Morgunblaðið - 22.11.1998, Blaðsíða 42
42 SUNNUDAGUR 22. NÓVEMBER 1998
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
GUNNAR
FINNBOGASON
+ Gunnar Finn-
bogason cand.
mag., fv. skólastjóri,
var fæddur 9. febrú-
ar 1922 í Hítardal.
Hann lést á hjúkrun-
arheimilinu Skjóli 6.
október sfðastliðinn
og fór útför hans
fram 14. október í
kyrrþey.
Gunnar Finnboga-
son cand. mag. fv.
skólastjóri, föðurbróðir
minn, er látinn. Ég var
á förum í langa sjóferð á frystitog-
ara, er mér barst frétt um andlát
Gunnars, og vannst ekki tími til að
skrifa um hann þá. Nú langar mig
að bæta úr því, þótt seint sé. Andlát
Gunnars kom kunnugum ekki á
óvart, því sjúkdómurinn Alzheimer
hafði herjað á hann um tíma. Gunn-
ar var fæddur og uppalinn í Hítar-
dal í Hraunhreppi í Mýrasýslu. Nú
er sá bær í Borgarbyggð, eftir sam-
einingu sveitarfélaganna íyrir
skömmu. Á þessum fallega stað ólu
foreldrar Gunnars upp börn sín, tíu
drengi og eina stúlku. Nú lifir Berg-
þór einn barna Sigríðar og Finn-
boga í Hítardal. Snemma byrjuðu
bömin að létta undir með heimilinu
eins og þá tíðkaðist. Allir unnu
bræðurnir í vegavinnu hjá Ara Guð-
mundssyni, vegaverkstjóra í Borg-
amesi, frá fermingaraldri og um
lengri eða skemmri tíma. Gunnar
vann víða á sumrum unglingsár-
anna, meðfram námi í Menntaskóla
Akureyrar, en þaðan
tók hann stúdentspróf
1944. Með námi í Há-
skóla vann hann sem
þingritari á Alþingi, og
á summm við jarð-
símavinnu víða um
land. Gunnar varð
cand. mag. í íslenskum
fræðum frá Háskóla
íslands 1949. Skóla-
stjóri á Patreksfirði
var hann árin
1951-1953. Gunnar jók
við menntun sína með
námi erlendis, í
London og Strassborg
1954, og árin 1963 og 1964 las hann
norska klaustursögu í Noregi. Frá
1953 var Gunnar kennari við gagn-
fræðaskóla í Reykjavík, og að síð-
ustu skólastjóri Vörðuskóla þar til
hann lauk störfum fyrir aldurs sak-
ir. Sr. Leó Júlíusson, sóknarprestur
á Borg á Mýmm, gifti í Hítardal
Aðalheiði Jónsdóttur ritara og
Gunnar Finnbogason 12. nóv. 1949.
Böm þeirra era: Sigríður Kristveig,
búfræðingur, tækniteiknari og
hjúkranarfræðingur, og Gautur El-
var, lögfræðingur og tannlæknir.
Gunnar var mjög stoltur af náms-
getu og dugnaði barna sinna, sem
vonlegt er. Sigríður stundaði hluta
náms síns jafnframt húsmóðurstarfi
og uppeldi þriggja bama. Gautur
lauk námi í tveim erfiðum háskóla-
greinum, auk þess sem hann las
læknisfræði með lögfræðináminu
um tíma. Á fyrstu hjúskaparárun-
um vann Aðalheiður jafnframt hús-
móðurstörfunum sem ritari, einnig
kenndi hún vélritun. Síðar sneri hún
sér að verslunarrekstri, og aðstoð-
aði Gunnar hana við reksturinn eftir
föngum. Aðalheiður lauk sjúkraliða-
námi 1983, og starfaði hún á hjúkr-
unarheimilinu Droplaugarstöðum
um tíma. Svo fór Aðalheiður til Nor-
egs, og stundaði glerlistarnám þar,
þegar Gautur var þar við tann-
læknanám. Gunnar stundaði ritstörf
og fræðimennsku meðfram vinnu
sinni alla tíð, einnig flutti hann er-
indi í útvarp um mismunandi efni,
því hann hafði eindregnar skoðanir
á ýmsum málum. Hann gaf út og
ritaði kennslubækur, einnig gaf
hann út ljóðabókina Utsynning.
