Morgunblaðið - 30.05.1997, Blaðsíða 44

44 FÖSTUDAGUR 30. MAÍ 1997
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
SARA
KRISTINSDÓTTIR
+ Sara Kristins-
dóttir fæddist í
Reykjavík 10. maí
1978. Hún andaðist
á heimili sínu í Hafn-
arfirði 23. maí síð-
astliðinn. Foreldrar
hennar eru Kristinn
Öskarsson, f. 9.9.
1946, í Vestmanna-
eyjum, og Kristín
María Indriðadóttir,
f. 28.6. 1953 á Þórs-
höfn á Langanesi.
Systkini Söru eru:
Marta, f. 11.6. 1980,
nemandi i Flens-
borg, og Fróði, f. 17.12. 1986,
nemi. Sara var nemandi í Flens-
borg i Hafnarfirði, en starfaði
með náminu á Dominos Pizza
og hafði starfað þar í þrjú ár.
Útför Söru fer fram frá Hafn-
arfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Ævintýrið hófst á vordögum 1978
í lífi Stínu Maju og Didda. Þá fædd-
ist Sara elsta dóttir þeirra. Sara var
frá fyrsta degi ljós í lífi foreldra sinna
og allra sem fengu að umgangast
hana. Hún var ljúft, fallegt og yndis-
legt bam. Æska hennar var björt
enda ólst hún upp við mikið ástríki
sem skilaði sér í fari hennar og per-
sónuleika. Oscar Wilde sagði ein-
hveiju sinni að öruggasta aðferðin
til þess að eignast góð böm væri að
sjá til þess að þau yrðu hamingjusöm.
Það sannaðist á Söru.
Sara óx úr grasi og varð fallegri
með hveijum deginum. Tindrandi
brún augun, bjarta brosið og tignar-
legt, sítt ljóst hárið heillaði og vakti
athygli hvar sem hún fór. En fegurð-
in var ekki bara að utan. Hún var
ónísk á faðmlög og bros til allra sem
á vegi hennar urðu. Oft tók hún utan
um mömmu sína, kyssti hana og
færði henni smá gjafír til þess að
sýna að henni þætti vænt um hana,
enda var samband þeirra mæðgna
einstaklega náið. Miklir kærleikar
voru einnig með Söru og Mörtu syst-
ur hennar. Þær voru mikið saman og
margt var skrafað og brallað. Fróði
litli bróðir hennar fór heldur ekki
varhluta af elsku systur sinnar sem
lét helst allt eftir honum og þoldi vel
prakkarastrikin hans. Þegar bömun-
um okkar gengur vel í skóla og öðru
því sem þau taka sér fyrir hendur
erum við stolt. Það leyndi sér aldrei
að Diddi var stoltur af dóttur sinni
enda var hún vel að því komin.
Nú er aftur komið vor og hringn-
ura er lokað í ævi Söru. En ævintýr-
ið er ekki á enda, það er ólíkt öllym
öðrum ævintýrum. Ævintýrið um
Sðru getur enginn tekið frá okkur.
Missirinn er mikill og söknuðurinn
sárari en orð fá lýst. En Stína Maja,
Diddi, Marta og Fróði, þið eruð rík
að eiga góðar minningar um elsku-
lega og góða stúlku.
Rut.
í dag kveðjum við okkar elskulegu
frænku. Sara, þú varst aðeins 19 ára
gömul, áttir allt lífíð framundan, svo
lffsglöð, hamingjusöm og bjartsýn.
Þegar við sitjum hér og hugsum til
þín hrannast upp minningar um þig.
Það er óskiljanlegt að þú skyldir vera
tekin svo fljótt frá okkur. Hvers vegna
svo ung? Fátt er um svör en eins og
spakmælið segir: Þeir deyja ungir sem
guðimir elska mest. Því viljum við
trúa og treysta. Við vitum að hvar
sem þú ert líður þér vel og heldur
vemdarhendi yfír okkur öllum.
Elsku Sara, minningin um þig mun
lifa í hjörtum okkar og hug um alla
ævi og við minnumst þín sem fallegr-
ar og góðrar vinkonu og frænku. Við
viljum þakka þér, Sara okkar, fyrir
allar samverustundimar og fyrir að
hafa fengið að njóta þín þó þennan
tíma. Við viljum kveðja þig með þess-
um fallegu orðum:
„Takk fyrir vináttuna þína, faðm-
lög þín, allar góðu stundirnar, stuðn-
inginn þinn, einlægni þína, skilning-
inn þinn, umburðarlyndið, fallegu
orðin þín, fallega brosið þitt.“ (Þ.O.)
