Morgunblaðið - 24.05.1996, Blaðsíða 43

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 24. MAÍ 1996 43
Við hjónin viljum minnast vin-
konu okkar, sem við kveðjum í dag
með nokkrum orðum. Við áttum
saman margar ánægulegar stundir
á ferðalögum bæði hérlendis og
erlendis og ekki síst á þeirra yndis-
lega heimili. Leitun er að betri
gestgjöfum. Ekki síst er okkur
ofarlega í huga ferð á heimaslóðir
þeirra hjóna. Betri og skemmti-
legri leiðsögumenn hefði ekki verið
hægt að fá. Það er svo ótalmargt
sem hægt væri að riíja upp frá
okkar samverustundum sem allar
voru yndislegar.
Nú þegar leiðir skilja viljum við
þakka Siggu fyrir allar þessar góðu
stundir með þessum orðum:
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Við sendum Hauki vini okkar og
fjölskyldu hans innilegustu samúð-
arkveðjur.
Bergþóra og
Jón Axelsson.
Góðar minningar eru eitthvert
mesta dýrmæti sem hugurinn
geymir. Atburðimir rifjast ugp og
ylja minningamar góðu. Ofáar
stundir hjá Siggu og Hauki á þeirra
yndislega heimili þar sem gestrisn-
in var í fyrirrúmi. Eitt af okkar
sameiginlegu áhugamálum er að
ferðast, og heima hjá Siggu og
Hauki fæddust hugmyndir að ótrú-
legum ævintýraferðum sem famar
vom hér heima og utanlands. Sex
í bíl á ferð um landið. Árlegar
Akureyrarferðir til að auðga and-
ann. Heima hjá Siggu að útbúa
nesti handa ferðafélögum okkar í
Eddu fyrir ferð sem farin var í
Húnaþing í ágúst ’95 og þú, Hauk-
ur minn, hafðir skipulagt svo vel
fyrir okkur, en komst ekki með
vegna skyndilegra forfalla. Þá tók
Sigga að sér alla stjórn og leysti
það vel af hendi. Okkar kynni vom
löng og góð, aldrei féll þar skuggi
á. Fyrir það viljum við þakka elsku
bestu vinkonu okkar.
Elsku Haukur, okkur innileg-
ustu samúðarkveðjur til þín og fjöl-
skyldu þinnar.
Ég þakka allt frá okkar fyrstu kynnum.
Það yrði margt, ef telja skyldi það.
í lífsins bók það lifir samt í minnum,
er letrað skýrt á eitthvert hennar blað.
Ég fann í þínu heita stóra hjarta
þá helgu tryggð og vináttunnar ljós,
er gerir jafnvel dimma daga bjarta,
úr dufti lætur spretta lífsins rós.
(Margr. Jónsd.)
Guð blessi minningu Sigríðar
Maríu Aðalsteinsdóttur. _
Guðbjörg og Ólafur.
Hún Sigríður Aðalsteinsdóttir,
vinkona okkar, er látin. Mikil sorg
og söknuður ríkir hér í Njarðvík.
Upp í hugann koma margar ljúfar
og góðar minningar um Siggu eins
og hún var yfirleitt kölluð. Hún
var traust og trygg sem klettur.
Það var sama hvað hún tók sér
fyrir hendur, hvort það vom störf
á vegum kirkjunnar eða Sjálf-
stæðisflokksins eða önnur trúnað-
arstörf sem henni voru falin. Ég
varð þess aðnjótandi að fá að starfa
með Siggu í áraraðir í sóknamefnd
Ytri-Njarðvíkurkirkju og í Sjálf-
stæðisfélaginu Njarðvíkingi, þar
sem hún var m.a. formaður í mörg
ár. Fyrir hönd okkar sjálfstæðis-
manna í Njarðvík vil ég þakka
henni fyrir öll þau fórnfúsu störf,
sem hún vann fyrir flokkinn í gegn-
um árin.
Hennar skarð verður vandfyllt.
