Morgunblaðið - 12.10.1997, Blaðsíða 42

42 SUNNUDAGUR 12. OKTÓBER 1997
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
MARGRÉT EYR ÚN
HJÖRLEIFSDÓTTIR
+ Margrét Eyrún
líjörleifsdóttir
fæddist í Reykjavík
27. júní 1935. Hún
lést á Landspítalan-
um 6. október síð-
astliðinn. Hún var
dóttir Hjörleifs
Guðbrandssonar,
bónda í Reykjavík,
f. 15. apríl 1894 í
Bolafæti, d. 2. okt.
1979, og konu hans
Agústu Hallmunds-
dóttur, f. 5. ágúst
1897 í Gjábakka, d.
29. maí 1986. Bróð-
ir Margrétar er Guðmundur
Hjörleifsson trésmiður, f. 1.
mars 1932 í Reykjavík.
Margrét giftist 11. des. 1971
Bernharði Guðnasyni trésmið
í Reykjavík, f. 10. nóv. 1929 á
Berserkseyri. Foreldrar hans
voru Guðni Elísson, bóndi á
Berserkseyri, f. 31. okt. 1897,
d. 15. mars 1976, og Sigríður
Guðrún Halldórsdóttir, f. 4.
okt. 1900 í Kothrauni, d. 14.
maí 1981. Börn þeirra eru: 1)
Hjörleifur Guðni, f. 18. jan.
Vertu yfír og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfír minni.
(Sigurður Jónsson.)
Elsku mamma mín, það er ekki
hægt að lýsa þér, hetjunni minni, í
einni stuttri minningargrein, enda
held ég að þess sé ekki þörf hér.
Þínir ástvinir þekkja þig og vita
hversu yndisleg og gefandi mann-
eskja þú ert. En við einar vitum að
engin orð eru nógu sterk til að lýsa
okkar vináttu og sambandi. Þú ert
ekki bara mamma mín heldur einnig
besta vinkona mín. Þú ert mér allt,
elsku mamma, og ég veit einfaldlega
1970, trésmiður.
Sambýliskona hans
er Hugrún Þor-
steinsdóttir, f. 19.
des. 1972. Sonur
þeirra er Þor-
steinn, f. 7. nóv.
1995. 2) Ágústa
Guðrún, f. 19. ágúst
1972, 4>Ýskukenn-
ari. Sambýlismaður
hennar er Hákon
Arnar Sigurbergs-
son, f. 11. nóv.
1968. Sonur hans
er Birkir Freyr, f.
18. apríl 1989. 3)
Bernharð Margeir Bernharðs-
son, f. 14. júní 1977, starfsm.
í fatahreinsun. Dóttir Bern-
harðs er Hrönn, f. 1. ágúst
1961, starfsstúlka, maki henn-
ar er Gunnar Leví Haraldsson
sjómaður. Synir þeirra eru
Sölvi Leví, f. 16. sept. 1989, og
Patrekur Árni Leví, f. 29. sept.
1993.
Utför Margrétar fer fram frá
Fríkirkjunni í Reykjavík mánu-
daginn 13. október og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
ekki hvemig ég á að geta tekist á
við lífíð án þín. Hjarta mitt er fullt
af sársauka og sorg og þú tókst
hluta af mér með þér. En ég veit
þú ert hjá mér og munt gefa mér
allan þinn styrk til að hjálpa mér
að takast á við þennan hrikalega
sársauká. Ég veit þú hafðir svo mikl-
ar áhyggjur af mér, þar sem ég tek
allt svo inn á mig, en hvemig er
annað hægt þegar um svona yndis-
lega og hjartahlýja konu eins og þig
er að ræða. Þú hugsaðir alltaf fyrst
um alla aðra en sjálfa þig, þú áttir
það til að gleyma sjálfri þér, elsku
mamma mín, og ég reyndi allt sem
ég gat til að endurgjalda þér þann
stuðning og þá ást, sem þú veittir
mér. Ég veit að þessi nístandi sárs-
auki hverfur aldrei, en ég læri
kannski að lifa með honum. Nú ert
þú farin frá þessu jarðríki til ömmu
og afa, sem taka vel á móti þér og
þar sem þér líður vel. En það getur
enginn tekið minningar mínar um
þig og okkar fallega samband frá
mér. Eg mun alla tíð geta huggað
mig við það. Ég veit þú ert héma
hjá mér og munt fýlgja mér hvert
fótspor og það er það sem mun leiða
mig áfram í lífínu. Við munum hitt-
ast aftur, elsku mamma mín, og þú
munt taka vel á móti mér þegar þar
að kemur. Á þessari stundu get ég
ekki beðið eftir að hitta þig, en ég
veit að þú vilt ekki að ég hugsi svona.
