Morgunblaðið - 05.03.1999, Síða 59

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
FÖSTUDAGUR 5. MARZ 1999 59
VIGFUS
RUNÓLFSSON
+ Vigfús Runólfs-
son var fæddur
á Hóli í Svínadal
19. september
1916. Hann lést á
Dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi
24. febrúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans voru Runólfur
Guðmundsson,
bóndi í Gröf í Skil-
mannahreppi, f.
3.4. 1887, d. 2.12.
1985 og Þórunn
Jónína Markúsdótt-
ir, kona hans, f.
11.10. 1884, d. 11.9. 1970. Börn
þeirra önnur en Vigfús: 1)
Árni, f. 4.11. 1914, d. 9.1. 1979,
2) Guðbjörg, f. 16.11. 1918, d.
1.10. 1990, 3) Vigdís, f. 23.9.
1920, d. 12.4. 1985, 4) Valgeir,
f. 31.10. 1923, d. 1.6. 1987, 5)
Fjóla, f. 31.10. 1930, og 6) Guð-
munda, f. 31.10. 1930. Vigfús
ólst upp hjá foreldrum sínum í
Gröf. Hann fluttist til Akraness
1936 og lærði
rennismíði og vél-
virkjun hjá Skipa-
smíðastöð Þorgeirs
& Ellerts og í Iðn-
skólanum á Akra-
nesi. Alla sína
starfsævi frá 1936
til 1992 vann hann
hjá Þorgeiri & Ell-
ert, lengst af sem
verkstjóri á renni-
smíða- og vélaverk-
stæði fyrirtækisins.
Árið 1947 kvæntist
Vigfús Guðmundu
A. Guðmundsdótt-
ur, f. 8.2. 1912, d. 18.7. 1998.
Dóttir þeirra er Margrét, f.
28.3. 1952, meinatæknir, eigin-
maður hennar er Sigbergur
Friðriksson, f. 7.9. 1949, bóka-
vörður. Dætur þeirra eru: Að-
alheiður, f. 30.12. 1978, og
Auður, f. 26.3. 1982.
Vigfús verður jarðsunginn
frá Akraneskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
menn og gaf þeim styrk. Ég kveð
elskulega mágkonu mína með mikl-
um söknuði en jafnframt djúpri
virðingu og þökk.
Kristín Guðmundsdóttir.
Fyrir 8 árum hófum við störf á
nýjum vinnustað sem var Forvarna-
og endurhæfingarstöðin Máttur.
Þar áttum við eftir að kynnast
mörgu góðu fólki og mynda við það
tengsl sem eru órjúfanleg. St-
arfsandi þessa vinnustaðar var
mjög sérstakur og þar hélst nánast
óbreytt starfslið í öll þau átta ár
sem stöðin starfaði. Kristín Gunn-
laugsdóttir eða Krissý, átti stóran
ef ekki stærstan þátt í að vinnuum-
hverfi Máttar var með þessum hlý-
lega blæ sem raun bar vitni, og við
vitum að bæði starfsfólk og gestir
stöðvarinnar eru okkur sammmála
um það. Krissý hafði yfir sér ein-
stakan sjarma. Hún var geislandi,
glæsileg kona sem bar sig ákaflega
vel og framkoma hennar var heill-
andi. í starfi sínu sem þjónustu- og
rekstrarstjóri varð Krissý oft að
takast á við erilsama daga og oftar
en ekki ýmis vandamál og óvæntar
uppákomur. Krissý leysti öll mál á
sinn háttvísa yfirvegaða máta sem
einkenndi hana svo mjög. Oft var
bæði ánægjulegt og lærdómsríkt að
fylgjast með henni eiga samskipti
við gesti eða starfsfólk endurhæf-
ingarstöðvarinnar.
í einkalífi sínu var hún gæfu-
manneskja. Hún talaði af mikilli
væntumþykju og virðingu um
Linda, eiginmann sinn, börnin
þeirra þrjú, móður sína og bræður.
Hún fékk á síðastliðnu ári erfitt
verkefni sem hún tókst á við á
þann sama yfirvegaða hátt og öll
önnur verkefni. Greinilegt var að
fjölskyldutengslin voru sterk og
þar ríkti vinátta og ást og við vitum
að fjölskyldan, sem stóð við hlið
henni í baráttunni, hefur nú misst
mikið. Við vottum Linda, Tinu,
Gunnlaugi, Guðmundi, móður Kris-
sýar og bræðrum okkar dýpstu
samúð og einnig náinni vinkonu
hennar, Unni Sigtryggsdóttur, sem
studdi Krissý og fjölskyldu hennar
af einstakri ósérhlífni allt síðastlið-
ið ár.
