Morgunblaðið - 13.02.1997, Qupperneq 51

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1997 51
BRÉF TIL BLAÐSINS
Smáþjóðaleikar og
íþróttaforystan
Frá Birgi Guðjónsson:
SEM GESTI án atkvæðisréttar á aðalfundi
Ólympíunefndar íslands þótti mér atburðarásin
miður. Samskipti mín við Júlíus Hafstein við
undirbúning frjálsíþrótta-, lyfja- og iæknaþátt-
ar leikanna höfðu verið snurðulaus. Atburðir
sem þessir eiga sér skýringar sem sjaldnast
koma allar fram en óneitanlega er það ank-
annalegt að vegna hefðbundinnar dagsskrár
aðalfundar þessara lýðræðissamtaka er hægt
að fella formann áður en hann gerir grein
fýrir störfum sínum. Æskilegt hefði venð að
taka á ágreiningi um framtíðarskipan ÓI og
ISÍ eftir Smáþjóðaleikana, en það breytir því
hinsvegar ekki að leikamir eru fyrir íþrótta-
æsþuna en ekki stórlynda íþróttaleiðtoga.
íþróttaiðkun er mikilvægur þáttur menn-
ingarlífs hverrar þjóðar eins og listir almennt
og vísindi. íþróttakeppni er sjálfsagður þáttur
íþrótta og án þeirra yrði lítið um iðkun æsk-
unnar á íþróttum. Draumur flesta ungmenna
er síðan að þreyta keppni við íþróttamenn
annarra þjóða. Þátttaka í keppni erlendis þýð-
ir einnig skyldu um gagnkvæmi, þ.e. að bjóða
til keppni hér á landi. íþróttakeppni er eitt-
hvert tíðasta form samskipta þjóða í milli.
Framkvæmd alþjóðlegs íþróttamóts eins og
annarra menningarhátíða reynir á skipulags-
hæfni, áreiðanleika og samvinnueiginleika
þjóðar og gerir henni kleift að sýna menningu
sína og atvinnulíf. Margar þjóðir eins og t.d.
Finnar leggja metnað sinn í að halda sem
flest alþjóðleg mót. Bislet-leikarnir em órjúf-
anlega tengdir nafni Óslóborgar. Væntingar
til Spánveija vora blendnar fyrir Ólympíuleik-
ana í Barcelona 1992 en framkvæmd þeirra
tókst með ágætum og hlutu þeir mikinn sóma
af. Bandaríkjamönnum urðu á mistök við
fólksflutninga og tölvuvinnslu í upphafi
Ólympíuleikanna í Atlanta sem að mínu mati
voru ekki stórvægileg en vora blásin upp í
alþjóðlegum fjölmiðlum. Orðstír Bandaríkja-
manna sem miklir skipuleggjendur og tölvu-
snillingar hrundi í einu vetfangi og skyggði
það á frábæra vinnu tugþúsunda sjálfboðaliða.
Smáþjóðaleikarnir hófust fyrir 14 áram
fyrir tilstuðlan Alþjóðaólympíunefndarinnar.
Leikarnir sem á að halda hér í Reykjavík í
júní nk. eru þeir sjöundu. Með því að þiggja
þátttöku í upphafí var það sjálfgert að það
kæmi að okkur að halda leikana og ákvörðun
var því í raun tekin fyrir 14 árum. Unnið
hefur verið að undirbúningi í mörg ár og
margir tekið þátt í honum. Búist er við um
900 gestum frá 8 þjóðum á Smáþjóðaleikana
til að keppa í 10 mismunandi íþróttagreinum.
Auk íþróttamanna, þjálfara og fararstjóra
koma einnig æðstu forystumenn Alþjóða-
ólympíunefndarinnar og alþjóðasérsambanda.
ísland verður í sviðsljósi erlendra fjölmiðla
meðan á leikunum stendur. Dómar munu
ekki eingöngu verða kveðnir vegna íþrótta-
keppni heldur ekki síður um alla frammistöðu
okkar, skipulagshæfni og áreiðanleika. Góðir
leikar geta skipt sköpum fyrir framtíðarmögu-
Ieika æskunnar á íþróttamótum á alþjóðavett-
vangi.
Viðbrögð Júlíusar Hafstein við að ná ekki
kjöri í Olympíunefndina eru að sínu leyti
mannleg en má vonandi endurskoða. Ef brott-
hvarf hans úr stjórn leikanna er endanlegt
verður allur viðskilnaður að vera samkvæmt
lýðræðislegum félagsvenjum. Hér era engin
einkamál. Brotthvarf annarra frá undirbún-
ingi leikana vegna þessara atburða er
óíþróttamannslegt og ekkert annað en tilræði
við íþróttaæskuna, borgar- og þjóðarorðstír.
Þeir sem eftir standa verða að snúa bökum
saman. Leikana verður að halda.
BIRGIR GUÐJÓNSSON,
formaður Laga- og tækninefndar FRÍ, Læknar-
áðs ÓI og Lyfjaeftirlitsnefndar ÍSÍ.
