Morgunblaðið - 24.12.1999, Blaðsíða 58

58 FÖSTUDAGUR 24. DESEMBER 1999
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ
rr
+
Ástkær sambýlismaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og bróðir,
RÓBERTJÓNSSON
(Berislav Sindicic),
Heiðarbrún 16,
Stokkseyri,
sem lést sunnudaginn 19. desember, verður
jarðsunginn frá Stokkseyrarkirkju þriðjudaginn
28. desember kl. 14.00.
Sigurbjörg Guðmundsdóttir,
Nada Geirlaug Róbertsdóttir,
Guðrún Elka Róbertsdóttir, Magnús S. Ingibergsson,
Angelia Róbertsdóttir, Sæmundur Gíslason,
Guðmundur ívan Róbertsson,
Dóróthea Róbertsdóttir,
Selma Hrönn Róbertsdóttir
og barnabörn.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
KRISTÓFER GUÐMUNDSSON
frá Litla Kambi,
Ennisbraut 27,
Ólafsvík,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn 23. desem-
ber.
Útförin auglýst síðar.
Kristín Kristinsdóttir,
Svanur Kristófersson, Guðrún Kjartansdóttir,
Stefán Smári Kristófersson, Hrafna Rut Kristjánsdóttir,
Kristinn Kristófersson, Auður Sigurjónsdóttir
og barnabörn.
+
Hjartkær móðir mín, tengdamóðir, amma
okkar og langamma,
ÓLÍNA V. DANÍELSDÓTTIR,
áður til heimilis
í Engihlíð 14, Reykjavík,
lést á Landakoti miðvikudaginn 22. desem-
ber.
Þórunn Héðinsdóttir, Örn Hólmjárn,
Óltna Ágústsdóttir Pogozelski, Charles Pogozelski,
Margrét Ágústsdóttir,
Vilborg Hólmjárn,
Héðinn Hólmjárn
og langömmubörn.
+
Hjartkær eiginkona mín, móðir, stjúpmóðir,
tengdamóðir og amma,
HALLFRÍÐUR ANNA TÓMASDÓTTIR,
Hrafnistu í Reykjavík,
áður á Kambsvegi 24,
sem lést fimmtudaginn 16. desember, verður
jarðsungin frá Háteigskirkju þriðjudaginn
28. desember, kl. 13.30.
Ásbjörn Pálsson,
Ottó Sveinn Hreinsson, Jóhanna Ploder,
Sigurlína Ásta Antonsdóttir, Arnar Daðason,
Sigfríður Ásbjörnsdóttir
og barnabörn.
+
Ástkær faðir minn, tengdafaðir, afi og bróðir,
ÞÓRÓLFUR BECK
fyrrv. knattspyrnumaður,
Rauðarárstíg 5,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Bústaðakirkju þriðju-
daginn 28. desember kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á styrkt-
arsjóð Geðhjálpar.
Þórólfur Beck, Vilborg Einarsdóttir,
Ólöf Oddný Beck, Oddný Björgólfsdóttir,
Guðrún Beck, Magnús Tryggvason.
ÞÓRARINN STEFÁN
GUNNARSSON
+ Þórarinn Stefán
Gunnarsson,
gullsniiður, fæddist í
Reykjavík 5. janúar
1928. Faðir hans var
Gunnar Sigurðsson,
gullsmiður, f. 8. mars
1897, d. 29. desember
1954. Móðir: Guðrún
Guðmundsdóttir,
húsmóðir, f. 11. febr-
úar 1900, d. 23. aprfl
1980.
Hinn 6. febrúar
1954 kvæntist Þórar-
inn Ástu Engilberts-
dóttur, f. 19. desem-
ber 1926. Börn þeirra eru:
1) Sigrún, bókari, f. 28. septem-
ber 1945, maki Ragnar Pálsson,
viðskiptafræðingur, f. 24. ágúst
1942. Böm þeirra: Guðrún, við-
skiptafræðingur, f. 20. nóvember
1966, maki Hjörtur Hjartarson, f.