Guð gefi ykkur öllum styrk í
sorginni._
Ásta V. Guðmundsdóttir,
Jenný Ólafsdóttir.
Elskuleg vinkona Kristín Gunn-
laugsdóttir eða Krissý eins og hún
var kölluð, er látin um aldur fram.
Krissý hafði einstaka útgeislun sem
heillaði alla sem umgengust hana,
hún var ákaflega glæsileg og ætíð
svo hress og kát að það smitaði út
frá sér.
Krissý starfaði ötullega og heils-
hugar fyrir Svölurnar í hinum ýmsu
nefndum í gegnum árin og hefur fé-
lagið alltaf mátt reiða sig á hennar
hjálp þegar á hefur þurft að halda.
Þrátt fyrir veikindi síðasta árs var
hún með hugann við hvað við vær-
um að gera og fylgdist vel með okk-
ur. Mér þótti sem formaður gott að
leita til hennar og var hún mjög
hugmyndarík og ráðagóð. Svölurn-
ar flytja fjölskyldu hennar innilegar
samúðarkveðjur á þessum erfiðu
tímum.
Krissý var móttökustjóri í lík-
amsræktarstöðinni Mætti þar sem
Stefán eiginmaður minn starfaði um
tíma og erum við sammála um að
hún laðaði að fólk með hlýlegri
framkomu sinni.
I júní 1997 áttum við Krissý
ásamt eiginmönnum og mörgu
fleira fólki yndislegan dag í Lundar-
reykjadal þar sem við og nokkrar
fleiri Svölur klæddumst gömlum
flugfreyjubúningum og gengum um
beina í afmælisveislu einnar í félag-
inu. Þetta var ógleymanlegur dagur
í sumarblíðu.
Þegar ég heimsótti Krissý í októ-
ber siðastliðnum ætluðum við fljót-
lega að hittast og búa til fallega
haustkransa með berjum af trján-
um úr garðinum hennar. Af því varð
því miður ekki í þetta sinn.
Við Stefán viljum flytja þér, kæri
Lindi, börnum ykkar og öllum ætt-
ingjum, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Guð gefi ykkur styrk á
þessum sorgartímum.
Rannveig Ásbjörnsdóttir.
Hún lifði með reisn og hún dó með
reisn. Kristín Katrín Gunnlaugs-
dóttir, hún Krissý, hefur lagt aug-
un aftur. I hægu andláti sofnaði
hún inn í eilífðina með blítt bros á
vör, heima hjá sér og með eigin-
manninn sér við hlið. Helfregnin
kom ekki á óvart, þar sem illvígur
sjúkdómur hafði herjað á hana
undangengið ár. Hún barðist að
hætti hetjunnar, en allt kom fyrir
ekki. Þrautseigja, þor og ótrúlegt
æðruleysi einkenndu þessa bar-
áttu og gáfu aðstandendum von. I
bænakalli var beðið um krafta-
verk, og þar sem Krissý átti í hlut
var allt mögulegt. Lærðir og leikir
lögðu sitt af mörkum, en læknavís-
indin, trúin og vonin dugðu ekki
til, og biturri staðreynd verður
ekki breytt.
Krissý var einstök kona. Glæsi-
leiki, góðvild, greiðvikni og gest-
risni voru ríkir þættir í fari hennar
ásamt óendanlegum dugnaði og
myndarskap. Hún átti ekki langt að
sækja þessa eðliskosti, faðir hennar
öðlingur, sem alltaf er ljúft að
minnast, og móðir hennar síunga,
þótt árin telji 86, einhver glaðleg-
asta og geðbesta kona sem ég hef
kynnst. Hún þarf nú að sjá á bak
einkadótturinni um stund, sem er
hverri móður þung raun, en vissan
um endurfundi sefar vonandi
sárasta harminn.
Sú sem þessar línur ritar átti því
láni að fagna að vera nágranni
þeirra hjóna, Krissýjar og Linda
um 18 ára skeið. Samgangur var
mikill, börnin vinir og skólafélagar
og áhugamálin lík. Við fórum sam-
an í sólarlandaferðir, skíðaferðir og
sumarbústaðaferðir, og stundum
voru foreldrar hennar með í fór. I
þessum ferðum nutum við góðs af
reynslu þeirra, öryggi og glaðværð,
og ánægjan var öli okkar. Við
Krissý tilheyrðum á þessum árum
hinum síminnkandi hópi heimavinn-
andi húsmæðra, en það leiddi til
daglegra samskipta og samvinnu.
