Morgunblaðið - 18.03.1998, Qupperneq 33

Morgunblaðið - 18.03.1998, Qupperneq 33
MORGUNBLAÐIÐ I I I I I < I I I ( < < j < ( I < ( I < < j ( + Kris(ján Guð- mundsson fædd- ist á Eyrarbakka 26. ágúst 19X7. Hann lést á Vífilsstöðum hinn 7. mars síðast- liðinn. Foreldrar hans voru Ragnheið- ur Lárusdóttir Blön- dal, f. 19.12. 1876, d. 21.10. 1957, og Guð- mundur Guðmunds- son, f. 6.1. 1876, d. 18.4. 1967, kaupfé- lagstjóri á Eyrar- bakka, síðar kaup- maður á Selfossi. Systkini Kristjáns voru: 1) Ástríð- ur, f. 24.7. 1901, d. 11.1. 1982. 2) Kristín, f. 8.2. 1904, d. 9.6. 1992. 3) Björn Blöndal, f. 6.12. 1906, d. 3.4. 1938. 4) Kristjana Hrefna, f. 15.2. 1910. 5) Sigríður Lára, f. 20.6. 1911 d. 29.10. 1911. 6) Steinn, f. 24.10. 1912, d. 17.4. 1935. 7) Lárus Þórarinn Blöndal, f. 11.3. 1914. 8) Guðmundur, f. 18.7. 1920. Hinn 25.11. 1944 kvæntist Kristján eftirlifandi eiginkonu sinni, Ástríði Ingvarsdóttur, f. 3.6. 1921. Foreldrar hennar voru Ingibjörg Jónsdóttir, f. 7.11. 1893, d. 29.7. 1939, og Ingvar Þorvarðarson múrara- meistari, f. 3.8. 1891, d. 5.8. 1981. Kristján og Ástríður stofn- uðu sitt fyrsta heimili í Reykja- vfk en fluttu til Selfoss 1948. Ár- ið 1960 fluttu þau til Reykjavík- ur og áttu lengst af heima á Háaleitisbraut 40 þar til þau fluttu í Ásholt 2. Kristján Guðmundsson tengdafað- ir minn er látinn á 81. aldursári. Þeg- ar komið er að kveðjustund nýt ég þess í skrifum mínum að málskrúð var honum ekki að skapi. Þegar ég lít um öxl og hugsa til fyrstu kynna okkar Kristjáns, sem hófust 1962, finnst mér sem þessi 36 ár hafi liðið sem sjónhending. En lífs- bók mín og allra þeirra sem þekktu Kristján geymir gullnar minningai- um góðan dreng, jafnt í leik sem starfi og bar þar engan skugga á. Kristján Guðmundsson var fæddur á Eyrarbakka 26. ágúst 1917. Hann var stoltur af uppruna sínum og taldi sig ætíð til Eyrbekkinga, enda fylgd- ist hann lengi vel með mönnum og málefnum þai' í sveit. Þegar kom fram á unglingsárin varð það úr að Kristján lærði til bakara og útskrif- aðist í brauð- og kökugerð 19 ára gamall, þó lífsstarf hans yi'ði á öðrum vettvangi. Kristán hóf kaupmennsku sem hann stundaði óslitið þar til hann fluttist með konu sinni Ástríði Ingv- arsdóttur og dætrum þeirra, Ingi- björgu og Ragnheiði, austur á Sel- foss. Eftii' það starfaði hann hjá föð- ur sínum og mági hjá S. Olafsson & Co, sem síðar varð Kaupfélagið Höfn. Næst lá leið þeirra hjóna til Reykjavíkur. Árið 1960 gerðist Kri- stján verslunarstjóri hjá Sláturfélagi Suðurlands á Laugavegi 42. Þau hjónin stofnuðu heimili á Frakkastíg 12 og var því stutt milli heimilis og vinnustaðar. Þegar ég kom fyrst á Frakkastíginn fann ég strax þá festu sem var á heimilinu, traust þeirra hjóna hvors til annars og svo var alla tíð. Þetta kom vel fram í veikindum Kristjáns, því umhyggja og hlýja tengdamóður minnar átti sér engin takmörk. Um 30 ára skeið var starfssvið Kri- stjáns að mestu verslunarstörf fyrir Sláturfélag Suðurlands, lengst af sem verslunarstjóri. Af öllum samstarfs- mönnum mínum bar Kristján