Morgunblaðið - 26.03.1998, Blaðsíða 45

Morgunblaðið - 26.03.1998, Blaðsíða 45
MORGUNBLAÐIÐ MINNINGAR FIMMTUDAGUR 26. MARZ 1998 45 ÞÓRDÍS DAGBJÖRT DAVÍÐSDÓTTIR + Þdrdís Dagbjört Davíðsdóttir fæddist i Stöðlakoti við Bókhlöðustíg í Reykjavík hinn 7. október 1903. Hún lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur 11. mars síðastliðinn. Foreldr- ar hennar voru Davíð Jóhannesson, verk- stjóri, fæddur 4.6. 1861 á Bústöðum í Seltjarnameshreppi, dáinn 2.10. 1950, og kona lians, Guðrún Skaptadóttir, fædd 20.8. 1863 í Skaptabæ í Reykja- vík, dáin 18.5. 1937. Þórdís flutt- ist á öðm ári með foreldrum sín- um að Vegamótastíg 9 árið 1905 og bjó þar æ siðan. Þórdís giftist 31. október 1924 Ágústi Benediktssyni, vélsljóra, fæddur 25.8. 1897 í Reykjavík, dáinn 22.7. 1964. Þau hjónin eignuðust átta börn en þijú þau fyrstu létust í fmmbernsku. Þau sem lifa eru: 1) Guðrún Dagný, f. 20.12. 1929 í Rvík, starfaði sem tækniteiknari hjá Landssimanum og siðan sem póstmaður. Hún er gift Sverri Júlíussyni rekstrar- hagfræðingi. Börn þeirra eru: Trausti Þór, f. 2.5. 1957, Ágúst Örn, f. 30.11. 1965, Hafsteinn Freyr, f. 19.5. 1968, og Sverrir Bragi, f. 18.12. 1971. 2) Birgir, f. 24.5. 1931, véivirki og síðar starfsmaður Lyfjaverslunar ís- lands hf., kvæntur Eddu Kjart- ansdóttur, f. 28.5. 1932, starfsm. Vertu hjá mér, halla tekur degi, Herra, myrkrið kemur, dylst mér eigi. Þegar enga hjálp er hér að fá, hjálparlausra h'knin, vert mér hjá. (Stefán Thor.) Elsku amma Dísa er látin á 95. aldursári. Þessi glæsilega kona sem aldrei varð misdægurt. En aldurinn sagði til sín og síðustu mánuðir voru ömmu erfiðir. Við minnumst hennar sem lífsglaðrar konu sem lét sig aldrei vanta á mannamót. Sama hvernig viðraði, alltaf kom amma og þá oftar en ekki í strætó. Hún þurfti oft að klofa snjóskaflana en lét það ekki aftra sér, svona var hún. Og alltaf tók hún vel á móti okkur og var gestrisnin í hávegum höfð. Minnumst við þess eitt sinn er amma var að passa okkur og fór með okkur í Austurbæjarbíó að sjá eidenda mynd. Til þess að við skild- um nú örugglega atburðarás mynd- arinnar las hún textann upphátt alla myndina. Amma og afi eignuðust fimm börn. Bjó amma ásamt dóttur sinni Dagnýju og fjölskyldu hennar á Vegamótastíg 9 í Reykjavík. Hugs- aði Dagný með mikilli ástúð um móður sína. Fyrir nokkrum mánuð- um kom Lollý, föðursystir okkar, frá Bandaríkjunum þar sem hún er búsett. Veitti hún Dagnýju ómetan- lega hjálp við umönnun ömmu. Ber þeim báðum svo og fjölskyldu Dagnýjar mikið þakklæti fyrir. Far þú í Mði, friður Guðs þig blessi, hafðu þökk fyrir allt og allt. Gekkst þú meðGuði, Guð þér nú fylgi, hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt. (V. Briem.) Berglind og Þórdís Dagbjört Gunnarsdætur. Hvernig er hægt að hugsa sér húsið „Vegó“ án ömmu Þórdísar? Þetta hús, þar sem svo ótalmargir, allt frá upphafi, áttu sér skjól eða höfðu viðdvöl í lengri eða skemmri tíma? Saga þess og hennar væri efni í heila bók. Húsið hennar ömmu Þórdísar. Þar ól hún allan sinn ald- ur, var lítil stúlka í upphafi aldar- sinnar, varð eiginkona og móðir, ól þar upp sín börn, hún festi ekki yndi í öðrum híbýlum. Elsta dóttir hjá Vífilfelli hf. Börn þeirra eru: Kjartan, f. 2.8. 1960, Agúst, f. 7.6. 1964, Jóhanna, f. 18.5. 1969, og Auður Edda, f. 17.6. 1974. 3) Einar Hafsteinn, f. 14.9. 