Elsku Stína Maja, Diddi, Marta
og Fróði, við viljum votta
ykkur okkar dýpstu
samúð. Megi minningin
um yndislega dóttur
styrkja ykkur í þessari
miklu sorg. Guð veri
með ykkur og styrki
ykkur.
Þínar elskandi frænk-
ur
Nína og Dagný.
Elsku Sara frænka,
nú ertu dáin.
Það er erfitt að hugsa
til þess að við eigum aldr-
ei eftir að sjá þig aftur í þessari ver-
öld. Þau örlög em grimm sem taka
burt svo unga stúlku sem átti allt líf-
ið framundan, unga stúlku sem var
alltaf reiðubúin að gera allt fyrir alla
og hugsaði ekki bara um sjálfa sig.
En dauði þinn skildi eftir sig fjöl-
mörg hjörtu sem nú em umlukt mik-
illi sorg, sem alltaf mun hvfla í hjört-
um okkar eins og ör sem aldrei hverfa.
Og í hvert sinn sem okkur verður lit-
ið á þessi ör skjótast minningar um
þig upp í kollinn og vekja söknuð en
jafnframt ánægju og þakklæti fyrir
það að hafa fengið að þekkja þig í
þennan alltof stutta tíma sem þú
dvaldir á meðal okkar, elsku Sara.
En það er okkur styrkur í þessari
miklu sorg að vita til þess að afí tek-
ur vel á móti þér þama hinum meg-
in, og gætir þín og leiðbeinir í þessum
nýja heimi sem nú býður þín. Og við
emm viss um að þú færð það besta
sem völ er á, enda áttu ekki annað
skilið. Síðan takið þið á móti okkur
þegar okkar tími kemur. En þangað
til eigum við margar góðar minningar
um þig sem munu hjálpa okkur þang-
að til við hittumst á ný.
Elsku Sara, þú munt alltaf lifa í
hjörtum þeirra íjölmörgu sem þótti
vænt um þig. Við munum aldrei
gleyma þér.
Þau ljós sem skærast lýsa,
þau ljós sem skína glaðast,
þau bera mesta birtu
en brenna líka hraðast
og fyrr en okkur uggir
fer um þau harður bylur
er dauðans dómur fellur
■ og dóm þann enginn skilur.
En skmið logaskæra
sem skamma stund oss gladdi,
það kveikti ást og yndi
með öllu sem það kvaddi
þótt burt úr heimi hörðum
nú hverfi ljósið bjarta
þá situr eftir ylur
í okkar mædda hjarta.
(Friðrik G. Þórieifsson).
Elsku Stína Maja, Diddi, Marta
og Fróði, við sendum ykkur okkar
innilegustu samúðarkveðjur og biðj-
um Guð að styrkja ykkur í þessari
miklu sorg,
Alda, Brynja, Drífa og Edda.
Stundum erum við minnt á það
hve skammt getur verið milli lífs og
dauða. Síðastliðinn fimmtudag gekk
Sara Kristinsdóttir út úr skólanum
glöð í bragði eftir að hafa lokið síð-
asta prófínu. Morguninn eftir var hún
dáin.
Sara Kristinsdóttir var að ljúka
öðru námsári sínu í Flensborgarskól-
anum. Hún var um margt góður
nemandi, viðmótsþýð og skemmtileg
í framkomu og tök hennar á náms-
vinnunni urðu sífellt betri. Við henni
virtist geta blasað björt og farsæl
. framtíð.
En enginn má sköpum renna. Ævi
Söru varð ekki nema rétt rúmlega
19 ár. Skyndilega og óvænt var hún
kölluð af þessum heimi og minning-
amar einar eru eftir.
Við sem tengjumst Flensborgar-
skólanum erum að vonum öll harmi
slegin. Nemendur syrgja góðan fé-
laga, við kennarar hörmum efnilegan
og vaxandi nemanda. Mestur hlýtur
þó söknuðurinn að vera hjá þeim sem
stóðu henni næst, foreldrum, systkin-
um og öðrum ástvinum. Við vottum
þeim okkar dýpstu og innilegustu
samúð í raunum þeirra.
Kristján Bersi Ólafsson.
Elsku Sara.
Hvers vegna varstu tekin í burtu
frá okkur svona ung að árum? Þess-
ari spumingu fær maður líklega aldr-
ei svarað en eina huggunin er að ég
veit að Guð hefur ætlað þér mikil-
vægt hlutverk á himnum uppi og að
þú munt vaka yfír vinum þínum og
ástvinum sem eiga um sárt að binda
á þessari stundu.
