Morgunblaðið - 28.10.1999, Page 58

58 FIMMTUDAGUR 28. OKTÓBER 1999
MORGUN BLAÐIÐ
UMRÆÐAN
Arkitekt
á hálum ís
í MBL. hinn21. okt.
svarar Hlédís Sveins-
dóttir grein minni er
birtist í Mbl. þann 19.
okt. sl. þar sem ég
saka hana um að
reyna að afmá nafn
mitt og framlag til
hönnunar á húsinu við
Austurstræti 8-10.
I stað þess að gera
heiðarlega tilraun til
að svara mér efnis-
lega, tekur hún til
bragðs að drepa mál-
inu á dreif með þokuk-
enndu og ill skiljan-
legu orðfæri, mót-
sögnum og hag-
ræðingu á sannleikanum. Hlédís
segist hafa farið fyrir heilu skrúð-
fylkingamar af fyrirmönnum þjóð-
arinnar, sem allir hafí hlaðið hana
lofi fyrir góðar hugmyndir. Hún gat
þess að sjálfur forsætisráðherrann
hefði verið þar í flokki. Allt er þetta
ágætt út af fyrir sig, en það felst
engin vöm í því að
vera að nudda sér utan
í yfirþjóðina.
Hlédís fullyrðir að
þegar ég hafi komið að
verkinu þá hafi það
verið „komið á lokast-
ig útlitshönnunarlega
séð“. Líklega á hún við
að hönnun útlits hafi
verið komin á lokastig.
Ef svo er, þá fer hún
með hrein ósannindi.
Hið rétta er að alger-
lega nýtt útlit var
skapað vegna nýrra
forsenda og frekari
hugmyndavinnu. Að
sama skapi tóku
grunnmyndir miklum breytingum.
Hún segir ennfremur :„Grunn-
form byggingarinnar hélt sér svo
að sjálfsögðu allan tímann svo og
aðalhönnunarþemað, sem ég hafði
lagt upp með í byrjun.“ Hvað svo
sem þetta orðasull þýðir nákvæm-
lega, þá er Hlédís að fullyrða opin-
—--—-
Umhverfis- og
náttúruvernd
á íslandi í 30 ár
Áranqur oq staða,
mistðk oq möquleikar
Afmælisráðstefna Landverndar
laugardaginn 30. október kl. 14.00-17.30
í félagsheimilinu Seltjarnarnesi
- við sundlaugina
Dagskrá
Vernd hafsins gegn mengun
- Magnús Jóhannesson, ráðuneytisstjóri
Verndun auðlinda landsins
- Sveinn Runólfsson, landgræðslustjóri
Náttúruvernd á íslandi
- Árni Bragason, forstjóri Náttúruverndar ríkisins
íslendingar og umhverfismál
- Steinunn Jóhannesdóttir, rithöfundur
ísland í samfélagi þjóðanna
- Tryggvi Felixson, Landvernd
Verndun menningarlandslags
- Stefán Gíslason, Staðardagskrá 21
Samantekt í ráðstefnulok
- Ólafur Örn Haraldsson, alþingismaður
Ráðstefnustjóri:
Rannveig Guðmundsdóttir, alþingismaður
Aðgangseyrir 1.000 kr. - 500 kr. fyrir námsmenn
og frítt fyrir 18 ára og yngri
AUir velkomnir
'VÍf

LANDVERND
Skólavörðustíg 25, 101 Reykjavík,
sfmi 552 5242, fax 562 5242.
Netfang: landvernd@landvemd.is
Veffang: www.landvernd.is
Höfundarréttur
Eg bendi Hlédísi á að
tilraun hennar til að
eigna sér höfundarrétt á
þessu húsi umfram það
sem hún sannanlega á,
segir Orri Arnason, er
alvarlegt brot á siða-
reglum Arkitektafélags
---------7---------------
Islands.
berlega að ég eigi ekki tilkall til
höfundarréttar á húsinu. Ég mót-
mæli þessu harðlega og bendi á að
ég er löglega skráður annar höf-
undur verksins. Ég bendi ennfrem-
ur á þá staðreynd, að þegar við
lögðum inn teikningar til bygging-
arnefndar þá hafði hún ekki öðlast
réttindi til þess. Uví fór ekkert út af
teiknistofunni án míns samþykkis.