Þú vilt að ég haldi mínu striki og
reyni að láta mér og fjölskyldu okk-
ar líða vel. Það er bara svo erfítt
án þín, elsku mamma mín. Ég mun
reyna allt sem ég get til að hjálpa
pabba og bræðrum mínum að kom-
ast jrfír þetta erfíða tímabil, sem
bíður okkar.
Elsku besta og yndislega mamma
mín, ég kveð þig með sárum sökn-
uði, ég á bara svo erfitt með að
sleppa þér, en ég veit við munum
sjást síðar, ég veit þú bíður eftir
mér og þá höldum við okkar striki
og skemmtum okkur eins og við
erum vanar. Elsku pabbi, Hjölli,
Hugrún, Hákon, Benni, Mummi og
aðrir ástvinir, megi góður guð
styrkja okkur öll á þessum erfiðu
tímum. Minningin um yndislega og
hjartahlýja konu lifir í sálum okkar
og mun aldrei hverfa þaðan. Vertu
blessuð, mamma mín, og við
sjáumst síðar.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga því er ver
ef værir þú hjá mér vildi ég glaður
verða betri en ég er.
Því eitt sinn verða allir menn að deyja
eftir bjartan daginn kemur nótt
ég harma það en samt ég verð að segja
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson.)
Þín elskandi dóttir,
Ágústa.
Elsku Maddý amma! Ég vildi að
við hefðum haft meiri tíma saman.
Þú varst alltaf svo góð við mig og
þið afi fóruð með mig upp í bústað,
sem var ykkar líf og yndi. Mér
fannst svo gaman að fara með ykk-
ur. Þú varst búin að vera svo veik,
en alltaf varstu tilbúin að passa
mig. Þú vissir að þú ættir ekki langt
eftir og vildir eyða tíma með mér
og ég er svo þakklátur fyrir það,
elsku amma mín, að hafa notið þín
við þótt ég sé ekki nema tveggja
ára mun ég aldrei gleyma þér, og
ég veit að þú munt fylgja mér og
verða verndarengillinn minn. Við
ætlum öll að standa okkur fyrir
þig, því þú ert búin að standa svo
vel við bakið á okkur, og kenna
okkur mikilvægi íjölskyldunnar.
Elsku amma mín, ég á eftir að
sakna þín svo mikið, en ég veit að
þú ert komin til Guðs og að þér líð-
ur vel núna. Ég vona að mér beri
gæfa til að vera jafn sterkur og
raunsær eins og þú varst. Takk
fyrir allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Guð geymi þig, elsku
amma mín.
Þinn,
Þorsteinn.
Elsku Maddý! Þá er komið að
kveðjustund. Þegar við hittum ykk-
ur Benna fyrst hjá Hugrúnu og
Hjölla fyrir fimm árum, þá fannst
okkur eins og við hefðum alltaf
þekkt ykkur. Það var svo auðvelt
að kynnast ykkur. Við viljum þakka
þér fýrir gestrisni og góðvild í okk-
ar garð. Það var sama hvort heldur
var á Grettisgötunni eða í sumarbú-
staðnum, alltaf vorum við velkomin,
sama hversu mörg við vorum. Við
munum aldrei gleyma því þegar þú
bauðst okkur öllum í kaffi sautjánda
júní nú í sumar. Þig munaði ekki
mikið um það, að fá okkur þrettán
inn i kaffi, þótt heilsa þín væri að
bresta. Og ailtaf varstu tilbúin að
passa litla sólargeislann þinn, hann
Þorstein. Það er mikill missir fyrir
hann að hafa ekki Maddý ömmu
lengur hjá sér. En við vitum að þú
vakir yfir honum, þótt annars stað-
ar sért. Við kveðjum þig með þakk-
læti í huga. Þú varst alveg einstök
kona. Guð geymi þig.
Rut og Þorsteinn.
