öðmm. Aldrei var maður
að tefja. Alltaf tími fyrir spjall.
Tónlist og hljóðfæraleikur spiluðu
stóran þátt í lífi Bjarna og hann
var vel liðtækur á harmonikku og
orgel. Hljóðfæraleikurinn var hon-
um mikil afþreying eftir að hann
missti sjónina. Hann var góður fag-
maður og fór út um allt land og
gerði við fiystivélar. Hann var oft
kallaður til þegar mikið lá við.
Svo eignuðust þau son sinn Ás-
geir, en ég féll ekkert í skuggann
heldur fékk að taka þátt í öllu.
Fékk að taka þátt í hamingju
þeirra. Gieðinni yfír fyrsta brosinu,
fyrstu spomnum. Litli frændi minn
óx upp, menntaði sig til vélstjóra
eins og pabbi hans. Hann eignaðist
góða konu, Ransí, eigið heimili og
þijú mannvænleg böm. Bamabörn-
in Ásta Lilja, Elín Marta og Bjami
Gunnar hafa veitt þeim hjónum
mikla lífsfyllingu. Vakandi og sof-
andi hafa þau hugsað um velferð
þeirra. Bömin hafa líka launað
þeim ríkulega með gagnkvæmri
ástúð. Nú syrgja börnin góðan afa.
Ég votta Ástu frænku minni og
fjölskyidu mína dýpstu samúð.
Vertu blessaður, Bjarni minn, við
munum gæta að Ástu fyrir þig.
Sólveig Ásta (Lolla).
Nú er fallinn í valinn minn gamli
vinur og samstarfsmaður um 30
ára skeið, Bjarni S. Guðjónsson,
vélstjóri, rétt 81 árs að aldri. Þegar
ég hóf störf hjá Sölumiðstöð hrað-
frystihúsanna (S.H.) seint á árinu
1957, í tæknideild samtakanna, var
Bjarni þar fyrir og hafði starfað
þar sem eftirlitsmaður vélkerfa
frystihúsanna í nokkur ár. Tókst
þegar góð samvinna okkar á milli,
enda var það strax sameiginlegt
áhugamál okkar að endurbæta
vélakerfi frystihúsanna og stuðla
þannig að snurðulausum rekstri
þeirra á því sviði. Hafði Bjami áður
starfað með Þorsteini Gíslasyni í
sama skyni, en Þorsteinn hafði
verið verkfræðingur hjá samtökun-
um í nokkur ár. Samstarf þeirra
hafði verið árangursríkt og voru
þeir eftir það góðir vinir. Þorsteinn
var hættur hjá samtökunum fyrir
tveimur ámm, er ég hóf störf mín
hjá S.H. Nokkmm áram síðar átti
þó Þorsteinn eftir að starfa fyrir
SH í Bandaríkjunum um skeið.
Bauð Þorsteinn þá Bjama að koma
vestur og kynna sér starfsemina
þar og bauðst mér þá sá kostur
að fara með honum, sem ég þáði
að sjálfsögðu. Var þetta góð og
fróðleg ferð og naut Bjami hennar
í ríkum mæli.
Samvinna okkar í tæknideildinni
var á þann veg, að ég hannaði,
reiknaði út og teiknaði frystikerfín,
en Bjami fylgdist með uppsetningu
þeirra og tók þau út að lokum og
sá um gangsetningu þeirra. Var
það verk allt í góðum höndum þar
sem Bjama naut við.
Við fórum fjölmargar ferðir sam-
an til frystihúsa samtakanna til
skrafs og ráðagerða við fram-
kvæmdastjóra þeirra og einnig
ræddum við ítarlega við vélstjórana
og reyndist Bjarni ætíð tillögugóð-
ur í þeim ferðum, enda gjörþekkti
hann starfsemi frystikerfanna eftir
marga ára eftirlit með þeim. Eins
og eðlilegt getur talist urðu bilanir
við og við í frystivélum og frysti-
kerfum og var Bjarni þá fljótur að
bregða við og farta á staðinn hvort
sem var á nóttu eða degi. Han var .
undranaskur að finna út hvað var
að og vann síðan með þeim viðgerð-
armönnum sem fengnir voru til
verksins þar til því var lokið. Oft
vom ferðir þessar erfíðar einkum
að vetri til, en hann lét engan bil-
bug á sér finna. Hafði hann til
umráða bíl frá samtökunum og fór
á honum ef hentugt þótti, og komst
venjulega á staðinn í tæka tíð þó
að harðsótt væri stundum.
