Morgunblaðið - 29.05.1997, Blaðsíða 43

Stutter
S
«Easy Care» Buxur '
Strauléttað
Bómullarbw
DRESS
MANN
MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 29. MAÍ1997 43
AÐSENDAR GREINAR
Forystukreppa
sjálfstæðismanna
í Reykjavík
Alfreð
Þorsteinsson
ÞAÐ ríkir forystu-
kreppa meðal sjálf-
stæðismanna í Reykja-
vík. Ámi Sigfússon,
núverandi oddviti
þeirra í borgarstjórn,
virðist ekki njóta óskor-
aðs trausts innan
borgarstjórnarflokks-
ins. Sýnt þykir, að þrír
af núverandi borgar-
fulltrúum Sjálfstæðis-
flokksins muni keppa
við Árna um efsta sæti
listans í komandi borg-
arstjórnarkosningum.
Það eru þau Vilhjálmur
Þ. Vilhjálmsson. Inga
Jóna Þórðardóttir og
Gunnar Jóhann Birgisson. Og e.t.v.
eiga fieiri eftir að bætast í þennan
hóp.
Árni Sigfússon er því í þeirri
óvenjulegu aðstöðu að þurfa sam-
tímis að glíma við pólitíska and-
stæðinga sína í Reykjavíkur-listan-
um annars vegar og pólitíska sam-
hetja í Sjálfstæðisflokknum hins
vegar.
Hver er skýringin?
Hver skyldi vera meginskýringin
á þessari uppákomu í aðalvígi Sjálf-
stæðisflokksins? Tæplega sú, að
Árni Sigfússon sé kolómögulegur
stjórnmálamaður. Þvert á móti hef-
ur hann margt til brunns að bera
R-listinn mun gera
Reykjavík, segir Alfreð
Þorsteinsson, að þjón-
ustuvænni borg.
og hefur sýnt forystuhæfileika inn-
an og utan borgarstjórnar, þó að
pólitískir andstæðingar hans verði
honum reyndar seint sammála.
Skýringin er miklu fremur sú,
að núverandi oddviti sjálfstæðis-
manna er blóraböggull brostinna
vona minnihlutans í borgarstjórn,
sem misreiknaði sig herfilega varð-
andi frammistöðu Reykjavíkur-list-
ans. Sjálfstæðismenn töldu næsta
öruggt, að samstarf núverandi
meirihluta myndi bresta fljótlega á
kjörtímabilinu og Reykjavíkur-list-
anum tækist ekki að ná neinum
árangri við stjórn borgarinnar,
hvorki varðandi íjármálastjórn né
uppbyggingu nauðsynlegra mann-
virkja.
Hvað blasir við í dag?
Nú, þegar ár er til kosninga blas-
ir allt annar veruleiki við. Glundroða-
kenningin hefur tekið sér bólfestu í
Sjálfstæðisflokknum á sama tíma
og Reykjavíkur-listinn er samhentur
undir stjóm Ingibjargar Sólrúnar
Gísladóttur borgarstjóra og hefur
tekist að stöðva skuldasöfnun borg-
arinnar eftir óráðsíu sjálfstæðis-
manna, eins og lofað hafði verið.
Framundan er síðan að gera áætlun
um að lækka skuldirnar.
Á sama tíma hefur Reykjavíkur-
listinn gert stórátak í þeim tveimur
málaflokkum, sem
einkum var tekist á
um fyrir síðustu borg-
arstjórnarkosningar,
þ.e. skóla- og dagvist-
armálum.
Nesj avallavirkj un
og atvinnumálin
Á yfirstandandi
kjörtímabili hefur
Reykjavíkur-listinn
haldið uppi háu fram-
kvæmdastigi meðan
nágrannasveitarfélög-
in hafa mörg hver
kippt að sér höndum í
framkvæmdum. Með
því hefur Reykjavíkur-
listinn viljað leggja sitt af mörkum
til að tryggja sem öflugast atvinnu-
líf á höfuðborgarsvæðinu.
Til viðbótar þeim framkvæmd-
um, sem átt hafa sér stað í skóla-
og dagvistarmálum, íþróttamálum,
gatnaframkvæmdum og umhverfis-
málum, þar sem þeim merka áfanga
verður náð næsta haust að opna
hreinsistöð við Mýrargötu, eru
hafnar framkvæmdir við Nesja-
vallavirkjun, sem er stærsta fram-
kvæmd á vegum Reykjavíkurborgar
í áratugi. Þessi framkvæmd mun í
tengslum við stóriðjuframkvæmdir
stuðla að auknum atvinnutækifær-
um. Jafnframt gerast Reykvíkingar
á nýjan leik raforkuframleiðendur,
en nýja raforkuverið á Nesjavöllum
er mjög hagkvæmt og mun skila
7-8% arði.
Vandi Sjálfstæðisflokksins
Vandi Sjálfstæðisflokksins í
Reykjavík, og þá sérstaklega odd-
vita hans, er frammistaða Reykja-
víkur-listans á kjörtímabilinu.
Reykvíkingar hafa tekið eftir þeim
breytingum, sem orðið hafa sl. 3
ár og eru að skila sér nú. Á sviði
íþrótta- og menningarmála eru
áhugaverð verkefni ýmist fullbúin
eða í undirbúningi. Sömuleiðis hefur
hjúkrunarheimili fyrir aldraða verið
reist í samvinnu við Rauða krossinn
og önnur félagasamtök. Og þannig
mætti lengi telja.
