Morgunblaðið - 13.01.2000, Side 63

MORGUNBLAÐIÐ
FIMMTUDAGUR 13. JANÚAR 2000 63
MINNINGAR
elskulegheitum á allan hátt. Við hjón-
in byrjuðum að búa í næsta húsi við
þau Ólaf og góðu drengina þeirra. Ég
held að fæstir sem byrja búskap séu
að hugsa um hverjir nágrannar
þeirra muni verða, við viljum vera út
af fyrir okkur, við vorum það svo
sannarlega. Engu að síður bundumst
við Kristbjörg vináttuböndum sem
hafa haldist í yfir fjörutíu ár. Urðum
við góðar vinkonur, „stelpan mín“
sagði hún oft við mig, þar sem ég er
yngri en hún.
Við töluðum mikið saman um
heimilishaldið þar sem við vorum
báðar heimavinnandi, eins og algengt
var í þá daga, heimilin voru áhugamál
okkar beggja. Hún var mikil smekk-
manneskja á alla hluti innanhús sem
utan, að dekka borð var henni auðvelt
og hugmyndaflugið óspart notað. Það
var gaman að ræða við hana um mat-
argerð og bakstur og þar kom maður
ekki að tómum kofunum. Ég held
mér sé óhætt að fullyrða að fleiri en
ég af hennar vinkonum eigi einhverja
góða uppskrift af mat eða kökum frá
henni.
En minningar sem ég á um vin-
konu mína eru tengdar mörgu fleiru.
Ég nefni hér hennar einstöku hjálp-
semi sem kom fram á aðfangadag
jóla fyrir fjömtíu ámm og ljóst var að
ekki yrði langt í fæðingu eins bams
okkar hjóna. Þá kom Kristbjörg til að
þjóða okkur aðstoð ef við þyrftum.
Ég vissi að eiginmaður hennar og
drengimir biðu heima, enda jólahá-
tíðin um það bil að ganga í garð. Ég
kynntist Kristbjörgu minni vel þarna
og hennar góðu mannkostum. Enda
sagði eitt barna minna: „Hún Krist-
björg var alltaf svo einstaklega sönn
og einlæg þegar hún faðmaði mann
að sér þegar við hittumst."
Eftir nokkur ár fluttum við á ann-
an stað í hverfinu. Fann hún oft að
því við mig í góðlátlegu gríni þó.
Engu að síður héldust vináttuböndin,
sem komu vel í ljós þegar eiginmaður
minn veiktist og lést fyrir þremur ár-
um. Hún var alltaf vinur vina sinna
þótt langur tími væri oft á milli að við
hittumst eða töluðum saman í síma.
Þá var það eins og við hefðum hist í
gær.
Þessi heillandi og elskulega kona
sem ég var svo heppin að vera nálægt
á mínum fyrstu búskaparárum í
Grundargerði er farin til þein'a
heimkynna þai' sem vel vei'ður á móti
henni tekið. Ég og börnin mín viljum
þakka henni samfylgdina.
Elsku Ólafur, synir og fjölskyldur,
guð gefi ykkur styrk til að læra að lifa
við þessar breyttu aðstæður og munu
fallegu minningarnar hjálpa þar til.
Hvíl í friði, mín kæravina.
Sesselja Asgeirsdóttir.
„Líf og tími líður og liðið er nú ár,“
hafa víst mörg okkar sungið við alda-
hvörf. En hvað bíður okkar á nýju ári
og öld? Lífið er oft fljótt að hafa
hamskipti, og sýna okkur þær hliðar
sem okkur hættir oft til að ýta frá
okkur. Það var naumast vika liðin af
árinu nýja þegar Kristbjörg vinkona
kvaddi.
Þegar litið er um öxl var hún svo
samofin lífi okkar systra, að í raun lit-
um við á hana sem eina af okkur.
Leiðir Kristbjargar og miðsysturinn-
ar Gyðu lágu saman við fjögurra ára
aldur. í gömlu hverfi við Bergstaða-
stræti fetuðu þessai' myndarlegu
hnátur sín fyrstu spor milli húsa.
Ki-istbjörg var einstaklega skemmti-
legt og lifandi barn. Árin liðu og eldi'i
systur Gyðu bættust í vinahóp þeirra
og hefur sú vinátta haldist til þesssa
dags.
Kristbjörg óx upp og varð glæsileg
stúlka, ljóshærð og björt yfirlitum og
alltaf glaðleg. Um þetta leyti kynntist
hún manni sínum Ólafi Jensen, og
áttu þau fjóra gjörvulega syni, sem
eru kvæntir mannkostakonum.