1934, rafvirkja- meistari og síðar kennari við Vélskóla íslands, kvæntur Herdísi Hergeirsdótt- ur, verslunarkonu, f. 21.3. 1935. Börn þeirra eru: Davíð, f. 16.7. 1957, Hergeir, f. 27.11. 1960, Haf- steinn Már, f. 10.8. 1966, Einar Örn, f. 30.1. 1968, og Valur Freyr, f. 16.8. 1969. 4) Áslaug Santini, f. 18.3. 1937, húsmóðir í Bandaríkjunum, gift John D. Santini, f. 1.6. 1939, lögreglu- manni í New York og síðar heild- sala. Börn þeirra eru: John, f. 31.8. 1962, Audrey Adele, f. 25.8. 1963, Roger Ronald, f. 27.1.1967, og Raymond N., f. 6.7. 1968. 5) Gunnar, f. 1.11. 1939, verkstjóri hjá Reykjavíkurborg, kvæntur Sigríði Þorvaldsdóttur Kolbeins, f. 6.1. 1943. Börn þeirra eru: Þór- dís Dagbjört, f. 1.4. 1965, og Berglind, f. 30.8. 1966. Börn Sig- ríðar, stjúpbörn Gunnars, eru Ás- grímur I. Friðriksson og María Þ. Friðriksdóttir. Afkomendur Þór- dísar eru í dag komnir á sjötta tuginn. Útför Þórdísar verður gerð frá Dómkirkjunni í dag og hefst at- höfnin klukkan 13.30. hennar og tengdasonur ala þar svo einnig upp sína syni, - húsið veit hvað það syngur -, svo koma barna- barnaböm. Amma Þórdfs alltaf á sínum stað, fastur punktur í tilver- unni, eins og húsið sem þrjóskast við og er um kyrrt meðan stórbygg- ingar fyrirtækja þrengja að úr öll- um áttum. Hún er ekki amma með prjóna og fléttur, nei, heldur glettin amma með naglalakk og tilhaft hár, eldar og ber á borð - alltaf heitur matur í hádeginu í Vegó, fiskur oftar en ekki, kaffi á könnunni. Amma Þór- dís, alltaf með kaffibolla við hönd- ina, allt frá barnsaldri, eftir því sem hún sjálf sagði, enda alltaf fílhraust, þar til nú undir það síðasta að árin allt í einu heimtuðu sinn toll. Hún var svolítið hnellin, sjálfstæð og stundum þrjósk, leiddist ef ekki litu einhverjir inn. Brá sér ein til sólar- landa á níræðisaldri og þótti lítið af- rek, fór reyndar víða um lönd og álfur. Amma Þórdís að skáskjóta augunum, setja upp ólíkindasvip og segja: „iss, hvað!“ Amma Þórdís, alltaf að bjóða eitthvað í svanginn. Amma Þórdís að horfa á fréttimar og allar heimsins hörmungar: „Aumingja blessað fólkið," segir hún, en engum sögum fer af hennar eigin sorgum. Hún amma Þórdís, alltaf til stað- ar í Vegó. Bamabarnabarn naut góðs af atlæti hennar og þær töltu saman, hönd í hönd, ófár ferðir upp Laugaveginn til að sækja fisk í Haf- liðabúð: „Blessuð trén,“ sagði gamla konan þegar haustið hafði svipt þau klæðum og vindurinn nísti gegnum merg og bein. „Blessu tén,“ endurtók barnið sem hún leiddi sér við hönd. Blessuð sé ætíð minning ömmu Þórdísar. Dóra Kondrup. Hún amma á Vegó hefur kvatt þennan heim. Við drúpum höfði í virðingu fyrir ömmu okkar sem best verður lýst sem lífsglaðri og góðri konu. Hún lifði löngu og farsælu lífi. Eftir situr jákvæð og hlý minning og söknuður. Það ríkti ávallt eftirvænting með- al okkar bræðranna á sunnudögum kl. 3.15 þegar Landleiðavagninn kom í Garðabæinn yfir því hvort amma væri í vagninum. Þetta var nánast opinber heimsóknartími hennar ömmu á Móaflötina og það heyrði til undantekninga ef hún kom ekki. Þeir voru tómlegir sunnudagarnir án ömmu. Við yngri bræðurnir fórum gjaman út á stoppistöð og tókum á móti henni og að launum hlutum við fylltan opal- brjóstsykur eða annað slikkerí. Hún var fastur punktur í tilverunni á Móaflötinni á sunnudögum ásamt kaffi og sykruðum pönnukökum. Amma var jákvæð kona og mikill húmoristi og henni tókst á sinn ein- staka hátt að breyta svart/hvítri sunnudagsdagskrá