Ég tel það mér og fjölskyldu minni
mikið lán að hafa átt samleið með
þessu yndislega fóiki. Þau voru
höfðingjar heim að sækja og veislur
þeirra margar og stórar. Heimilið
var svo fallegt, að eftir var tekið.
Glæsilegri kaffiborð hafa örugglega
hvergi sést á byggðu bóli og barna-
afmælin slíkir stórviðburðir, að í
minnum er haft. Það var sjónar-
sviptir að þeim hér í götunni, þegar
þau fluttu burt, og þeirra var sárt
saknað.
Það má segja, að flug hafi verið
stór þáttur í lífi Krissýar. Eigin-
maðurinn er flugmaður og annar
sonurinn, dóttirin flugfreyja, og
sjálf starfaði Krissý sem flugfreyja
þangað til börnin komu í heiminn.
Hún hafði því flogið út um heim og
geim. Nú hefur hún lagt upp í ann-
arskonar flugferð, ferðina löngu,
sem við öll vonuðum að mikil seink-
un yrði á. En ferðaáætlunin var
gerð á æðri stöðum, og henni verð-
ur ekki haggað. Við fjölskyldan
óskum henni góðrar ferðar og
þökkum dýrmæta samfylgd.
Sízt vil ég tala um svefn við þig.
Þreyttum anda er þægt að blunda
og þannig bíða sælli funda,-
það kemur ekki mál við mig.
Flýt þér vinur í fegra heim.
Krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa Guðs um geim.
(Jónas Hallgr.)
Elsku ömmu Búttu, Linda, Tínu,
Gunnlaugi og Guðmundi vottum við
dýpstu samúð. Einnig samhiyggj-
umst við bræðrum hennar og vin-
konunum Unni og íbu, sem stóðu
með henni í blíðu og stríðu og að-
stoðuðu á allan hátt.
Krissý er kært kvödd og Guði fal-
in.
Þóra G. Möller.
• Fleiri minningargreinnr um
Kristínu Katrínu Gunnlaugsdóttur
híða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Aðfaranótt miðvikudagsins 24.
febrúar sl. lést á Sjúkrahúsi Akra-
ness sómamaðurinn Vigfús Runólfs-
son. Vigfús, eða Fúsi eins og hann
var alla tíð kallaður, var starfsmað-
ur hjá Þorgeir & Ellert hf. í samtals
56 ár og ákaflega eftirminnilegur
persónuleiki öllum þeim sem kynnt-
ust honum.
Það var árið 1936 að Vigfús flutti
á Akranes og hóf nám í vélvirkjun
og rennismíði hjá afa mínum og al-
nafna. Námið tók fjögur ár og áður
en hann hafði lokið náminu var
hann orðinn verkstjóri í vélsmiðju
fyrirtækisins. Því starfi gegndi
hann í u.þ.b. 50 ár og á þeim tíma
lifði hann mestu breytingar sem
orðið hafa á íslensku þjóðfélagi og
þá ekki síst í málmiðnaðinum. Hann
var meistari mjög margi-a þeirra
nema sem lærðu hjá Þorgeir og Ell-
ert hf. á þessari hálfu öld sem hann
var verkstjóri.
Ollum sem kynntust Vigfúsi varð
fljótlega ljóst að þar fór afburða
fagmaður. Hann tók þátt í öllum
vandasamari verkum sem Þorgeir
& Ellert hf. tókst á hendur. Sér-
staklega er minnistæð steypuhræri-
vél sem smíðuð var hjá fyrirtækinu.
Vélin var með gálga og var hægt að
aka henni á milli vinnustaða, sem
var til mikilla þæginda. Þessi
steypuvél reyndist vel við bygging-
arframkvæmdir á Akranesi og þótti
mikil tækninýjung á sínum tíma.
Vigfús var að sjálfsögðu einn af að-
almönnunum við smíði véiarinnar.
Vigfús var þátttakandi í mestu
breytingu sem málmiðnaðurinn á
Islandi tókst á hendur sem var
smíði stálskipa. Eins og hann sagði
sjálfur frá, í blaðaviðtali við Fram-
tak á Akranesi fyrir nokkrum árum,
urðu þá miklar breytingar á starfs-
umhverfi málmiðnaðarmanna.