Barnabörnin átta voru Ki'istbjörgu
sannur gleðigjafi. Hún lét sér mjög
umhugað um sinn eigin barnahóp
sem og börn vina sinna. Vinkonan
átti stórt hjarta og var örlát á að veita
hlýju og elskusemi jafnt ungum sem
öldnum. Um árabil starfaði hún við
umönnum aldraðra og mun hafa veitt
mörgum stóran hlut af sinni hjarta-
gæsku og miklu hlýju. Hún hlaut
mikla lífsreynslu sem hún mætti með
aðdáunarverðu þreki, þegar fyrsta
barnabarn hennar fæddist, gullfal-
legur drengur, en hlaut svo erfiða
fæðingu að hans heimili hefur alla tíð
verið sjúkrastofnun. Þau Kristbjörg
og Ólafur sýndu þessu hrjáða barni
svo mikla ást og umhyggju að leit
mun vera á slíkum kærleik sem þau
auðsýndu barninu sínu sjúka.
Það er skarð fyrir skildi þegar hún
er horfin úr hópnum okkar. Allar er-
um við hljóðar, en rifjum upp ljúfar
stundir með henni þar sem hún var
glöð og mikill veitandi og þátttakandi
í gleði og sorg. Við þökkum henni
hjartagæsku og elskusemi. Af alhug
tökum við þátt í sorg Ólafs og alh'a
barnanna.
Syrgja skal spart
þóttmisstiegmargt.
Máttugur Herrann lifir.
(Hallgr.Pét)
Vinkonurnar
Unnur, Gyða og
Hulda Arnórsdætur.
Við hjónin viljum minnast með
nokkrum orðum góðs nágranna og
vinkonu, Kristbjargar Jensen, sem
látin er eftir langt veikindastríð.
Fyrir rúmum fjörutíu árum er við
festum kaup á nýlega byggðu húsi við
Grundargerði í Smáíbúðahverfinu,
sem þá var í byggingu, kynntumst við
mörgu góðu fólki, sem bjó við götuna.
í þessum hópi voru Kristbjörg og
Ólafur Jensen, rafvirkjameistari,
sem byggt höfðu sér hús nokkru neð-
ai' við götuna. Þar áttu þau eftir að
búa í yfir 40 ár og ala upp fjóra syni,
sem allir hafa menntast vel og reynst
mætir borgarar og stofnað sín eigin
heimili.
Það atvikaðist síðar þannig að þau
seldu hús sitt um sama leyti og við og
festu kaup á íbúð í Hæðargarði 29,
sem byggt var sérstaklega fyrir eldri
borgara. Þar höfum við einnig búið
frá 1993. Það heftr verið gott að búa í
nágrenni þessara sæmdarhjóna og
aldrei hefir borið skugga á þann
kunningsskap frá fyrstu tíð.
Kristbjörg átti við mikið heilsu-
leysi að stríða árum saman og sér-
staklega hin síðari ár. Þá reyndist Ól-
afur konu sinni frábærlega vel og
gerði allt sem í hans valdi stóð til að
létta henni lífið. Þrátt fyrir að allt
væri gert sem í mannlegu valdi stóð
til að vinna á þeim sjúkdómum, sem
hrjáðu Rristbjöi'gu, fór svo að enda-
lokin urðu ekki umflúin og andaðist
hún á Vífilsstöðum hinn 5. janúar sl.
Umhyggja fyrir vinum og vanda-
mönnum var henni efst í huga ásamt
þakklæti til þess góða fólks, sem
hjúkraði henni á sjúkrabeði. Sátt við
Guð og menn kvaddi hún þennan
heim í byrjun nýrrar aldar og skilur
eftii' góðar minningar hjá þeim sem
haft höfðu af henni kynni.
Að leiðarlokum þökkum við löng
og ánægjuleg kynni og biðjum Guð
að blessa syrgjandi eiginmann og
ástvini alla.
Bjarney og Asbjörn.
+ Hinn 9. janúar voru
100 ár liðin frá fæð-
ingu ömmu minnar,
Ki'istjönu Jónu Þorkels-
dóttur frá Grímsey.
Hún fæddist í Neðri-
Sandvík í Grímsey 9.
janúar 1900 og ólst þar
upp. Foreldrar hennar
voru Þorkell Árnason
bóndi, f. 18.8. 1878, d.
28.6. 1941, ættaður úr
Grímsey, og kona hans
Hólmfríður Guðmunds-
dóttir húsmóðir, f. 10.6.
1878, d. 3.6.1969, ættuð
úr Ólafsftrði. Kristjana var elst af sjö
systkinum, hin voru: Guðrún Dýrleif,
bjó lengst af á Húsavík. Árni, bjó í
Grímsey. Hólmfríður Selma, bjó í
Grímsey. Guðvarður Finnur, bjó í Ól-
afsftrði. Bjöm Friðgeir, bjó á Húsa-
vík. Frímann Sigmundur, býr í Garð-
inum, er eini af systkinunum sem lifir.
Hinn 17. júlí 1927 giftist Kristjana
Sigurði Kristinssyni, f. 9.8. 1894, d.
