Morgunblaðið - 05.03.1999, Blaðsíða 53

MORGUNBLAÐIÐ
FÖSTUDAGUR 5. MARZ 1999 53
+ Baldur ÓIi Jóns-
son var fæddur
á Eskifirði 17. sept-
ember 1913. Hann
lést á sjúkradeild
Hrafnistu í Hafnarf-
irði 25. febrúar
sfðastliðinn. For-
eldrar hans voru
hjónin Jón Þor-
steinsson, bakari á
Eskifirði, f. 30.
mars 1871, d. 9. júní
1954, og Elín Ragn-
heiður Þorsteins-
dóttir, f. 24. júní
1879, d. 27. febrúar
1968. Bræður Baldurs Ola voru
Þorsteinn Hjörtur, f. 18. desem-
ber 1908, d. 24. maí 1921, og
Hlöðver, f. 10. nóvember 1911,
d. 23. febrúar 1992, var kvænt-
ur Herdísi Hermóðsdóttur, f.
18. mars 1922, d. 21. mars 1980.
Baldur Óli kvæntist Lisel
Wessel, þau slitu samvistum.
Seinni kona Baldurs Óla var
Irma Jóhanna Pálsdóttir, f.
Ehlers, fædd 20. júní 1914, og
lifir hún mann sinn. Dóttir
Elsku afi okkar. Nú þegar þú
ert farinn sækja margar minning-
ar að manni og allar eru þær góð-
ar. Fyrst er ég hugsa til þín man
ég það er ég kom í fyrsta skipti í
heimsókn á Norðfjörð aðeins sjö
ára gömul. Þá kom okkur strax
vel saman og bað ég þig þá að
koma með mér í göngutúr og sýna
mér bæinn. Þá ljómaðir þú allur
þeirra er Sólveig,
gift Sigurði Steinari
Ketilssyni. Dóttir
Irmu er Anna
Gréta, kjördóttir
Baldurs Ola, gift
Sigurði Runólfs-
syni.
Baldur Óli lauk
gagnfræðaprófi frá
MA 1932. Nám við
Facklassen fiir
Dentistenprakti-
kanten í Hamborg í
Þýskalandi
1934-1938 og
starfaði við tann-
lækningar og tannsmíðar í
Hamborg og við Lehr-Institutet
í Dresden 1938-1940. Baldur
Óli starfaði við tannlækningar
og tannsmíðar á Eskifirði
1940-1951 og síðan á Neskaup-
stað til 1988, er hann lét af
störfum. Jafnframt þjónustaði
hann Austurland fá Hornafirði
til Vopnafjarðar 1949-1967.
títför Baldurs Óla fer fram
frá Víðistaðakirkju í dag og
hefst athöfnin kl 15.
og greipst stafinn þinn og sýndir
mér alla þá skemmtilegu staði
sem krökkum finnast spennandi.
Eftir þessa ferð komum við í
heimsókn hvert sumarið á fætur
öðru og í næstu skipti bættust
fleiri meðlimir í fjölskylduna og
aldrei fékkstu leið á að sitja með
bræður mína í fanginu og tala við
þá um heima og geima. Mér
MINNINGAR
fannst alltaf gott að koma til
Norðfjarðar þvi það ríkti svo mik-
il ró og friður yfir heimili ykkar
og alltaf átti Mammý amma eitt-
hvert góðgæti í pokahorninu.
Alltaf tókuð þið á móti manni með
kærleik og þó þú hafir ekki verið
alvöru afi minn þá ertu besti afi
sem hugsast getur. En því miður
breytist lífið smám saman og ekk-
ert helst í sama horfi í lengri
tíma. Er þú veiktist komum við og
heimsóttum þig á sjúkrahúsið á
Norðfirði og sárast fannst mér er
ég kvaddi þig að kannski sæi ég
þig aldrei aftur, sem reyndist
rétt. Við systkinin söknum þín
mikið og alltaf þegar ég minnist
þín, afi minn, sé ég fyrir mér and-
lit þitt, fullt af gleði og hlýju.