Mér þótti mjög vænt um, þegar
Gunnar skrifaði bókina í Hítardal
og Kristnesi, það er ævisaga Péturs
Finnbogasonar, fv. skólastjóra í
Glerárþorpi við Akureyri, hann dó
um þrítugt úr berklum. Gunnar
taldi sig eiga heimildir í aðra bók
um Pétur bróður sinn, en vegna
öldrunar og sjúkleika treysti hann
sér ekki í það verk. Þess í stað af-
henti hann Þjóðskjalasafninu sendi-
bréf og fleiri gögn er vörðuðu Pét-
ur, ef menn framtíðarinnar hefðu
gagn af þeim. Gunnar fékk
kransæðaþrengsli og þurfti að fara
til Englands í hjartaaðgerð, hann
náði sér vel eftir aðgerðina, og lifði
við góða heilsu í nokkur ár. Hjúkr-
unarþekking konu hans kom að
góðum notum í veikindum Gunnars,
hún hjúkraði honum og annaðist í
veikindum hans. Að því kom, að
Gunnar gat ekki dvalið lengur á
heimili sínu vegna veikinda, og síð-
ustu mánuði var Gunnar á hjúkrun-
arheimilinu Skjóli, allt þar til kallið
kom.
Blessuð sé minning Gunnars
Finnbogasonar frá Hítardal.
Pétur Kristjánsson.
ÞURÍÐUR
SIGURÐARDÓTTIR
+ Þuríður Sigurðardóttir
fæddist í Reykjavík, 5. októ-
ber 1907. Hún lést í Hafnarfirði
22. október 1998. Faðir hennar
var Sigurður Ólafsson skip-
sljóri frá Fagurhlíð í Landbroti,
f. 10. júlí 1883, d. 2. mars_1921.
Foreldrar hans voru Ólafur
Ólafsson, f. 1830, og Steinunn
Davíðsdóttir, f. 1850. Móðir
hennar var Þorbjörg Þórarins-
dóttir frá Efri-Ey í Meðallandi,
f. 15. júlí 1879, d. 15. nóvember
1926. Foreldrar hennar voru
Þórarinn Ólafsson, f. 1835, og
Þuríður Halldórsdóttir, f. 1849.
Þuríður var elst sex systkina.
Hún giftist 30. nóvember 1929,
Guðmundi Ágústi Jóhannssyni,
vélstjóra, f. 28. ágúst 1904, d.
21. júlí 1976. Foreldrar hans
voru Jóhann Magnússon frá
Með nokkram fátæklegum orðum
langar mig að kveðja konu sem í
rúman aldarfjórðung hefur verið
minn besti vinur. Það er einstakt að
eignast tengdamóður sem þrátt fyr-
ir fjöratíu ára aldursmun tók þátt í
mínu daglega lífi, jafnt gleði og
áhyggjum, eins og við væram jafn-
aldrar. Það var iíka einstakt fyrir
unga konu með tvö börn í fartesk-
inu að koma til Þuríðar ömmu og
finna að öll vorum við svo hjartan-
lega velkomin í stóru fjölskylduna
Selparti í Gaulveijabæjar-
hreppi, f. 21. nóvember 1874, d.
1951, og Ólöf Bernharðsdóttir,
f. 24. desember 1869, frá Fljóts-
hólum í Gaulveijabæjarhreppi.
Börn Þuríðar og Guðmundar
eru Hulda Sigurbjörg, f. 1930.
Maður hennar er Björn Ólafs-
son, f. 1930, d. 1992. Ólöf
Hanna, f. 1932. Maður hennar
er Halldór Júlíusson, f. 1936.
Hrafnhildur Svava, f. 1934.
