Morgunblaðið - 13.08.1999, Blaðsíða 42

4*2 FÖSTUDAGUR 13. ÁGÚST 1999
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
+
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓN GÍSLASON,
Hlíðarvegi 7c,
Siglufirði,
sem andaðist fimmtudaginn 5. ágúst, verður
jarðsunginn frá Siglufjarðarkirkju laugardaginn
14. ágústkl. 14.00.
Gísli Jónsson, Jóna Hansdóttir,
Marsilía Jónsdóttir, Salmann Kristjánsson,
Kristrún Jónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
PÉTUR AXELSSON,
lést miðvikudaginn 11. ágúst.
Útför auglýst síðar.
Kolbrún Jónsdóttir,
Birna Lísa Jensdóttir, Kjartan H. Grétarsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn,
BJARNIJÓNSSON
Hlíðarstræti 3,
Bolungarvík,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á (safirði þriðjudaginn 11. ágúst.
Jarðarförin fer fram frá Hólskirkju, Bolungarvík, laugardaginn 14. ágúst
kl. 14.00. Fyrir hönd aðstandenda,
Guðrún J. Jónsdóttir.
t
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og amma,
JÓNA KRISTÍN JÓNASDÓTTIR,
Brúarflöt 7,
Garðabæ,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju
mánudaginn 16. ágúst kl. 15.00.
Sigurður Jónas Elíasson, Guðbjörg G. Guðmundsdóttir,
Kristinn Þór Elíasson,
Elín Dóra Elíasdóttir, Karl Gissurarson,
Linda Björg Elíasdóttir, Haukur Valdimarsson
og barnabörn.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma og langamma,
ERNA SVERRISDÓTTIR,
Kirkjuvegi 1,
Keflavík,
sem lést á Sjúkrahúsi Keflavíkur þriðjudaginn
10. ágúst verður jarðsungin frá Keflavíkurkirkju
mánudaginn 16. ágúst kl. 14.00.
HALLDOR
ÓLAFSSON
Halldór Ólafs-
son fæddist á
Hróaldsstöðum í
Vopnafirði 2. febrú-
ar 1914. Hann lést á
Sjúkrahúsinu á
Húsavík 23. júlí síð-
astliðinn.
Foreldrar Hall-
dórs voru: Jóhanna
María Ásgeirsdótt-
ir, f. 28.12. 1888, d.
6.3. 1947 og Ólafur
Vigfús Árnason, f.
9.2. 1886, d. 5.5.
1938. Systkini Hall-
dórs voru: Guðrún
Kristjana, f. 8.11. 1913, d. 22.5.
1973; Berta Ólöf Árný, f. 14.1.
1919, d. 23.7. 1936 og Anna
Rósa, f. 8.10. 1920, d. 5.8. 1931.
Halldór kvæntist 12. febrúar
1939 Sigurrósu Finnbogadóttur
Mig langar í nokkrum orðum að
kveðja hann pabba, sem dó 23. júlí
sl. á sjúkrahúsinu á Húsavík og um
leið þakka þeim sem léttu honum
lífíð síðustu æviárin.
Pabbi var af þeirri kynslóð sem
hefur upplifað miklar breytingar á
þjóðfélaginu og kunni því frá
mörgu að segja. Hann hafði gaman
af að segja okkur sögur frá því sem
hann hafði gert og upplifað um æv-
ina og var stundum mikill ævin-
týrabragur á því, svo mikill stund-
um að menn áttu erfitt með að trúa
því að allt þetta væri nú rétt og
satt sagt frá.
Hann hafði létta lund og var
grallari í sér og fannst gaman að
koma fjölskyldunni á óvart með
íýndnum tilsvörum. Þessum til-
svörum hélt hann áfram aHt fram í
andlátið og sýnir það best hvað
hann dó sáttur við allt og alla, en
hann hélt fullri hugsun fram á síð-
asta dag og hafði þá skipulagt
hvemig átti að standa að útförinni
og gefið fyrirmæli til hvers og eins
úr fjölskyldunni.
Eg átti þess kost að vera hjá
honum yfir helgi áður en hann dó
og var hann þá, þrátt fyrir að vera
mjög veikburða og mikið veikur,
með ótrúlega gott minni.
Þar ræddum við um gamla tíma
og eins það sem var í vændum og
mikið dáðist ég að æðruleysi hans
og kjarki gagnvart því sem koma
skyldi. Við kvöddumst svo á sunnu-
dagskvöldi með þeim orðum að við
sæjumst ekki aftur í þessu lífi og
ég bað hann fyrir kveðju til
mömmu, en við vorum báðir sann-
færðir um að hún biði hans, hinum
megin.
Hann andaðist svo fjórum dög-
um síðar.
