Morgunblaðið - 28.06.1996, Side 42

42 FÖSTUDAGUa 28. JÚNÍ 1996
MORGUNBLAÐIÐ
Björn Gnð-
mundsson
fæddist í Reykjavík
24. septemfaer
1937. ÍLinn lést á
Gjörgæslndeild
Sjúkrahúss
Reykjavíkur 20.
júni síðastliðinn.
Foreldrar hans
vorn hjónin Asta
Þórhallsdóttir hús-
, móðir og Gnð-
mundur Gislason
umboðssali. Björn
var einkabara
þeirra hjóna.
Hinn 29. sept. 1956 giftist
Björa Ólafíu Asbjarnardóttur,
f. 28. júB 1935, en foreldrar
hennar vora Asbjörn Olafsson
stórkaupmaðnr og Gunnlaug
Jóhannsdóttir húsmóðir. Systir
Olafíu var Unnnr Gréta As-
bjaraardóttir.
Ólafía og Björn eignuðust
flmm böra. Þau eru: 1) Ás-
björn, f. 6.7. 1957. Eigínkona
hans er Helga Einarsdóttir og
eiga þan Björa Orra. Ásbjöra
á dótturina Olafíu og Helga
soninn Einar Orn. 2) Asta Frið-
rika, f. 28.3.1962. Maki hennar
var Ásgeir Rafn Reynisson (þau
skildu). Dóttir þeirra er Unnur
Elsku Bjössi, í dag kveðjum við
þig í hinsta sinn. Þú varst I augum
okkar allra hinn stóri og trausti
klettur sem stóð upp úr í þessari
samhenntu Qölskyldu. Þú varst sá
sem aJIir Ieituðu til þegar mikið
gekk á og þú hafðir alltaf svör á
reiðum höndum. Þú tókst að þér
verkefnin sem okkur þótti erfitt að
leysa, hvort sem þau voru stór eða
smá. í okkar stóru ákvörðunum
hjálpaðir þú okkur og studdir út í
eitL í hvaða hópi sem var, Qölskyld-
unni, vinnunni, hjðnaklúbbnum
Helgidómnum eða í félagsstörfum
þínum, þá varst það þú sem leiddir
hðpinn.
Gréta. 3) Guðmund-
ur Karl, f. 9.6. 1966.
4) Gunnlangur, f.
28.1. 1969. 5) Ólafur
Björn, f. 2.9. 1971, í
sambúð með Lindu
Björk Ingadóttur.
Þau eiga soninn Ás-
björa, f. 18. april sL
Eftir að hafa lokíð
námi í Samvinnuskó-
Ianum í Reykjavík
árið 1955 vann
Björn ýmis vershm-
arstörf, m.a. hjá
Sambandinu. Tæp-
lega Lvilugur hóf
Björa störf sem sölumaður í
heildversiun tengdaföður sms
og ferðaðist hann víða um land
í starfi sinn. Að Ásbirai tátmim
1977 tók Björn við stjóra fyrir-
tækisins sem hann stýrði alla
tíð síðan. Björn var mjög virkur
í Lionshreyfingunni og hlaut
margvislegar viðurkenningar
fyrir störf sm á þeim vett-
vangi. Hann var félagi í Lions-
klúbbnum Þór f Reykjavík. Þá
var Björa meðlimur í Frímúr-
araregiunni.
Útför Björns fer fram frá
Bústaðakirkju I dag og hefst
athöfnin klnkkan 13.30.
Þú varst svo blíður við okkur öll
og umhyggjusamur, og hve rnikla
virðingu við bárum fyrir þér. Það
var svo aðdáunarvert að sjá hve
mikið þú virtir og dáðir hana Lollý
þína og hve samhand ykkar var
sérstakt. Það verður alltaf fyrir-
mynd okkar allra.
Ég man þegar við ÓIi vorum að
kynnast og ég hitti þig fyrst. Þú
varst svo hægur, með pípuna þína
í munnvíkinu, og svo brúnaþungur
að ég taldi að þú værir öðruvisi
skapi farinn en raunin var. Ég sá
fljótt brúnina lyftast og í Ijós kom
þessi hlýi elskulegi maður sem vildi
allt fyrir alla gera. Þessar þungu
brúmr urðu þinn sjarmi í mínum
augum og þær koma til með verða
fyrir augum rnínum áfram því Ás-
bjöm litli, sonur okkar Óla, hefúr
þær og ég kem alltaf til með að sjá
þær sem þínar.