Maður hennar er Andrés
Bjarnason, f. 1934. Sverrir Val-
garð, f. 1936. Kona hans er
Hulda Þórðardóttir, f. 1937.
Sigurður Ásberg, f. 1943. Kona
hans er Hólmfríður Óskarsdótt-
ir, f. 1947. Barnaböm em 22 og
barnabamabörn 34.
Utför Þuríðar fór fram frá
Garðakirkju 30. október.
hennar og Guðmundar afa. Það
fyrsta sem þau buðu bömunum
mínum var að kalla þau afa og
ömmu þegar börnin vildu sjálf. Bet-
ur er ekki hægt að bjóða litlum
börnum. Alla tíð síðan höfum við
fundið að við tilheyram þessari fjöl-
skyidu, eigum þar skjól þegar eitt-
hvað bjátar á og félaga sem gleðjast
með okkur þegar vel gengur. Ekki
var heldur erfitt að finna hvað
amma gladdist innilega í hvert sinn
sem nýtt barn bættist í hópinn
minn. Öll vora þau velkomin og
spenningurinn alltaf sá sami að
fylgjast með framförum nýs fjöl-
skyldumeðlims, jafnvel þegar hún
var orðin áttatíu og þriggja ára og
yngsta bamabarnið fæddist. Það
vora fleiri en ég og bömin sem nutu
hlýju og vináttu hjá henni ömmu í
Hafnarfirði, eins og systkinabörn
mín kölluðu hana. Foreldrar mínir
þakka fyrir einlæga vináttu Þuríðar
við þeirra fjölskyldu og senda börn-
um hennar og þeirra fjölskyldum
einlægar samúðarkveðjur.
Við áttum ekki hægt með að
heimsækja hvor aðra, tengda-
mæðgumar, en notuðum símann
þess í stað til að rabba saman. Þess-
ar stundir verða mér alla tíð ómet-
anlegar og allur sá fróðleikur og
lífsviska sem amma miðlaði mér og
ég vona að ég beri gæfu til að koma
áfram til afkomenda hennar, þó að
aldrei verði nema um ófullkomna
endursögn að ræða. Það kom svo
greinilega fram hjá henni að hver
einstakur í fjölskyldunni átti sitt
pláss í huga hennar jafnt afkomend-
ur hennar og við hin sem giftumst
inn í fjölskylduna. Henni var gefinn
sá eiginleiki að geta fylgst af já-
kvæðum áhuga með öllum þessum
stóra hópi og muna hvað hver og
einn var að fást við á hverjum tíma.
Þrír ættliðir afkomenda sitja hér
saman og þakka ömmu alla hennar
gæsku, öll fotin sem hún prjónaði á
bömin og brúðumar þeirra, öll jóla-
og afmæliskortin sem hún málaði
sjálf, allar fallegu myndirnar sem
prýða veggina hjá okkur og minna
okkur daglega á bestu ömmu sem
nokkur getur átt. Síðast en ekki síst
þökkum við henni fyrir þá heil-
brigðu lífssýn og staðföstu trú á hið
góða í tilverunni sem hún kenndi
okkur.
Trú þú á tvennt í heimi
tign sem æðsta ber
Guðs í alheims geimi
Guð í sjálfum þér.
Þetta gamla vers kallaði amma
trúarjátninguna sína og kenndi okk-
ur yngra fólkinu það. Við vitum að
nú er amma komin til Guðs í al-
heims geimi, eins og Guðmundur
afi. Algóður Guð varðveiti þau í sín-
um foður faðmi. Hjartans þökk fyrir
samfylgdina.
Fríða í Rauðaskógi.