af hvað varðar hug hans til félagsins og ná- kvæmni í meðforum á þeim eignum og verðmætum sem hann hafði um- sýslu með. Mér er ekki örgrannt um að frekar léti hann á sig halla en fé- lagið. í starfinu var Kristján í essinu sínu og naut sín vel enda léttur í lund, kíminn og með einstaka þjónustu- lund. Þetta skilaði félaginu fóstum viðskiptavinum sem héldu tryggð við verslunina, ekki síst vegna framkomu og natni Kristjáns við viðskiptavinina. Dætur þeirra eru: 1) Ingibjörg, f. 7.3. 1945 á Selfossi, maki Sveinn Fjeldsted, f. 20.7. 1944 í Reykja- vík. Börn þeirra eru: a) Ásta Björk, f. 21.4. 1964, sambýlismaður Bjartmar Birgisson, f. 16.6. 1964 í Reykjavík, og eiga þau einn son, Svein Andra, f. 19.11. 1995 b) Kristján Þór, f. 23.5. 1965, maki Guðlaug Pálsdóttir, f. 16.4. 1967 í Reykjavík. Þeirra dætur eru Thelma Hrund, f. 8.10. 1986, og Ástrós Eir, f. 16.3. 1996. c) Guð- mundur, f. 4.2. 1975. 2) Ragn- heiður, fulltrúi, f. 30.12. 1946 í Reykjavík, maki Már Jóhanns- son, bókhaldari í Reykjavfk, f. 14.12. 1951 á Siglufirði. Sonur Ragnheiðar er Kristján Rafn Harðarson, f. 21.10. 1965, maki Helga Hlín Helgadóttir, f. 14.1. 1967 á Siglufirði. Dóttir þeirra er Ragnheiður Silja, f. 18.6. 1997. Kristján lærði ungur bakara- iðn og útskrifaðist 19 ára sem bakari í Reykjavík og vann við það í nokkur ár, en vegna veik- inda varð hann að hverfa frá iðn sinni. Síðan vann hann við versl- unarstörf á Selfossi og var síðar verslunarstjóri hjá Sláturfélagi Suðurlands í Reykjavík í 30 ár. Útför Kristjáns fer fram frá Háteigskirkju í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. Heimili tengdaforeldra minna var hornsteinn sem við Ingibjörg sóttum ætíð mikið til með börn okkar, sem höfðu mjög náið samband við afa sinn og ömmu á Háaleitisbraut 40, þar sem Ásta og Kristján bjuggu lengst af eða þar til þau fluttu í As- holt 2. Ásta bjó Kristjáni notalegt og fagurt heimili enda var Kristján mjög heimakær og undi sér vel heima við skrifth', lestur og sitt ein- staka frímerkjasafn. Barnabörnum sínum fylgdist hann vel með og hafði mikinn áhuga á leik þeirra og starfi og ekki síst er þau fóru að stofna sín heimili og barnabarnabörnin bættust við þannig að litla fjölskyldan smá- stækkaði. Nú er komið að kveðju- stund. Lífsljósið slokknað, en minn- ingin logar skær og varpar birtu á sérhverja athöfn er varðar veg okkar til samviskusemi og góðra verka. Hver stýrir veröld styrkri hönd og stjörnur tendrað hefur? Hver huggar þína hrelldu önd og hjarta fógnuð gefur? Það Guð þinn er, sem gerir það. Hann gefur öllu tíð og stað og býr í brjósti þínu. í hjarta þínu Guð þér gaf sinn geisla úr himins boga. Lát tendrast þína trú, sem svaf, sem tiginborinn loga. í þér er Guð. í Guði þú. Frá Guði kemur hjálp þín nú. Ó, krjúp hans bam til bænar. (Lárus H. Blöndal) Kristján tók veikindum sínum með kaidmennsku og vildi lítið tjá sig um þau enda þótt hann vissi glöggt að hverju dró. Síðustu tvo mánuðina var hann á lungnadeild Vífilsstaða- spítala og andaðist þar að morgni 7. mars, á afmælisdegi