Morgunblaðið - 24.12.1999, Blaðsíða 90

MORGUNBLAÐIÐ
EF ÞÚ FÆRÐ HANIA EKKI HjX OKKUft
PÁ Eft HÚN EKKI TIL
Amarbakka, Eddufefll, Grlmsbæ, Hólagarði, SólvallagMu, Þorlákshöfn og Shell Selfossi
557-6*11 587-0555 553-9522 557-4480 552-8277 483-3986 482-3088
90 FÖSTUDAGUR 24. DESEMBER 1999
0
Pottar í Gullnámunni dagana 9. - 22. desember 1999
Silfurpottar:
Dags. Staður Upphæð
10. des. Háspenna, Skólavörðustíg .........316.123 kr.
12. des. Kringlukráin....................... 66.658 kr.
12. des. Ölver ............................ 166.433 kr.
12. des. Háspenna, Laugavegi................ 68.170 kr.
13. des. Háspenna, Laugavegi................ 63.632 kr.
13. des. Háspenna, Hafnarstræti ............ 71.597 kr.
15. des. Péturspöbb ....................... 282.737 kr.
17. des. Kringlukráin...................... 76.366 kr.
17. des. Ölver ............................. 99.566 kr.
17. des. Videomarkaðurinn, Hamraborg...... 180.529 kr.
18. des. Háspenna, Laugavegi.............. 112.697 kr.
r 19. des. Háspenna, Laugavegi............... 136.706 kr.
20. des. Catalína.......................... 113.036 kr.
21. des. Gullöldin ......................... 55.677 kr.
21. des. Háspenna, Laugavegi.............. 190.439 kr.
22. des. Háspenna, Laugavegi............... 119.599 kr.
22. des. Háspenna, Hafnarstræti ........... 171.759 kr.
Staða Gullpottsins 22. desember kl. 9.30
var 5.442.906 kr.
Silfurpottamir byrja alltaf í 50.000 kr. og Gullpottamir í 2.000.000 kr.
og hækka síðan jafnt og þétt þar til þeir detta.
FÓLK í FRÉTTUM
Hurðaskellir kominn til byggða
Vest-
firskur
harð-
fiskur
í pokan-
um
Sigmundur Þórðarson
Morgunblaðið/Egill Egilsson
Hurðaskellir gægist á milli greinanna.
Jón Fr. Jónsson flugvallarvörður fær harðfísk hjá Hurðaskelli.
trésmiður hefur verið
umboðsmaður jóla-
sveina ásamt fjórum fé-
lögum sínum undanfarin
ár. Þeir synir Grýlu hafa
farið um Þingeyri og
dreift jólagjöfum í hús,
glatt börn á leikskólum
og vistmenn elliheimila.
Egill Egilsson hitti
hann í Haukadalnum í
Dýrafirði.
ÞAÐ ER tekið að skyggja í Hauka-
dalnum, en dalurinn sá er framarlega
í Dýrafirðinum, dagsbirtan að hörfa
fyrir myrkrinu. Skyndilega verð ég
var við hreyfingu inni á milli greni-
trjánna og áður en ég af veit birtist
rauðklædd vera með þennan stærðar-
lurk í höndunum. Mér stendur ekki
alveg á sama, getur þetta verið við-
mælandi minn?
Við höfðum mælt okkur mót í
Haukadalnum, þar sem hann og
bræður hans halda til þangað til þeir
halda til byggða. Jú, þessi rauð-
klædda vera er engin önnur en
Hurðaskellir. Hann tekur mér fagn-
andi, segist hafa verið aðeins vant við
látinn við að fylgjast með hvort
krakkamir væru þægir á nálægum
bæ. Það þýðir ekkert annað en að
fylgjast vel með krökkunum fram að
jólum. Þar sem Hurðaskellir hefur
ekki enn tekið nútíma tækni í sínar
þarfir þurfti að koma skilaboðum
áleiðis til hans eftir ýmsum krókaleið-
um. Við tyllum okkur í snjóinn og
þegar Hurðaskellir hefur kastað
mæðinni varpa ég fram minni fyrstu
spumingu:
Hvar eru heimkynm jólasveinanna
héma fyrir vestan?
„Við emm flmm bræðumir, þ.e.
Kertasníkir, Stúfur, Giljagaur og
Gluggagægir sem höfum búið í Glám-
unni frá ómunatíð héma í Dýrafirðin-
um. Við ferðumst á milli bæja í Dýra-
firðinum og öðm hveiju gerum við
víðreist, en við sinnum alltaf okkar
heimabyggð."
Ómunatíð, segirðu. Hvað ertu eig-
inlega gamall?
„Eg er búinn að vera í þessum
„bransa" í 367 ár. Segið þið ekki
bransi, þetta nútímafólk? Þannig að
við erum komnir með mikla reynslu
eftir öll þessi ár.“
Pú segir að þið hafíð gert víðreist?