Þú varst svo einstakur við bama-
bömin þín. Þau ein gátu fengið þig
til að gera hluti sem þú annars
gerðir aldrei, hvort sem var að horfa
á IJnu Langsokk aftur og aftur eða
að sofa í næsta herbergi svo hægt
væri að sofá í þínu rúmi bjá ömmu.
Það er svo sárt að hugsa til þess
að Ásbjöm lítli hafi ekki vit til að
muna eftir þeim stutta tíma sem
hann hafði með Bjössa afa. Það
mun þó verða ósjaldan sem hann
fær að heyra um þig og af hverju
hann missti. Hann mun fá að heyra
um það hve honum leið vel hjá þér
og hvað hann svaf sérstaklega vel
í rúminu þinu í Lálandi. Hann mun
líka fá að heyra um það þegar þú
kvaddir hann í síðasta sinn. Við
vorum uppi í sumarbústað hjá þér
og Lollý ömmu, 17. júni helgina,
en vorum að flýta okkur í mat í
sumarbústaðinn tíl Ingu ömmu og
Inga afa svo það gieymdist að láta
hann kveðja þig. En í því sem við
gengum í átt að bflnum komst þú
á eftir okkur og spurðir hvort þú
ættír ekki að fá að kveðja litla prins-
inn. Þá vissi ég ekki að það var
síðasti kossmn sem þú gafst honum
en ég kem ætíð til með að minnast
hans með honum.
Elsku Bjössi, ég og Ásbjöm
kveðjum þig með miklum söknuði
og látum minninguna um þig hjálpa
okkur í gegnum sorgina.
Linda Björk og Asbjörn.
^IÍánHi, hoi finiL* — ffítnnirfipgrf
Htffikt (ri mlg fynar ySri
En ég reit að látírrn lifir.
Þaö er hoggtm harmi gegn.
(J. Hallgr.)
Þessar Ijóðlínur koma upp í hug-
ann þegar ég kveð elskulegan afa
minn.
Ég minnist margra ánægjulegra
og dýrmætra samverustunda sem
við áttum saman. Eg mnn ávallt
geyma þær í hjarta mínu.
Elsku amma mín, megi góður
Guð styrkja þig á þessum erfiðu
tfmum.
Guð geymi þig og varðveití, elsku
afi minn.
Ólafía.
voru þau svo samrýnd og samhent
í öllum sínum verkum að það er
nrjög erfitt að tala um annað þeirra
án þess að nefna hitt í sömu andrá.
Við hjónin kynntumst þessu
ágæta folki Bjössa og LoIIý eins
og þau eru alltaf nefnd í daglegu
tali, þegar dóttír okkar Linda Björk
trúlofaðist yngsta syni þeirra, sem
heitir Ólafur Bjöm. Það var mikið
gleðiefni fyrir okkur foreldra Lindn
að vita af henni í höndunum á þessu
góða fólki sem tók henni opnum
örmum eins og hún væri ein af §öl-
skyldunni. Sérstaklega kom það sér
vel hvað þau vora góð við hana og
tóku inn á heimili sitt, þegar við
foreldramir þurftum að dveljast í
útlöndum í eitt ár. Það ber að þakka
af heilum hug.
Björa var mikill heimilismaður
og einstakur faðir bömunum sínum
enda bera þau honum ÖU fimm,
Ásbjörn, Ásta, Guðmundur, Gunn-
laugur og Ólafúr Bjöm, mjög fag-
urt vitnL Það lýsir sér best í því
hvað þau eru, líkt og hann var,
greiðvikin og góðgjöm, kærieiksrik
oghlý, heiðvirð ogtryggljTid í öllum
sínum háttum og verkum.
Þegar við nú minnumst þess hvað
aUar okkar samverustundir með
Bimi og hans fjölskyldu vom
ánægjulegar þá em okkur efst í
huga virðing og þakklæti. Við miim-
umst samvemstunda á faUegu
heimiU þeirra hjóna, á nýja heimil-
inu bjá bömunum okkar, svo við
tölum nú ekki um sumarfaústaðinn,
sem byggður var upp sem sælureit-
ur fjölskvidunnar.
Við hittumst líka á fæðingar-
deildinni þegar litli sonur þeirra
Lindu og Öla fæddist hinn 18. aprfl
sl. Þá mættust ungir og stoltir for-
eldrar og ennþá stoltari ömmur og
afar. Þessi litli drengur var síðan
skírður á heimili LoUýjar og Bjössa
og hlaut nafn langafa síns og heit-
ir Asbjöm Ólafeson. í þessari skím-
arveislu var Bjöm, eins og endra-
nær, hlýlegur gestgjafi, sem tók á
möti fólkinu með sínu trausta og
hlýja handtaki, en þannig maður
var hann líka í öllu sími lífi greiðvik-
inn, gjafmildur, hlýr og traustur.
