Morgunblaðið - 23.10.1999, Blaðsíða 8

8 LAUGARDAGUR 23. OKTÓBER 1999
MORGUNBLAÐIÐ
FRETTIR
Ótraustar fréttir Sunday Times.
_ Ólafur Ragnar Grímsson sagður fyrrum bóndi
,,1111 Fjöiskylda hennar sé miklu
ríkari en Island og þú myndir aldrei
sjá hana á bak viö plóg!
'f|
Nei my dear, ég verð hérna megin við plóginn góði.
Mikið úrval af lífrænt ræktuðu
grænmeti og ávöxtum:
Appelsínur, epli, bananar, kiwi, sítrónur,
kartöflur, gulrætur, tómatar, paprika, rófur,
rauðkál hvítkál o.fl. ofl.
Lífrænt
ræktuð vínber
kv» 499/kg
bllémcMd
Starf Halldóru Bjarnadóttur kynnt
Frásagiiir og
myndasýning
Ablonduosi
hefur um árabil
verið starfrækt
Heimilisiðnaðarsafn þar
sem m.a. er geymt innbú
og munir Halldóru
Bjamadóttur ráðunauts,
kennara og skólastjóra,
sem landsþekkt var t.d.
fyrir ritstörf, gaf út blað-
ið Hlín, og stai'frækslu
Tóvinnuskólans. Elísabet
Sigurgeirsdóttir, sem
lengi annaðist Heimilis-
iðnaðarsafnið, hefur tekið
saman mikið efni um
störf Halldóru og í tilefni
af ári aldraðra hefur hún
ásamt fleirum kynnt efni
Halldóru, sem varð elst
allra íslendinga sem vit-
að er um - eða 108 ára
gömul. Nú eru einmitt
nýlega rétt hundrað ár
Halldóra útskrifaðist úr
araskóla Islands.
Elísabet Sigurgeirsdóttir
síðan
Kenn-
Elísabet var
spurð hvort safn hennar um störf
Halldóru tæki til allra hinna fjöl-
mörgu þátta sem Halldóra kom
að á sinni löngu starfsæfi?
„Ég er með geysilega mikið af
úrklippum úr blöðum allt frá því
er hún var orðin 85 ára, auk
þess á ég þó nokkuð af bréfum
frá henni, eins og raunar fjöl-
margir aðrir. Hún skrifaðist á
við um 400 manns að jafnaði í
áratugi. Ég styðst einnig við
ævisögu hennar, sem Vilhjálmur
S. Vilhjálmsson skráði. Þá hef
ég undir höndum Vefnaðarbók-
ina sem hún ritaði þegar hún
starfaði hjá Búnaðarfélagi Is-
lands, en þá safnaði hún um allt
land vefnaðarprufum og öðrum
sýnishornum af heimilisiðnaði
en öll vefnaðarsýnishornin eru
geymd á Heimilisiðnaðarsafn-
inu. Við erum jafnframt með lít-
ið kver, sem heitir Kvæði og
leikir handa börnum, sem Hall-
dóra safnaði. Þetta gerði hún
þegar hún var kennari við skól-
ann á Akureyri til þess að hafa
við kennslu sína. I kverinu eru
líka nótur. Ég átti sjálf svona
kver sem lítil stúlka á Isafirði,
en það var geflð út og notað við
kennslu lengi. Kverið sem ég á
núna var gefið út 1919.“
-Hvað ræðið þið um í kynn-
ingu ykkar sem þið hafið þegar
farið með á milli staða víða á höf-
uðborgarsvæðin u ?
„Við erum með kynningu á lífi
og starfi Halldóru, sem var ein-
stök kona. Ég þekkti Halldóru á
efri árum. Hún settist að á
Blönduósi um 1956 og þá kynnt-
ist ég henni. Fyrir mér var hún
afskapiega skemmtileg og hún
leiðbeindi okkur hinum yngri í
ýmsu bæði í félags-
málum og störfum
sem laut að kvenfé-
laginu. Halldóra
stofnaði fjölmörg
kvenfélög og kvenfé-
lagasambönd um allt —......
land og vissi því allt
um slík mál. Hún stofnaði Sam-
band norðlenskra kvenna, sem er
enn starfandi."
- Hvernig var Halldóra í hátt?
„Hún var stórglæsileg kona
sem sópaði að hvar sem hún
kom. Hún var einnig snjall ræðu-
maður og talaði mjög fallegt mál.
Hún hafði mikinn áhuga á þvi
sem við konur vorum að gera í
kvenfélaginu, á þessum árum var
vettvangur kvenna heimilið og
þær fóru ekki mikið út frá því
nema til starfa hjá kvenfélaginu.
Þessi félagsskapur var því mikill
menningarauki og stuðlaði að
kynnum kvenna með ýmsar
stjómmálaskoðanir og var þýð-
►Elísabet Sigurgeirsdóttir
fæddist 23.9. 1926 á ísafirði.
Hún Iauk almennum skóla,
hefur tekið ýmis námskeið og
Iagt stund á teikninám. Hún
flutti til Blönduóss 1944 og
giftist þar Sverri Kristófers-
syni hreppstjóra og umsjónar-
manni flugvallarins. Elísabet
var tíu ár formaður Kvenfé-
lagsins Vöku og sautján ár
formaður Sambands austur-
húnvetnskra kvenna. Hún
starfaði um árabil á héraðs-
sjúkrahúsinu á Blönduósi en
tók við forstöðu félagsstarfs
aldraða á vegum Blönduósbæj-
ar, sem hún sinnti í tíu ár. Hún
hafði einnig umsjón með
Heimilisiðnaðarsafninu (Hall-
dórustofu) í mörg ár. Elísabet
og Sverrir eignuðust fimm
börn.
Halldóra
Bjarnadóttir
var einstök
kona
ingarmikill í eílingu menntunar
og nýrra viðhorfa. Kvenfélögin
hafa unnið mikið starf að velferð-
armálum í þjóðfélaginu."
- Var Halldóra afkastamikill
rithöfundur?
„Já hún var það. Hún skrifaði
stórkostlegar greinar í blað sitt
Hlín sem hún gaf út í yfir 40 ár.
Einnig skrifaði hún greinar í
önnur blöð og þegar hún var orð-
in níræð fór hún að vinna að
Vefnaðarbókinni og fór í því
sambandi í ferð til Englands til
þess að fá m.a. gerðar ljósmyndir
í bókina. íslenska ullin var Hall-
dóru mjög hugleikin enda sýna
það margir munir í Heimilisiðn-
aðarsafninu og svo hefur verið.
Hún var reyndar fyrst og fremst
kennari en nokkrir munir sem
hún vann eru þó varðveittir í
safninu.“
- Er þetta safn fjölsótt?
„Nei, ekki er hægt
að segja það, en það
eru þó alltaf nokkur
hundruð manns sem
koma á hverju ári.
Safnið vantar stærra
húsnæði ef vel ætti að
vera.
- Eruð þið margar sem sinnið
kynningum á starfí Halldóru
Bjarnadóttur?
„Auk mín eru tvær konur við
þetta. Dómhildur Jónsdóttur,
sem lengi var formaður Sam-
bands a-húnvetnskra kvenna og
Sambands norðlenskra kvenna
og góð vinkona Halldóru. Sú
þriðja er Björg Þórisdóttir, hún
les Ijóð eftir Matthías Jochums-
son skáld, sem var í miklu uppá-
haldi hjá Halldóru. Þetta starf
okkar hefur mælst vel fyrir með-
al aldraðra þar sem við höfum
komið og við værum til með að
gera meira af þessu og jafnvel fá
fleiri í lið með okkur.“