Maddý mín. Mig langa'r í fáum
orðum að þakka þér öll árin okkar.
Við vorum orðnar hálffullorðnar
þegar við kynntumst, eða tíu ára.
Okkur fannst við færar í flestan
sjó. Snemma var farið að taka þátt
í störfum þeirra sem voru ennþá
fullorðnaði en við. Þetta var á þeim
árum sem alltaf var snjór á veturna
og sleðabrekkan var Frakkastígur-
inn eins og hann lagði sig, frá Njáls-
götu niður á Skúlagötu, og alltaf
var sól á sumrin enda iðaði Grettis-
gatan af krökkum að leik öll kvöld.
Við eignuðumst frekar snemma
hjól og hjóluðum um allar trissur,
austan frá Þjórsárbrú til Reykjavík-
ur hvað þá heldur annað. Aldrei var
rifíst.
Við áttum líka helgidóm. Það
voru páskadagsmorgnarnir þegar
við drifum okkur í messu kl. 8.
Núna eru þessir morgnar svo
ótrúlega ljóslifandi í minningunni.
Birtan og friðurinn og trúin á algóð-
an guð, upprisuna og eilíft líf.
Svo hófst lífsgangan, hún var
svipuð hjólatúrnum austan úr sveit
til Reykjavíkur, vegurinn mismun-
andi góður en ferðin frábær. Stóri
vinningurinn þinn var Benni og
börnin ykkar og barnabarn.
Síðustu mánuðir hafa verið ykkur
mjög erfiðir en þið voruð öll sem
eitt. Þú hafðir meiri áhyggjur af
þínum nánustu en sjálfri þér, fjöl-
skyldan var þér allt og ekki má
gleyma Mumma bróður þínum.
Benni minn, Ágústa, Hjölli,
Benni yngri, tengdabörn, barna-
barn og bróðir, megi páskabirtan,
friðurinn og trúin á algóðan Guð
veita ykkur styrk og vissan um
upprisuna og eilíft líf vera smyrsl
á sárin.
Með þökk fyrir samveruna.
Þín,
Margrét.
+
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
ANNA ÁRSÆLSDÓTTIR,
Hólmgarði 4,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 15. október kl. 13.30.
Auður Ellertsdóttir,
Magnús Grétar Eliertsson,
Arndís Ellertsdóttir,
Ásrún Ellertsdóttir,
Ársæll Brynjar Ellertsson,
Elín Anna Ellertsdóttir,
Eyjólfur Hlíðar Ellertsson,
Guðjón Guðjónsson,
Sigríður Vilborg Vilbergsdóttir,
Mats Wibe Lund,
Sævar Guðjónsson,
Inga Jóna Heimisdóttir,
Ingvi Friðriksson,
Ásta Helgadóttir,
Jón Helgi Haraldsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fóstur-
faðir, tengdafaðir og afi,
STEINÞÓR ÞÓRORMSSON,
Hraunbraut 41,
Kópavogi,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju mánu-
daginn 13. október kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vildu minnast hins látna, er bent á
Krábbameinsfélagsins njóta þess,
Guðný Þóra Valdimarsdóttir,
Sigbjörn Steinþórsson, Ásthildur Guðjónsdóttir,
Rósa Kristborg Steinþórsdóttir, Borgþór Harðarson,
Elísabet Matthildur Richardsdóttir, Sigurður G. Einarsson,
Þórunn Stefanía Steinþórsdóttir, Guðmundur Jónasson,
Sigurður Valdimar Steinþórsson
og barnabörn.
að láta Heimahlynningu
HA UKUR
HREGG VIÐSSON
+ Haukur Hreggviðsson fædd-
ist á Vopnafirði 9. maí 1948.
Hann Iést á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur í Fossvogi fímmtudaginn
2. október síðastliðinn og fór
útför hans fram frá Vopnafjarð-
arkirkju 11. október.
Látinn er í Reykjavík langt um
aldur fram Vopnfírðingurinn Hauk-
ur Hreggviðsson. Andlát hans kom
mér ekki á óvart. Ég hafði frétt
um veikindi míns gamla vinar á liðn-
um vetri og á okkar síðasta fundi
í vor sá ég og skynjaði að mjög var
af kappanum dregið.
