Morgunblaðið - 05.09.1999, Blaðsíða 8

8 B SUNNUDAGUR 5. SEPTEMBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
ROGER Oxley og greinarhöfundur við trjámælingar.
Guðrún heldur ósátt í fanginu á söngvara vinsælustu
sveitaballahljómsveitar í austanverðri Ástralíu.
Á kengúruslóðum með Ron.
Friðsæl stund á Glenburnie-býlinu.
reyndist vera um 9 metrar að um-
máli. Parna notaði Roger tækifærið
og kenndi okkur að „lesa“ í
kengúruspörð og greina þannig á
milli mismunandi tegunda.
Kengúrutegundimar eru fjölmarg-
ar og mjög misstórar, en þær
stærstu verða um og yfir 2 metrar á
hæð. En hvað sem því líður munum
við Þórdís héðan í frá eiga auðvelt
með að tegundargreina kengúru-
spörð!
Sveitasæla
Á bakaleiðinni til Sydney tókum
við á okkur krók og ókum upp með
Murrey-ánni til næsta áætlunar-
flugvallar, sem er tæplega 3ja klst.
akstur frá Deniliquin, í bænum Al-
bury. Áin Murray er ein af helstu
lífæðum Ástralíu og lykillinn á bak
við hin miklu landbúnaðarsvæði í
suðausturhluta landsins. Það var
glæsileg sjón að sjá fljótabátana lið-
ast eftir lygnri ánni í tungsljósinu
og aldrei höfðum við séð jafntindr-
andi stjörnuhimin og á sléttunum
norður af ánni.
Frá Albury flugum við með lítilli
rellu til Hunterdalsins, sem er eitt
helsta vínræktarhéraðið í Nýju Suð-
ur-Wales. Á víngörðunum er al-
gengt að boðið sé upp á gistingu og
vínsmökkun og sumir búgarðamir
gera talsvert út á ráðstefnuhald í
sveitinni. Erindi okkar var að sækja
ráðstefnu Félags umhverfís- og
skipulagsréttarlögfræðinga
(EPLA), þar sem mér hafði verið
boðið að flytja erindi um ísland og
íslenskan umhverfisrétt. Raunar fór
það svo að fyrirlesturinn leystist
upp í landkynningu því um leið og
fyrstu skyggnurnar með íslensku
landslagi birtust dvínaði lögfræðiá-
hugi samkundunnar verulega og yf-
ir mig rigndi spurningum um eld-
gos, snjó og jökla.
Að erindunum loknum tóku ráð-
stefnugestir til við óhóflega smökk-
un á framleiðslu héraðsins. Nýja-
heimsvínin sviku engan og brátt tók
gleðin öll völd. Hátíðarkvöldverður
var borinn fram í stórri hlöðu og
stuðbandið „Murrumbidge Rattl-
ers“ lék fyrir dansi (Murmmbidge
er ein af stórám Ástralíu, en hafa
ber í huga að þrátt fyrir að vera af-
ar langar era áströlsku ámar ekki
alltaf mjög vatnsmiklar). Fröken
Guðrún Diljá varð lítt hrifin þegar
henni var skellt í fangið á forsöngv-
ara hljómsveitarinnar svo foreldr-
arnir gætu skakað sér við gamla
smellinn „Stockmans Hall of Fame“
(Smalahöllin!). Þannig leið kvöldið í
dansi á plankagólfi skreyttu með
heyböggum og héraðsveigamar
rannu ljúflega ofan í mannskapinn.
Morguninn eftir vora sumir hálf-
framlágir þegar haldið var ofar í
Hunterdalinn. Þar ætluðum við að
leita uppi eldri bændahjón sem ég
hafði kynnst á landgræðsluráð-
stefnu fyrr um vorið. Eftir ýmsar
krókaleiðir um holótta sveitavegi
hittum við á slóða sem leiddi okkur
að litlu bændabýli. Heldur vora úti-
húsin hrörleg að sjá en íbúðarhúsið
var stórt og myndarlegt þrátt fyrir
að vera komið til ára sinna. Mary
tók á móti okkur en Ron var rétt
ókominn af fundi í landgræðslufé-
laginu í næsta þorpi. Hann birtist
fljótlega á litlum kolryðguðum pall-
bíl (pickup), sem var e.t.v. til marks
um bágborið ástand hjá áströlskum
einyrkjum í landbúnaði.
Við byrjuðum á því að verða til
einhvers gagns og aðstoða Ron við
að setja varahlut í vatnsmylluna.
