Morgunblaðið - 21.09.1996, Blaðsíða 34

34 LAUGARDAGUR 21. SEPTEMBER 1996
MIIMNIIVIGAR
MORGUNBLAÐIÐ
OLAFUR
_ SIGURÐSSON
+ Ólafur Sig'urðs-
son fæddist á
Rima í Mjóafirði 2.
október 1909. Hann
lést í Reykjavík 8.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Sigurður Ól-
afsson og Sólveig
Bergsveinsdóttir.
Faðir Ólfs drukkn-
aði þegar drengur-
inn var eins árs
^amall. Fór hann
þá í fóstur til föð-
urbróður síns sem drukknaði
þegar Ólafur var tveggja ára.
Þá fluttist hann til ömmu
sinnar og afa á Norðfirði og
var hjá þeim til átján ára ald-
urs. Þar eignaðist hann upp-
eldissystur, Sigríði Bergs, sem
nú er látin. Móðir Ólafs giftist
aftur og eignaðist fjögur börn
með seinni manni
sínum, Þórarni
Sæmundssyni:
Ástu, Dagbjörgu
og tvíburana Sæ-
mund og Sigur-
berg. Sæmundur
er nú látinn.
Ólafur kvæntist
aldrei og eignaðist
engin börn. Hann
eignaðist þó eina
fósturdóttur, Sæ-
unni Ragnarsdótt-
ur. Sæunn giftist
Þresti Víðissyni og eiga þau
fjögur börn, Onnu Maríu, Sva-
var Bergdal, Víði Ingólf og
Óla Stefán. Ólafur eignaðist
tvö barnabarnabörn, Nökkva
og Sól.
Útför Ólafs fór fram frá
kapellu Fossvogskirkju 19.
ágúst.
Elsku pabbi minn. Minningarn-
ar streyma fram í huga minn. Þar
er af mörgu að taka. Ég var lítil
pabbastelpa sem þú dekraðir við.
Það gerðir þú við allt ungviði en
ýttir því svo frá þér þegar það óx
úr grasi því þú gast engum treyst
nema börnum og dýrum. Ég man
svo vel þær stundir er ég var barn.
Ég var alltaf með þér, ég fór með
þér í vinnuna á Þrótti og til Sól-
veigar ömmu. Ég á enn þá silfur-
skeiðina sem hún gaf mér. Við
fórum til Ástu systur þinnar og
Bjarna mannsins hennar og ég lék
mér við Ásgeir son þeirra. Við
fórum til Sæmundar bróður þíns
og þar kynntist ég Tóta frænda
fyrst. Stundirnar þegar þú fórst
með mig í gömlu sundlaugarnar
og kenndir mér að synda eru
ógleymanlegar. Það eru líka
stundirnar í kartöflugarðinum í
Árbænum og dúkkuhúsið sem þú
smíðaðir handa mér. Þú lést sauma
lítinn íslenzkan fána til þess að
ég gæti flaggað á mínu húsi eins
og þú á þínu húsi.
Fánann geymi ég vel. Stundirn-
ar þegar þú kenndir mér gömlu
dansana og lést mig standa á rist-
unum á þér til að læra sporin, ég
var svo lítil að ég rétt náði að
halda utan um lærið á þér. Ég
man allar beijaferðirnar sem við
fórum á haustin og öll ferðalögin
á Gamla Rauð og seinna á Nýja
Gul, sem báðir voru Ford-vörubíl-
ar. Ég man líka allar stundirnar
sem við eyddum hjá þeim Svavari
Guðnasyni, Axeli Einarssyni og
Oddi sem málaði af mér málverk.
Þú varst mikið fyrir myndlist og
lést Axel mála mynd af Kobba,
páfagauknum sem þú leyfðir mér
að eiga. Þú elskaðir Kobba mikið
eins og öll dýr sem áttu með okk-
ur samleið, kisuna Títu sem ég
kom með að vestan, hvítu kisurnar
sem þú eignaðist og gafst Önnu
Maríu aðra og svo voru það tíkurn-
ar Tinna og Píla. Þær voru ófáar
ferðirnar sem þú keyrðir austur í
Fljótshlíð bara til að bjóða þeim í
bíltúr þér og þeim til mikillar gleði.
