Morgunblaðið - 15.08.1998, Qupperneq 24

Galdrar eru
geymdir í
gömlu skón-
um hans
Pylsuvagninn Bæjarins beztu við Tryggva-
götu er líklega einn vinsælasti veitinga-
staður landsins. Skapti Hallgrímsson bauð
Arnóri Guðjohnsen þangað í hádeginu á
miðvikudaginn, en Arnór hefur slegið í
gegn eftir að hann hóf að leika knatt-
spyrnu á íslandi á ný eftir 20 ára fjarveru.

Morgunblaðið/Kristinn
GALDRAR eru geymdir
í gömlu skónum hans...“
segir í gömlu kvæði um
Snæfinn snjókarl, sem
af einhverjum ástæðum
er gjarnan sungið á jólunum. Segja
má að knattspymumaðurinn Amór
Guðjohnsen hafi komið eins og fyr-
irfram jólagjöf til stuðningsmanna
Vals, eða jafnvel komið í líki sjálfs
jólasveinsins. Búningurinn er líka
rauður og hvítur, hárið Ijóst -
reyndar orðið mun styttra en á ár-
um áður - og hann hefur fært
stuðningsmönnum Vals fjölda
pakka síðustu vikur. Margir töldu
liðið nánast fallið þegar hann kom
að Hlíðarenda fyrir skömmu en
Arnór hefur síðan skorað hvert
glæsimarkið af öðm og stigin hafa
safnast saman. Og því er ekki að
néita að galdrar virðast enn í skón-
umhans.
Ásgeir Sigurvinsson hafði orð á
því í samtali við Morgunblaðið á
dögunum að Belgar væm öllum
fremri í matargerð og Arnór, sem
einnig lék lengi í Belgíu, tekur und-
ir það. „Já, þeir em rosalega góðir.
Ég man að þegar heimsfrægar
hljómsveitir eins og Duran Duran
vom að koma til tónleikahalds til
Belgíu á sínum tíma var aðaltil-
hlökkunarefnið að fara út að
borða!“ segir hann þar sem við bíð-
um í röðinni við Bæjarins beztu.
Hann segir leikmenn Anderlecht
mjög oft hafa farið út að borða
saman og þegar liðið varð belgísk-
ur meistari - sem ekki var óal-
gengt - haf! leikmönnum jafnan
verið boðið á besta veitingastað
Bmssel-borgar, þar sem þeir nutu
sjö eða átta rétta máltíðar, sem
kostaði þá 30-40 þúsund krónur á
mann. „Þetta var stórkostlegur
staður.“
Við nálgumst lúguna og ég spyr
Amór hvort hann hafi oft komið að
Bæjarins beztu. „Það er orðið mjög
langt síðan, en ég man að hér feng-
ust bestu pylsurnar," segir hann.
„Eina með tómat, sinnepi og hrá-
um,“ segir svo glókollurinn en get-
ur ekki gefið neina skýringu á því
vali sínu á meðlætinu. Þetta sé ein-
faldlega gamall vani. Maðurinn
innan við lúguna útbýr réttinn fag-
mannlega og þegar sá sem hér
skrifar pantar eina með sinnepi og
hráum lauk virðist Amóri ekki lít-
ast alls kostar á blikuna. „Nú, nú.
Það er bara enn verra en hjá mér!“
Arnór pantar sér eina litla kók
og blaðamaður spyr afgreiðslu-
manninn hversu mikil fjárfesting
felist í þessari pöntun. „410 krón-
ur,“ er svarið. Arnór undrast að
maðurinn sem bauð honum út - í
orðsins fyllstu merkingu - að
borða skuli ekki ætla að drekka
neitt með matnum, en ég eyði því
tali. Gleymdi nefnilega veskinu, en
var svo heppinn að eiga svolítið af
smápeningum í vasanum, eitthvað
svolítið á fimmta hundraðið...
Amór segir greinilegt að pyls-
urnar séu enn bestar á þessum
stað í bænum en ég spyr, að því
sögðu, hvers vegna hann sé enn
svo sprækur á fótboltavellinum,
nýorðinn 37 ára.
„Ég veit það varla; mér finnst
enn mjög skemmtilegt að spila fót-
bolta, þetta er líka atvinna mín og
ég tek hana mjög alvarlega. Æfi
vel. Með aldrinum fer maður lík-
lega meira að nota höfuðið en áð-
ur; verður meðvitaðri um það sem
maður er að gera og les leikinn
betur.“
Eftir að hafa leikið í Belgíu og
Frakklandi fluttist Amór til Sví-
þjóðar, þar sem hann hefur verið
síðustu árin. Hann segir að sér
hafi ekki litist á blikuna fyrst,
sænska knattspyrnan hafi hentað
sér illa og að nokkmm leikjum
liðnum hafi honum verið skapi
næst að fara heim. „Svo tók ég mig
saman í andlitinu, hugsaði málið
og komst að því að það skiptir ekki
máli hvar maður er að spila, á Is-
landi, Grænlandi eða einhvers
staðar annars staðar; ef maður
leggur sig ekki allan fram næst
ekki viðunandi árangur. Hugarfar-
ið skiptir mestu máli en aldurinn
er afstæður. Um leið og menn
verða leiðir á þessu eiga þeir að
hætta.“ Eftir þetta breyttist allt til
batnaðar og Arnóri gekk mjög vel
þann tíma sem hann lék í Svíþjóð;
var löngum talinn besti leikmaður
deildarinnar.