Blessuð sé minning þín og hvíl í
friði.
Sandra, Sigurður,
Daníel og Elísabet.
Nú er afi Baldur dáinn. Eftir
eiíið veikindi kvaddi hann þennan
heim aðfaranótt 25. febrúar sl. og
er nú hjá ástvinum sínum á himn-
um að rifja upp gamla tíma úr
bakaríinu á Eskifirði. Þegar ég
heimsótti afa kvöldið áður en
hann hélt á fund ástvina sinna átti
ég ekki von á að hann myndi
kveðja þennan heim þá um nótt-
ina, því andardráttur hans var svo
sterkur að ég hélt að ég myndi
geta heimsótt hann aftur daginn
eftir, en svo var ekki. Það er alltaf
sárt að missa ástvin þó svo að við
vissum að stuttur tími væri eftir,
en kannski var það fyrir bestu að
afi fékk að fara.
Þegar við lítum til baka rifjast
upp margar og góðar minningar
um afa, t.d. eru ógleymanleg
ferðalög okkar um Þýskaland með
mömmu, pabba, afa og mammý.
Aður en afi og mammý fluttu suð-
ur komu þau alltaf um jólin og
fórum við bræður aldrei í jólaskap
fyrr en þau voru komin, alltaf var
gaman að fara austur á Neskaup-
stað og vera hjá mammý og afa
því hlýjan og góðvildin var svo
mikil hjá þeim.
Afi las mikið og las þá bækur
hvort sem þær voru íslenskar,
þýskar eða danskar og var því
erfitt fyrir hann þegar hann hætti
að geta lesið vegna sjúkdóms síns.
Einnig hafði afi mjög gaman af að
ferðast um heiminn, bæði þegar
hann var að læra í Þýskalandi, þá
ferðaðist hann um á mótorhjóli og
gangandi og sá Þýskaland, hvern-
ig það var fyrir stríð. Seinni ár
fóru afi og mammý mikið utan og
hafa séð mikið á ferðalögum sín-
um.
Lengi væri hægt að halda
áfram að telja upp allt það sem afi
gerði og hvað hann upplifði um
ævina, en minningu um góðan og
hjartahlýjan mann munum við
geyma í hjarta okkar. Við þökkum
afa Baldri fyrir allar þær yndis-
legu stundir sem við áttum með
honum, við munum sakna hans.
Ketill, Baldur Óli
og Guðrún Sylvía.
Mig langar að skrifa hér nokkr-
ar línur um hann „afa“ blessaðan
sem nú hefur kvatt þetta jarð-
neska líf eftir nokkur veikindi. Það
var árið 1990 að ég fór íyrst til
Norðfjarðar með mínum manni til
að heimsækja afa hans og ömmu
sem þá bjuggu þar. Afi og Mammý
voru þau ávallt kölluð af þeim sem
þau þekktu og gerði ég það líka.
Þar sem ég hef ekki átt afa á lífí
þótti mér það mikil gjöf að fá að
faðma þennan mann og kalla afa
sem minn eigin. Við gerðum það að
fóstum lið ár hvert eftir það að
heimsækja þau að sumri til og var
það ómissandi liður í sumarfríi
fjölskyldunnar. Til Mammýjar og
afa var alltaf svo gott að koma og
þegar okkur hjónum fæddust fleiri
börn gátu þau varla beðið eftir því
að sjá þau og fá að kyssa og knúsa.