Þannig hagar til víða í þessu þurra
landi að vatni er dælt upp úr jörðu
og dælan gengur fyrir vindorkunni
einni saman. Þrátt fyrir stopula úr-
komu er jafnan gnótt vatns í jörð-
inni sem auðvelt er að nálgast,
nema eftir mjög langvarandi
þurrka. Mary sýndi okkur myndir
frá síðasta þurrkatímabili, sem var
upp úr 1990, og var hreint ótrúlegt
að sjá muninn á landinu. Þar sem
nú var hár og þéttur gróður hafði
landið verið algerlega skrælnað og
jarðvegur allur sprunginn. í kjölfar
þurrkanna flosnuðu margir bændur
upp á þessum slóðum. Ron og Mary
höfðu aftur á móti fengið afnot af
túnum fyrir nautgripi sína í úthverf-
um Sydney, í nær 400 km fjarlægð,
og urðu fréttamenn mjög upp-
veðraðir af þessum úrræðagóðu
bændum.
Á meðan verið var að hafa kvöld-
matinn til fór Ron með okkur í
bíltúr um landareignina. Við tróðum
okkur öll í sætisbekkinn við hlið bíl-
stjórans og svo var gefið í beint inn
í 3ja metra háan þistlagróður. Við
sáum fram á Þymirósarsvefn ef
bíllinn gæfi sig en Ron vissi ná-
kvæmlega hvemig slóðinn lá og fyrr
en varði ókum við út úr grænblárri
blindu þistlanna og inn á graslendi.
Forvitnar kengúrar stungu höfði
sínu upp úr kafgresinu og flýttu sér
að láta sig hverfa aftur í gróðurinn
þegar stynjandi skrjóðurinn nálgað-
ist um of. Landið var baðað í gulln-
um litum kvöldsólarinnar. Við rölt-
um niður með litlum læk inn í gisinn
skóg með „gum“ trjám og stigum
næstum á skelkað „pokasvín".
Hvort íslenskt heiti er til yfir
Þannig hagar til
víða í þessu þurra
landi að vatni er
dælt upp úr jörðu
og dælan gengur
fyrir vindorkunni
einni saman
„wornbat" er mér ókunnugt um, en
þetta er pokadýr með brúnan feld
og á stærð við stálpaðan grís, nema
hvað lappirnar eru styttri. Við elt-
um skepnuna þangað sem hún hvarf
ofaní holu sína og Ron sagði til lítils
að bíða því útgangamir væra venju-
lega margir. Þess í stað fékk Guð-
rún að sulla ofurlítið í læknum áður
en við héldum heim í kvöldmatinn.
Eg vaknaði fyrir allar aldir morgun-
inn eftir. Það var ótrúlega kalt bæði
innan- og utanhúss og ekki annað
að gera en að fá sér göngutúr sér til
hita. Á túnunum við bæinn vora
hópar nautgripa og á símalínum
sátu hundrað stórra skrækjandi
páfagauka, alhvítir að lit. Sjálfur
var ég hinn sprækasti og feginn að
finna að heimabraggið hjá Ron
kvöldið áður hafði einungis gert
mér gott. Fyrr en varði birtust hús-
ráðendur og Mary tók bakföll af
hlátri þegar hún sagði okkur frá
dóttur sinni, sem hafði hringt og
orðið alveg bit að heyra um gesti
alla leið frá íslandi og spurt hvort
þeir væru e.t.v. grænir með þrjú
augu, hvítt skegg og rauða húfu. Við
morgunverðarborðið var boðið upp
á alls kyns marmelaði og sultur
ásamt brauði og ferskum ávöxtum;
allt heimalagað. Við máttum til með
að líta á ávaxtagarðinn hjá Mary áð-
ur en við færam. Þarna virtist
hreinlega allt vaxa; appelsínur, epli,
sítrónur, plómur, grasker, ferskjur,
jarðarber - æ, íslenska sumarið
mætti nú alveg vera aðeins lengra.
Klyfjuð ferskum ávöxtum var haldið
af stað „heim“ til Sydney um
fáfama sveitavegi sem reyndust
jafnvel vera óbrúaðir. Loks endaði
vegurinn á vatnsbakka en við tók
gamall kláfur sem fleytti okkur yfir.
Jórtrandi lamadýr ýttu undir af-
slappaða stemmninguna. Stefnan
var sett á hin sérkennilegu Bláfjöll
(Blue Mountains) skammt vestan
við Sydney og seint um kvöldið
renndum við heilum vagni heim í
hlað við Kyrrahafsströndina norður
af miðborginni. Alhörðustu brim-
brettakappamir vora enn að í
kvöldhúminu en við létum okkur
nægja að bleyta iljamar örlítið, rétt
til að finna sandinn spýtast milli
tánna áður en gengið var til koju.
Sprengi
yikunni
lýkur í dag
sunnudag
Súrefinisvörur
Karin Herzog
Vita-A-Kombi
Stimpilklukkukerfi
KERFISÞRÓUN HF.
Fákafeni 11 • Sími 568 8055
www.islandia.is/kerfisthroun