Og svo var það þín stærsta gleði
þegar ég stóð við loforð mitt þeg-
ar ég var telpukorn um að gefa
þér nafna, son minn skírði ég Óla
eftir þinni ósk, þú varst alltaf
kallaður Óli. Ég gæti haldið lengi
áfram því minningarnar eru marg-
ar, en þær ætla ég að geyma
mér. Ég kveð þig nú í hinsta sinn,
elsku pabbi minn, með kveðju frá
fjölskyldunni og Kristínu Her-
mannsdóttur sem hugsaði svo vel
um þig í mörg ár.
Þin dóttir
Sæunn.
UNNUR
PÉTURSDÓTTIR
+ Unnur Pétursdóttir fæddist
í Reykjavík 29. október
1915. Hún Iést á Borgarspítal-
anum 8. september síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Árbæjarkirkju 19. september.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guðir
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Sérfræðingar
í blómaskreytingum
við «11 tækifæri
!f1i blómaverkstæði
ilNNA
Skólavörðustíg 12,
á horni Bergstaðastrætis,
sími 19090
LAUGAVEGS
APÓTEK
Laugavegi 16
HOLTS
APÓTEK
Álfheimum 74
eru opin til kl. 22
"A"
Naeturafgreiðslu
eftir kl. 22 annast
Laugavegs Apótek
Hinn 11. september fékk ég þá
sorgarfrétt í bréfi að ástkær vinkona
mín Unnur væri dáin. Góð vinkona
er gengin. Með fátæklegum orðum
langar mig til að minnast hennar.
Kynni okkar hófust 1983 og ekki
leið á löngu þar til mikill vinskapur
tókst með okkur þrátt fyrir mikinn
aldursmun. Hjá Unni minni var ekk-
ert sem hét kynslóðabil. Hún var
ung í anda, hress og kát og sá allt-
af björtu hliðarnar á málunum. Þær
voru ófáar stundirnar sem við áttum
saman. Mikið var skrafað í eldhús-
inu yfir kaffibolla. Mér og íjölskyldu
minni leið svo vel í návist hennar.
Heiðarleiki, snyrtimennska, traust
og trú voru einkenni hennar ásamt
einlægni og elsku.
Unnur mín var sannkölluð lista-
kona í öllu sem hún tók sér fyrir
hendur. Eru það margir hlutir sem
prýða heimili mitt sem Unnur mál-
aði og föndraði saman. Nú horfi ég
á þessa fallegu hluti með miklum
söknuði. En Unnur mín fékk svo
sannarlega að kynnast því að lífíð
er ekki ein gleðiganga en þá komu
hinir stórkostlegu mannkostir henn-
ar og dugnaður best í ljós. Þótt
syrti í álinn skal sótt á brattann og
lífinu skal haldið áfram.
Mér eru ferskar í minni allar
okkar ánægjustundir saman og allt
sem Unnur mín kenndi mér frá því
við kynntumst 1983. Ég og fjöl-
skylda mín fluttum til Svíþjóðar
1988 en vinskapurinn okkar á milli
hélt áfram gegnum bréf og þegar
ég hef farið í heimsókn til íslands
þessi ár hef ég ævinlega komið til
Unnar og alltaf var opinn faðmur á
móti mér og hlýja sem mætti mér
hjá henni. Það eru ógleymanlegar
stundirnar sem ég átti með henni.
Árið 1990 varð móðir mín ekkja
og á þeim erfíða tíma og árin eftir
var það Unnur sem gaf móður minni
styrk og hjálpaði henni mikið í gegn-
um þann tíma. Það var mér mikils
virði og finnst mér það lýsa mikið
hvernig Unnur var, alltaf tilbúin ef
einhver átti erfitt og hélst vinskapur
með móður minni og Unni til dánar-
dags Unnar.
Þegar móðir mín fékk að vita að
ég ætlaði að skrifa þessa grein bað
hún mig að flytja þakklæti sitt til
hennar með miklum söknuði og
senda Boddu og fjölskyldu, dóttur
Unnar, samúðarkveðjur.
I sumar kom ég til landsins og
lagði leið mína til Unnar en hún var
ekki heima. Síðan fékk ég að vita
að hún lægi á spítala og fórum við
móðir mín þangað. Þó að Unnur
væri mikið veik tók hún á móti mér
með opnum faðmi.