sjónvarpsins í litríka skemmtan með leiftrandi húmor og hnittnum innskotum. Ömmu fannst gaman að hafa fólk í kringum sig og hún var hrókur alls fagnaðar í veislum og fjölskylduboð- um. Henni varð sjaldan orða vant og hún talaði jafnan jákvætt um menn og málefni en velti sér aldrei upp úr vandamálum. Hún var afar umhyggjusöm við okkur bræðurna og hafði jafnan miklar áhyggjur af því að við værum að ofgera okkur með lærdómi, þó samviska okkar segði okkur annað. Ósjaldan klapp- aði hún okkur á bakið og í góðsemd sinni vorkenndi hún okkur að þurfa að standa í þessum bókalestri. Það voru gósentímar þegar amma flutti á Móaflötina til að sjá um heimilið og passa okkur ein- hverju sinni þegar foreldar okkar voru erlendis. Hún stjanaði við okk- ur og sá til þess að við fengjum nóg að borða, en soðning og skyr var í miklu uppáhaldi hjá henni. Allar húsreglur voru látnar fjúka því hún lagði blátt bann við því að við kæm- um nálægt húsverkum, s.s. að búa um rúmin og vaska upp. Yfir þess- ari meðferð kvörtuðum við ekki. Amma var dugnaðarforkur og lét sér fátt sér fyrir brjósti brenna. 75 ára gömul fór hún í sólarlandaferð til Búlgaríu með foreldrum okkar og okkur þremur yngstu bræðnrn- um. I ferðinni gaf hún okkur hinum ekkert eftir og tók virkan þátt í öllu því sem fram fór, hvort heldur sem það voru gönguferðir, siglingar eða gleðskapur fram eftir kvöldi. Þessi ferð verður okkur ávallt hugstæð fyrir það hve amma var ung í anda og átti auðvelt með að brúa kyn- slóðabilið. Amma var Reykjavíkurmær í húð og hár og ól allan sinn aldur í mið- bænum. Ættaróðalið á Vegamóta- stíg var heimili hennar frá barns- aldri til æviloka. I okkar huga er amma órjúfanlegur hluti af Vegó þar sem rætur ættarinnar liggja. Elsku amma, takk fyrir allar góðu stundirnar þar sem við feng- um notið nærveru þinnar, ástar og umhyggju. Minning þín mun lifa áfram í hjörtum okkar. Guð geymi þig- Davíð, Hergeir, Hafsteinn Már, Einar Orn og Valur Freyr. Vart Mns rétta verður gáð villir mannlegt sinni fái æsing æðstu ráð yfir skynseminni. Haltu þinni beinu braut berþittokmeðsnilli gæfan svo þér gefi í skaut Guðs og manna hylli. Þessar heilræðavísur ritaði 12 ára gamall piltur, Halldór Guðjónsson frá Laxnesi, í poesie bókina hennar ömmu minnar sem hún eignaðist á 11 ára afmælisdaginn sinn árið 1914. Þótt þessi rauða bók hafi verið innan seilingar í bókahillu í vestur- stofunni á æskuheimili mínu, Vega- mótastíg 9, opnaði ég hana ekki fyrr en að ömmu minni látinni fyrir fá- einum dögum. Það er dýrmætt að eiga heilræði að gefa ungu fólki og ófá er að finna í ljóðasjóði okkar. Þó vega þau þyngra heilræðin sem fel- ast á sinn hljóða hátt í dagfari okkar og framkomu hvers við annað og taka þeim fram sem leita má í ljóð- um hversu dýrt sem þau eru kveðin. Hún leiddi mig lítinn á hveijum sunnudagsmorgni niður á Amt- mannsstíg til fundar við lærisveina séra Friðriks. Vel má vera að glað- værðin og söngvamir þar hafi blundað í ungum manni sem ekki var vitað til að gert hefði sér dælt við sönggyðjuna fyrr en hann fór að finna ungan söngstjóra fyrir rösk- um 15 árum að beiðast inngöngu í nýjan kór. Það var píanó á heimilinu og einhver músík í ættinni svo drengurinn var settur til músík- mennta, amma mín taldi ekki eftir sér að fylgja mér í Barnamúsíkskól- ann og hvetja mig við blokkflautuna áður en hærra yrði klifið. Ekki lítil upphefð var það