Bjami var ljóðelskur maður og
tónlistin -var honum runnin í merg
og bein. Hann hafði á unglings-
árum eignast harmónikku og lék
hann á hana á böllum á heimaslóð-
um. Eftir að ég kynntist honum
átti hann fleiri en eina vandaða
harmonikku og lék hann á þær sér
til yndisauka í tómstundum sínum.
í góðra vina hópi var hann hrókur
alls fagnaðár og hafði gamanmál
á vömm, og eram við nú að sjá á
bak góðum dreng og félaga.
Síðustu árin átti hann við mikil
veikindi að stríða og barðist við
þau hetjulega uns yfir lauk. Við
hjónin sendum þér, Ásta mín, hlýj-
ar samúðarkveðjur, einnig Ásgeiri
og fjölskyldu hans og öllum ykkar
ástvinum.
Baldur Sveinsson.
Með örfáum orðum langar mig
til þess að minnast fyrrverandi
samstarfsmanns og vinar sem ég
kveð í dag.
Bjami S. Guðjónsson starfaði
síðari hluta starfsævi sinnar hjá
Sölumiðstöð hraðfrystihúsanna, en
þar kynntist ég Bjarna fyrst árið
1979 er ég, nýkominn heim frá
námi, hóf störf hjá SH.
Þegar leiðir okkar lágu saman
má segja að aldursmunur okkar
hafí verið allmikill en þar sem
Bjami var ungur í anda varð mun-
urinn með tímanum minni og að
lokum sáralítill.
Mér er sérstaklega í mun að
geta hans sem góðs drengs sem
var gaman og gagnlegt að eiga
samstarf og samvinnu við og um-
fram allt að eiga hann að góðum
vini og félaga. Þegar litið er yfír
farinn veg og íhugað, hvað það var
sem var svo eftirtektarvert í fasi
GUÐRÚN VEIGA
GUÐMUNDSDÓTTIR
+ Guðrún Veiga
Guðmundsdótt-
ir fæddist 28. júlí
1940 á Eskifirði.
Hún lést á Land-
spítalanum 17.
mars. Foreldrar:
Una Petra Vigfús-
dóttir, f. 1. ágúst
1912 og Guðmund-
ur Þórarinsson, f.
16. júní 1892, d. 5.
febrúar 1979. Þau
eignuðust 2 börn,
Kára, f. 28. desem-
ber 1935 og G.
Veigu. Frá fyrra
hjónabandi átti Guðmmundur
3 börn: Karl, f. 24. janúar 1922,
d. 15. júlí 1941, Oddnýju Guð-
rúnu, f. 15. ágúst 1923 og Krist-
in Guðmund, f. 8. desember
1928. G. Veiga giftist 16. des-
ember 1972 eftirlifandi maka
sínum Gylfa Þór
Eiðssyni, f. 19.
september 1939.
Þau eignuðust 4
börn. Þau eru Guð-
mundur, f. 30.
október 1962, hans
kona er Sigrún
Traustadóttir og
eiga þau 3 börn;
Eiður Þór, f. 24.
febrúar 1966, hans
kona er Kirstine
Jensen og eiga þau
2 börn; Guðbjörn,
f. 26. febrúar 1967,
hans kona er Jón-
ína Helga Ólafsdóttir og eiga
þau 1 barn; Járnbrá Hrund,
f. 6. ágúst 1973 og á hún 1
barn.
Útför G. Veigu verður gerð
frá Eskifjarðarkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Kveðja frá börnum,
tengdadætrum og
barnabörnum.
Elsku Veiga okkar, mamma,
amma og tengdamamma.
Nú hefur þú verið tekin frá okk-
ur svo snöggt og óvænt. í fjölskyld-
una er komið stórt skarð sem aldr-
ei verður hægt að fylla. Þú varst
alltaf til staðar fyrir okkur og til
þín var alltaf hægt að leita og þá
réðir þú okkur heílt eftir bestu sam-
visku. Enda sóttu börn þín, barna-
börn og tengdadætur mikið til þín.
Það leið ekki sá dagur að eitthvert
okkar kæmi ekki í kaffi á Túngötu
9 og oft vomm við þar öll. Barna-
börnunum sjö hafðir þú gaman af
og dekraðir við þau svo oft þótti
nú nóg um. Missir þeirra er mikill
þegar amma Veiga þeirra hefur
verið hrifín á brott.