Sara, þú varst svo falleg og ein-
staklega góð og hjartahlý manneskja
og áttir svo sannarlega allt hið besta
skilið í lífinu. Þú varst alltaf svo glöð
og ánægð þegar við hittumst, sama
hvað bjátaði á og hreifst alla með
þínu fallega brosi.
Þín verður sárt saknað, Sara, af
öllum þínum vinum og ástvinum og
vil ég biðja Guð um að styrkja fjöl-
skyldu, vini og aðra aðstandendur í
sorginni sem nú þyrmir yfir þá.
Eg kveð þig nú með söknuði í
hinsta sinn, elsku Sara mín, með
þessum erindum eftir Vigdísi Run-
ólfsdóttur:
Lokið er kafla í lífsins miklu bók.
Við lútum höfði í bæn á kveðjustund,
biðjum þann guð, sem gaf þitt líf og tók
græðandi hendi að milda sorgarstund.
Ó, hve við eigum þér að þakka margt,
þegar við reikum liðins tíma slóð.
I samfylgd þinni allt var blítt og bjart,
blessuð hver minning, fógur, ljúf og góð.
Gkkur í hug er efst á hverri stund
ást þín til hvers, sem lífsins anda dró,
hjálpsemi þín og falslaus fómarlund.
FViðarins guð þig sveipi helgri ró.
Þín vinkona
Anne Birgitte Johansen.
Nú ert þú, elsku Sara, dáin, þú
þessi blíðlega og brosmilda stúlka
sem lífsgleðin geislaði af. Það skipti
ekki máli hvar þú varst, það geislaði
af þér hamingja og fegurð, já það
má með sanni segja að þú hafír ver-
ið falleg, þú með þitt síða Ijósa hár
og brúnu augun. Það tóku allir eftir
þér hvar sem þú gekkst og þá ekki
síst sterkara kynið.
Alltaf varst þú, elsku Sara, tilbúin
til að hlusta á mann ef eitthvað bját-
aði á, þú varst sannur vinur sem
okkur líður aldrei úr minni. Við
munum halda fast í fallegar og
skemmtilegar minningar um þig.
Eitt er víst að þú ert ekki víðsfjarri.
Þú ert og verður meðal okkar.
Þú fagra, blíða, þér titmðu tár
svo tær eins og daggarsærinn,
og sál þín var hrein, eins og hvítur snjór
og hugur þinn ljúfur sem blærinn.
Þú lifir í minningu þess lýðs, er þig sá,
sem ljósasta, tryggasta mærin.
(Jónas Hallgr.)
Elsku Stína, Diddi, Marta og
Fróði, við vottum ykkur okkar dýpstu
samúð. Megi góður Guð styðja ykkur
og styrkja á þessum erfiðu tímum.
Blessuð sé minning yndislegrar
stúlku.
Þínar vinkonur
Eva Lind og Borgný.
Elsku Sara mín. Þú ert horfín frá
okkur úr þessu lífi. Tómleikanum og
sársaukanum sem brotthvarf þitt
skilur eftir sig verður ekki með orð-
um lýst. Með söknuði í hjarta rifjast
upp margar af þeim yndislegu sam-
verustundum sem við áttum saman.
Ég minnist verslunarmannahelgar-
innar ’93, við þá 15 ára gamlar.
Okkur langaði mest til að fara á þjóð-
hátíð í Vestmannaeyjum, en foreldr:
ar okkar voru ekki á sama máli. í
staðinn fyrir þjóðhátíð fórum við með
ömmu minni og afa upp í sumarbú-
stað. Þar fórum við á harmonikku-
ball og dönsuðum hringdans með
eldra fólkinu fram á nótt. Okkur
fannst þetta nú ekki það mest spenn-
andi sem hægt var að gera um þessa
helgi. Það eru aðeins nokkrir dagar
síðan við hlógum saman og rifjuðum
upp þessar minningar. Einnig situr
ofarlega í huga mínum utanlands-
ferðin sem við fórum saman með
félagsmiðstöðinni Vitanum til Þýska-
lands. Þar áttum við góðar stundir
saman. Þessar minningar og allar
aðrar sem við áttum saman mun ég
varðveita vel í hjarta mínu.
Þú varst alltaf svo hugulsöm og
sæt í þér. Þegar sonur minn var
skírður gafst þú honum hálsmenið
Trú, von og kærleikur. Þetta hálsmen
mun ég geyma og varðveita, og
seinna þegar sonur minn hefur aldur
til mun ég segja honum frá þér og
hversu yndisleg þú varst.