Ingibjargar, dóttur sinnar. Guðbrandi Kjartanssyni lækni og starfsfólki Vífilsstaðaspítala færi ég þakkir fyrir einstaka alúð og góða umönnun við Kristján, hlýtt viðmót og vinarþel við fjölskyldu hans og aðstandendur, sem sóttu oft að sótt- arsæng Kristjáns utan venjulegs heimsóknartíma. Blessuð sé minning þessa góða drengs. Sveinn Fjeldsted. Stundirnar sem við afí áttum sam- an voru margar þar sem ég bjó hjá honum á Háaleitisbrautinni. Jafn- framt því að vera afí minn gegndi MINNINGAR hann fóðurhlutverkinu framan af minni ævi. Við fórum saman að horfa á knattspyrnuleiki og vorum báðir miklir Framarar. Á sunnudags- morgnum fórum við yfirleitt tveir saman í bíltúr eða í heimsóknir til vina hans og ættingja. Ekki man ég eftir því að afi hafi nokkurn tíma skammað mig og ekki minnist ég þess heldur að okkur hafi orðið sundurorða. Síðasta stundin sem við afi áttum tveir saman vai' fóstudag- inn 6. mars þar sem ég sat við hliðina á honum og sá hvað hann var orðinn lasburða og langþreyttur á veikind- um. Þá var mér Ijóst að kveðjustund- in nálgaðist. Nú er afi kominn í aðra heima þar sem engin veikindi eða sársauki hrjá hann frekar. Þá vorið aftur vitjar lands, þú viðkvæmt dáins saknar, er sóley grær á sverði hans, en sjálfur hann ei vaknar. En þó hann vantí á vorsins hól og vin sinn blóm ei finni, hann lifir þó und þinni sól í þökk og kæru minni. (Stgr. Thorst.) Elsku afi minn, hjartans þakkir fyrh' allt. Elsku amma, guð gefi þér styrk. Kristján Rafn. Eitt er það lögmál órjúfanlegt, að eftir því sem maður eldist heltast æ fleiri vinir og samferðamenn manns úr lestinni. Og nú var komið að vini mínum og svila, Kristjáni Guð- mundssyni, sem safnaðist til feðra sinna sjöunda þessa mánaðar. Get ég ekki látið hjá líða að kveðja þennan mæta dreng og trausta með örfáum orðum. Kristjáni kynntist ég fyrir einum 36 árum, hafði að vísu haft spurnir af honum áður, er leiðir mínar og mág- konu hans lágu saman, og fór strax vel á með okkur svilunum. Á þeim árum gat hann verið hrókur aUs fagnaðar á góðri stund og sór sig þá rækUega í móðurætt sína, Blöndal- ana, sem eru, eftir því sem ég hef kynnst þeim, menn ljúfir og við- ræðuþjálir, hóflega brellnii' og hvergi neinar aukvisar. Lúmsk glettni og litrík frásögn Kristjáns var þannig, að ýmsir vissu ekki gjörla, hvort þeir voru að koma eða fara, þegar hann fór á sem mest- um kostum í græskulausu gamni, en virtist þó tala í fúlustu alvöru. Á slík- um stundum var hann hreinn geð- bótarmaðui'. Ekki voru samt jól hjá honum alla daga, frekar en hjá okkur hinum, því Kristján var maður óvenju hreinskil- inn, nokkuð stórlyndur og á köflum sérlunda. Reyndist honum því vel að leita hlés stöku sinnum í faðmi fjöl- skyldunnar, en Ástríðui' (Ásta), eftir- lifandi eiginkona hans, er með fá- dæmum jafngeðja kona og væn. Þeg- ar svo var í pottinn búið, var lestur góðra bóka og notalegt heimilislíf lyftistöng til nýrra átaka í amstri daganna. Kom það sér þá vel að Kri- stján var fádæma heimakær og heimili hans, eiginkona og dætumar tvær, var alla tíð hans