Maðurmn deyr, en orðstír lifir
og við vitum það þótt Ásbjöm litíi
hafi ekkí fengið að kynnast afa sin-
um, þá munu svo margir verða fús-
ir tíl að fræða hann um Bjössa afa.
Þannig mun Bjöm lifa áfram í orðs-
tír sínum gagnvart öllum þeim sem
áttu með honum samleið og eiga
nú um sárt að binda.
BJORN
GUÐMUNDSSON
Vinur minn.
HARALOUR JÓNATANSSON,
dvalarheifnílinu Feilí,
Skipholti 21,
lést miðvikudaginn 26. júní.
Jarðarfarin auglýst síðar.
Hrafnkell Tryggvason.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengda-
móðír og amma,
ÞÓRUNN INGJALOSDÓTTIR,
Stekkjarfiöt 21,
Garðabse,
lést á Hrafnistu í Reykjavík 25. júní.
Ragnar M. Magnú
og fjölskylda.
t
Innilegar jjakkír til ailra, sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andiát og
útför eiginmanns míns. föður okkar,
tengdaföður og afa,
MAGNÚSAR ÞÓRARINSSONAR,
Elsku afi okkar. Nú ert þú farinn
frá okkur og farinn upp til Guðs.
Við emm öll svo sorgmædd. Þú sem
fórst alltaf með okkur ömmu í sum-
arbústaðinn. Við eigum óteljandi
margar falJegar minningar um þig
í bústaðnum og hér heíma. Við
hefðum ekki getað átt betri afa.
Okkur þykir svo rosalega vænt um
þig og við munum aldrei gleyma
þér. Þú varst okkur bræðranum
alltaf svo góður. Guð geymi þig.
Einar Orn og Björn Orri.
Oft á lífeleiðinni erum við mann-
fólkið nrinnt á það, hvað lífið er
fallvalL Okkur verður orða vant og
við stöndum eftír sár og hrygg þeg-
ar góður samferðamaður deyr.
Þannig var það með okkur hjónin
þegar við heyrðum um ðtímabært
andlát Bjöms Guðmundssonar hinn
20. juní sl. Bjöm var kvæntur Ólaf-
íu Ásbjamardóttur og áttu þau
fimm böm, en þau hefðu átt 40 ára
brúðkaupsafmæli á þessu ári. Fnda
Elsku Lollý, börnin þín, tengda-
dætur og bamaböm, þið eigið alla
okkar samúð þvi sorg ykkar er
mikil, en í Spámanninum segir að
þegar fólk er sorgmætt eigi það að
skoða aftur huga sinn og þá muni
það sjá að það gráti vegna þess sem
var gleði þess.
Blessuð sé minning Bjöms og
megi nrinningm um góðan mann
ætíð ylja ykkur.
Ingaoglngi.
Ég átti þvtí láni að fagna að kynn-
ast Binri Guðmundssyni fyrir mörg-
um árum. Viðmót hans var strax
einstaklega hlýtt og alúðlegt. Mér
fannst að Lollý frænka mln hefði
höndlað hamingjuna þegar hún
kjmntist honum. Það geislaði þá af
þeim og hélt áfram eftir að þau
ákváðu að ganga saman lífeveginn.
Arin liðu og Bjöm var oft á ferð
um landið á vegum fyrirtækisins
og kom þá gjaman við hjá okkur
hjónunum og það var alltaf gleði-
efhi að fá hann í heimsókn. Það
Birting afmælis- og
minningargreina
ö o
Morgunblaðið tekur afrnæiis- og minningargreinar til birtingar end-
urgjaldsiausL Greinunum er veitt viðtaka á ritstjóm blaðsins í Kringl-
unni 1, Reykjavik, og á skrifstofu blaðsins f Hafnarstræti 85, Akur-
eyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinamar í simbréfi í númer
5691181.
Framvegis verður við það miðað, að ura látínn einstakling birtist eín
uppistöðugrein af hæfilegri lengd en lengd annarra greina um sama
einstakling er miðuð við 2.200 tölvuslög eða um 25 dáiksentímetra í
blaðmu.
var heldur aldrei farið til Reykjavík-
ur án þess að heimsækja Bjössa og
Lollý og njóta einstakrar gestrisni
á þeirra hlýlega og fallega heímfli.