Alltaf tókst þú málstað þinna
og stóðst þeim við hlið sama á
hveiju gekk. Enginn hefði getað
hans, þá var það sá tignarlegi
glæsileiki og snyrtimennska sem
var einkenni hans. Drenglyndi og
heilildi voru hans aðalsmerki.
Bjami var einn af fmmkvöðlum
landsins í ráðgjöf, bilanaleit, upp-
setningu og praktískum rekstri
kæli- og frystikerfa í frystihúsum
landsins.
Afburða verkþekking, skipu-
lagsgáfur, ósérhlífni og einstaklega
gott minni Bjarna, ásamt miklum
áhuga á öllu, sem hann fékkst við,
gerðu honum kleift að gegna starfí
sínu hjá SH með miklum ágætum.
Öll frystikerfi sem hann kom að
voru greypt í minni hans og var
nánast hægt að fletta þar upp öllu
er þeim við kom.
Ofáar voru þær vinnuferðir sem
við fórum saman, en við lausn
kælitæknilegra vandamála var
hann alltaf boðinn og búinn að rétta
hjálparhönd og taldi hann ekki eft-
ir sér þann mikla tíma né erfiði sem
hann lagði á sig, til lausnar þeirra.
Bjarni var ekki bara einstakt ljúf-
menni, heldur líka skemmtilegur
og einstaklega fróður. Frásagnar-
gleði og lífskraftur einkenndu
hann, svo og þolinmæði og þraut-
seigja.
Heimili Bjarna og Ástu stóð allt-
af opið og var sérstaklega ánægju-
legt að koma á heimili þeirra.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund er margs að minnast úr
vinnuferðum okkar um landið.
Skemmtilegri ferðafélaga var vart
hægt að hugsa sér.
Á slíkri kveðjustund leitar
hugurinn til baka og koma þá fram
minningamar hver af annarri sem
eflaust gætu fyllt bók, svo margs
er að minnast.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
verið svo lánsamur að hafa kynnst
Bjarna. Það bar aldrei skugga á
vináttu okkar. Bjarni er einn sá
vænsti maður sem ég hef kynnst.
Genginn er maður, sem var góð-
ur samstarfsmaður, félagi og leið-
beinandi, sem sárt verður saknað.
Kveð ég með söknuði góðan vin
og að lokum get ég aðeins sagt:
Þakka þér fyrir samfylgdina.
Guð geymi þig, gamli, góði vin-
ur, í nýjum heimkynnum.
Við hjónin vottum Ástu, Ásgeiri
og fjölskyldunni okkar dýpstu
samúð.
Magnús Már Valdimarsson.
reynst henni Unu ömmu eins og
þú sem til hennar fórst á hveiju
kvöldi. Eftir að hún flutti á Dvalar-
heimilið Hulduhlíð, þar sem Guð-
björg móðursystir þín er líka vist-
maður, þá gekkst þú þangað oft-
ast tvisvar á hveijum einasta degi
sama hvernig viðraði. Þær systur
Una og Guðbjörg hafa mikið misst
og sorg þeirra og söknuður er
mikill.
Honum Gylfa, pabba, afa og
tengdapabba varst þú hægri hönd
og stóðst sem klettur við hlið hans
þegar eitthvað bjátaði á. Enginn
getur bætt það sem hann hefur nú
misst.
Elsku Veiga okkar, þegar þú
veiktist fyrir rúmum þremur vikum
þá óraði ekkert okkar fyrir því að
þú yrðir frá okkur tekin. Við trúum
því að nú sért þú komin til Guðs á
góðan stað þar sem þér líður vel.
Við vitum að þú ert alltaf hjá okk-
ur og minning þín mun lifa með
okkur alla tíð, svo ljós og björt.
Við biðjum Guð að geyma og
vernda og blessa alla þá sem eiga
nú um sárt að binda við fráfall þitt.
Góður engill Guðs oss leiðir
gegnum jarðneskt bol og strið,
léttir byrðar, angist eyðir,
engill sá er vonin blíð.
Mitt á hryggðar dimmum degi
dýrlegt oss hún kveikir ljós,
mitt í neyð á vorum vep
vaxa lætur gleðirós.
Blessuð von, í bijósti mínu
bú þú meðan hér ég dvei,
lát mig sjá í ijósi þínu
ljómann dýrðar bak við hel.
(H. Hálfd.)