Þess vegna er gjörsamlega út í hött
hjá Hlédísi að vera með einhverjar
dylgjur um að fyrir hennar náð sé
mín einnig getið sem arkitekts að
húsinu á skiltum er hanga utan á
því. Væntanlega hefur byggingar-
fyrirtækið Armannsfell haft alla
forgöngu um að haga þessu svo
sem venja er tO.
I grein sinni leggur Hlédís
áherslu á að hún vilji geta sam-
starfsmanna sinna „þegar þess er
kostur“ og svo að hönnun hafi verið
komin á lokastig þegar við hófum
samstarf. I ljósi þessa hefði auðvit-
að verið eðlilegt að fyrrverandi
samverkamanns hennar hefði verið
getið á títt nefndum skOtum og í
annarri umfjöllun. En því skyldi
þetta vera með öðrum hætti? Jú,
einfaldlega vegna þess að svo mikl-
ar breytingar urðu á húsinu að við
Hlédís mátum það svo að ekki væri
ástæða tO. Nú kannast Hlédís ekk-
ert við þetta, en skiltin tala sínu
máli um fyrri skoðun hennar.
Hlédísi finnst upphlaup mitt með
öOu óskiljanlegt einkum í ljósi þess
að ég hafi aðeins unnið með henni í
8 mánuði af rúmlega 2ja ára hönn-
unarferli byggingarinnar. Sann-
leikurinn er sá að verkið var mjög
stutt á veg komið þegar ég byrjaði
og er mér óskiljanlegt hvað Hlédís
var að gera þessa 16 mánuði. Tími
og afköst fara greinOega ekki alltaf
saman, um það bera teikningamar
glöggtvitni.
Eg bendi Hlédísi á að tilraun
hennar til að eigna sér höfundar-
rétt á þessu húsi umfram það sem
hún sannanlega á er alvarlegt brot
á siðareglum Arkitektafélags ís-
lands. Eðli málsins vegna er ekki
hægt að útkljá þessa deilu á síðum
dagblaða. Það þarf að gerast á rétt-
um vettvangi. Ég hef því kært mál-
ið til siðanefndar Arkitektafélags-
ins. Þar munu starfsbræður okkar
Hlédísar kynna sér teikningar
hennar fyrir okkar samstarf og
bera þær saman við afrakstur sam-
vinnu okkar. Þá mun verða úr því
skorið, á faglegan hátt, hvort efni
var til að ég léti yfir mig ganga þá
ótrúlegu óskammfeilni Hlédísar að
ætla að ræna mig hugverki, sem ég
hef lagt metnað minn í að vanda í
hvívetna.
Höfundur er arkitekt.
Verkbókhald
KERFISÞROUN HF.
Fákafeni 11 • Slmi 568 8055
www.ishndia.is/kerfisthroun
Með lyf í kenn-
aratöskunni
MÉR er enn í
fersku minni þegar
Jóna kennarinn minn
gaf mér og bekkjarfé-
lögum mínum sam-
viskusamlega lýsis-
pillur í byrjun hvers
skóladags, reyndar
íyrir allnokkrum ár-
um. Þetta voru litlar
gular pillur með ein-
hverju hvítu innan í.
Ég veit ekki hvort
þær voru hollari en
þær lýsispillur sem
framleiddar eru í dag
en bragðgóðar væru
þær.
Töflurnar sem Jónum nútímans
er ætlað að dreifa í kennslustofun-
um samkvæmt læknisráði eru hins
vegar ósjaldan af öðru tagi. Mörg-
Grunnskólar
Hvergi í grunnnámi
kennaranema, segir
Helgi Grfmsson, er að
fínna leiðbeiningar um
lyfjagjöf.
hundruð skammta af rídalíni er að
finna í kennaratöskum og hugsan-
lega í kennaraborðum víðsvegar
um landið. Rídalín er lyf sem er
ætlað ofvirkum nemendum og er
það náskylt amfetamíni. Af ein-
hverjum undarlegum ástæðum er
mörgum kennurum
ætlað að dreifa lyfjum
til nemenda sinna.
Hvergi í grunnnámi
kennaranema er að
finna leiðbeiningar
um lyfjagjöf. Hvergi á
íslandi er kennurum
boðið upp á endur-
menntunarnámskeið í
lyfjagjöf. Það er svol-
ítið sérstakt að þeir
starfsmenn sem
starfa í skóla og hafa
menntun tO þess að
gefa lyf eru hins vegar
oft gerðir „stikkfrí"
þegar kemur að lyfja-
gjöf til nemenda.
