Morgunblaðið - 19.08.1999, Síða 13

MORGUNBLAÐIÐ
LANDIÐ
FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 1999 13
Morgunblaðið/Halldór Sveinbjömsson
Norsku gestimir ásamt heimamönnum við minnisvarðann um snjóflóðið á Flateyri.
Gestir frá Vestfold á Flateyri
ísafirði - Um siðustu helgi var í
heimsókn á Flateyri fimmtán
manna hópur frá Noregi. Þetta
voru forsvarsmenn orkubúsins í
héraðinu Vestfold ásamt mökum
og meðal þeirra þrír bankamenn
og bæjarstjórarnir í Sandefjord
og Stokke.
Tengsl Flateyrar og Stokke eru
traust og eiga djúpar rætur, en
Hans Ellefsen, hvalveiðiforstjóri á
Sólbakka, var frá Stokke. Hann
reisti sem kunnugt er hús það á
Sólbakka sem hann gaf síðan
Hannesi Hafstein og er nú ráð-
herrabústaðurinn í Reykjavík.
Bæjarstjórinn í Stokke, Per Ei-
vind Johansson, hefur tvisvar áð-
ur komið til Flateyrar og fyrir
tveimur árum fór hópur frá Flat-
eyri í heimsókn til Stokke að
heimsækja forsvarsmenn bæjarins
og ættingja Ellefsens.
Það var að frumkvæði Onfirð-
ingafélagsins sem sambandið við
Stokke var endurvakið fyrir
nokkrum árum. Uppi er sú hug-
mynd að reisa á Flateyri hús í
sömu mynd og íbúðarhús
Ellefsens og hýsa þar Minjasafn
Onundarfjarðar. Að sögn Guð-
mundar Steinars Björgmundsson-
ar, stjómarformanns Minjasjóðs
Önundarfjarðar (og Sparisjóðs
ÖnundarQarðar) er verið að vinna
að því að sá draumur geti ræst.
Heimsókn Norðmannanna til
Flateyrar var hluti af Islands-
heimsókn þeirra. Kjell Hymer í
Holti skipulagði ferðina vestur og
var meðal annars farið um Ön-
undarfjörð og út í Vigur. Þeir
sem einkum önnuðust móttöku
gestanna vom Guðmundur Stein-
ar Björgmundsson og Eiríkur
Finnur Greipsson og aðrir sem
helst hafa verið í tengslum við
Stokke.
Fallegir garðar í Stykkis-
hólmi fá viðurkenningu
Stykkishólmi - Lionsklúbbur
Stykkirhólms og Rotaryklúbb-
ur Stykkishólms hafa uridan-
farin ár veitt viðurkenningar
fyrir fallega garða í Stykkis-
hólmi.
Að þessu sinni hlutu viður-
kenningu garður þeirra Auðar
Bárðardóttur og Eyþórs Lár-
entínussonar að Lágholti 8 og
garður að Amatúni 4 sem er í
eigu Auðar Júlíusdóttur. Eig-
endurnir hafa lagt mikia vinnu
og alúð við garðana sína. Við-
urkenning er þakklætisvottur
fyrir gott verk og eins á hún
að örva aðra bæjarbúa til að
hugsa vel um sína garða, því
að fallegar lóðir setja góðan
svip á kaupstaðinn og vekja
athygli ferðamanna.
Á myndinni em Eyþór Lárentínusson og Auður Bárðardóttir fyrir fram
fjölbreyttan gróður sem þau hafa komið upp í garðinum sínum.
Skátafell í Skorradal
Snyrti- og sal-
ernishús tekið
í notkun
Grund-Nýlega var fulltrúum frá
bæjarstjóm Akraness og oddvita
Skorradalshrepps boðið að Skáta-
felli í Skorradal til að vera viðstadd-
ir formlega opnun á snyrti- og sal-
ernisaðstöðu við tjaldsvæði skát-
anna við Skátafell. Athöfnin hófst
með því að forseti bæjarstjómar
Akraness og oddviti Skorradals-
hrepps hjálpuðust að við að klippa á
„táknrænan“ innsiglisborða, og
vora síðan fyrstir til að nýta aðstöð-
una.
Að lokinni athöfn við tjaldsvæðin
var farin skoðunarferð um hið stór-
glæsilega útivistarsvæði við Skáta-
Morgunblaðið/dp
Guðmundur Páll Jónsson, forseti bæjarstjórnar Akraness, og Davíð
Pétursson, oddviti Skorradalshrepps, klipptu á innsiglisborðann.
fell undir leiðsögn Jóns Leifssonar
skátaforingja. Að lokum var við-
stöddum gestum boðið kaffi og með-
læti, sem snætt var úti á palli við
skátaskálann í 20 stiga hita og
stafalogni.