Elsku Stína mín, Kristinn, Marta
og Fróði, ég votta ykkur samúð mína
og megi góður guð gefa ykkur styrk
í þessari miklu sorg.
Takk fyrir vináttu þína,
faðmlög þín, allar góðu stundimar
stuðning þinn, einlægni þína
skilning þinn, umbyrðarlyndið
fallegu orðin þín, fallega
brosið þitt.
(Þ.Ö.)
Þín vinkona,
Berglind.
Elsku Sara mín. Nú ertu farin,
tekin frá okkur langt um aldur fram
og í blóma lífsins, aðeins 19 ára.
Við kynntumst er við byijuðum sam-
an í Flensborg og urðum strax mjög
góðar vinkonur. Það var alltaf svo
gott að tala við þig og þú varst allt-
af til staðar. Þú varst alltaf í góðu
skapi og síbrosandi. Þú áttir mjög
auðvelt með að eignast vini eins og
stór vinahópur bendir til og tókst á
móti öllum með brosi og hlýju.
Á svona stundu vakna upp alls
kyns spurningar eins og af hveiju,
af hveiju svona ung og falleg stelpa
sem átti framtíðina alla fyrir sér.
En svörin við þessu veit hann einn.
En við verðum að hugga okkur við
aliar góðu minningamar og ég trúi
því að það verði vel tekið á móti þér
og að þér líði vel þar sem þú ert.
Ég sakna þfn sárt og í hjarta mínu
munt þú ætíð lifa.
Elsku Stína, Kristinn, Marta, Fróði
og aðrir ættingjár og vinir, ég votta
ykkur mína innilegustu samúð og bið
góðan guð um að gefa ykkur styrk
í þessari miklu sorg.
Þín vinkona,
Bryndís Hauksdóttir.
Nú sest ég hér niður til að minn-
ast hennar Söru vinkonu minnar í
fáeinum orðum. Ekkert hefði getað
búið mig undir þær fréttir að hún
væri nú fallin frá, langt fyrir aldur
fram, mitt í blóma lífsins. Sagt er að
við skiljum dauðann þá fyrst er hann
leggur hönd sína á einhvem sem við
unnum. En skilningur á dauðanum
má sín lítils gagnvart þeim söknuði
sem fráfalli hennar Söm fylgir.
Þegar ég horfí um öxl minnist ég
hennar sem góðs vinar og félaga,
allt frá þvi ég kynntist henni fyrst
fyrir nokkmm ámm. í minningunni
munu lifa allar þær ánægjulegu
stundir sem við áttum saman, tvö ein
eða í góðra vina hópi, þar sem hún
var hvers manns hugljúfí. En nú er
Sara, þetta fallega, saklausa blóm,
horfín úr lífsins garði og tilveran tölu-
vert fátæklegri í kjölfarið. Það er því
nú að ég kveð hana Söm vinkonu
mína í hinsta sinn með sorg í hjarta
en jafnframt með þakklæti fyrir það
að hafa fengið tækifæri til að kynn-
ast henni, enda þótt þau kynni hafí
reynst allt of stutt.
Fjölskyldu hennar og vinum votta
ég mína dýpstu samúð og bið ég Guð
að veita þeim styrk í raunum þeirra.
Helgi M. Kristinsson.
Lífíð er ein hulin ráðgáta þar sem
bilið á milli lífs og dauða er misjafn-
lega breitt. í þessu tilviki vom það
rétt rúmlega 19 ár. Elsku Sara, það
er erfítt að kyngja þeirri staðreynd
að þú sért farin frá okkur að eilífu
og að við munum ekki fá að njóta
nærvera þinnar aftur. Við þessar
hörmulegu fréttir þyrmdi yfír okkur
mikil sorg og söknuður þar sem þú
varst yndislegur persónuleiki, bæði
örlát og góð og vildir öllum vel. Sara,
þú varst dýrmæt vinkona og átt ávallt
sæti í vinahóp okkar sem ætíð mun
verða varðveitt og minnst.
Elsku Sara, það er sárt að þurfa
að kveðja þig á þennan hátt þar sem
þessi orð em aðeins brot af því sem
við vildum hafa getað sagt við þig.
Spumingamar hrannast upp en það
verður fátt um svör. Það er erfítt að
sætta sig við að svona ung og falleg
stelpa skuli vera farin. Minningamar
em mjög margar og á svona stundum
hjálpa þær manni í gegnum sorgina.
Elsku Sara, efst í huga okkar er bros
þitt og hláturinn, því sama var hvað
á bjátaði, þú brostir alltaf og fékkst
okkur hin til að gera hið sama. Við
vonum, elsku ástin okkar, að þú bros-
ir jafnmikið og að þér líði vel þar sem
þú ert núna.