Sigga var heiðmð af Sjálfstæðisfé-
laginu á síðasta aðalfundi Njarð-
víkings.
Haukur minn, ég vil votta þér
og fjölskyldu þinni innilega samúð
í ykkar miklu sorg. En við vitum
það að raunvemlega deyr enginn,
sem maður elskar, heldur lifir
minningin áfram í hjörtum okkar.
Ég vil biðja góðan Guð að styrkja
ykkur í sorg ykkar og blessa minn-
inguna um hana Siggu okkar.
Ingólfur Bárðarson,
form. Sjálfstæðis-
félagsins Njarðvíkings.
Ég var staddur erlendis vegna
starfs míns þegar ég frétti andlát
vinkonu minnar Sigríðar Aðal-
steinsdóttur. Fráfall hennar kemur
ekki að okkur vinum þeirra hjóna
alveg óviðbúnum, því við vissum
að hún hafði undafarna mánuði
glímt við alvarlegan sjúkdóm sem
hafði tekið sig upp að nýju og nú
öllu verri en áður. Samt vorum við
óviðbúin sorginni við fráfall góðs
vinar.
Sigga Aðalsteins, en það var hún
alltaf í mínum huga, var kunningi
minn frá bamæsku á ísafirði. Syst-
ur okkar urðu æskuvinkonur og
upp úr því kynntist ég þeim systk-
inum svolítið. Foreldrar mínir
fluttu til Keflavíkur, með okkur
systkin enn í foreldrahúsum.
Nokkmm ámm síðar fluttu þau
Sigga og maður hennar Haukur
Ingason til Njarðvíkur. ísfirðingum
búsettum suður með sjó bættist
þar góður liðsauki. Þau hafa tekið
dijúgan þátt í félagsmálum í sinni
nýju heimabyggð og ekki fór hjá
því að við Sigga kynntumst á ný.
Það var auðvelt að taka upp sam-
band við þau Hauk og Siggu því
þau hafa alltaf verið afskaplega
frjálsleg og alúðleg.
Leið okkar Siggu hefur um ára-
bil legið saman í starfi Sjálfstæðis-
flokksins. Þar hefur hún lagt hönd
á plóg af framúrskarandi fómfýsi
og dugnaði, valist þar til trúnaðar:
starfa og leyst þau vel af hendi. í
þeim sem öðm hefur hún risið
undir þeirri ábyrgð sem henni hef-
ur verið falin, unnið af alúð og
óeigingirni. Hvort sem hún hefur
gegnt ábyrgð, verið í forystuhlut-
verki eða ekki hefur hún alltaf
verið jafn reiðubúin til starfa fýrir
Sjálfstæðisflokkinn og haft auga
fyrir hveiju því sem komið gat
honum að gagni í þjóðmálabarátt-
unni. Hún taldi enda þær hugsjón-
ir sem Sjálfstæðisflokkurinn berst
fyrir skipta mestu fyrir farsæla
framtíð okkar.
Ég á Siggu Aðalsteins margt
gott upp að unna, þar á meðal trún-
að og traust til ábyrgðarstarfa á
vegum Sjálfstæðisflokksins. Hún
var heil kona og í afstöðu hennar
vom engar hálfkveðnar vísur. Ekki
síst þess vegna var mér tiltrú henn-
ar afar mikilvæg. Þess utan höfum
við um langt skeið átt gott sam-
starf að málum flokksins, á lands-
fundum, í Reykjaneskjördæmi, á
Suðurnesjum og nú síðast í Reykja-
nesbæ sem Keflavík, Njarðvík og
Hafnir sameinuðust í. I samstarfi
áttum við oftast góða samleið, en
þó svo að við leggðum stundum
ekki sömu áherslur í einhveijum
úrlausnarefnum, breytti það engu
um vináttu okkar og gagnkvæmt
traust.
Sigga átti afskaplega góða og
samhenta fjölskyldu, sem ég veit
að hún átti erfitt með að yfirgefa.