Hugsaðu málið, landi góður
Frá Karólínu Huldu Guðmunds-
dóttur:
UNDANFARNAR vikur hefur um-
ræða um umhverfísmál aukist í
sumum íjölmiðlum og er það vel.
Kveikjan að þessari vakningu er
fyrst og fremst fyr-
irhuguð álverk-
smiðja CVC í Hval-
firði og mótmæli
Kjósveija við
henni, sem og um-
ræður um framtíð-
arskipulag miðhá-
lendisins sem nú er
unnið að og kemur
Guðmundsdóttir væntanlega fyrir
almenningssjónir
nú á vordögum. Stór vettvangur
þessara skoðana hefur verið hér í
aðsendum greinum Morgunblaðsins
og stendur blaðið sig vel í að birta
ólíkar stefnur. Ríkisfjölmiðlarnir
hafa fjallað talsvert um þessi mál í
fréttum og fréttatengdum þáttum,
en svo undarlega ber við að þessum
málaflokki er vart sinnt á Stöð 2.
Dugmiklir einstaklingar hafa
vakið marga af Þymirósarsvefni
undangenginna áratuga þar sem
fólk trúði því vart að erlendir aðilar
kæmu til með að fjárfesta í orku-
frekum iðnaði á íslandi. Nú virðast
hins vegar teikn á lofti þess efnis
að Markaðsskrifstofu iðnaðarráðu-
neytisins og Landsvirkjunar (MIL)
hafi tekist að vinna heimavinnuna
sína með þeim hætti að Island sé
að verða fýsilegasti kostur stóriðju-
stjóra. Höfum við e.t.v. stefnt hér
að stöðugleika í efnahagslífi fyrst
og fremst til að verða eina landið í
Evrópu með samkeppnishæft orku-
verð og ódýrasta vinnuaflið?
Iðnaðarráðherra er með glýju í
augunum vegna allra þeirra tæki-
færa sem nú virðist rigna ofan í
hattinn hans. Hans framtíðarsýn er
eflaust bundin þeirri von að ráðherra-
tíðar hans verði minnst með þeim
hætti að þá hafi hagur þjóðarinnar
nú fyrst tekið að vænkast. En hvem-
ig munum við líta til fortíðarinnar
að nokkrum áratugum liðnum? Verð-
ur þá búið að nýta alla þá virkjunar-
kosti sem nú þykja „hagkvæmastir"
til stækkunar jámblendiverksmiðj-
unnar, uppbyggingar fleiri álvera,
sinkverksmiðju og magnesíumverk-
smiðju að ógleymdum þeim kosti að
flytja út raforku um sæstreng? Verð-
ur hér þá mikil hagsæld og ánægja,
sem sanna mun „að hrakspár svart-
sýnismanna hafa aldrei rætzt“ (tilv.
í Reykjavíkurbréf Mbl. 25.1. 1997).
Hefur okkur þá tekist að hamla gegn
gífurlegum þensluáhrifum slíkra
stórframkvæmda á þjóðfélagið?
Hveijar sem spurningamar eru
og hver sem svörin kunna að verða
þá er mikilvægt að við íslendingar,
hvert og eitt okkar, mótum nú okk-
ar framtíðarsýn í umhverfismálum
og náttúruvernd og látum skoðanir
okkar í ljós.
Það eram við, almenningur þessa
lands, sem á Landsvirkjun. Er það
okkar framtíðarsýn sem það fyrir-
tæki boðar og hvernig eyðir MIL
fjármunum okkar? Viljum við veija
milljónatugum í að bjóða fram okk-
ar „hreinu orku“ til stóriðju og út-
flutnings með öllum þeim virkjunar-
framkvæmdum sem því fylgja, svo
draga megi úr brennslu kola, olíu
og kjarnorku í öðrum löndum? Þar
með myndum við tvöfalda losun
gróðurhúsalofttegunda hér. Er það
þannig sem við uppfyllum tilmæli
alþjóðlegra samþykkta um meng-
unarvamir; með því að flyta meng-
unina hingað? Mun þá ekki ávinn-
ingurinn af hinni „hreinu orku“
hafa snúist upp í andhverfu sína?
Hugsaðu málið, landi góður. Við
getum ekki treyst á stórgölluð lög
um mat á umhverfisáhrifum og
ófullnægjandi ákvæði ýmissa laga
og reglugerða er varða mengunar-
varnir iðnfyrirtækja. Við erum „al-
menningur". Við þurfum að vinna
betur heimavinnuna okkar og taka
afstöðu til mikilvægustu mála fram-
tíðarinnar.
Látum í okkur heyra!
KARÓLÍNA H. GUÐMUNDSDÓTTIR
frá Fitjum í Skorradal úr „almenn-
ingnum“.
Karólína Hulda
BOMULLAR, FLAUELS,
CHINOS OG ALLAR
GALLABUXUR
ÁCUR ALLT AC 3490,-
nú 1980s-
SKYRTUR
ÁÐUR 1980,- NÚ
KOFLOTTAR
VESTISPEYSUR
AOUR 4980,- NU
STAKIR JAKKAR
| ACUR 7980,- NU
LAUGAVEGI 1 8 B - REYKJAVIK