Þau voru engu lík í gestrisni og
góðsemd og ekki breyttist það eft-
ir að þau fluttu í Hafnarfjörðinn,
því þangað þurftu þau að flytja
þegar afa hrakaði í veikindum sín-
um. Það hefur áreiðanlega þurft
mikinn kjark og festu til að flytja
burt frá svo fallegum stað, húsinu
sem þau voru búin að eiga heima í
svo lengi og starfa stóran hluta
ævinnar. Já, það er með miklum
söknuði sem við kveðjum afa og öll
þessi ár sem sumrin snerust um
það að renna á Norðfjörð til elsku
Mammýjar og afa. Eg má til með
að þakka honum elsku hans í garð
dóttur minnar hennar Söndru sem
ég átti áður en ég kynntist manni
mínum. Hann tók henni eins og
öllum öðrum afabörnum sínum og
er ég mikið þakklát fyrir það. Og
eins og sex ára sonur okkar sagði
þegar afi lá banaleguna, ég vil ekki
að hann afi deyi, hann var alltaf
svo góður við mig og lék við mig
þegar ég heimsótti hann. Já, við
munum öll sakna afa, faðmlags
hans og hlýju. Við þökkum afa fyr-
ir yndisleg ár og þá miklu ást sem
hann gaf okkur. Góður guð geymi
elsku Mammý og styrki hana í
sorg sinni.
Freyja Dröfn Axelsdóttir.
BALDUR ÓLI
JÓNSSON
MARÍA
STEINGRÍMSDÓTTIR
+ María Stein-
grímsdóttir
fæddist á Grímsnesi
á Látraströnd hinn
14. maí 1934. Hún
lést á Fjórðungs-
sjúkrahúsi Akureyr-
ar hinn 24. febrúar
síðastliðinn. For-
eldrar hennar voru
Steingrímur Jóns-
son, d. 7.12. 1972,
og Aðalrós Björns-
dóttir, d. 7.7. 1991.
Bræður Maríu eru
Þorsteinn, f. 25.3.
1933, og Jón
EyQörð, f. 11.2. 1950.
María giftist 23. maí 1964
Helga Jónssyni frá Hóli í Köldu-
kinn, f. 22. mars 1933. Dóttir
þeirra er Magnea Kristín, f.
19.12. 1964, gift Halldóri Gunn-
arssyni. Synir þeirra eru Daníel,
f. 26.8. 1991, og Dagur, f. 16.8.
1996. Fyrir átti María: 1) Þóru
Rósu, f. 5.12. 1953, gift Ingvari
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
(V. Briem)
Hún María okkar var á leið til
suðrænna stranda með Helga sín-
um er för hennar var beint til
annarrar strandar, enn fegurri og
bjartari. Okkur setti hljóðar þeg-
ar við heyrðum að hún var horfin
úr þessu lífi, svo alltof snemma.
Þau Helgi höfðu lent í bílslysi með
þeim hörmulegu afleiðingum sem
nú eru orðnar.
Við erum búnar að vera saman í
saumaklúbbi í 35 ár og aldrei hef-
ur fallið úr ár. En nú er höggvið
stórt skarð í vinahópinn. Alltaf
var svo gaman að koma til hennar
í klúbb, hún var iðulega með eitt-
hvað spennandi og óvænt og eng-
in hló meira en hún. Oft erum við
búnar að fara saman út að
skemmta okkur í gegnum árin og
var hún ætíð hrókur alls fagnaðar
á þeim stundum. Aldrei gleymum
við árunum sem við vorum að
Kristinssyni. Börn
þeirra eru a) Erna
Rós, f. 25.12. 1969,
maki Hörður
Óskarsson og eiga
þau synina Dag og
Magna, f. 23.10.
1996, b) Elísa Rán, f.
1.11. 1973, maki
Halldór Guðjónsson
og eiga þau Sunn-
evu, f. 21.9. 1998, c)
Elma Rún, f. 31.10.
1975, og d) tílfar
Reyr, f. 18.4. 1982.
2) Kolbninu, f.
30.10. 1956, böm
hennar era Þorsteinn Rúnar, f.
29.8. 1980, og Lilja Björg, f. 4.8.