Aldraðir foreldrar hennar og systk-
in, ástkær eiginmaður hennar og
góður vinur minn Haukur Ingason,
bömin þeirra, tengdaböm og ung
baraaböm. Þau búa nú við sáran
söknuð og djúpa sorg og við vinir
þeirra sendum þeim okkar bestu
óskir um huggun og hughreyst-
ingu. Megi bestu samverustundirn-
ar lýsa þeim og minningu Siggu.
Ég vil að leiðarlokum færa
minni elskulegu vinkonu mínar
bestu þakkir fýrir holla vináttu,
samstarf og trúnað á liðnum ævi-
degi. Megi ljós hins hæsta lýsa
henni á nýjum vegum og hann
gefa henni þar góða og kærleiks-
ríka heimkomu.
Arni Ragnar Arnason.
FANNAR ÖRN
ARNLJÓTSSON
+ Fannar
Amljótsson
fæddist 20.
1978. Hann lést í
bílslysi í Eyjafirði
laugardaginn 18.
maí. Hann hefði
orðið átján ára 20.
júni næstkomandi.
Fannar átti heimili
að Þómstöðum 4 í
Ejjafjarðarsveit.
Móðir hans er Anna
Ringsted, en henn-
ar maður og fóstri
Fannars undanfar-
in ár er Stefán Guð-
laugsson. Faðir Fannars er
Arnljótur Ottesen, sjómaður,
en kona hans er Lisa Jónasdótt-
ir. Alsystkini Fannars em Hel-
ena Ósk, en hennar sambýlis-
maður er Guð-
mundur Elíasson;
Jakobína Kristín,
en hennar sambýlis-
maður er Finnbogi
Hilmarsson; og
Gunnbjöra Her-
mann. Hálfsystir
Fannars er Jófríð-
ur, dóttir Onnu og
Stefáns og fóstur-
systkini em Guð-
laug Þóra og Björg-
vin Ingi Stefáns-
böm. Frændi Fann-
ars, sonur Helenu,
er Sölvi Jónsson.
Útför Fannars Arnar verður
gerð frá Glerárkirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
Jarðsett verður frá Kaupangs-
kirkju.
vottum við foreldrum, systkinum,
öðrum ættingjum og vinum Fannars
okkar dýpstu samúð.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinimir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Mai'gs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fýrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þðkk fyrir allt og allt
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýTðarhnoss þú hljóta skait.
(V. Briem.)
Baldvin, Bjarkey, Gunnur,
Karl, Starri, Svala, Teodór,
Orlygur.
í dag kveðjum við ljúfan dreng.
Hann kemur ekki oftar í heimsókn
til okkar hress og kátur. Þá fóru
ferskir vindar um stofurnar í Aðal-
stræti. Stundum var strákurinn
svangur, enda þurfa ungir og at-
hafnasamir menn mikla orku. Þá
var gaman að eiga bita til að gleðja
góðan dreng, um leið og hlustað
var á frásagnir um ævintýri dags-
ins. Stundum var frásagnarhraðinn
slíkur, að amma og afi áttu fullt í
fangi með að fylgjast með. Þannig
var Fannar, það var aldrei lognmoll-
an í kring um hann. Hann skilur
eftir sig ljúfar minningar, sem
hjálpa okkur að græða sárin. Farðu
í friði vinurinn kæri.
Vemdi þig engiar elskan mín,
þá augun fögru lykjast þin.
Líði þeir kring um hvflu hljótt,
á hvitum vængjum um miðja nótt.
(Þjóðl. BJ.)
Sofðu rótt, sofðu rótt,
nú er svartasta nótt.
Sjáðu sóleyjarvönd,
geymdu hann sofandi í hönd.
Þú munt vakna með sól,
Guð mun vitja um þitt ból.
Góða nótt, góða nótt,
vertu gott bam og hljótt.
meðan yfir er húm
situr engill við rúm.
Sofðu vært, sofðu rótt,
eigðu sælustu nótt.