Amór samdi við Val út sumarið
en segist hugsa sér að leika eitt
sumar enn. „Mér gengur vel,
skrokkurinn er í lagi og ég hef
mjög gaman af þessu.“ Síðar stefn-
4
Eyland draumsins
DRAUMSTAFIR Kristjáns Frímanns
Mynd/Kristján Kristjánsson
ER EYJA draumsins ein og sér?
DRAUMURINN um eyjuna sem
ímynd manns sjálfs er mörgum
þekktur, þar kristallast sjálfið
sem eyja úti á reginhafi lífsins.
Stærð hennar, lögun og staðsetn-
ing lýsa persónueiginleikum en
gróðurfar, loftslag og innri bú-
skapur myndgera manninn sem
einstakling, gefa honum lit og
áferð. Eyjan sýnir manni hver
maður er og þá staðreynd að við
emm sér á báti, ein á eyju eigin
tilfinninga.
Á draumaeyjunni vex skiln-
ingstré góðs og ills, þar er gróð-
urfarið merki þroska og kletta-
beltin sýna vilja og festu til fram-
kvæmda en sáhdarnir sveigjan-
leika og næmi á umhverfið.
Vatnsföllin tákna ímyndunaraflið
og dýralífið frjósemi. Þar eru hús
eða íverustaðir hluti af egóinu og
fólkið sem gistir eyjuna með þér
er annars vegar Animus og
Anima (Adam og Eva þíns innri
ranns) svo og svipir eigin baráttu
við þankagang. Vitundin opnast
eins og lótusblóm á eyju draums-
ins og innra lífið opinberast í allri
sinni dýrð. Sú hulda sýn sjálfsins,
sem ókunn var og óþekkt, lýsist
upp í glugga hugans og lífið fær
aðra vídd. Það er sem guðleg sýn
þegar eyjan dregur af sér skýja-
huluna og við blasir draumaland
eigin tilveru í öllum sínum regn-
bogans litum. Það er heimur
heims í heimi sem er óendanlegt
flæði, endalaust haf og í þessum
straumi ert þú ey meðal eyja,
heimur meðal heima. Öll erum
við eyland ein og sér, fögur, sér-
stæð og einstök eins og eyjan
hvíta sem rís úr djúpi Atlantsála
og nefnd var Garðarshólmi.
Draumur „Jóhanns“
Mér fannst ég vera staddur í
stóru verksmiðjuhúsi, óinnréttuðu
og skuggalegu, ásamt mági mín-
um. Mér fannst að við ætluðum að
kaupa húsið saman til helminga.
Þá segi ég við hann að ég hafi ekki
áhuga á kaupunum en hann segist
þá ætla að kaupa það einn. Þegar
ég kem út sé ég bíl sem við ætlum
með og fannst mér mágur minn
vera bílstjórinn. Þegar ég kem að
bílnum farþegamegin bíða mín þar
tveir sheffer hundar, þeir smelltu
kjaftinum utan um sinn úlnliðinn
hvor en bitu ekki og héldu mér
föstum. Ég var ekki hræddur og
talaði við þá en ef ég reyndi að
losa mig, urruðu þeir.
Ráðning
Draumurinn er viðvör-
un um að láta kyrrt liggja
allt (áætlun um að kaupa
hús saman) samkrull við
ákveðinn aðila (mágur
þinn er þama persónu-
gervingur einhvers ann-
ars), ella verðir þú ofur-
seldur miður æskilegum
(bílstjórinn og hundarnir)
öflum.
Draumur
Ömmu“
Mig dreymdi að ég færi
á ákveðinn spítala í skoð-
un og þegar ég kom inn
fannst mér ég vera komin
marga tugi ára aftur í
tímann. Tók eftir því að
sag var yfir öllum hlutum
og gólfinu. Lagðist upp á
borð og sett var glær
svæfingargríma yfir and-
litið á mér. Ég féll í mók,
var hálf sofandi og hálf
deyfð. Heyrði að einhver sagði:
„Ætli þetta sé ekki nóg.“ Svo er
komið með handsnúinn bor og sex
göt boruð inn í bein, þrjú í hvorn
fót. Fannst mér þetta til að athuga
merginn. Þetta var ofboðslega
sárt og ég grét og kveinaði. Vissi
að læknamir heyrðu í mér en eng-
inn gerði neitt.
Ráðning
Draumurinn snýst um þig og
myndin sem dregin er upp lýsir
óánægðri sál sem finnst lítið vera
að ske (annar tími og sag yfir öllu)
og ekkert að gerast (með svæf-
ingagrímu) utan veggja hennar.
Sál þín er orðin leið á þessu hangsi
(„Ætli þetta sé ekki nóg“) og ætl-
ar sér með góðu eða illu (borað í
fætur þér) að koma þér upp úr
þessu daufa fari og út að takast á
við umheiminn.
„Júpíter“ dreymdi
Mér fannst ég standa austan
undir Ulfarsfelli, það er snjór yfir
öllu, myrkur og nánast stjörnu-
bjartur himinn. Þar sem ég horfi
tU himins, sé ég tunglið vestan yfir
Ulfarsfellinu. Er ég gái betur að,
sé ég að þetta er plánetan Júpíter,
stór og mikil, en til hægri sé ég
hvar tunglið kemur fram undan