Hvert hafíð þið lagt leið ykkar, annað
en í Dýrafjörðinn ?
„Ég brá mér í fyrra, heitir það ekki
Akureyri þar sem Norðurpóllinn er?
Einmitt, ég brá mér þangað á fyrsta
jólasveinaþingið. Það var nú ansi
gaman, og þó að menn hafi rætt um
kjarabaráttu og ellilífeyrisréttindi
gáfum við okkur tíma til, bræðumir,
að spreyta okkur í tunnusöng, neg-
ulnaglakasti og og læralyftum."
Bíddu hægur? Læralyftur, hvaða
fyrirbrigði ernú það?
„Jú, sjáðu til við notum stöng eins
og þið nútímafólkið þegar þið lyftið
lóðum, en í staðinn fyrir lóð notum við
hangikjötslæri og síðan er bætt á eftir
því sem mönnum vex ásmegin."
Hvemig er það með ykkur jóla-
sveinana, þurfíð þið ekki að vera í
góðu formi í þessum þeytingi og burði
ámiUi bæja?
„Jú, blessaður vertu, ekki minnast
á það ógrátandi. Stekkjastaur kolféll í
ár, hann var alltof seinn að undirbúa
sig.“
Nú var svolítið erfítt að fá viðtal við
þig. Ætlið þið ekki að taka nútíma-
tækni eins oggemsa íykkar þarfír?
„Gemsa? Við höfum Stúf, hann er
nú alveg nógu mikfi] gemsi, állur þessi
hamagangur í honum fram að jólum.
Einu nútímatækin sem við þurfum
era þessir álfuglar, gröfur, vélsleðar,
fjórhjól, snjóþotur, hestar, vagnar og
síðast en ekki síst, tveir jafnfljótir.
Nú, svo höfum við lurkinn."
Lurkur, er það þessi göngustafur
sem þú ert með?
„Þetta er nú miklu meira en göng-
ustafur. Það er nefnilega allt fært
með lurknum; allt fært þeim sem
trúir.“
Trú, segir þú. Er ekki gildi jóla-
sveinsins að drukknu í öllum þessum
jólahasar, tölvuleikjum ogkröíum um
meira ogstærra?
„Jú, vissulega hefur gildi okkar
rýmað í harðnandi samkeppni ýmissa
nútímatóla. En það er eitt sem aldrei
víkur frá okkur og það er að gleðjast
með bömunum okkar. Við verðum
einfaldlega að gefa okkur tíma til að
vera með þeim og hlusta á óskir
þeirra og Ianganir. Það er gullna regl-
an í lífi okkar allra. Við viljum færa
skfiaboð til krakkanna. Hvemig væri
nú að gleðja einhvem fjölskyldumeð-
lim fram að jólum á hverjum degi?
Bjóðast til að gera eitthvað, eins og
fara út með ruslið, taka tfi, eða eitt-
hvað þarflegt? Okkur finnst einnig að
þegar við viljum gleðja einhvem þurfi
gjöfin ekki að vera stór, heldur gefin
með réttu hugarfari, þ.e. að hún komi
frá hjartanu. Jæja, væni, lurkurinn er
farinn að ókyrrast, ertu með einhverj-
ar fleiri spumingar?“
Nú frétti ég það neðan úr byggð að
í staðinn fyrir sælgæti dreifíð þið
harðfíski?
„Já, ég skal segja þér það að á einni
ferð minni frá Akureyri, til Reykja-
víkur og frá Kópavogi tfi Keflavíkur
þá minnist ég þess að ég hafði ekkert
annað í farteski mínu en körfu fulla af
vestfirskum harðfiski. Þar hitti ég á
80 böm í einum leikskólanum í Kefla-
vík bæði fyrir og eftir mat og þau
spurðu mig hvort ég væri með eitt-
hvert nammi í lokaðri körfunni. Ég
sagðist vera með nammi en það væri
harðfiskur. Sumir sögðu oj bara, en
það leið ekki á löngu þangað til þessir
oj barakrakkar voru komnir á kaf of-
an í körfuna. Ég varð að stöðva þau
svo ég ætti eitthvað eftir handa
krökkunum í Kópavogi.“
Jæja, sveinki minn, mig langar til
þess að biðja þig um smáboðskap
handa bömunum fyrir þessijól.
„Ég er nú ekki mikill ræðumaður.
En það em forréttindi þegar við eram
komnir í sparibúningana að fá að tala
við bömin og vera þátttakandi í gleði
þeirra. Munum að í okkur öllum er
bamið og þar er uppspretta gleðinn-
ar, sem við eigum að veita bæði böm-
um okkar og okkar nánasta umhverfi.
Að lokum vil ég þakka bömunum fyr-
ir hvað þau hafa verið þæg og góð
þetta árið.“