14. ágúst 1956, dóttir þeirra Birg-
itta Sigrún, f. 24. október 1997.
Björn, viðskiptafræðingur, f. 15.
ágúst 1970, maki; Birna Kolbrún
Gísladóttir, nemi, f. 14. maí 1968,
sonur þeirra, Sæmundur Óli, f. 2.
febrúar 1997. 2) Birgir, fram-
kvæmdasfjóri, f. 7. september
1954, maki Dóra Sigurðardóttir, f.
30. júlí 1954. Börn þeirra: Egill
Arnar, nemi, f. 2. september 1978.
Þórarinn Gunnar, nemi, f. 10. júní
1983. Sigríður Dóra, f. 9. mars
1991. 3) Gunnhildur,
sölustjóri, f. 22. aprfl
1960, maki Sveinn
Mikael Ottósson, sjó-
maður, f. 27. mars
1960. Dóttir Gunn-
hildar frá fyrra
hjónabandi með
Snævari Ivarssyni, f.
25.5. 1961 er Ásta
Rós Snævarsdóttir,
f. 3. desember 1991.
Þórarinn lauk
sveinsprófi 1947 í
gullsmíði. Rak eigið
verkstæði frá 1948
og þar af í 41 ár
ásamt félaga sínum Bjarna Þ.
Bjamasyni, verkstæðið Gullsmið-
ir Bjami og Þórarinn, þar til
Bjami Iést árið 1995. Þórarinn
var aldursfélagi í Félagi íslenskra
gullsmiða. Hann var einn af stofn-
endum Kiwanisklúbbsins Heklu
og þar með Kiwanishreyfingar-
innar á Islandi, en hún var stofnuð
9. nóvember 1963. Hann gekk í
Oddfellow 1959 í stúku nr. 7,
Þorkel Mána. Hann var enn frem-
ur virkur félagi í Iþróttafélagi
Reykjavíkur (IR) og keppti bæði
fyrir félagið á skíðum og í fijáls-
umiþróttum á sínum yngri árum.
Utför Þórarins fer fram frá
Fossvogskirkju mánudaginn 27.
desember og hefst athöfnin
klukkan 15.
Ó, hvað vér misstum mikla gjöf.
Hve myrk og djúp er þessi gröf
og döggvuð dýrum tárum.
Hver veit að meta, eins og er,
hið orðna tjón, er hörmum vér?
Hver lýsir sorg og sárum?
Og hver má fylla höggvið skarð
í harmþrunginna vina garð?
Hver bqóstmein þeirra bæta?
Hver bætir Síon brostinn vörð?
Hver bætir snauðri fósturjörð
þann missta soninn mæta?
Það gjöra verður, Guð vor, þú,
sem gafst það lán, er tókst þú nú;
það getur annar enginn.
Þú sjálfur einn því orka mátt,
að oss sé hann, er lést svo brátt,
til góðs af heimi genginn.
(Bjöm Halldórsson í Laufási)
Kveðja frá ástkærri eiginkonu.
Ástarkveðja til pabba.
Hver getur slíkum guðakrafti lýst,
er gleði himins út um myrkrið brýst
og flæðir yfir fjöll og byggð og höf,
sem fengu lífið sjálft í morgungjöf.
Er sálin rís úr svefnsins tæru laug,
er sælt að flnna líf í hverri taug
og heyra daginn guða á gluggann sinn
og geta jafnvel boðið honum inn.
Af grasi hrynur draumsins daggarglit,
og dögun breytir kyrrð í morgunþyt,
en loftin verða heið og höfrn blá,
og himni sínum fagna tré og strá.
í dögun verður lífið öllum ljúft,
sem líta upp og anda nógu djúpt.
Að allravitum ilmur jarðarberst,
þó enginn skþji það, sem heíúr gersL
En hverri sál, sem eitt sinn ljósið leit,
er líknsemd veitt og gefið íyrirheit
Því mun hún aldrei myrkri ofurseld,
að minningin er tengd við dagsins eld.
Sá einn er sæll, sem á sinn morgunheim.
