Morgunblaðið - 13.10.1996, Blaðsíða 16

16 B SUNNUDAGUR 13. OKTÓBER 1996
morgunblað:
Margarete
Weinmann
Uili
Siegenthaler
Anne Lise
Siegenthaler
í Reykjarfirði á Hornströndum,
langt í burtu frá skarkala
heimsins dvöldu síðla sumars,
sjö ævintýraþyrstir
ferðalangar frá Sviss og
Þýskalandi. Þorkell Þorkelsson
tók myndir og Hrönn
Marinósdóttir spjallaði við
þrjá úr hópnum í lok ferðar.
EIN í HEIMINUM
„ÞAU eru óendanlega hrifin af íslandi,“ segir Björn Guðmundur Markússon leiðsögumaður. „Flest
hafa þau komið hingað nokkrum sinnum áður en sá sem á metið, eini Þjóðverjinn í hópnum, var hér í
sjöunda sinn á aðeins fjórum árum.“
Ekki höfðu þau hugmynd um hvers konar ferð var í vændum en Björn Guðmundur skipulagði hana
með það í huga að koma þeim verulega á óvart. „Ég vissi þó að þau vildu dvelja í óbyggðum, njóta
útiveru og fara í gönguferðir og þess vegna urðu Homstrandir fyrir valinu." segir hann.
í sjö daga, gistu ferðalangarnir sjö ásamt Birni Guðmundi, í gömlum bóndabæ í Reykjarfirði en
búskapur lagðist þar af árið 1959. Þaðan voru síðan gengnar mismunandi dagleiðir ýmist jökulgöngur,
strandgöngur, fjallgöngur eða heiðagöngur.
Reykjarfjörður er umkringdur háum fjöllum en Drangajökull gnæfír yfir og hæstu tindar hans
Hrollaugsborg, Reyðarbunga og Hljóðabunga. Undirlendi er mikið í firðinum og hefur aukist töluvert
en skriðjökulhnn hefur hopað um 200 metra frá síðustu aldamótum. Gróðursældarlegt er um að litast
en fjörðurinn dregur nafn sitt af heitum hveram sem þar era.
Sumarlangt halda þarna til hjónin Sjöfn Guðmundsdóttir og Ragnar Jakobsson en hann er þar
fæddur og uppalinn.
Pínulítil kona á jökli
„Vestfirðir eru hrjóstragir og í
náttúranni er ekki áberandi
fjölbreytni en allt þetta smáa heillaði
mig, mosinn, grösin og blómin, ótal
afbrigði af grænum litum,“ segir
Anne Lise Siegenthaler frá Sviss
sem var í sinni fyrstu íslandsferð.
„Einnig fmnst mér himinninn hér
öðruvisi en annars staðar, skýin eru
svo neðarlega og skapa alls kyns
kynjamyndir.
Gönguferðin á Drangajökul var að
• TIL að komast í Sigluvík þurfti að vaða ískalda jökulóna flestra mati hápunktur ferðarinnar.
Anne Lise komst þá í fyrsta sinn í
návígi við jökul. Þegar komið var upp á jökulsporðinn var sest niður og snæddur hádegisverður.
Heiðskírt var og lognið svo mikið að hægt hefði verið að kveikja á kerti. Flestir í hópnum gengu á þrjá
hnjúka en jökullinn er töluvert erfiður yfirferðar og því er nauðsynlegt að vera vel útbúinn og fara
varlega. Á Hrollaugsborg er mikið víðsýni yfir Hornstrandir. Gestakomur eru ekki tíðar, aðeins 40
ferðahópar hafa skrifað í gestabókina þar á undanfömum 11 árum.
í um 200 metra fjarlægð sá hópurinn jökulgos, en þegar jökullinn skríður fram lokast vatnshólf sem
spýta vatni hátt á loft. „Það var mikilfengleg sjón og mikill hamagangur en í einni svipan þeyttist vatn
Ragnar fer til selveiða og stundar
rekaviðinn sem mikið er af og kemur
m.a. alla leið frá Síberíu. Auk þess
hafa hjónin byggt upp ágætis
aðstöðu fyrir ferðafólk s.s. séð um
viðhald sundlaugarinnar sem er með
elstu útilaugum landsins, sem var
vígð árið 1938.
háttáloft."
