Morgunblaðið - 30.10.1999, Page 64

MORGUNBLAÐIÐ
^64 LAUGARDAGUR 30. OKTÓBER 1999__________________
MINNINGAR
%
+
Ástkaer eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, bróðir og mágur,
SIGURÐUR THORLACIUS RÖGNVALDSSON,
sem lést af slysförum mánudaginn 25. október verður jarðsunginn frá
Vídalínskirkju í Garðabæ mánudaginn 1. nóvember kl. 13:30.
Nanna Lind Svavarsdóttir,
Svanhvít Sif Sigurðardóttir,
Ari Thorlacius Sigurðsson,
Kristín R. Thorlacius,
Hildur Rögnvaldsdóttir,
Þrándur Rögnvaldsson,
Áslaug Th. Rögnvaldsdóttir,
Ingibjörg Rögnvaldsdóttir,
Ragnhildur Rögnvaldsdóttir,
Finnbogi Rögnvaldsson,
Örnólfur Einar Rögnvaldsson,
Ólafur Rögnvaldsson.
Páll Benediktsson,
Sigríður Þórarinsdóttir,
Sven Aschberg,
Árni Þór Vésteinsson,
Markús Gunnarsson,
Sæbjörg Kristmannsdóttir,
Magnea Þóra Einarsdóttir,

Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GUÐFINNA JÓNÍNA SVEINSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Vesturbergi 80,
verður jarðsungin frá Grensáskirkju mánu-
daginn 1. nóvember kl. 13.30.
Sveinn Á. Haraldsson,
Ingibjörg Haraldsdóttir,
Huida Haraldsdóttir, Þorgeir Ólafsson,
Hrönn Haraldsdóttir, Trausti L. Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÍVAR NIKULÁSSON,
Strandaseli 11,
Reykjavík,
lést á Vífilsstaðaspítala laugardaginn 16. októ-
ber.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins
látna.
Guðrún Valdemarsdóttir,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
KRISTÍN ÞORBERGSDÓTTIR
frá Sléttu í Fljótum,
Dalbraut 27,
Reykjavík,
lést að morgni þriðjudagsins 26. október.
Jarðsett verður frá Áskirkju mánudaginn 1. nóvember kl. 10.30.
Ásta Sveinsdóttir,
Páll Sveinsson,
Bragi Sveinsson,
Karl Sveinsson
og fjölskyldur.
+
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð, hlýhug og vináttu við andlát og
jarðarför elskulegrar móður okkar, tengda-
mömmu, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR BJARNHEIÐAR
GfSLADÓTTUR,
Garðvangi,
áður til heimilis á Hringbraut 70,
Keflavík.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Garðvangs fyrir elskulega umönnun.
Gíslína S. Farnsworth, William W. Farnsworth,
María S. Weiner, Norman G. Weiner,
Ómar Steindórsson, Guðlaug Jóhannsdóttir,
Ragnheiður Steindórsdóttir,
Jón Axel Steindórsson, Brynja Sigfúsdóttir,
Guðrún Dóra S. Cabrera, Pete Cabrera,
barnabörn og barnabarnabörn.
NIKULÁSINGI
VIGNISSON
+ Nikulás Ingi
Vignisson fædd-
ist í Draminen í
Noregi 6. septem-
ber 1978. Hann lést
í Alasundi í Noregi
10. október síðast-
liðinn og fór útför
hans fram frá Foss-
vogskapellu 22.
október.
Elsku Nikulás
minn.
„Þetta er það bréf
sem þér mun aldrei
berast.
Prýða það þau orð sem þú munt
aldreí sjá.
Sem spinna ótal sögur sem þér
verða aldrei sagðar.
I því er sú ást sem aldrei var þér
tjáð.
A því fínnast tár sem eitt það
vildu lækna öll þín sár.
Það er snert af hönd sem
skellfur frá hjartans önd.
I minningu um þig.“
Einu sinni vorum við lítil og ljós-
hærð börn sem lékum okkur
áhyggjulaust að lífinu. Við trúðum
á allt það góða í heiminum og fólk-
inu sem þar lifði. Við gátum verið
ansi stórtæk þegar þannig var á
okkur hátturinn og við vorum dug-
leg við að blása kjarki hvort í ann-
að. Saman duttu okkur ótrúlegustu
hlutir í hug og saman komum við
þeim í framkvæmd. Þó að við höf-
um verið áhyggjulaus,
voru ekki allir á sömu
nótunum og skutum
við okkar nánustu ofi
skelk í bringu.
Til að mynda einn
góðan dag þegar við
ákváðum að skreppa í
smáheimsókn til henn-
ar Lóu að kíkja á kett-
ina án þess að spyrja
kóng eða prest. Aður
en á leiðarenda var
komið gerði mikið
óveður þannig að búið
var að senda út leitar-
sveit þegai- við komum loks í leit-
irnar. Aðspurð við heimkomuna
sögðumst við bara ekkert hafa get-
að að þessu gert. Það hafði verið
svo vont veður að við þurftum að
loka augunum. Með lokuð augun
sáum við ekki neitt og rötuðum
bara ekkert heim.
Svo varð henni Jónu ömmu okk-
ar ekki lítið bilt við er hún einn
góðan veðurdag stökk inn í skóbúð-
ina í Keflavík. Litlu ormarnir í
baksætinu voru ekki lengi að taka
bflinn úr handbremsu og láta bflinn
renna af stað með þeim afleiðing-
um að hann rúllaði út á akbrautina
og í bflastæði kaupfélagsins hinum
megin við götuna.