helgasta vé. I þann helgidóm bættust síðar barna- börn og tengdasynir. Svo lengi sem allt leikur í lyndi er hverjum hollt að huga að orðum Hannesar Péturssonar, skálds, í Ijóðinu úr Söngvum til jarðarinnar: Aðeins ég læri að njóta þess sem er til af fegurð, ást, gleði, ég læri að lifa löngu áður en næturþögnin úr tijánum seytlar í eyru mín, sezt um kyrrt fyrir innan. I áranna rás áttum við hjónin ófá- ar ánægjustundir með Kristjáni og fjölskyldu hans, hvort sem það var á heimili þeirra eða okkar, eða hjá öðr- um ættingjum og venslafólki. Á hlý- legt og fallegt heimili þeirra Ástu og Kristjáns vai' jafnan gott að koma. I minningunni eru mér þær stundir hugljúfar og veitular. Greiðasamur var Kristján með af- brigðum og á ég honum þar skuld að gjalda. Ihaldssemi af gamla skólan- um vai' honum dyggð og í blóð borin. Hann var jafnframt ótrauður málsvari lítilmagnans ævina á enda og sérdeilis barngóður. Slíkir menn ganga á Guðs vegum. Kristján var maður kvikur á fæti og snaggaralegur, heldur lágvaxinn, en þykkur undir hönd, sviphreinn og góðlegur og bauð af sér góðan KRISTJÁN GUÐMUNDSSON MIÐVIKUDAGUR 18. MARZ 1998 33 f þokka. Ljúfur var hann í umgengni, þótt stöku sinnum gæti gustað af honum eins og áður var ýjað að. I starfi vegnaði Kristjáni vel, enda strangheiðarlegur og dugmikill og hafði hann um tíma, um miðjan ald- ur, töluverð mannaforráð, meðan heilsa og ýmsar ytri aðstæður leyfðu. Síðasta áratuginn átti Kristján við vaxandi vanheilsu að stríða og fækk- aði þá ferðum hans á mannamót. Undi hann sér þá bezt heima sem oft fyrr við lestur og aðra ámóta dægra- styttingu. Hann stóð af sér hvert áfallið á fætur öðru með ótrúlegri þrautseigju, en að lokum urðu örlög- in ekki umflúin. Allan þennan tíma stóð eiginkona hans, Ásta, trölltrygg að vanda, þétt við hlið hans og vék varla frá honum. Dæturnar tvær, Ingibjörg og Ragnheiður, létu ekki heldur sitt eftir liggja. Nú gátu þær endurgoldið föður sínum hlýju og góðvild liðinna ára. Sama á við um barnabörn og tengdasyni, Við hjónin kveðjum nú Kristján mág okkai' og svila hrærðum huga og með miklum söknuði og vottum eiginkonu hans, Ástu, dætrum þeirra hjóna, svo og öðrum nákomnum, okkar dýpstu samúð og óskum þeim farsældar. Blessuð sé minning Kristjáns Guð- mundssonar. Sigrfður Ingvarsdóttir, Jón P. Ragnarsson. Elsku afí, eftir löng og erfið veik- indi kom kallið, kallið sem alltaf er erfitt að horfast í augu við. Loksins frískur á ný í heimi þar sem friður og kærleikur ríkir. Við systkinin eig- um margar góðar minningar til að ylja okkur við og varðveita. Ogleym- anlegar dagsferðir austur fyrir fjall, þar sem vandaður bílstjóri sá til þess að allir kæmust á áfangastað, alltaf með bros á 'vör. Búðin á Brekkulæknum er okkur alltaf ofar- lega í huga, þar stjórnaðir þú með þeirri einstöku leikni að starfsfólk- inu leið vel í vinnunni, jafnvel nokk- ur prakkarastrik frá okkur krökk- unum þóttu passa vel inn í gott and- rúmsloft. Alltaf var gaman að koma til ykkar ömmu upp á Háó. Amma iðulega tilbúin með kókó og brauð og