Morgunblaðið - 13.02.1998, Qupperneq 25

MORGUNBLAÐIÐ
LISTIR
FÖSTUDAGUR 13. FEBRÚAR 1998 25
„EITT af verkefnum Landhelgisgæslunnar er að brynna gamalli sækú
sem liggur skammt suður af landinu (ég held Eldey, en er ekki viss),“
eftir Lýð Sigurðsson.
Fyndin kvenlýsing
ARNDIS Egilsdóttir í hlutverki sínu í Góðri konu.
GÓÐ kona nefnist einþáttungur eft-
ir Jón Gnarr sem sýndur er í nýju
leikrými Hafnarfjarðarleikhússins,
Efra sviði, þessa dagana. Ung leik-
kona, Arndís Egilsdóttir, sem lauk
leiklistarnámi frá París, stígur þar
sín fyrstu spor á íslensku leiksviði.
„Jón Gnarr skrifaði þetta verk
sérstaklega fyrir mig,“ segir Arn-
dís. „Það fjallar um konu á kross-
götum en að öðru leyti get ég ekki
sagt mikið um söguhetjuna, nema
hvað hún er ekki öll þar sem hún er
séð. Þetta er mjög fyndin kvenlýs-
ing og ætli mér sé ekki óhætt að
segja að hér sé á ferð svört
kómedía." Góð kona er fyrsta verk
Jóns Gnarr fyrir leiksvið.
Arndís lagði stund á leiklistar-
nám í París og að útskrift lokinni,
sumarið 1996, flutti hún sig um set
til Vínarborgar, þar sem hún starf-
aði veturlangt með tilraunaleikhús-
hópi. Frá og með liðnu hausti hefur
hún búið hér á landi.
Segir Arndís það hafa verið
mikla áskorun að þreyta frumraun
sína í íslensku leikhúsi í einleik.
„Satt best að segja var ég hálfkvíð-
in til að byrja með. Það var hins
vegar alveg frábært að vinna með
Benna [Benedikt Erlingssyni leik-
stjóra] og ég sé ekki eftir ákvörð-
uninni. Það er frábært að vera
komin heim!“
Að áliti Arndísar er íslenskt leik-
hús opnara og breiðara í dag en
þegar hún hélt utan til náms í byrj-
un áratugarins. „íslenskt leikhús er
á heilmikilli uppleið. Það er miklu
meira að gerast núna en áður, fleiri
leikhús, fleiri leikhópar sem virðast
geta dafnað, eins og Hafnarfjarðar-
leikhúsið, og fullt af ungum og hug-
myndaríkum leikstjórum. Fyrir
svona tíu árum voru allir að gera
svipaða hluti, lítið var um tilraunir í
leikstíl og efnisvali, og ég man hvað
mér brá þegar ég kom til Parísar
og fór að sjá hluti sem mig hafði
ekki órað fyrir að ættu heima í leik-
húsi. Nú er breiddin og krafturinn
aftur á móti orðinn miklu meiri og
fólk íyrir vikið miklu opnara.“
Næstu sýningar á Góðri konu
verða í kvöld og annað kvöld kl.
20.30 en jafnframt sýnir Vala Þórs-
dóttir einleik sinn, Eða þannig...
Að sögn Arndísar er fyrirhugað
að sýna Góða konu út mánuðinn, að
minnsta kosti. „Ef vel gengur getur
meira en verið að við höldum áfram
en auðvitað veltur það allt á að-
sókninni.“
Sækýr, eng-lar
og sætar stelpur
MYNPLIST
Listmunasalan FoId
MÁLVERK/SKÚLPTÚR
LÝÐUR SIGURÐSSON
Opið daglega frá kl. 10-18, laugar-
daga 10-17 og sunnudaga 14-17. Sýn-
ingin stendur til 15. febrúar.
SÚRREALISMINN verður seint
drepinn, enda er hann eins og allir
vita einkar vel til þess fallinn að
víkka út anda mannsins, opna huga
hans nýjar leiðir og rækta með hon-
um hæfilega kærulausa afstöðu til
aðgi’einingarinnar milli raunveru-
leika og hugarburðar. En þótt andi
þessarar miklu uppreisnar í listum
og skáldskap lifi enn með okkur er
vart lengur hægt að líta á súrreal-
ismann sem lifandi listastefnu. Mikið
fremur má segja að enn séu nokkrir
listamenn sem vinni í anda hennar,
eins og Margrét Ti-yggvadóttir segir
í sýningarskrá. Einn þehra er Lýður
Sigurðsson.
Á sýningu Lýðs í Fold er að finna
bæði málverk og skúlptúra, en um-
fangsmesti skúlptúrinn er raunar
kommóða, haganlega gerð og óneit-
anlega nokkuð í anda súrrealistanna
gömlu, en Lýður er einmitt hús-
gagnasmiður að mennt, auk þess
sem hann hefur lagt stund á mynd-
list. Mest fer þó fyrir málverkunum
og mynda þau meginuppistöðu sýn-
ingarinnar. Þau eru vandlega unnin
með realískum tilþrifum, litameð-
ferðin ágæt og pensilvinnan ná-
kvæm, enda naut Lýður um tíma
handleiðslu Hrings Jóhannessonar.