fyrir heldur uppburðarlítinn pilt í stórum hópi félaga að geta gerst svo rausn- arlegur að bjóða öllum félögunum að horfa á Roy Rogers kl. 6 á mið- vikudögum í sjónvarpinu, sjónvarp- inu hennar ömmu, og þiggja góð- gjörðir. Taka ber fram að þetta var á þeim árum þegar menn stöldruðu við glugga raftækjaverslana á kvöldin til að horfa á sjónvarp. Þær eru nú horfnar allar litlu búðimar sem stutt var að sækja nauðþurftir í fyrir ömmu, nætur- saltað ýsuflak fyrir 15 kr. í Sæ- björgu niður á Laugaveg pakkað í dagblaðsböggul, mjólk í hyrnum og skyr í smjörpappír niður á Hverfis- götu eða upp á Týsgötu, kjötfars í kálbögglana til Lárusar upp á Skólavörðustíg. Mér er í barnsminni þegar við fórum í vetrarhraglanda að vitja mömmu eftir vinnudag niður í Landsímahús og buðum svo upp á kókó og rúgbrauð með stökkri skorpu þegar heim var komið. Það var skýr verkaskipting hjá þeim mæðgum, móður minni og ömmu, í eldhúsinu, amma eldaði heitan há-ttz. degismat, mamma sá um kvöldverð og sunnudagsverð. Það var gott að koma heim eftir langan skóladag í menntaskólanum og vita að soðn- ingin beið hjá ömmu þótt komið væri vel fram yfir hádegi. Amma átti margar vinkonur frá æskuárum og þeim kynntist ég. Vænst þótti mér að heilsa uppá Helgu, sem kenndi mér að leika á píanó, þegar hana bar að garði á mánudagsmorgnum að heimsækja ömmu, staldra við í borðstofunni, teyga angan af vindlareyk og hlusta á sögur af músík og manneskjum. Það var gestkvæmt á Vegamóta- stíg 9, ekki síst á Þorláksmessu- kvöldi. Þegar lestri jólakveðja var í þann mund að ljúka, gestir famir og fólk gengið til náða áttum við amma einu ólokið, að útbúa jólabögglana handa börnum hennar og afkom- endum þeirra. Þótt ófáir leigubflstjórar hafi villst af leið á Vegamótastíg 9 hefur þetta hús ætíð staðið í þjóðbraut. Nú er risið kaffihús við þessa götu sem til stendur að gera að vistgötu. Á Vegamótastíg 9 hafa margir átt góða vist og þar hefur verið heitt á könnunni í heila öld. Hún sá til þess hún amma mín. Frá þeim vegamót- um lá leið fjögurra bræðra vestur T* bóginn, mislangt þó. Hinn elsti lét sér nægja að fara vestur í Bolung- arvík, hinir fóru vestur um haf. Þeir kveðja þig nú, amma mín, með þakklæti fyrir allt sem þú gafst þeim í veganesti. Trausti Þór Sverrisson. Móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang- amma, GRÓA Á. GUÐJÓNSDÓTTIR, Bugðulæk 17, Reykjavík, lést á hjúkrunarheimilinu Skjóli þriðjudaginn 24. mars sl. Þórunn Jónsdóttir, Sæmundur Gunnarsson, Guðjón Jónsson, Gréta Jónsdóttir, barnabörn og barnabarnabörn. Hjartkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda- móðir, amma og langamma, RAGNHEIÐUR JÓHANNSDÓTTIR húsfreyja að Bakka í Ölfusi, verður jarðsungin frá Hveragerðiskirkju laug- ardaginn 28. mars 1998, kl. 14.00. Engilbert Hannesson, Jóhanna Engilbertsdóttir, Páll Jóhannsson, Valgerður Engilbertsdóttir, Garðar Guðmundsson, Svava Engilbertsdóttir, Gunnlaugur Karlsson, barnabörn og barnabarnabörn. t Útför mannsins mins, föður okkar, tengda- föður og afa, HAUKS INGVASONAR bónda, Litla Dal, Skagafirði, fer fram frá Víðimýrarkirkju laugardaginn 28. mars og hefst athöfnin kl. 14.00. Valdís Gissurardóttir, Birgir Hauksson, Fanney Friðriksdóttir, Snævar Hauksson, Ellen Erlingsdóttir, Gissur Hauksson, Arna Björnsdóttir, Hanna Hauksdóttir, Marinó Indriðason og barnabörn.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.