þú í skemmtilegt spjall. Þá var ósjaldan talað um íþróttir og þá sér- staklega ef Framarar voru að gera góða hluti. Það verður undarlegt og reyndar hálfskrýtið að koma til ömmu í Ás- holtið og enginn afi til að stjórna sjónvarpinu eða eiga notalegt spjall við. Þín verður sárt saknað og við þökkum fyrir allar góðu stundimar sem þú gsifst okkur krökkunum. Elsku amma, mamma og Ragn- heiður, megi góður Guð veita ykkur styrk á þessari sorgarstundu. Vor ævi stuttrar stundar er stefnd til drottins fundar, að heyra lífs og liðins dóm. En mannsins sonar mildi skal máttug standa i gildi. Hún boðast oss í engils róm. Svo helgist hjartans varðar. Ei hrynur tár til jarðar í trú, að ekki talið sé. í aldarstormsins straumi og stundarbamsins draumi oss veita himnar vemd og hlé. (Einar Ben.) Ásta, Kristján og Guðmundur Sveinsbörn. í dag er kvaddur hinstu kveðju aldinn heiðursmaðm-, Kristján Guð- mundsson. Tíu mánaða gömul kom ég ásamt móður minni inn á heimili hans og Ástu móðursystur minnar. Dvaldi ég þar næstu árin og naut elsku þeirra. Mínai' fyrstu bernskuminningar eru frá heimili þeirra á Selfossi. Kristján var ákaf- lega bamgóður maður. Ósjaldan man ég að hann huggaði litla telpu sem hafði meitt sig. Kiddi eins og hann var ávallt nefndur var mikill húmoristi. Alltaf gat hann séð spaugilegu hliðina á hlutunum. Lifandi áhugi Kidda á öllu sem var að gerast í kringum hann og hið glaða viðmót einkenndi hann í öllu fari. Eftir að fjölskyldan fluttist til Reykjavíkur bjuggum við í sama húsinu í mörg ár, þannig að daglegur samgangur var á milli okkar. Afa- hlutverkinu sinnti Kiddi af mikilli al- úð, vakinn og sofinn, og hafði lifandi áhuga á velferð afkomenda sinna fram á síðustu stund. Við, fjölskyldan í Grasarima,' minnumst Kidda full trega og sakn- aðai' og sendum Ástu og fjölskyldu innilegar samúðarkveðjur. I sólhvítu ljósi hinna síðhærðu daga býr svipur þinn. Eins og tálblátt regn sé ég tár þín falla yfir trega minn. Og fjarlægð þín sefur í faðmi mínum í fyrsta sinn. (Steinn Steinarr.) Björg Kristjánsdóttir. Allir eiga frændur. En það er ekki hægt að velja þá. En stundum er maðui' svo heppinn að eiga frændur sem eru einstakir. Eg var svo heppin að eiga fóðurbróður sem var einn sá ljúfasti og skemmtilegasti maður sem ég hef kynnst um ævina. Hann bar hlýhug til allra þeirra sem voru honum nákomnir. T.d. sýndi hann í áratugi þann undraverða kærleik og áhuga að geyma í úrklippubók þau afrek sem vinir hans og vandamenn höfðu unnið og birt var í blöðum. Hjá mér geymist aftur á móti minningin'*' um hann og hans einstæða húmor. Þessi minning mun eflaust skjóta upp kollinum á komandi fjölskyldu- mótum. Ástu, konu hans, sem stóð sem klettur með honum í veikindum hans, frænkum mínum Ingibjörgu og Ragnheiði og fjölskyldum þeirra, sendi ég innilegai- samúðarkveðjur. Ég kveð fóðurbróður minn með virðingu og þökk. Guð blessi þig alla tíð. Helga Guðmundsdóttir. Komdu áöur en allt er búiö! Hólf & Gólf I D D I N N r l BYKO 3 % %/? % 4T

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.