(J. Sig. frá Kaldaðamesi þýddi)
Jakobína Stefánsdóttir,
Haraldur Ringsted.
Elsku Fannar. Það er einkennilegt
til þess að hugsa að þú sért farinn
frá okkur. Þú sem ætlaðir að koma
suður til okkar Bínu um næstu helgi
til að gleðjast með okkur og fjöl-
skyldunni. Við ræddum um það þeg-
ar við töluðum saman síðast að fara
saman á fótboltaleik. Þú ætlaðir að
vera í Liverpool-búningnum þínum
og ég í Man. Utd-búningnum mín-
um. En svo ert þú allt í einu farinn
frá okkur yfir móðuna miklu. Ég
veit það að þú ert kominn í besta
stúkusæti sem hugsast getur og þar
líður þér örugglega vel. Eftir stend-
ur minning um góðan dreng og sam-
skipti okkar í gegnum tíðina, en
ekki síst um samræður okkar um
hin ýmsu mál en þar vorum við
ekki alltaf sammála, en þó alltaf
sáttir. Bestu þakkir fyrir allt.
Þinn mágur,
Finnbogi.
Sólin hækkar á lofti. Hún hrekur
burt myrkur, hver bjartur dagur á
Fróni er lengri þeim fýrri. Hún verm-
ir, geislar hennar skoppa um grund-
ir og hæðir. Þeir vekja líf. Þeir hrekja
svartnættið úr hug okkar og hjarta.
Þeir gera ekki mannamun. Við fögn-
um sumri og brosum mót sól. Við
verðum léttstígari eftir því sem lífið
verður gróskumeira. Bráðum er
blómgun. En enginn veit hvað sá
ungi kann að verða. Einn af vor-
mönnum íslands ekur mót morgun-
sól á leið í móðurrann. Til móður
sem þurfti að bíta á jaxlinn og beij-
ast í svita og tárum til að koma
honum í heiminn. Það tókst, en í
móðurhjarta blundaði tilfinning um
að fiöregg hans væri brothætt. Það
reyndist rétt. Ökuferð lauk í heljard-
al. í dagrenningu gróandans taka
kaldir vindar í upsir. Eitt fallegasta
blómið er fallið áður en það nær að
blómstra. Það er sárt, en þegar tek-
ur í hjarta er gott að gráta. Það
vökvar blómin sem eftir standa og
hjálpar þeim í blóma.
Sofinn er fífill
Fagr í haga
Mús undir mosa
Már á báru
Sof þú nú sæll
og sigrgefinn
sofðu ég ann þér
(Þjóðvísa - JH)
Vinir finna til vanmáttar, en í bæn-
um sínum biðja þeir um góða ferð
fyrir Fannar Om og styrk til þeirra
sem lifa.
Kær kveðja,
Gísli Sigurgeirsson,
Guðlaug Ringsted
og bömin stór og smá.
Það er skrýtið að á sama tíma
og allt er að vakna til lífsins í kring-
um okkur skuli dauðinn knýja dyra.
Hvers vegna eiga sér stað hræðileg
slys? Hver er tilgangurinn? Hvers
vegna er ungt fólk sem er rétt að
byija lífið tekið burtu? Hvers vegna?
Haustið 1984 byijuðum við und-
irrituð í Laugalandsskóla. Fáum
árum seinna bættist svo einn í hóp-
inn. Það var Fannar Öm. Aðrar
breytingar urðu ekki á bekknum
okkar fyrr en við fóram í Hrafnagils-
skóla.
Það að vera í svona fámennum
bekk veitti okkur viss forréttindi.
Allir vora alltaf með í öllu, jafnt
fótbolta, afmælisveislum og ferða-
lögum. Svo tóku unglingsárin við,
unglingavinna, bæjarlífið og rúnt-
urinn. Það er gaman að vera ungur
þegar maður á góða vini.