Manstu þegar við mættum í skól-
ann á hveijum degi með hárið sleikt
aftur í tagt en þú varst sko ekki að
hafa fyrir því heldur mættir í skólann
með úfíð hárið og í rauðum stígvélum?
Hver dagur hófst því á að greiða þér
upp á nýtt. En tímamir breyttust og
ekki leið langur tími þar til þú varst
farin að mæta ávallt reiðubúin með
burstann í annarri hendinni.
Það era ótrúlega margar góðar
samvemstundir sem við höfum átt
saman bæði í skólanum og í félags-
miðstöðinni. Þessar og fleiri minning-
ar em okkur ofarlega í huga og viljum
við þakka þér fyrir þessar yndislegu
stundir. í sorginni huggum við okkur
við máltækið þeir deyja ungir sem
guðimir elska og að þín hafí verið
þörf annarstaðar. Við þökkum Guði
fyrir þær dýrmætu stundir sem Sara
hefur verið með okkur og munum við
ávallt varðveita þær í hjarta okkar.
Elsku Kristín, Kristinn, Marta,
Fróði og aðrir ástvinir, megi Guð
styrkja ykkur og vemda á þessum
erfiðu stundum.
Haddý og Bergþóra.
Elsku Sara mín, aldrei datt mér í
hug að ég þyrfti að kveðja þig svona
fljótt og hvað þá að einhver af mínum
vinkonum myndi fara í blóma lífsins.
Oft hefur maður reynt að setja sig í
spor þeirra sem hafa misst nána ætt-
ingja og vini og haft samúð með þeim.
Það er ekki fyrr en maður lendir í
þessu sjálfur að maður skilur hvemig
þeim leið í raun og vem.
Stórt skarð er nú komið í vinahóp
okkar sem aldrei verður fyllt en von-
andi með tímanum mun þetta skarð
fyllast smátt og smátt af minningum
um þig. Það era einmitt minningamar
sem hjálpa manni í gegnum þennan
erfíða tíma og vegna þeirra munt þú
halda áfram að lifa og vera hluti af
okkar lífí. Ég á svo margar og
skemmtilegar minningar um þig að
það væri sko efni í heila bók.
Þér tókst að heilla alla með fram-
komu þinni, alltaf brosandi og kát.
Það var alltaf svo mikið um að vera
hjá þér enda lifðir þú lífinu hratt,
kannski að þú hafir innst inni vitað
að þú myndir ekki vera hér lengi.
Elsku Kristín, Kristinn, Marta og
Fróði. Megi guð styrkja ykkur á þess-
ari erfiðu stundu.
Ég mun sakna þín sárt.
Þín vinkona,
Camilla.
Yndisleg vinkona mín Sara Krist-
insdóttir er látin.
Nú vitum við að maður á ekki að
taka lífinu sem sjálfsögðum hlut. Það
er sú allra dýrmætasta gjöf sem við
nokkum tíma eignumst. Þú nýttir
þinn tíma vel, alltaf svo mikið um að
vera hjá þér og margt spennandi að
gerast. Þú gafst svo mikið af þér og
ég vil þakka þér fyrir allar þær stund-
ir sem við áttum saman.
Bijóst mitt er fullt af stolti yfir að
hafa átt þig sem vinkonu og góðum
minningum frá samverastundum okk-
ar. Það hef ég til að hugga mig við
meðan við yfirstígum þann söknuð
og það erfíði sem fylgir fráfalli þínu.
Sara mín, þú varst gull. Og líkt
og gullið þá glóði af þér og þú varst
prýði hvar sem þú komst.
Væntumþykja mín til þín eykst
með hveijum deginum sem líður og
alltaf dáist ég meir og meir að þér.
Elsku Kristín, Kristinn, Marta mín
og Fróði. Megi guð veita ykkur allan
þann styrk sem þið nú þurfið á að
halda.
Elska þig að eilífu.
Þín vinkona,
Inga.
Elsku Sara mín, núna ertu farin
frá mér, komin á einhvem annan stað
þar sem ég veit að þér líður vel. Ég
trúi því að þú munir ætíð vaka yfír
mér og vera vemdarengillinn minn í
framtíðinni. Það hvarflaði ekki að
mér þegar við töluðum saman siðast
að það yrði í síðasta skiptið sem ég
talaði við þig. Ég náði ekki að kveðja
þig, elsku vinkona. Ég hef margoft
spurt sjálfa mig af hveiju þú hafir