Líta má á þetta kjörtímabil sem
fyrri hálfleik, þar sem glímt hefur
verið við erfiða fjárhagsstöðu. Á
næsta kjörtímabili mun Reykjavík-
ur-listinn halda áfram á þeirri braut
að gera Reykjavík þjónustuvæna
borg og skapa íbúum hennar tæki-
færi til starfa og athafna í sam-
keppni við erlendar stórborgir.
Höfundur er borgarfulltrúi í
Reykjavík.
^itsári/tarstíarn an
Falieg 14k stjarna til útskriftargjafa.
3 stærðir. Verð aðeins
Kr. 3.200, 3.500, og 3.800.
allar með dublefesti.
Fæst einnig sem prjónn.
Falleg gjdfú góðu eerðL
Orgelsmíðar og
orgelviðgerðir
/W'S
- kjarm malsms!
ollin
Laugavegi 49,
símar 551 7742
og 561 7740.
OLLU GRINI fylgir
nokkur alvara er oft
sagt. En ástæða mín
til þessa bréfs til þín
eru skrif þau sem fram
hafa farið milli þín og
söngmálastjóra þjóð-
kirkjunnar, Hauks
Guðlaugssonar.
Ég skrifa þér að
vísu á nokkuð léttum
nótum og um ótrúlega
hluti en þeir eru samt
sannir og af eigin
reynd veit ég að þú
hefur ekki ofsagt um
þá þröskulda sem
Iagðir hafa verið í götu
þína vegna orgelsmíði
og viðhaldsvinnu sem leysa þarf á
öllum þeim orgelum sem fyrir eru
í landinu.
Þú, Björgvin, sem hefur í námi
og starfi í útlöndum lært þetta
fag, virðist verulega sniðgenginn
með verkefni hér heima en þeim
komið í lúkurnar á útlendingum
sem hingað eru fengnir beinlínis
til að leysa þessi verk af hendi.
Þessi faggrein, sem í senn er
bæði iðngrein og listgrein hættir
að vera hluti af flóru íslensks at-
vinnulífs ef fram heldur sem horf-
ir. Er hún nógu fáskrúðug fyrir.
Hvar er nú í verki atvinnustefnan
íslenskt já takk?
Staða mála á
fyrri áratugum
Ég vil nú miðla þér af minni
reynslu gegnum áratugina. Það
var haustið 1944 að ég, þá á 15.
aldursári, fór að læra hljóðfæra-
smíði. Þá voru aðeins tvö verk-
stæði sem tóku að sér almennar
viðgerðir. Verkstæði föður míns
Pálmars ísólfssonar en
þar störfuðu þá þrír
mempauk hans sjálfs,
þeir ísólfur ísólfsson,
Jens Valdimarsson og
Bjarni Böðvarsson
hljóðfæraleikari sem
íhlaupamaður.
Hitt verkstæðið áttu
þeir feðgar Elías
Bjarnason og sonur
hans Gissur sem meðal
annars smíðaði fyrsta
píanó á íslandi en fað-
ir minn var nokkrum
vikum á eftir með sín
fyrstu píanó. Hjá El-
íasi var um þessar
mundir einn nemandi,
Haraldur Adolfsson.
Vegna fámennis á íslandi voru
þetta mest almennar viðgerðir á
Hvar er nú í verki at-
vinnustefnan „íslenskt,
já takk“? spyr Bjarni
Pálmarsson, í fyrra
bréfí til Björgvins
Bjarni
Pálmarsson
Tómassonar.
hljóðfærum. T.d. sá ísólfur aðal-
lega um strengja- og blásturshljóð-
færi, smíðaði marga gítara og hátt
í 200 blokkflautur fyrir dr. Edel-
stein þegar hann stofnaði barna-
músíkskólann.
En Pálmar faðir minn og Jens
sáu um píanóin og orgelin og ég
lærlingurinn settur til aðstoðar í
hvað sem var.
Árin 1947 til 1948 fóru fyrstu
pípuorgelin að berast til íslands
eftir heimsstyijöldina og komu þá
þrjú orgel frá J.W. Walkertil lands-
ins og voru sett upp í Eyrarbakka-
kirkju, Bessastaðakirkju og í Há-
skója íslands.
Árið 1950 var sett upp Frob-
eniusorgel, 32ja radda í Landa-
kotskirkju í Reykjavík og fleiri
orgel komu seinna.
Dagar orgelnefndanna koma
Talsverð vinna var við þessi org-
el vegna stillinga og viðhalds eldri
orgela og var svo allt til þess tíma
þegar Róbert Abraham Ottósson
var söngmálastjóri.
Þá var skipuð orgelnefnd sem
var ráðgefandi um orgelkaup og
var hún skipuð þrem orgelleikurum,
sem sagt enginn orgelsmiður í
nefndinni og voru þó þrír lærðir og
starfandi orgelsmiðir á landinu á
þeim tíma, þ.e. Pálmar ísólfsson,
Gissur Elíasson og undirritaður.
Það skal tekið fram að Gissur er
nú að mestu hættur störfum vegna
aldurs.
Þar sem enginn orgelsmiður var
í nefndinni mótmælti ég við Ró-
bert Abraham en mínar aðfinnslur
voru ekki teknar til greina. Ég tel
að orgelleikari, þó margir séu góð-
ir, hafi ekki mikla þekkingu á
smíði né viðgerðum orgela. Þó verð
ég að gera eina undantekningu
með einn þeirra sem var í nefnd-
inni en það var Guðmundur Gils-
son, sem notaði tímann þegar hann
var við orgelleikaranám í Þýska-
landiog vann þá um tíma hjá Stein-
meyer orgelverksmiðjunum.
Höfundur er hljádfærasmiður
í Reykjavík.
LAUGAVEGI 18 B - REYKJAVIK