1982. 3) Elínu, f. 29.6. 1961, gift
Hermanni Guðmundssyni. Börn
þeirra eru Helga María, f. 2.3.
1979, Ingvar Karl, f. 5.9. 1982,
og Elvar Örn, f. 6.4. 1989.
títför Maríu fer fram frá Dal-
vikurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
föndra fyrir jólin; hvað þá var
glatt á hjalla!
Hún Mæja, sem alltaf var svo
kraftmikil og ræktaði heilsuna, fór
í sund, leikfimi og var svo dugleg
að ganga og þess vegna finnst
okkur líka svo ótrúlegt að hún
skuli ekki vera hérna hjá okkur
lengur. Hún bjó manni sínum og
dætrum yndislegt heimili þar sem
ríkti góður andi, þar sem gott var
að koma og eiga ljúfar stundir.
Garðurinn þeirra ber líka vott um
natni þeirra og umhyggju. Mikið
bar hún hag barnabarna sinna fyr-
ir brjósti, margar flíkurnar var
hún búin að sauma og prjóna
handa þeim.
Af mörgum verður hennar sárt
saknað, ekki síst af barnabörnum
og frændsystkinunum í Grímsnesi
sem kölluðu hana Mæju ömmu.
Elsku María okkar, við þökkum
þér allar yndislegu samverustund-
irnar sem við höfum átt með þér.
Við biðjum góðan Guð að vernda
þig og blessa á ókunnugum leiðum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðar hnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem)
Elsku Helgi, Þóra Rósa, Kol-
brún, Elín, Magnea og fjölskyldur
ykkar. Við vottum ykkur okkar
dýpstu samúð og biðjum góðan
Guð að styðja ykkur og styrkja í
þessari miklu sorg.
Saumaklúbbssystur,
Rósalind, Jóhanna,
Sigurlaug, Auður og Emma.
Hún María amma mín er látin,
hrifin burt svo skyndilega og skilur
eftir sig tómarúm sem aldrei verður
aftur fyllt. Sorgin er mikil og sökn-
uðurinn sár, en á kveðjustund ber
mér þó að þakka af heilum hug fyrir
að hafa fengið hennar notið í 25 ár.
Hún Mæj-amma varð aldrei
gömul. Aldursárin töldust 64 en
þau segja minnst. I útliti og anda
var amma ætíð ung og þar held ég
að lífsgleði hennar og gott geð hafi
átt stærstan þátt. Lífsgleðin ein-
kenndi allt hennar fas og ekkert
virtist hún taka meira nærri sér en
að vita að einhverjum liði illa. Og
ekki skorti ömmu dugnaðinn og at-
orkuna! Svo vinnusöm og ósérhlíf-
in. Svo síkvik og kát og stöðugt að
störfum. Hún stóð sig með prýði í
öllu því sem hún tók sér fyrir hend-
ur og ömmuhlutverkið var þar eng-
in undantekning. Amma var heilsu-
hraust og kunni að njóta þess. Hún
unni náttúrunni, útivist og
ferðalögum. Hjólaði, synti og
stundaði leikfimi. Gjafmildi var
annað einkenni ömmu, hún vildi
alltaf vera að gefa: Gefa mat, gefa
gjafir og gefa af sjálfri sér. Hinar
ótalmörgu veraldlegu gjafir eru til
vitnis um væntumþykju hennar og
umhyggju en dýrmætast er þó hið
andlega veganesti sem hún útbjó
börnum sínum, bamabörnum og
öðmm nákomnum.
Það er mér ekki auðvelt að ætla
að minnast Mæj-ömmu í fáeinum
rituðum línum. Svo samofin lífi
mínu var tilvera hennar að ég
þyrfti eiginlega að rekja ævi mína
alla. Hvort sem var í daglegu
amstri eða á stórum stundum þá
var hún til staðar. Líklega tók ég
því oft sem sjálfsögðum hlut að
eiga hana að en þó gerði ég mér
strax sem lítil stelpa að nokkru
grein fyrir ríkidæminu sem felst í
því að eiga og njóta samvista við
ömmur og afa.