Skólahjúkrunarfræðingar
I öllum grunnskólum eru starf-
andi skólahjúkrunarfræðingar sem
í námi sínu hafa hlotið menntun og
þjálfun í lyfjagjöf. Ekki hafa
heilsugæsluyfirvöld í öllum sveit-
arfélögum hins vegar séð ástæðu
til þess að ætla skólahjúkrunar-
fræðingum að sjá um lyfjagjöf tfl
nemenda. Ég geri ráð fyrir að ein-
hverjir hugsi sem svo að kennar-
arnir hljóti að redda lyfjunum al-
veg eins og þeir redda málum
þegar böm slasa sig á skólalóðun-
um. Of oft hljóðar verklýsing
skólahjúkrunarfræðinga upp á lítið
meira en að mæla hæð, sjón og
þyngd nemenda með nokkurra ára
fresti og sprauta þá stöku sinnum
gegn sjúkdómum - að ógleymdum
varnaraðgerðum gegn helsta „heil-
brigðisskaðvaldi“ alls mannkyns,
Helgi Grímsson
Ár aldraðra
Jenna Jensdóttir
„Viskan örvar
hug til starfsu
Vor er indælt, eg það veit,
þá ástar kveður raustin,
En ekkert fegra’ á fold eg leit
En fagurt kvöld á haustin.
(Steingrímur Thorsteinsson.)
Vétur hefur nú tekið við af góðviðris hausti á landi okkar.
Þeir sem lifað hafa marga áratugina eru sennflega sam-
mála um það, að vor og haust veki sterkari viðbrögð í vit-
undinni, en hinar tvær árstíðimar. Annars vegar þegar
náttúran býr sig í skrúða, og minnir á bernsku mannsins, er blóm
og jurtir vakna til lífs. Hins vegar hið hrörnandi líf er líður tæplega
sterkasta gróðri jarðar að komast áfallalaust af.
Ævi mannsins fylgir einnig þessu ferli. Og á sama hátt og við
dýrkum og dáum fegurð og uppvöxt þess er náttúran býr best, eru
kenndir okkar tO bemsku og
Síðara æviskeið mannsins
virðist nú skoðað á jákvæð-
arí hátt í Ijósi raunveruleik-
ans. Eflaust hefur umræðan
nú orðið til þess að betur
sé hugsað um lífskjör og
skilyrði aldraðra.
æsku mannsins hinar sömu.
Þetta er eðlilegt af því við er-
um hluti af náttúrunni og lút-
um því sömu örlögum.
Það er mikils vert að huga að
því, að nú á tímum opnast sí-
fellt betri sýn tfl þeirra mögu-
leika er haust og vetur fela í
sér til aðlögunar betra og skemmtilegra mannlífi.
Eins er það með síðara æviskeið mannsins. Það virðist nú skoð-
að á jákvæðari hátt í ljósi raunveruleikans. Eflaust hefur hin mikla
umræða nú, á Ári aldraðra orðið til þess að betur á að hugsa um
lífskjör og skilyrði þeirra sem komnir eru á efri ár. Og það sem
mest er um vert, mistök hafa verið viðurkennd og af þeim á að
læra.
Því ættu allir sem tilheyra þessum aldurshópi og finna til vonleys-
is og depurðar að reyna, eins og hugur þeirra leyfir, að sjá hina
ljósu punkta, sem mjög hafa skírst á árinu. Þeir eru tO góðs fyrir þá
sem á eftir koma. Öll eigum við einhverja sem við elskum og óskum
alls þess besta sem komandi tímar bera með sér. Jákvæðar hugsan-
ir eru græðandi smyrsl á tflfinningar gagnvart því sem fram fer í
samfélaginu. Og ef vel er, gætir áhrifa þeirra oft til þeirra er mest
þurfa með.
Auðnist öldruðum slík gæska verður léttbærara að lifa, ef sár
veikindi hamla því ekki, en þau aldursgreina ekki. Því mega aldraðir
ekki gleyma. Kærleiksrík samkennd er öflum nauðsyn, hvert sem
aldursskeiðið er.