Haukur var stór maður hvar sem
á hann var litið. Hann var hávax-
inn, þrekvaxinn, stórskorinn í and-
liti, hárið dökkt og liðað, hendurnar
stórar og sterklegar, málrómurinn
djúpur og karlmannlegur. Hann var
grúskari og safnari í eðli sínu og
hafði brennandi áhuga á náttúru-
fræði. Það var sameiginlegur áhugi
á náttúrunni sem leiddi okkur sam-
an norður í Mývatnssveit sumarið
1981 og okkur varð strax vel til
vina þrátt fyrir ólíkan bakgrunn.
Ég námsmaður frá Reykjavík við
rannsóknir á fálkum og ijúpum,
hann vélvirki, fæddur og uppalinn
í dreifbýlinu og vann hörðum hönd-
um í kísilgúrverksmiðjunni.
Upphaflega leitaði ég til Hauks
þar sem ég vissi að hann var haf-
sjór af fróðleik um fugla Vopna-
fjarðar og Mývatnssveitar. Bæði
var það að hann var athugull að
eðlisfari og fór víða um og eins var
hann ófeiminn að spyija aðra og
safna í sarpinn eða „snuðra“ eins
og hann sagði sjálfur. Á þessum
árum var Haukur kvæntur Stefaníu
Þorgrímsdóttur og þau bjuggu í
Garði í Mývatnssveit ásamt börnum
sínum fjórum. Þau hjón voru ein-
staklega góð heim að sækja og fór
þar saman eðlislæg gestrisni, for-
dómaleysi og glaðværð þeirra
hjóna. Hlutirnir æxluðust þannig
að heimili Hauks og Stefaníu varð
fastur punktur í tilveru okkar sem
unnum við fálkarannsóknir á 9.
áratugnum. Við fuglafræðingarnir
höfðum bækistöð okkar í rann-
sóknastöðinni við Mývatn sem á
þessum árum var í landi Geira-
staða. Athuganasvæði okkar var
mjög víðlent, við lágum úti viku til
tíu daga í senn við rannsóknir og
sóttum síðan í stöðina. Flest þau
skipti sem við komum í Mývatns-
sveit var litið inn hjá þeim Hauki
og Stefaníu til að ræða málin og
hitta aðra Mývetninga, því gesta-
gangur var mikili á heimili þeirra.
Samstarf okkar Hauks varð nánara
er hann hóf að vinna fyrir Náttúru-
verndarráð á vorin sem gæslumaður
fálkanna í Mývatnssveit. í tengslum
við það eftirlit fórum við Haukur
víða um óbyggðir að huga að fálk-
um og í þessum ferðum var hann
traustur, ratvís og úrræðagóður.
Vinur minn var þó ekki án galla
frekar en aðrir dauðlegir menn.
Stundum fann ég að það var drungi
í honum og eirðarleysi. Þau hjónin
fluttu úr Mývatnssveit haustið 1988
og síðar þann vetur skildu leiðir
þeirra. Haukur kom aldrei aftur í
Mývatnssveit til að búa en settist
að á Vopnafirði og samverustundir
okkar voru fáar og stopular en ég
fylgdist með honum úr fjarlægð.
Fyrir nokkrum árum brosti gæfan
við honum aftur, hann hafði kynnst
góðri konu, Cathy Ann Josepson,
og þau giftu sig og fluttu til Amer-
íku 1995. Enn á ný gripu örlaga-
nornirnar inn í líf Hauks og fársjúk-
ur snéri hann ásamt konu sinni
aftur til íslands sl. vetur.
Ég vil fyrir mína hönd og fjöl-
skyldu minnar votta konu hans,
börnum, foreldrum, systkinum og
öðrum aðstandendum okkar inni-
legustu samúðarkveðjur vegna frá-
falls þessa góða_ drengs.
Ólafur Nielsen.
+
Elskulegur faðir minn, tengdafaðir, afi okkar,
langafi og langalangafi
GUÐMUNDUR VIGFÚSSON
skipstjóri
frá Holti
í Vestmannaeyjum
verður jarðsunginn frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði
á morgun, mánudaginn 13. október, kl. 13.30.
Erla Guðmundsdóttir, Stefán V. Þorsteinsson,
Inga Þóra Stefánsdóttir,
Helga Björg Stefánsdóttir,
Elfa Stefánsdóttir,
Víðir Stefánsson,
barnabarnabörn,
og barnabarnabarnabarn.