Ég gæti skrifað mikið um líf
hennar en geymi það í hjarta mínu
því það hefði hún viljað. Henni hrak-
aði mikið á stuttum tíma.
Mér er í fersku minni mín síðasta
heimsókn til hennar í opna faðminn
áður en ég hélt ferð minni áfram
til Svíþjóðar. Hún vissi að hvíldin
kæmi áður en langt um liði. Hún
sagði við mig að við sætum ekki
oftar saman í eldhúsinu því' hún
yrði búin að fá hvíldina þegar ég
kæmi næst til landsins. Þetta var
erfið heimsókn en næsta koma mín
til landsins verður erfiðari þegar ég
get ekki gengið í opna faðminn
hennar. Hún var yndisleg mann-
eskja sem kvaddi okkur.
Nú að leiðarlokum viljum við
þakka henni fyrir það sem hún var
okkur. Viljum við senda dætrum
hennar og íjölskyldum þeirra okkar
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að gefa þeim styrk á þess-
um erfiða tíma.
Blessuð sé minning góðrar konu.
Fríða, Þórir og synir.

Bróðir minn,
HÁKON VILHJÁLMSSON
frá Hafurbjarnarstöðum
lést í Braunswick, V-Ástralíu, 24. júlí sl.
Fyrir hönd ættingja,
Ingibjörg Vilhjálmsdóttir.
GÍSLI
HALLGRÍMSSON
+ Gísli Hall-
grímsson var
fæddur á Dalvík 8.
nóvember 1914.
Hann lést í Hraun-
búðum í Vest-
mannaeyjum 9.
september síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Hall-
grímur Gíslason og
k.h. Hansína Jóns-
dóttir. Gísli átti sjö
systkini: Stefán, f.
1911, Jónas, f.
1912, Guðrúnu, f.
1918, Kristin, f. 1922, Guð-
laugu, f. 1924, Rósu, f. 1926
og Mariönnu, f. 1928, d. 1980.
Kona Gísla var Sigríður
Guðlaugsdóttir, f. 16.7. 1918,
d. 5.3. 1991, en þau slitu sam-
vistum 1969. Gísli og Sigríður
eignuðust sex börn. Þau eru:
Rögnvaldur, f. 1943, kvæntur
Sigríði Andersen,
en þau eiga saman
tvö börn auk þess
sem hann átti fyrir
tvö börn og hún
önnur tvö; Svan-
hildur, f. 1949, gift
Róbert Sigurmund-
syni, þau eiga fimm
börn; Hansína, f.
1951, en hún á eina
dóttur og er sam-
býlismaður hennar
Ólafur Egilsson;
Sigurður, f. 1948,
drukknaði á Siglu-
firði á barnsaldri; Sigríður, f.
1957, á hún þijú börn; Flosi
Jónsson, f. 1953, kvæntur Hall-
dóru Kristjánsdóttur og eiga
þau fjögur börn.
Útför Gísla fer fram frá
Landakirkju í Vestmannaeyj-
um í dag og hefst athöfnin
klukkan 14.
Gísli afi er látinn. Erfitt er að
sætta sig við slíkt þegar fyrirboð-
arnir eru litlir og kallið kemur
snöggleg eins og raun bar vitni.
Afi var búinn að vera veikur, en
alltaf var hann hress andlega, og
lifði sínu lífi ótrautt áfram þrátt
fyrir veikindin. Hann var búsettur
lengst af á Selfossi, og ekki átti
maður oft leið þangað, svo að mað-
ur hitti hann alltof sjaldan. En ég
passaði mig á því að þegar hann
kom til Reykjavíkur í reglulega
skoðun hjá læknunum rnyndii' ég
ævinlega að hitta hann. Ég fór með
hann þangað sem hann vildi og
stjanaði eins mikið við hann og
mögulegt var. Allar þær stundir
sem ég hef átt með afa um ævina
hafa verið ánægjulegar og gæti ég
skrifað mikið um þær en þær geym-
ast í mínum huga og hans.
Elsku afi, minning þín mun lifa
með mér.
Lilja Rós.
í dag verður ástkær afi minn,
Gísli Hallgrímsson, lagður til hinstu
hvíldar.