Þá var það ekki síður ánægjulegt
að koma tfl þeirra í sumarbústaðinn
og sjá trén og gróðurmn dafna ár
frá ári við mflda natni og um-
hyggju þeirra. Það era margar
ánægjulegar minningar frá sam-
verustundum með Bjössa. Við fór-
um saman að veiða sflung og þegar
hljómkviða fúgianna fylltí vorloftið
var öslað yfir mýrina og spjallað
um tilveruna.
Bjössi var íjölhæfur maðnr,
vinnuhestur mikfll, frábær bílstjóri
og var alltaf reiðubúinn að hjálpa
öðram á ferðalögum sínum hversu
tímabundinn sem hann var. Hann
var alltaf jafiialþýðlegur þótt hann
væri orðinn forstjóri stórs fyrirtæk-
is. Þeir era orðnir margir sem hafa
notið hjálpsemi og greiðasemi Lol-
lýjar og Bjössa sem þau höfðu talið
sjálfeagt og ekki vfljað hafa orð á.
Það er erfitt að koma orðum að
hugsunum sínum á slíkum stundum
sem þessum og orð verða þá æði
fátækleg og mega sin lítils, en mér
fannst ekki hægt annað en minnast
Bjössa vinar míns með nokkram
kveðjuorðum fyrir hönd Qölskyldu
minnar, þótt minningin sem lifir
áfram sé dýrmætasti fjársjóðurinn.
Einlægar og innilegar samúðar-
kveðjur tfl Lollýjar, dóttur þeirra,
sona og fjöiskyidna.^
Stefán Á. Jónsson.
Dáinn, horfinn, harmafregn.
Þessi orð komu í huga minn er
við hjónin fréttum lát vinar okkar
Bjöms Guðmundssonar, eða Bjössa
eins og fiestír kölluðu hann. Okkar
kynni hafa staðið í 40 ár og aldrei
borið skugga á og alltaf var það
Bjössi sem var veítandinn, alltaf
að gera öðrum greiða eða finna upp
á einhveiju skemmtilegu tfl að
gleðja aðra.
Við kynntumst þegar við giftum
okkur á svipuðum tíma og byrjuðum
búskap i sama húsinu, i Bólstaða-
hlið 36. Bjössi bauð Helga að taka
þátt í söluferðum með sér og fðra
þeir saman í vorferðir í áraraðir.
Ferðimar tóku oftast sex vikur.
Bjössi fór á vegum Ásbjamar Ólafs-
sonar hf. og Helgi fyrir Smjöriíki
hf. og Sápugerðina Frigg. Þar sem
Bjössi var með allt mflli himins og
jarðar tfl sölu gátu þeir hjálpast að
við að sýna vaminginn. Stundum
þurftu þeir að bíða eftir því að fjall-
vegimir yrðu opnaðir, en oft átíðum
skelltu þeir sér bara yfir. Alls stað-
ar var Bjössa fagnað hvar sem þeir
komu og hann virtíst þekkja bók-
staflega alla landsmenn og naut
Helgi vinar sins i þeim ferðum og
held ég að það hafi verið gagn-
kvæmt-
Svo fóru börnin að koma. Bjössi
og Lollý vora alltaf á undan okkur
og dugiegri. Þau eignuðust fimm
mannvænleg böm sem vora stott
foreldra sinna og ekki má gieyma
að afar ogömmur fengu sannariega
að taka þátt í uppvexti bamanna,
engum var gleymL Bjössi var einka-
bara sinna foreldra en LoIIý átti
eina systur, Lömbu, sem lést fyrir
allmörgum árum.
Vísirinn að félagsskap sem þró-
aðist með árunum varð þegar tvenn
hjón fóra út að borða á nýársdag
fyrir fjöidamörgum árum. Flkki leið
þó á löngu þar tfl fleiri hjón bætt-
ust í hópinn og varð þá dl „Helgi-
dómurinn“. Hðpur þessi sem sam-
anstóð af tíu hjðnum hefúr brallað
margt í gegnum tíðina. Þær vora
ófáar fjölskylduferðimar sem farið
var í, bæði hér innanlands og einn-
ig til útlanda og eru þær ógleyman-
legar okknr öllum og bömunum
okkar. Það var alltaf gaman að
fara í útflegu með Heigidómnum,
því þá fengu krakkamir Prince
Polo, þvi það var eðlilega alltaf með
í for. Þá hefúr verið fastur siður í
tæp 30 ár að fara út á land og
snæða þorramaL Fyrstu árin var
farið í Borgames en sl. tæp 20 ár
höfúm við farið að Flúðum. T3 að
komast út úr bænum fékk Bjössi
lánaða rútu til að aka með okkur.
Hann var sá traustasti bílstjóri sem

í
i
i
i
í
i
(
i
i
I
(
(
{
(
(
I
{