Eins og „stoltum innbæingi“
sæmdi flutti Fannar með sér ferskan
blæ í bekkinn okkar. Hann hafði
ákveðnar skoðanir og fór eigin leiðir
en jafnframt var hann góður og
traustur vinur. Það var erfitt fyrir
Fannar, eins og alla kraftmikla
krakka, að sitja kyrr í tímum. Að
því leyti féll hann alveg inn í bekk-
inn. Hann var góður í fótbolta og
körfu, var aldrei aðgerðarlaus og
gladdist oft með vinum og kunningj-
um. Hann naut þess að vera tíl.
Eftir eitt ár í framhaldsskóla
ákvað hann að prófa skóla lífsins
og fór að vinna í fóðurvöradeild
KEA.
Hópurinn úr Laugalandsskóla
verður aldrei sá sami aftur. Stórt
skarð hefur verið höggvið í hann
og það verður aldrei fyllt. Það er
hægt að taka frá okkur líf en við
eigum minninguna, hana er ekki
hægt að taka.
Um leið og við biðjum Guð að
blessa Fannar þar sem hann er nú,
Við systumar viljum skrifa nokk-
ur kveðjuorð tíl þín, elsku besti
Fannar bróðir.
Við vonum að þú sért kominn á
stærri og betri stað, þar sem þú
hefur meira lými tíl að leysa úr
læðingi allan þann kraft sem í þér
bjó. Nú hefur þú líka mun meiri tíma
tíl að fást við það sem þú hafðir
áhuga á, því það var eins og sólar-
hringurinn dygði þér ekki.
Við erum vissar um, að Stefán
langafi okkar tekur vel á mótí þér,
en það gerði hann líka þegar þú
fæddist, með þessari vísu.
Er hér kominn ungur sveinn
um það mátti dreyma.
í öllu verði yndishreinn
og allt gott megi geyma.
Ástkæri bróðir. Þín verður sárt
saknað, en minning þín verður eilíf
í hjörtum okkar.
Þínar systur,
Helena og Bína.
Til litla bróður.
Nú þegar komið er að kveðju-
stund, Fannar minn, þá rifjast upp
ótal atriði sem mig langar að minn-
ast á. En það sem stendur upp úr
er hversu kraftmikill þú varst. Það
var erfitt fyrir okkur, já og meira
að segja þig sjálfan, að hemja aila
þessa orku, sem virtíst vera óþijót-
andi. Þar sem þú varst svo mikið í
íþróttum og sveifst um fótbolta- og
körfuboltavelli á svo glæsilegan hátt, ■
þá veit ég að þú átt auðvelt með
að svifa vængjum þöndum, frjáls
eins og fuglinn, upp á móti hækk-
andi sól. Ég veit að þar verður tek-
ið vel á móti þér, en þín verður
ákaft saknað. Látli bróðir, ég veit
að þú átt eftír að vera hjá okkur
um aldur og ævi.
Þiim stóri bróðir,
Gunnbjöra.
Hver óttast er lífið við æskunni hlær
sem ærslast um sólríka vegi,
og kærleikur útrás í kætinni fær,
sé komið að skilnaðardegi.
Svo viðkvæmt er lífið sem vordagsins blóm
er verður að hlíta þeim lögum
að beygja sig undir þann allsheijardóm
sem ævina telur í dögum.
Við áttum hér saman svo indæla stund
sem aldrei mér hverfur úr minni.
Og nú ertu genginn á guðanna fund
það geislar af minningu þinni.
(Friðrik Steingrímsson frá Grímsstöðum.)
Vertu sæll, góði vinur, og þakka
þér fyrir allt. Við gerðum margt
saman og áttum margar ánægju-
legar stundir sem munu lifa í minn-
ingu okkar. Það vora forréttíndi að
fá að þekkja þig.
Við þökkum þér fyrir allt. Guð
blessi þig og minningu þína. Öllum
aðstandendum vottum við samúð
okkar. Við biðjum góðan guð að
styrkja okkur öll sem nú kveðjum
okkar besta vin.
Valdimar Jóhannsson,
Víðir Starri Vilbergsson.