Morgunblaðið - 03.11.1996, Blaðsíða 6

Morgunblaðið - 03.11.1996, Blaðsíða 6
6 B SUNNUDAGUR 3. NÓVEMBER 1996 MORGUNBLAÐIÐ „Móðir mín vildi að ég gæti lesið vegna þess að hún geymdi bunka af bréfum frá pabba sínum, sem hún vonaðist til að geta einhvern tíma fengið lesin fyrir sig. Og hún gat ekki les- ið á skiltin til að vita hvað búðirnar seldu þegar við fórum í bæinn, sem við mátt- um ekki nema fá leyfí föður míns. Morgunbl aðið/Goll i WANG Zhi Lan gerir „tai ji“-æfingar sínar á hverjum morgni. Þótt kominn sé svalur vetur fer hún bara í íslenska lopapeysu. II orunm NÚ ER Wang Zhi Lan komin til íslands til Jia sonar síns, sem var atvinnumaður í blaki og kom hingað til að þjálfa blaklið fyrir 10 árum, en rekur nú Kinversku nuddstofuna. Við sitjum yfir tei á heimili hans og Rannveigar Hallvarðsdóttur i Skeijafirðinum og samtalið verður dálítið flókið, því hann verður að túlka yfir á ensku eða íslensku. Wang Zhi Lan lætur þau orð falla að viðmælandinn haldi sér svona vel af því að hafa búið á þessu góða landi íslandi, meira hefði mætt á í Kína. Og það er orð að sönnu að líf kvenna á íslandi og Kína hefur á okkar æviskeiði verið tvennt ólíkt. Hún skrifar nafnið sitt hægt og vendilega með kínverskum táknum þegar hún er beðin um að skrifa nafn sitt svo ekki verði misskilning- ur um svo framandi stafsetningu og segir að þegar hún var að alast upp í Lioning-héraði í norðurhluta Kína hafí ekki þótt við hæfi að stúlk- ur fengju að læra að lesa eða skrifa. Samkvæmt erfðavenjum var það óhæfa og litið niður á þá sem sendu dóttur í skóla. Þótt íjölskylda henn- ar ætti töluvert undir sér giltu þar sömu lögmál. Móðir hennar sýndi henni þó skilning og lokaði augun- um fyrir því þegar allir voru að heimta að hún bannaði henni það. „Móðir mín vildi að ég gæti lesið vegna þess að hún geymdi bunka af bréfum frá pabba sínum, sem hún vonaðist til að geta einhvern tíma fengið iesin fyrir sig. Og hún gat ekki lesið á skiltin til að vita hvað í fjörunni í Skerjafirði má sjá aldna kín- verska konu að gera „taiji“-æfíngar sínar eins og heima í Kína. Elín Pálmadóttir sá í hve góðu formi hún er. Lífið hefur þó ekki leikið Wang Zhi Lan létt, enda hefur hún lifað allar þær miklu byltingar sem orðið hafa í landi hennar, sem hún er fámál um. Fyrri maður hennar barðist með Chang Kai-Shek og sá síðari með Maó formanni. Sjálf varð hún þekktur nála- stungu- og grasalæknir. búðirnar seldu þegar við fórum í bæinn, sem við máttum ekki nema fá leyfí föður míns. Faðir hennar var þekktur læknir í Norður-Kína. Kínverskur læknir, áréttar hún, í hinni ævafornu kín- versku iæknislist. En hann hafði líka ungur lært anatómíu hjá Rúss- um, sem á þeim tíma voru með fjöl- mennan her á heimaslóðum henn- ar. Afi hennar, sem líka var lækn- ir, fyrirleit soninn af því að hann hafði einnig lagt fyrir sig þessa vestrænu læknisfræði. Og umg- ekkst að auki sjómenn og aðra út- lendinga, þar sem konur hlupu um og léku tennis. Með reyrða fætur Pabbi hennar átti þijár konur. Þær kölluðu hveija aðra systur. Fyrsta konan, mamma hennar, var elsta systir. Sú yngsta þriðja systir. Þær hjálpuðust að og voru ekkert að metast. Mamma hennar setti að hefðbundnum sið gulllokk í eyra hennar þegar hún var 4 ára. En sjö ára vildi hún fara að vefja á henni fætuma. Ein þjónustustúlkan hafði það hlutverk að þrífa og vefja fæ- turna á systrunum. En þriðja mamma, sú yngsta, sem var læs og þótti vænt um hana, skipti sér af því og lét alltaf losa um umbúðim- ar, svo hún er enn með óskaddaða fætur. Elsta systir hennar af fjórum grét af sársaukanum. Það blæddi úr fótunum á henni og gröftur kom í sárin. Hún grátbað systur sína um að hjálpa sér til að fyrirfara sér, svo sárt var það. En móðir hennar sagði að það væri viðtekið að karlmaður fyrirfæri sér, en ef kona gerði það væri það játning um að hún hefði sofið hjá karlmanni eða verið nauðg- að. Hún segir að amma sín hafi verið með svo litla fætur að þeir hafí ekki verið nema um 10 sm lang- ir. Og bætir við að ófrískar konur með reyrða fætur hafí verið svo valtar á fótunum að þær urðu að ganga með veggjum og styðja sig til að halda jafnvæginu. Sjálf slapp hún frá þessu eftir tvö ár. Þá höfðu Japanir ráðist inn í landið og her þeirra komið í staðinn fyrir Rúss- ana. Þeir breyttu öllum siðum og hótuðu að skjóta alla þá sem reyrðu fæturnar á stúlkubömum. Faðir hennar var venjulega aðeins heima yfír nóttina. Tvö eldhús voru á heimilinu, annað og betra fyrir föður hennar, afa og einkaritarann sem sá um fjármálin. Frá 12 ára aldri sat hún við að lesa fyrir kon- umar í fjölskyldunni og þjónustu- fólkið. Ef faðir hennar kom heim undraðist hann að sjá allt fólkið sitj- andi hljótt i stofunni, sem venjulega var notuð til veisluhalda. Þá hafði bókin verið falin. Til liðs við þjóðernissmna Hún kveðst hafa verið gift 17 ára gömul. Það var mikil veisla, notaðir fjórir stórir svartir Dodge-bílar, sem var einsdæmi, þar sem varla vom til bílar. Samkvæmt kínverskri sið- venju vissi hún ekkert hver yrði maðurinn hennar, kveið því að hann yrði kannski ljótur og bólugrafinn. Hún sá hann ekki fyrr en brúð- kaupskvöldið. Hann hafði heldur ekki séð hana fyrr og þau voru svo feimin hvort við annað að þau hvísl- uðust á. Hann var háskólagenginn, hafði numið vélfræði og stundaði blómleg viðskipti. Hann hafði lært í Japan og talaði japönsku, en hann hataði Japani og Rússa jafnt, því hann vildi þá ekki í landi sínu. Þjóðernisflokkurinn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.