Nú er víst komið að kveðjustund
sem ekki er auðvelt að standa
frammi fyrir. Það sem mér er minn-
isstæðast er sérstök kímnigáfa og
hve góður hann var við okkur
barnabörnin.
Ég á alltaf eftir að minnast þess
er ég var lítil, þegar við frænkurnar
sátum í hvíta Skodanum hans og
hlustuðum á spurningaþætti í út-
varpinu. Hann var svo víðlestin og
því skilaði hann alltaf réttum svör-
um og fannst mér hann vera gáfað-
asti maður í heiminum.
Stuttu fyrir andlát hans eyddum
við afi minn heilum degi saman í
ýmsum erindagjörðum og vil ég
þakka Guði fyrir þann yndislega
tíma.
Þó að nú sé sorg og tár og tregi,
tómlegt allt nú sé um stund,
þá lifír minning björt sem blóm á sumardegi
um blíðan dreng sem horfmn er á Guðs síns
fund.
(Guðmundur Skúlason)
Þín
Rakel.
ALEXIUS
LÚTHERSSON
+ AIexius Lúthersson fæddist
á Ingunnarstöðum í Kjós 28.
september 1921. Hann lést á
Landspítalanum 11. september
síðastliðinn og fór útför hans
fram frá Fossvogskirkju 18.
september.
Kominn á efri ár lagði Alexíus
Lúthersson frá sér verkfærin og
setti rekstur verkstæðisins á Lind-
argötunni í hendur Magnúsar son-
ar síns og fór í skóla, eitthvað sem
hafði kitlað hann lengi. Myndlista-
o g handíðaskólinn varð fyrir valinu
og skyldi engan undra því hann
hafði ríka sköpunarþörf.
I lífinu eiga menn sér drauma
sem þeir gæla við í huganum,
spjalla stöku sinnum um þá og
leika sér þannig að þeim. Það er
ekki alltaf sem menn þora að láta
af þeim verða. Þetta gerði Alli þó
án þess að láta nokkurn bilbug á
sér finna. Hann hafði það áræði
sem til þurfti.
Við samnemendur Alla vorum í
raun mjög lánsöm að njóta nær-
veru hans í deildinni, því allt í sam-
bandi við járn og járnsmíðar var
honum sem opin bók. Ef upp komu
einhver vandamál sem við ekki
réðum við, skorti tæknilega kunn-
áttu, þá leysti Alli úr þeim, enda
þaulvanur málmsmiður og „altmúl-
igmann“. Slíkir eru draumamenn
í myndlist því þeir koma með svör
þar sem aðrir standa á gati.
Er endurnýja og fjölga þurfti
trönum í MHÍ var komið að máli
við Alexíus og hann fenginn til að
smíða nýjar. Síðan hafa ekki aðrar
trönur verið notaðar í MHÍ og
raunar einnig í Myndlistarskóla
Reykjavíkur enda slógu þær öllu
öðru við sem fram að þeim tíma
hafði verið notað. Pínulitlar trönur
sem héldu risa málverkum án þess
að haggast.
Þrátt fyrir að Alli hafi verið eldri
en við hin í deildinni, þá var hann
alltaf hluti af hópnum og tilbúinn
að taka sinn þátt í gleðinni ef eitt-
hvað stóð til. Að lokum vil ég geta
þess að Alli bjó ekkert síður yfir
öðrum kostum en þeim að vera
laghentur járnsmiður. Hann var
ekkert síður heilsteypt persóna og
ég veit að við munum öll minnast
hans sérstaklega fyrir það.
Með þessum línum viljum við
bekkjarsystkini Alexíusar þakka
honum samfylgdina og vottum fjöl-
skyldu hans innilegustu hluttekn-
ingu.
Fyrir hönd bekkjarsystkina,
Gunnar Árnason.
Handrit afmælis- og minningargreina
skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æski-
legt, að disklingur fylgi útprentuninni.
Auðveldust er móttaka svokallaðra
ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár.
Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru
einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má
greinar til blaðsins á netfang þess
Mbl@centrum.is en nánari upplýsingar
þar um má lesa á heimasíðum. Það eru
vinsamleg tilmæli að lengd greina fari
ekki yfir eina örk A-4 miðað við meðallínu-
bil og hæfilega línuleng — eða 2.200 slög.
Höfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn
sín en ekki stuttnefni undir greinunum.