Sá einn er tign, sem lýtur mætti þeim,
er getur björgum líkt og laufi feykt
og lífsins eld á jörð og himni kveikt.
(Davíð Stefánsson.)
Þín böm
Sigrún, Birgir og Gunnhildur.
Elsku besti afi minn og nafni,
Þórarinn Gunnarsson, „Tóti Gunn“
eins og þú varst kallaður af vinum
þínum. Mikið á allt eftir að vera tóm-
legt núna eftir að þú kvaddir okkur
svona skyndilega á afmælisdaginn
hennar ömmu. Og mikið á ég eftir að
sakna þín, finna kærleikann og hlýj-
una frá þér og tala við þig um allt
milli himins og jarðar. Þá sérstak-
lega núna um jólin, af því að þú og
amma voruð svo tíðir gestir hjá okk-
ur á aðfangadagskvöld.
Ég gleymi því aldrei þegar þú
komst og sóttir mig einn sunnudags-
morguninn þegar ég var yngri,
bankaðir á gluggann hjá mér og
vaktir mig með nýbökuðu vínar-
brauði í bakaríspoka. Tókst mig svo
með þér að veiða. Aldrei hefur mér
liðið jafn vel í nærveru nokkurs
manns, þar sem við sátum niðri við
vatnið, böðuðum okkur í sólinni, töl-
uðum saman, og höfðum það nota-
legt á milli þess sem við reyndum að
veiða eitthvað.
Afí, eins mikill dugnaðarmaður og
þú varst, hvort sem það var alvara
lífsins eða íþróttir, ýmist fótbolti,
frjálsar eða skíði, allt stundaðir þú af
miklum krafti.
Þú studdir mig ávallt og hvattir í
öllu sem ég gerði, hvort sem það var
skólinn, skíði eða golf. Þú varst alltaf
fyrstur að hringja í mig eftir að ég
hafði lokið keppni, með úrslitin á
hreinu. Hvort sem það var til þess að
óska mér til hamingju með góðan
árangur, eða hvetja mig þegar illa
gekk. Þá sagðir þú ávallt: „þetta
gengur betur næst.“ Þú gafst mér
mín fyrstu skíði, og mitt fyrsta golf-
sett og þú smitaðir mig bæði af
skíða- og golfbakteríunni.
Ég man líka núna síðast þegar ég
var staðráðinn í því að skipta um
skóla, hringdir þú í mig, til að ræða
málin. Ef þú bara vissir hvað það var
gott að vita að þú stóðst við bakið á
mér, og studdir mig ætíð.
Afi minn, það er ekki hægt að lýsa
því með orðum hversu mikið ég á eft-
ir að sakna þín, og hversu sárt það er
að þurfa að kveðja þig svona snögg-
lega. Það er ekki bara að ég missi
afa, heldur einnig minn besta vin.
Með þessum orðum vil ég sýna
hversu sárt ég sakna þín og mun
minningin um þig ávallt lifa í hjarta
mér.
Þinn nafni,
Þórarinn Gunnar.
Elsku afi Tóti!
Það er sárt að þurfa að kveðja þig
svona snemma. Ég á svo margar
góðar minningar um þig sem Sæ-
mundur Óli hefði líka getað eignast
um langafa sinn hefðum við fengið að
hafa þig aðeins lengur.
Fyrstu minningarnar mínai' úr
Arnarnesinu eru frá jólunum þegar
við bjuggum í Svíþjóð og komum
heim og vorum hjá ykkur ömmu á
aðfangadagskvöld. Þá eldaði amma
þessa æðislegu svínasteik með bestu
puru í heimi og ég hjálpaði þér að
skera steikina og bar diskana til
allra. Ég tók þetta starf mjög alvar-
lega og vandaði mig eins og ég gat.
Þegar allir voru búnir að borða á sig
gat kom að því sem ég hlakkaði mest
til,en það var að fá að opna pakkana.