Það er ekki í anda pabba að
rekja allt hans lífshlaup, en síðustu
æviárin dvaldist hann á Dvalar-
heimilinu Hvammi á Húsavík og
kunni hann því vel.
Það er á engan hallað þó fullyrt
frá Bolungarvík, f.
22. október 1918, d.
15. júní 1990. Börn
þeirra eru: 1)
Hanna Gréta, f.
13.10. 1938, maki
Agnar Jónsson, frá-
skilin. Þau eiga
ljögur börn. 2) Her-
dís, f. 26.5. 1948,
maki Tryggvi Aðal-
steinsson. Þau eiga
þijú börn. 3) Hall-
dór, f. 19.6. 1956,
maki Ástríður Her-
mannsdóttir. Þau
eignuðust þijú börn
þar af eru tvö á lífi. 4) Hreinn, f.
4.9. 1957, ógiftur og barnlaus.
Útför Halldórs fór fram frá
Höfðakapellu á Akureyri 28.
júlí sl. í kyrrþey að ósk hins
látna.
sé að fáir hafi reynst honum eins
vel og Herdís systir mín og
Tryggvi eiginmaður hennar, sem
búsett eru á Akureyri. Þau voru
alltaf til staðar þegar hann þurfti á
þeim að halda og ófáar ferðir voru
farnar, bæði til Húsavíkur og eins
til Kópaskers, en þar bjó pabbi
einn í nokkur ár eftir að mamma
dó.
Á þeim tíma var pabbi frekar
slappur við matseld svo að Herdís
tók sig til og bæði sauð og steikti
mat sem hún síðan pakkaði niður í
passlega skammta og frysti. Pabbi
fékk þetta síðan sent og þurfti því
ekki annað en að hita matinn upp.
Þetta sýnir best ósérhlífni hennar
þegar pabbi þurfti á aðstoð að
halda.
Dætur Herdísar, þær Rósa og
Sólveig, voru búsettar á Húsavík
þegar pabbi fluttist þangað og sáu
þær um að aðstoða hann með hin
ýmsu mál. Það leið ekki sá dagur
að þær litu ekki við hjá honum í
smá spjall og varð nærvera þeirra
án efa til þess að pabbi undi sér
mjög vel á Húsavík.
Samband pabba og Rósu, sem
ber nafnið hennar mömmu, Sigur-
rós, var mjög sterkt og var hún í
miklum metum hjá honum, enda sá
hún um öll hans mál og var hans
„einkahjúkrunarkona" eins og
hann sagði sjálfur. Henni verður
seint þakkað allt sem hún gerði
fyrir hann.
Síðasta árið sem pabbi lifði náði
hann að fylgjast með sólargeislan-
um, Sævari Helga, syni Sólveigar
og Víðis.
Það var svo föstudagskvöldið 23.
júlí sem pabbi dó, umvafinn elsku
og væntumþykju frá öllu þessu
góða fólki, sem sat hjá honum til
hinstu stundar.
Starfsfólkinu á Hvammi og
sjúkrahúsinu færi ég mínar bestu
þakkir fyrir góða umönnun.
Þinn sonur,
Hreinn.
Sigurður Halldórsson,
Guðrún Sigurðard. Hastings, Harald Hastings,
Hrefna Sigurðardóttir, B. Rúnar Benediktsson,
Svava Sigurðardóttir, Ævar I. Guðbergsson,
Erna Sigurðardóttir, Kolbeinn Jóhannesson,
barnabörn og barnabarnabörn.
r t
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vináttu við andlát og útför móður okkar,
tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓNÍNU ÞÓRÐARDÓTTUR,
dvalarheimilinu Hjallatúni,
Vík í Mýrdal.
Ingibjörg Matthíasdóttir, Matthías B. Sveinsson,
Einar Matthíasson, Halldóra Svanbjörnsdóttir,
Kolbrún Matthíasdóttir, Björn Sæmundsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Kærleiksrík móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SOFFÍA LÁRUSDÓTTIR,
Egilsbraut 23,
Þorlákshöfn,
verður jarðsungin frá Þorlákskirkju í dag,
föstudaginn 13. ágúst, kl. 14.00.
Lárus Sæmundsson,
Birgir Sæmundsson,
Grétar Sæmundsson,
Brynjar Sæmundsson, Hulda B. Magnúsdóttir,
Hildur Sæmundsdóttir, Þórður G. Sigurvinsson,
Ómar Sæmundsson,
Erling Sæmundsson, Anna Fía Ólafsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Kærleikur, fyrirgefning og skilningur Jesú Krists er stærstur sigra.