Ráðnir voru tæknimenntaðir menn
til að stjórna smíðinni, reist skipa-
smíðastöð og byggð skipalyfta en
„að öðru leyti var þetta hvert öðru
líkt“ svo vitnað sé beint í hann.
Þessi orð lýsa Vigfúsi betur en lang-
ar ræður. Hann gekk að öllum verk-
um með sínu æðruleysi, öll verk
þurfti einfaldlega að leysa.
Síðustu æviárin bjó Vigfús ásamt
konu sinni, Guðmundu Guðmunds-
dóttur sem lést á síðasta ári, á Dval-
arheimilinu Höfða hér á Akranesi.
Fyrst í stað bjuggu þau í nýrri íbúð
en síðustu árin bjuggu þau inni á
heimilinu. Síðustu mánuðina sem
hann lifði dvaldi hann á Sjúkrahúsi
Akraness og naut þar góðrar um-
önnunar á sínu ævikvöldi. Þar
kvaddi hann þennan heim saddur
lífdaga eftir velheþpnað ferðalag í
tilverunni.
Fyrir hönd Þorgeir & Ellert hf.
og starfsmanna fyrirtækisins vil ég
að leiðarlokum þakka Vigfúsi og
fjölskyldu hans fyrir samstarfið,
tryggðina og trúmennskuna sem
þau hafa alla tíð sýnt fyrirtækinu og
flyt einkadóttur þeirra hjóna, Mar-
gréti, og hennar fjölskyldu samúð-
arkveðjur okkar allra.
F.h. Þorgeir & Ellert hf.,
Þorgeir Jósefsson,
framkvæmdastjóri.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé iof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt
(V. Briem.)
í dag verður jarðsunginn elsku-
legur afi okkar, Vigfús Runólfsson,
sem var án efa besti afi sem hugsast
getur.
Nú þegar afi er farinn frá okkur
hrannast minningarnar upp. Allar
minningarnar sem við eigum um
hann afa okkar verða okkur iengi
ljóslifandi. Hann afi virtist hafa all-
an heimsins tíma til þess að sinna
okkur systrum þegar við komum í
heimsókn til hans og ömmu í
Krókatúnið. Hann virtist hafa enda-
lausa þolinmæði og ánægju af að
sinna okkur, það var sama hvort
hann var að sýna okkur lífið í poll-
unum vestur á klettum, fara með
okkur í bfltúr eða veiða eða útskýra
hvernig ætti að nota stærstu vélarn-
ar í smiðjunni, þar sem hann vann.
Þær voru ófáar stundirnar sem
amma og afi spiluðu við okkur og
hljóp þá afa oft kapp í kinn og hann
þoldi engan rolugang við spila-
mennskuna.
Æskuheimili hans virðist hafa
verið einn skemmtilegasti staður
sem til er á jarðríki. Hann sagði
okkur oft frá uppátækjum sínum og
bræðra sinna þegar þeir voru litlir
strákar í sveitinni. Það er víst að
þeir sem geta skemmt sjálfum sér
og öðrum þannig eru öfundsverðir.
Þegar við kvöddum afa í síðasta
sinn var hann kímileitur og í svip
hans var sama kímnin og hann leit á
lífið með.
Okkur þótti alla tíð gott að koma í
heimsókn til hans afa og víst höfum
við misst mikið. En við munum þó
alltaf eiga minningarnar um hann.
Elsku afi okkar, við þökkum þér
fyrir allt sem þú gerðir fyrir okkur
og allar góðu stundirnar sem við
áttum saman. Hvfl í friði.
Þínar
Heiða og Auður.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
t
SIGURGEIR SVANUR EYVINDSSON
er látinn.
Útförin hefur farið fram.
Aðstandendur.
t
Okkar ástkæri
FINNUR KÁRI SIGURÐSSON,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju mánu-
daginn 8. mars kl. 13.30.
Þeim, sem vildu minnast hans, er vinsamlega
bent á Sjálfsbjörgu.
Erla Hafliðadóttir,
Halldóra Sigurðardóttir, Baldur Sigurjónsson,
Júlíana Sigurðardóttir,
Þorsteina Guðrún Sigurðardóttir,
Ingunn Sigurðardóttir,
Þorsteinn Sigurðsson, Sigríður Margeirsdóttir
og aðrir aðstandendur.
t
Þökkum auðsýnda samúð og vinsemd við
andlát og útför
GUÐMUNDAR KR. GUNNARSSONAR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólk á elli- og
hjúkrunarheimilinu Grund fyrir góða hjúkrun
og vinsemd í garð hins látna.
Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún S. Gunnarsdóttir.