Skilafrestur
minningargreina
EIGI minningargrein að birtast á útfarardegi (eða í sunnudagsblaði ef
útfór er á mánudegi), er skilafrestur sem hér segir: I sunnudags- og
þriðjudagsblað þarf grein að berast fyrir hádegi á fóstudag. í miðviku-
dags-, fimmtudags-, fóstudags- og laugardagsblað þarf greinin að ber-
ast fyrir hádegi tveimur virkum dögum fyrir birtingardag. Berist grein
eftir að skilafrestur er útranninn eða eftir að útfor hefur farið fram, er
ekki unnt að lofa ákveðnum birtingardegi. Þar sem pláss er takmarkað
getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
HANS JULIUS
ÞÓRÐARSON
tHans Júlíus Þórðarson, út-
vegsmaður á Akranesi,
fæddist á Grund á Akranesi 11.
mars 1909. Hann Iést á heimili
sínu 28. október síðastliðinn og
fór útför hans fram frá Akra-
neskirkju 6. nóvember.
Ég sé þig standa uppi á svölun-
um, horfa á umheiminn í kringum
þig, tignarlegur í kóngabláum bol,
uppáhaldslitnum sem einkenndi
lífsstefnu þína, myndarlegur með
fallegt silfurgrátt hár og greindar-
legan svip. Þannig var hann Júlli,
Júlíus á Grand.
Þú varst lífsnautnamaður, kunn-
ir að meta góðan mat og gott vín.
Þér fannst gaman að gera þér glað-
an dag og kunnir að vera til. Þú
elskaðir lífið og allt sem það hafði
upp á að bjóða, lifðir því lifandi al-
veg fram tU síðasta dags. Lífsglaði
Júlli, Júlíus á Grand.
Þú varst heilsuhraustur mjög og
lagðir mikla áherslu á góða heilsu.
Borðaðir hollan mat og stundaðir
íþróttir af kappi. Hjólaðir daglega í
sund og útfærðir Múllers-æfingar
af mikilli list. Iþróttakappinn Júlli,
Júh'us á Grund.
Þú varst sögumaður af guðs náð,
hafðir gaman af að segja frá. Hvort
heldur var um kveðskap eða frá-
sögn að ræða var það tjáð með
mikilli innlifun, undirstrikað með
tilheyrandi handapati og líkams-
tjáningu. Sögumaðurinn Júlli, Júlí-
us á Grand.
Þú varst tónlistarunnandi, tón-
listin þér í blóð borin. Þú settist við
píanóið og spilaðir af fingrum fram,
nikkan lék í höndum þér og þú gast
blásið lífi í munnhörpuna eins og
ekkert væri sjálfsagðara. Tónhst-
arannandinn Júlli, Júlíus á Grund.
Þú varst nútímamaður sem
horfðir fram á við, sáttur við þína
fortíð. Morgundagurinn var það
sem skipti máli, ávallt að víkka
sjóndeildarhringinn, enda varst þú
á undan þinni samtíð í mörgum
efnum. Nútímamaðurinn Júlh, Júlí-
us á Grand.
Þú varst framúrstefnumaður,
hrifinn af nýjustu tækjum og tól-
um. Harley Davidson, Oldsmobile,
myndavél, þráðlaus sími, sjónvarp,
fjarstýring, útvai-p, allt vora þetta
undratæki í þínum augum. Tókst
upp tólið, pikkaðir *1, 2, 3... bara
rétt til að athuga hvort allir væru
ekki á sínum stað. Framúrstefnu-
maðurinn Júlli, Júlíus á Grand.
Þú varst úrræðagóður, alltaf til-
búinn að gefa góð ráð og hafðir já-
kvæðnina að leiðarljósi. Umhyggja
og góðvild í garð annan-a var þér
eðlislæg, alltaf tilbúinn að aðstoða.
Þú varst örlátur á allt sem þú hafð-
ir upp á að bjóða, nema helst
konfektmolana þína. Jákvæði Júlli,
Júlíus á Grand.
Ég sé þig standa uppi á svölun-
um, horfa niður til okkar þar sem
við stöndum í gróðursæla garðin-
um þínum, vinka glaðlega til okkar,
kasta til okkar kveðju að vanda. En
að þessu sinni ert það þú sem ert á
fóram, á fóram úr þessum heimi
yfir í þann næsta, heim sem þú
vissir að væri til.