Beðið eftir fari
Flateyri - Á heitum sumar-
degi urðu á vegi fréttarit-
ara tveir klyfjaðir ferða-
langar. Þegar nánar var að
gáð kom í ljós að hér vora
á ferð tveir Svisslendingar
í sinni fyrstu Islandsför.
Þeir Viktor líffræðinemi
og Maurus jarðfræðinemi
höfðu að undanförnu geng-
ið yfir fjöll og fírnindi og
einstaka sinnum þegar
þreyta þjáði þá sett upp
þumlalfíngurinn. Þeir voru
nýkomnir innan úr Korpu-
dal eftir að hafa gengið yfir
fjöllin. Stefnan var sett á
Isafjörð og síðan áleiðis til
Hólmavíkur, fótgangandi
alla þessa leið. Þeim fannst
mikið til íslands koma og
vildu njóta kyrrðarinnar
og náttúrannar, fjarri stór-
borgarlífinu sem þeir
þekkja af eigin raun úr sín-
um heimahögum.
Athygli fréttaritara var
vakin á nýrri tegund af svissnesk-
um vasahníf, en hér er um að
ræða örþunna plötu, ekki ósvipað
Morgunblaðið/Egill Egilsson
Viktor von Wyl, t.v., og Maurus Hess, t.h.
Báðir eru frá Basel.
að stærð og kreditkort, sem inni-
hélt penna, mælistiku, upptakara
og hníf.
Morgunblaðið/Kristbjörg Lóa Ámadóttir
Kaffisamsæti var haldið í Reykjanesi þar sem prestshjónunum var
m.a. afhent armbandsúr í virðingar- og þakkarskyni.
Vatnsfjarðar-
prestur kvaddur
Slgaldfönn - Sóknamefndir ísafjarð-
ardjúps stóðu fyrir samsæti í Reykja-
nesi sunnudaginn 15. ágúst til heiðurs
sr. Baldri Vilhelmssyni, presti í
Vatnsfírði, og konu hans, Ólafíu Sal-
varsdóttur, en þau hafa þjónað söfn-
uði sínum dyggilega í 43 ár.
Áður en haldið var til samsætis-
ins bað sr. Baldur gesti að mæta í
Vatnsfírði þar sem gengið var til
kirkju og hann rakti sögu kirkjunn-
ar í stóram dráttum. Núverandi
kirkja var byggð 1912 en Vatns-
fjörður hefur verið kirkjustaður
lengi og var héraðinu stjórnað frá
Vatnsfírði í margar aldir. Margir
gamlir kirkjumunir hafa farið til
Þjóðminjasafnsins en þó er enn til
forlátur oblátubaukur sem sr. Bald-
ur sagði að ætti og myndi verða
áfram í kirkjunni ásamt ýmsum
öðram gömlum og nýjum munum.
Eftir að hafa sungið „ísland ögr-
um skorið" var gengið í kirkjugarð-
inn en þar má m.a. sjá merki þess
að í garðinum hafí verið virki sem
bæði var til varnar og skjóls en úr
bænum hafa legið göng í kirkjuna.
Þau göng era nú að mestu hranin.
Upp á fjallsbrún fyrir ofan kirkjuna
er varða sem kölluð er „Grettis-
varða“ en þar mun hafa verið kveikt
bál til að vara við ófriði.
Þakkarræður fluttar
Að fróðleik sr. Baldurs loknum
var haldið í Reykjanes þar sem
kaffihlaðborð beið gestanna. í upp-
hafi bauð Páll Jóhannesson í Bæj-
um gesti velkomna en hann var
upphafsmaður að þessu samsæti.
Margir tóku til máls og lýstu kynn-
um sínum af sr. Baldri en þau kynni
Sr. Baldur Vilhelmsson rakti
sögu kirkjunnar.
hafa yfirleitt verið á einhvern hátt
sérstök því sr. Baldur er sérstakur
og skemmtilegur maður af guðs náð
og því var ákaflega létt yfir ræðu-
mönnum.
Sóknamefndin og sóknarböm
gáfu prestshjónunum armbandsúr
að gjöf og vildu með því sýna þeim
virðingu sína og þakklæti en fá
prestshjón hafa þjónað sama söfn-
uði jafn lengi og þau.