I tæp 20 ár var amma búin að
vinna í mötuneytinu á Dalbæ,
heimili aldraða. Þar áður vann
hún á barnaheimilinu Krílakoti.
Það átti vel við hana að vinna inn-
an um margt fólk, hvort sem var
börn eða aldraða. Hún átti svo
gott með að umgangast fólk og
gefa af sér og sinnti starfi sínu
með bros á vör. Nokkur sumur
vann ég á Dalbæ og þá sá ég vel
hve vel liðin meðal samstarfsfólks
hún var, enda var aldrei leiðinlegt
þar sem amma var! Og ég man
hvað við höfðum gaman af því
báðar þegar einhver hélt að við
værum mæðgur. Að hún Mæja í
eldhúsinu væri amma mín þótti
mörgum ótrúlegt!
Myndirnar hrannast upp í huga
mér. Eg get varla rifjað upp
nokkurn merkisdag eða stóra
stund úr lífi mínu að ekki komi
fram í hugann mynd af Mæj-ömmu
brosandi og fallegri og þannig mun
ég ætíð minnast hennar. En senni-
lega verður ömmu þó einna best
lýst með berjatínsluferðunum. Með
þeim sameinuðust svo margir
þættir í fai’i hennar: Krafturinn og
eljan, vinnugleðin og svo gjafmild-
in. Berjaferðirnar á haustin vora
alveg sérstakur kapítuli í lífi
ömmu. Þar held ég að hún hafi not-
ið útiverannar og náttúrunnar
best. Eg reyndi stundum að fara
með henni í berjamó en hafði eng-
an veginn við henni. Það var með
ólíkindum hvað hún gat tínt af
berjum á þessum hlaupum upp um
alla móa! Og þegar heim var komið
með berjaföturnar tók hún til við
að hreinsa berin og útdeila þeim til
fjölskyldunnar. Ber út á skyrið og
sulta á vöfflumar og síðan notaði
hún berin bæði í kökur og með ísn-
um í matarveislunum um jólin.
Við höfum mikið misst við fráfall
Maríu. Sorglegast þykir mér að
horfa á htlu dóttur mína og vita hve
mikils hún fer á mis í uppvextin sín-
um. Hún og hin litlu bömin í fjöl-
skyldunni munu ekki eiga aðrar
minningar um Mæj-ömmu en þær
er við sem eldri erum getum gefið
þeim.
Minningin um yndislega konu
lifir í hjörtum okkar.
Elísa Rán.
^XfARARSToJ^
ÍSLANDS
Útfararstofa íslands sér um:
Útfararstjóri tekur að sér umsjórt útfarar
I samráði vlð prest og aðstandendur.
- Flytja hinn látna af dánarstað I líkhús.
- Aöstoða viö val á kistu og llkklæðum.
- Undirbúa lík hins látna í kistu og
snyrta ef með þarf.
Útfararstofa ístands útvegar:
- Prest.
- Ðánarvottorð.
- Stað og stund fyrir klstulagnlngu
og útför.
- Legstað i kirkjugarði.
- Organista, sönghópa, einsöngvara,
einleikara og/eða annað listafólk.
- Kistuskreytingc og fána.
- Blóm og kransa.
- Sálmaskrá og aðstoðar við val á
sálmum.
- Llkbrennsluheimild.
- Duftker ef likbrennsla á sér stað.
- Sal fyrir erfidrykkju.
- Kross og skilti á leiði.
- Legstein,
- Flutning á kistu út á land eða utan af
landi.
- Flutning á kistu til landsins og frá
landinu.
Sverrir Einarsson, Sverrir Olsen,
útfararstjóri útfararstjðri
Útfararstofa íslands - Suðurhlið 35
- 105 Reykjavík. Sími 581 3300 -
allan sólarhringinn.