Þá settist þú á stól við jólatréð og
byijaðir að lesa á pakkana og sást til
þess að við systkinin hefðum nóg að
gera við að opna pakka. Auðvitað
þurfti ég að prófa allar gjafirnar og
þá var farið í náttfötin og inn á gang
að leika og tókst mér að draga Bigga
með mér þegar hann var búinn að fá
lánaðar síðar nærbuxur hjá þér svo
hann myndi ekki skemma jólafötin
sín. Seinna um veturinn komstu til
Svíþjóðar í heimsókn til okkar. Þá
fórum við öll saman á skíði og þú
tókst mig í kennslu og hafðir mig í
eftirdragi út um allt.
Ég mun aldrei gleyma skemmti-
legu sunnudagsbíltúrunum sem við
fórum í saman. Þá beið ég alltaf
spenntur eftir því að þú kæmir að
sækja mig og þá var farið vítt og
breitt um bæinn og alltaf var komið
við í Nesti í Kópavogi og keypt Prins
Póló og kók. Þegar leið svo á daginn
var farið í kaffi til ömmu og þar biðu
okkar pönnukökur og ristað fransk-
brauð með rabarbarasultu.
Við höfum alltaf haft eitt stórt
sameiginlegt áhugamál og það er að
borða góðan mat. Það slær ekkert
við grillveislunum sem þið amma
hélduð í garðinum í Tjaldanesinu á
góðum sumardögum þar sem þú
naust þín sem grillmeistari hússins.
Takk afi minn fyrir allar þær frá-
bæru samverustundir sem við höfum
átt og ég veit að þú ásamt langömmu
Guðrúnu vakir yfir okkur sem syrgj-
um þig.
Björn.
Elsku afi.
Það er erfitt að finna réttu orðin
þegar það kemur að því að kveðja
þig. Hvorki ég né neinn annar átti
von á því að sú stund væri runnin
upp hvað þá á afmælisdeginum
hennar ömmu. Ég man alltaf eftir
þvi þegar þú gafst mér fyrstu skíðin
mín og er það í raun elsta minning
mín. Þetta voru blá tréskíði og rosa-
lega flottir reimaðir leðurskíðaskór.
Ef ég man rétt var ég ekki nema
rúmlega fjögurra ára gömul og nú 29
árum síðar bý ég enn að þeim grund-
vallaratriðum í skíðamennsku sem
þú kenndir mér. Þú varst alltaf
skíðahetja mín, „Islandsmeistarinn"
á skíðum. Ég mun alltaf vera þakklát
fyrir það að þú skyldir hafa komið
mér á bragðið með skíðin því þótt ég
fetaði aldrei í fótspor þín sem skíða-
meistari þá lærði ég að kunna að
meta þessa íþrótt og hef þannig
reynt að smita út frá mér með því að
kenna öðrum. Nú get ég ekki beðið
þangað til litla prinsessan mín, hún
Birgitta Sigrún, verður orðin nógu
stór til að stíga sín fyrstu skref á
skíðunum og veit ég að þú munt
fylgjast með okkur að ofan.
Það styrkir mig í sorginni að vita
til þess að hún Guðrún amma skuli
hafa beðið hinum megin eftir að taka
á móti þér og nú munuð þið ásamt
Gunnari afa og bróður þínum, hon-
um Sigurði, vaka yfir okkur sem eft-
ir erum.
Elsku amma, mamma, Dunna og
Biggi, ég veit að þetta eru erfiðir
tímar og sérstaklega þegar svona at-
burður á sér stað rétt fyrir jólahátíð-
ina. Hins vegar veit ég það að afi
óskar þess að við munum halda
áfram ótrauð því hann mun vera með
okkur í anda. Restin af fjölskyldunni
mun styðja við ykkur og vinna þann-
ig sameiginlega úr sorginni sem við
öll glímum við.
Þín dótturdóttir,
Guðrún.
Vinur og félagi, Þórarinn Gunn-
arsson, er látinn. Tár runnu niður
vanga er Birgir hringdi og sagði:
„Pabbi er dáinn,“ ég var orðlaus og
klökkur. Við Þórarinn höfðum hist
og spjallað saman rúmum sólarhring
áður en hann féll frá. Okkar kynni
byrjuðu er við vorum ungir í Iþrótta-