Ég kveð þig nú, elsku afi minn,
kveð hann Júlla, Júlíus á Grand.
Melkorka Gunnarsdóttir.
ODDNÝ GUÐBJÖRG
ÞÓRÐARDÓTTIR
+ Oddný Guðbjörg Þórðar-
dóttir fæddist á Akureyri
15. ágúst 1929. Hún lést á heim-
ili sínu 23. október síðastliðinn
og fór útför hennar fram frá
Digraneskirkju 30. október.
Elsku Didda. Þegar ég frétti af
skyndilegri brottfór þinni úr þessu
lífi hrönnuðust upp svo margar
bernskuminningar tengdar þér.
Við Ása þín vorum óaðskiljanlegar
vinkonur í bamæsku og ég var
þess vegna daglegur gestur á
heimili þínu. Þú gafst okkur alltaf
tíma til að spjalla og svaraðir
raunhæfum og óraunhæfum
bamalegum spumingum okkar af
einlægni og eftir bestu getu, að
minnsta kosti vorum við sáttar við
svörin. Þér féll þó ekki verk úr
hendi á meðan - varst sívinnandi.
Þú varst hvetjandi og styrkjandi í
nærveru þinni og leiðsögn - og er
það ekki einmitt það sem mest er
brýnt fyrir uppalendum barna í
dag? Eðlisgreind þín sagði þér
þetta og þurfti ekki fræðimenn til.
Sjálfsagt beittir þú líka aga, því
ákveðin varst þú, en mér er alveg
fyrirmunað að minnast einhverra
skamma og reiði af þinni hálfu. Þú
áttir trúnað minn og hann brást
mér aldrei. Hvað þú varst spennt
með okkur Ásu, sjö ára gömlum,
þegar við biðum janúarkvöld eitt
eftir því að vita hvort ég eignaðist
litla systur eða fjórða bróðurinn.
Og ég man við fóðmuðumst, grét-
um og hlógum allar saman þegar í
ljós kom að fædd var lítil heilbrigð
stúlka. Já, svona minnist ég þín
Didda mín, og er ríkari fyrir
bragðið.
Elsku Ása mín, Kalli og allir
fjölskyldumeðlimir, ég og fjöl-
skylda mín og foreldrar sendum
ykkur okkar dýpstu samúðar-
kveðjur og biðjum almættið að
styrkja ykkur í sorginni.
Ingunn Stefánsdóttir.
SKÚLI
TRYGGVASON
+ Skúli Tryggvason fæddist í
Reykjavík 25. mars 1958.
Hann lést á Sjúkrahúsi Reykja-
víkur 30. október si'ðastliðinn
og fór útför hans fram frá Bú-
staðakirkju 6. nóvember.
Við kveðjum með söknuði félaga
okkar, Skúla Tryggvason, sem féll
frá langt fyrir aldur fram. Það var
fyrir tuttugu árum sem við kynnt-
umst Skúla fyrst þegar við stund-
uðum saman nám við vélaverk:
fræðiskor Háskóla íslands. í
hópnum var mikil vinnugleði og í
baráttunni við námsbækurnar var
Skúli einstakur félagi. Hann var
traustur samstarfsmaður í vinnu-
hópum og samviskusamur í öllum
verkum. Sérstaklega minnumst við
þess hversu góðan stuðning hann
fékk frá eiginkonu sinni henni
Ninný.
Það vora sorgartíðindi þegar við
fréttum að Skúli væri með krabba-
mein. Allir höfum við síðan lifað í
voninni um að fá jákvæðar fréttir
af heilsufari hans en nú er hetju-
legri baráttu við þennan vágest
lokið. Minningin um Skúla mun
lifa meðal okkar.
Við kveðjum hann með söknuði
og vottum eiginkonu hans Jónínu
Magnúsdóttur, sonunum Magnúsi
Ágústi og Árna Þór og öðram ætt-
ingjum okkar dýpstu samúð.
Bekkjarfélagar
úr vélaverkfræði
við Háskóla íslands.