Innihald verkanna er hins vegar
næsta draumkennt og þar leika sam-
an þjóðleg þemu og furðuveröld
ímyndunaraflsins. Þegar best tekst
til verða myndirnar að beittri satíru
á sjálfsímynd íslendinga, eins og til
dæmis í myndinni „I þá gömlu góðu
daga“ þar sem íslensk fjölskylda
ornar sér undir húslestrinum í bað-
stofunni við skíðlogandi kú sem ligg-
ur á gólfinu og jórtrar. Aðrar myndir
eru almennara eðlis og bregða upp
skemmtilegum svipum sem koma
líkt og úr einhverri ímyndaðri goða-
fræði, til dæmis sagan af því hvernig
sporðenglar verða til.
I flestum málverkunum verður að
segjast að Lýði takist vel til að
vinna úr hugarveruleikanum sem
hann leikur sér með og samanburð-
ur eldri myndanna og þeirra nýrri
sýnir glöggt að hann er að styrkjast
í vinnubrögðum sínum. Helst mætti
þó finna að því að þegar hann málar
berar stúlkur fær maður á tilfinning-
una að þær hafi stokkið beint upp af
síðum Playboy eða annarra álíka
tímarita, og veikir það óneitanlega
myndirnar.
Súrrealisminn í jafn hreinræktaðri
mynd og hann er hér borinn fram á
því miður líklega ekki lengur mikið
erindi inn í listaumræðu samtímans
- þar hafa aðrar vangaveltur tekið
við þótt óhætt sé að segja að þessi
áður þróttmikla listapæling hafi sett
mark sitt a flestallt það sem eftir
kom. En engu að síður eru myndir á
borð við þær sem Lýður Sigurðsson
sýnir okkur hér skemmtileg áminn-
ing um það að enn bítur það gamla
járn sem þeir beittu áður af svo mik-
illi fimi, þeir Bréton og Magritte.
Jón Proppé
Álög í Houston
ÞEGAR annar þáttur óperunnar
Macbeth átti að hefjast í Houstonóp-
erunni fyrir skemmstu leið dágóð
stund í þögn og eftirvæntingu án
þess að tjaldið rótaðist. Áhorfendur
biðu þolinmóðir í fyrstu, en brátt
voru menn farnir að horfa í kringum
sig og lyfta brúnum, segir tíðinda-
maður Opera Now.
Að lokum kom vandræðaleg rödd í
hátalarakerfið og baðst afsökunar á
meðan reynt væri að vinna bug á
tæknilegum vanda sem myndi valda
nokkuira mínútna töf. Menn fóru að
velta því fyrir sér hvað hefði gerst,
hvort hefði sprungið öryggi, eða
tölvukei’fið hrunið. Svo sagði vand-
ræðalega röddin í hátalarakerfinu:
„Herrar mínir og frúr, því miður eru
nokkrii- meðlimir hljómsveitarinnar
fastir inni í lyftu og svo kann að fara
að við neyðumst til að halda sýning-
unni áfram án þátttöku þeirra.“
Sem betur fór losnuðu hljóðfæra-
leikararnh- úr prísundinni í tæka tíð
og gátu sinnt störfum sínum það sem
eftir var af sýningunni. En af þessu
má ljóst vera að ekki einusinni óp-
eruhús eru óhult fyiár álögunum sem
hvíla á leikritinu sem ekki má nefna.
EIGÐU MISMUNINN
’/oI>:111 íjfoúin • onni'O'úr nin loín
Sjónvarpsmiðstöðin
Umboösmenn um land allt:
jhJUiVIULA jJUJJ UUU0
0: Hljómsýn. Akranesi. Kaupfélag Borgfirðinga. Borgamesi. Blómsturvellir, Hellissandi. Guðni Hallgrímsson, Grundarfirði. VESTFIRÐIR: Bafbúð Jónasar Þðrs, Patreksfirði. Póllinn.
isafirði. NORÐURLAND: KF Steingrímsfjarðar, Hólmavik. KF V-Húnvetninga. Hvammstanga. Kf Húnvetninga. Blönduósi. Skagfirðingabúð. Sauðárkróki. KEA. Dalvík. Bókval, Akureyri. Ljósgjaflnn.
Akureyri. KF Þingeyinga, Húsavík. ilrð, Raufarhöfn. AUSTURLAND: KF Héraðsbúa, Fgilsstöðum. Verslunin Vík, Neskaupsstað. Kauptún. Vopnafirði. KF Vopnfiröinga, Vopnafirði. KF Héraðsbúa,
Seyðisfirði. Turnbræður, Seyðisfirði.KF Fáskrúðsfjarðar, Fáskrúðsfirði. KASK. Djúpavogi. KASK, Höfn Hornafirði. SUÐURLAND: Rafmagnsverkstæði KR, Hvolsvellí. Moslell, Hellu. Heimstækni, Selfossi.
KÁ, Selfossi. Rás, Þorlákshöfn. Brimnes, Vestmannaeyjum. REYKJANES: Rafborg, Grindavik. Raflagnavinnust. Sig. Ingvarssonar, Garði. Rafmætti,