Mig langar í fáeinum orðum að
minnast tengdaföður míns, Hall-
dórs Ólafssonar, sem lést á Sjúkra-
húsinu á Húsavík 23. júlí sl. Okkar
fyrstu kynni voru þegar ég kom á
Kópasker haustið 1967. Ég sá fljótt
að hann var að ýmsu leyti ákaflega
sérstakur maður. Hann hafði af-
burða minni og mjög góðan húmor.
Þegar þeir eiginleikar fara saman
þá verða oft til góðir sögumenn,
sem gaman er að hlusta á og blanda
geði við.
Halldór ólst upp í innbænum á
Akureyri á fyrri hluta aldarinnar
og naut hann þess oft að segja
manni sögur frá þeim tíma. Hann
sagði mér meðal annars frá því að
hann hefði lært að lesa, þannig, að
þegar verið var að kenna eldri syst-
ur hans lestur, sat hann andspænis
henni við borðið og án þess að
nokkur áttaði sig á, varð hann læs
um leið og hún og gat lesið jafnt
hratt hvort sem blaðið var rétt eða
á hvolfi. Þetta fékk maður hann til
að leika fyrir sig hvað eftir annað.
Hann sagði frá sjóferðum út á Poll-
inn og ýmsum leikjum bamanna.
Hann þekkti sögu hvers einasta
húss í innbænum, hverjir höfðu bú-
ið þar og dró á sinn skemmtilega
hátt fram í dagsljósið sérkenni íbú-
anna. Hann gat gert góðlátlegt grín
að samferðamönnum sínum, en
aldrei heyrði ég hann tala illa um
nokkum mann. Halldór varð
snemma bókhneigður og naut þess
að lesa góðar bækur og ýmis tækni-
rit.
Halldór kvæntist 12. febrúar
1939 Sigurrósu Finnbogadóttur frá
Bolungarvík. Fyrstu búskaparár
þeirra vora í innbænum á Akureyri,
þar sem Halldór vann við vörabíla-
akstur og ýmsa verkamannavinnu,
en Rósa vann á sjúkrahúsinu. I
kringum 1950 fluttust þau til
Reykjavíkur þar sem þau bjuggu í
nokkur ár. Þessi ár reyndust Hall-
dóri býsna erfið og lífið var ekki
alltaf dans á rósum.
Uppúr 1960 fluttust þau til Kópa-
skers og Halldór fór að starfa sem
vélgæslumaður hjá Rafmagnsveit-
um ríkisins á Raufarhöfn og síðan
réðst hann til starfa hjá Kaupfélagi
Norður-Þingeyinga á Kópaskeri,
þar sem hann vann þar til hann
hætti störfum sökum aldurs. Á
Kópaskeri bjuggu þau sér hlýlegt
heimili og þar nutu þau lífsins sam-
an. í mörg sumur starfaði Rósa
sem ráðskona við Drengjaheimilið
að Ástjöm í Kelduhverfi og kom þá
Halldór í heimsókn þangað um
helgar. Þá var það oftar en ekki að
hann sat með hóp stráka í kringum
sig og sagði þeim sögur, sem hann
samdi jafnóðum og fékk þá ímynd-
unaraflið að njóta sín að fullu.
Kópaskersárin liðu hratt og fyrr
en varði dró ský fyrir sólu, en það
var árið 1990 að hann missti konu
sína, en 15. júní það ár dó Rósa.
Þessi missir reyndist honum ansi
erfiður, því missirinn var vissulega
mikill. Rósa var alveg einstaklega
góð manneskja, ég ætti nú aldeilis
að geta dæmt um það. Strax og ég
fór að gera mig heimankominn á
heimili þeirra tók hún mér eins og
syni sínum og reyndist mér ákaf-
lega vel. Hún var svo mikil húsmóð-
ir og hugsaði svo vel um sína að ég
hef ekki kynnst öðra eins, hvorki
fyrr né síðar. Hún vildi gera allt
fyrir aðra og lét það frekar bitna á
sjálfri sér, ef eitthvað vantaði.
Fyrsta veturinn eftir að Rósa dó
bjó dóttir mín, Rósa, hjá afa sínum
og gerði honum lífið ögn bærilegra.
Síðan bjó hann einn þar til árið
1994 að hann gat ekki lengur verið
einn. Hann seldi húsið sitt og flutti
alfarinn frá Kópaskeri og að Dval-
arheimilinu Hvammi á Húsavík.
Hann sætti sig fljótt við dvölina þar
og var það ekki síst því að þakka að
dætur mínar Rósa og Sólveig
bjuggu báðar á Húsavík og voru
ákaflega duglegar að hjálpa afa sín-
um. Ekki leið sá dagur að Rósa
kæmi ekki í heimsókn eða talaði við
afa sinn í síma.
Halldór hélt sínu góða minni allt
fram á síðasta dag. Hann hafði
ótrúlega góðan skilning á lífinu og