Farið var að bregða birtu þegar komið var aftur í Reykjarfjörð. Þá vora 35 km _að baki, 13
klukkustunda ganga. Bjöm Guðmundur kom þeim þá á óvart, einu sinni sem oftar. „Á meðan við
skoluðum af okkur rykið gerði hann hlýlegt og notalegt í húsinu og matreiddi ljúffengan mat.
Ánægjulegur endir á góðum degisegir Anne Lise.
ísland er kalt en samt heitt
Margarete Weinmann frá Sviss fyllist söknuði ef hún kemur ekki reglulega til íslands. „ísland er
dulrænt og seiðandi land en ferðin í ár er það allra besta sem ég hef upplifað hér til þessa.
Hornstrandir era mér sem himnaríki og því ég hefði viljað dvelja þar mikið lengur. Þar skiptir engu
máli hvað tímanum líður eða hvaða dagur er. Einstakt fannst mér að drekka hreint vatn úr ám og
vötnum, anda að sér fersku lofti og horfa á norðurljósin."
Hún segir veðráttuna hér vera kaldari en hún á að venjast en íslendingar era að mati Margarete
afar hlýlegir í framkomu og gestrisni þeirra mikil. „Sjöfn, húsfreyjan í Reykjarfirði, snaraði okkur
stundum fyrirvaralaust inn í stofu til sín og bauð upp á pönnukökur og kaffi,“ segir hún ánægð á
svipinn.
Björn Guðmundur hafði meðferðis gasprímus og í súpurnar vora tíndir sveppir og alls kyns
náttúrakrydd. „Eitt sinn sauð hann selkjöt og bar það fram með söltuðu selspiki og rúgbrauði. Mjög
athyglisverður málsverður," segir Margarete.
í leit að kyrrð og ró
Fólksfæðin, óspjölluð náttúra, kyrrð og friður finnst Svisslendingnum Ulli Siegenthaler mest hrífandi
við ísland. „Áð vera sjö daga á ferðalagi án þess að rekast á nokkurn mann er alveg einstakt og nokkuð
sem hvergi annars staðar er hægt að upplifa. I stórborgum gleymist hve lítils megnugur maðurinn er í
samanburði við náttúruna en í svona ferð verður það hins vegar augljóst.
Veðrið kom okkur á óvart, hlýtt var og hægviðri allan tímann nema síðasta daginn, þá gengum við í
svartaþoku í 9 klukkustundir ofan í Hrafnsfjörð, þaðan sem við fórum sjóleiðis til Isafjarðar," segir
hann.
Fjöruskoðun í Þaralátursnesi fannst honum eftirminnileg en þangað er skemmtileg 5 til 6 tíma
ganga. „Spakir og forvitnir selir fylgdu okkur inn Þaralátursfjörð og að Hvítusöndum þar sem eru
skjannahvítar sandstrendur og margar skemmtilegar klettamyndanir.
I Þaraláturfirði hvfldum við okkur á gönguferðum og smíðuðum stóran fleka úr rekaviðinum og
fleyttum okkar síðan yfir ósana,“ segir Ulli.
Áf sjávarhömranum fyrir ofan Sigluvík var fylgst með gæfri refafjölskyldu sem á þar greni í
rekaviðarstafla. „Til að komast að víkinni þurftum við síðan að vaða kalda jökulána og það fannst okkur
afar spennandi.“
Á kvöldin var stundum kveiktur varðeldur og sungin þjóðlög frá Sviss og Þýskalandi. Björn
Guðmundur las þá ljóð sem hann þýddi á þýsku. Einnig sagði hann okkur álfa- og draugasögur, afar
eftirminnilegar, eins og reyndar ferðin í heild sinni,“ segir Ulli.
Svo ánægð vora þau með ferðina að í deiglunni er að koma aftur næsta sumar og hefur Björn
Guðmundur tekið að sér að skipuleggja aðra óvissuferð fyrir þau.
• SALTAÐ selspik og rúgbrauð í hódegismaf.
MORGUNBLAÐIÐ
SUNNUDAGUR 13. OKTÓBER 1996 B 17
• KVÖLDVAKA með Ijóðaupplestri í Reykjarfirði.
• SUNDLAUGIN í Reykjarfirði er um 20 metra löng.