Ævintýrin tóku seint enda. Til
dæmis gleymi ég því aldrei er ég
heimsótti þig til Noregs fimm til
sex ára gömul með mömmu. Þegar
við erum að trítla allsber út í garð
+
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
RÓSA KARÍTAS EYJÓLFSDÓTTIR,
Brekkustíg 14,
Reykjavik,
lést á Sjúkrahúsi Reykjavíkur fimmtudaginn
28. október.
Sigríður Þóra Ingadóttir, Grétar Sigurðsson,
Þórður Ingason, Helga Guðbjörg Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Þökkum af alhug auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og útför
MAGNÚSAR EYJÓLFSSONAR
pípulagningameistara,
Víðihvammi 8,
Kópavogi.
Margrét Sigþórsdóttir,
Sigþór Magnússon, Hrund Magnúsdóttir,
Eyrún Magnúsdóttír, Gunnar Þór Finnbjörnsson,
og barnabörn.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður og ömmu,
ÁSTRÍÐAR S. GUÐMUNDSDÓTTUR,
Hrafnistu Hafnarfirði,
Stella Friðriksdóttir,
Gréta Friðriksdóttir, Sigmar Ólason,
Steinunn Friðriksdóttir, Jón Árnason
og barnabörn.
að leika okkur og ég er að labba
niður stigann finn ég hárið mitt allt
í einu blotna og uppgötvaði ég mér
til mikillar óhamingju að þetta
væri ekki rigning heldur þú að
pissa í hárið á mér.
Manstu síðan eftir því þegar við
vorum í sumarbústað í Noregi og
litli strákurinn hans Sveins var
með. Við vorum með svo mikil læti
og umstang þegar við áttum að
fara að sofa, að hann var settur í
annað herbergi. En í stað þess að
láta kyrrt liggja uppgvötuðum við
að hægt var að klifra yfir vegginn í
herberginu okkar yfír í herbergið
hans. Og þegar leiðin var fundin
gat ekkert hindrað okkur.
Uppátæki okkar voru jafnmörg
og þau voru misjöfn. Borgarvegur-
inn var lengi vel vettvangur okkar
og athafnasvæði og margir
skandalarnir voru framkvæmdir
þar. Eins og þegar við sturtuðum
öllum snyrtivörunum hennar
ömmu í baðið þar með talið sápur,
krem, pappír og púður þannig að
það var varla pláss fyrir okkur í
baðinu. Síðan busluðum eins og við
ættum lífið að leysa svo að það
þurfti stígvél til að fiska okkur upp
úr.
Eg man eftir því þegar þú gistir
hjá okkur inn á Kópubraut og
vaknaðir undir arninum. Eg man
eftir henni Nikólínu, páfagauknum
sem ég skírði eftir þér. Eg man eft-
ir bréfunum sem við skrifuðum
þegar við vorum lítil. Ég man eftir
svo mörgum góðum stundum sem
munu seint gleymast.
Uppátækjasemin eltist seint af
okkur, því eldri sem við urðum
urðu afköstin meiri og hugmynd-
irnar fleiri. Manstu þegar við stál-
um viðarplönkunum af byggingar-
svæði og vorum langt komin með
að byggja kofa undir svölunum hjá
ömmu og afa þegar óánægjuraddir
voru famar að berast frá nágrönn-
um þeiira í kjallaranum sem sáu
víst ekkert út.
Ég gleymi aldrei sumrinu sem
ég heimsótti þig úti í Noregi.
Fyrsta daginn hjólaðir þú með mig
niður í Gol og fórst með mig inn í
einhverja sjoppu. Ég hafði mis-
reiknað muninn á ísl. og norsku
krónunni og hélt að allt nammið
kostaði meira en 500 kr. ísl. Síðan
hjóluðum við niður að ánni klædd-
um okkur úr fötunum og stungum
okkur til sunds. Þetta var fallegur
sólskinsdagur og við létum síðan
þoma af okkur á steinunum.
Þetta sama sumar fórum við á
eyjuna IJto med ungdom i mót nar-
kotika. Þar kynntumst við yndis-
legu fólki eins og Ove, Kjetel, Ma-
ja, Synne, Stien og fleiri. Við lærð-
um klettaklifur til að byrja með en
skiptum svo um hóp og fóram að
læra breakdans, síðan var fundað
og spjallað langt fram eftir kvöldi.
Við höfðum alltaf eitthvað nýtt og
spennandi fyrir stafni frá morgni
til kvölds. Fyrir þennan tíma verð
ég þér að eilífu þakklát.
Þær stundir sem við áttum sam-
an sem hálffullorðið fólk, bæði að
reyna fóta okkur í lífinu, em mér
afar kærar. Ég græt það sárt að
þær hafi ekki orðið fleiri. Mér þykir
leitt að fá ekki að upplifa þig full-
orðinn mann og sjá þig sigrast á því
sæta og súra í lífinu. Fyrir mér
varst þú sá stóribróðir sem ég
aldrei átti, þú varst frændi minn en
fyrst og fremst mjög kær vinur. Þú
hefur verið fastur punktur í tilveru
minni frá því ég man eftir mér. Því
tilveran þín og tilveran mín hafa tif-
að við sama takt um tímana tvenna.
Heimurinn þinn og heimurinn minn
hafa haldist í hendur um hvunn-
dags daga. Brosin þín og brosin
mín hafa brosað breitt í báðar áttir.
Draumarnir þínir og draumarnir
mínir hafa dafnað og dáið á sama
degi. Hver sem fjarlægðin var sem
skildi okkur að var hjartað allaf á
sama stað. Ég hlakkaði til komu
þinnar og grét við brottför þína. En
það hvarflaði aldrei að mér að ég
þyrfti að kveðja þig í hinsta sinn
svona ungan að áram. Nú stendur
stórt skarð eftir þar sem líf þitt áð-
ur stóð. Þetta skarð er sem dalur