10.11. 1937, ættuðum úr Þingeyjar-
sýslu. Böm Kristjönu og Sigurðar era
þijú. Vilborg, f. 1.5. 1929, ljósmóðir,
gift Bjarna Magnússyni hreppstjóra,
búa í Grímsey. Þau eiga fimm böm og
11 bamaböm, þar af eitt látið. Þorlák-
ur, f. 5.1. 1931, oddviti, kvæntur
Huldu Reykjalín, búa í Grímsey. Þau
eiga sjö böm, 19 barnabörn, þar af
eitt látið og tvö bamabarnaböm.
Þorkell Ami, sjómaður og húsasmið-
ur, f. 22.8.1934, kvæntur Bryndísi Al-
freðsdóttur, búa á Húsavík.
Kristjana og Sigurður byggðu sér bæ
1927 sem þau nefndu Hátún. Þau
höfðu bara verið gift í 10 ár þegar Sig-
urður lést, tvö ár þai' á undan hafði
hann verið meira og minna á Akur-
eyri að leita sér lækninga við maga-
meini sem síðan dró hann til dauða.
Samgöngur vora nú ekki betri en það
Formáli
minningar-
greina
ÆSKILEGT er að minning-
argreinum fylgi á sérblaði
upplýsingar um hvar og hve-
nær sá, sem fjallað er um, er
fæddur, hvar og hvenær dá-
inn, um foreldra hans, systk-
ini, maka og börn, skólagöngu
og störf og loks hvaðan útför
hans fer fram. Ætlast er til
að þessar upplýsingar komi
aðeins fram í formálanum,
sem er feitletraður, en ekki í
greinunum sjálfum.
þá að hann var jarðaður
á Akureyri án þess að
amma kæmist til að
vera viðstödd. Ekki er
hægt að gera sér í hug-
arlund hvernig ungu
ekkjunni var innan-
brjósts, stóð uppi ein
með þrjú lítil böm. Nú
var bara að bretta upp
ermamar og það gerði
hún svo sannarlega,
gekk í hvaða vinnu sem
var, fiskvinnu, skúring-
ar, þvotta, allt til að sjá
bömum sínum far-
borða. Daginn sem elsta barnið henn-
ar, Vilborg, var fermt, fóm þau með
skipi til Olafsfjarðar. Hún hafði þá
ráðið sig sem vinnukonu austur í
Kelduhverfi, þar gat hún haft bömin
hjá sér. Þar vora þau næstu tvö árin,
síðan lá leiðin aftur út í Grímsey og
við tók öll vinna sem til féll, þá vora
bömin líka farin að hjálpa til.
Kristjana bjó í Hátúni þar tii það vai'
rifið 1954, eftir það bjó hún til skiptis
hjá Vilborgu og Þorláki sem bæði
vora farin aðjma í eyjunni. Nokkur ár
var hún hjá Árna og Bryndísi á Akur-
eyri og vann þá í skóverksmiðjunni
Iðunni.
Síðustu árin sem hún var í eyjunni bjó
hún í litlu húsi sem Ámi spnur hennar
átti og heith’ Sandgerði. Árið 1980 fór
hún á dvalarheimili aldraðra í Skjald-
arvík og lést þar 28.11.1992.
Ég naut þeirra forréttinda, að vera
elsta bamabam ömmu Kristjönu.
Hún var á heimili foreldra minna þeg-
ai' ég var lítil og alltaf nálægt, öll upp-
vaxtarárin mín. Hún var einstaklega
hlý, ljúf, góð og hafði endalaust tíma
og þolinmæði við okkur bamabörnin,
og þar held ég að ég tali fyrir munn
okkar allra. Hún kenndi mér margt,
þar á meðal að prjóna. Henni fannst
ég ekki alltaf mjög áhugasöm og
stundum flýta mér fullmikið og þá
ekki nógu vel gert. Þá þýddi ekkert að-
kvarta þótt hún léti mig rekja allt
upp. Hún kenndi mér ógrynni af bæn-
um og það var sama hvort var verið að
fara með þær eða læra ljóð fyrir skól-
ann, allt skyldi lesið fallega, ekki allt í
belg og biðu.
Við höfum oft hlegið að því systkinin
eftir að við urðum fullorðin, þegar við
áttum að fara að sofa, þá sat hún hjá
okkur og prjónaði og svo var farið
með faðirvorið og helling af bænum.
Við voram þrjú og ekki alltaf syfjuð
eða tilbúin að fara að sofa þegar var
búið, samt borgaði það sig fyrir okk-
m’, því ef við fóram fram úr aftur eða
fóram að ólátast eftir bænalesturinn,
þá urðum við að gjöra svo vel að fara
aftur með alla ralluna.
Umhyggjan sem hún bar fyrir okkur
öllum barnabömunum og síðar lang-
ömmubömunum var ómæld. Fyrsta
hugsunin hjá henni var alltaf að
gleðja aðra og hvemig hún fór stund-
um að því veit ég ekki, því ekki átti
hún digra sjóði, samt varð aldrei
neinn útundan og alltaf nóg handa öll-
um, hvort sem það var gott í munn-
inn, hlýtt faðmlag eða huggunarorð,
ekkert var of gott fyrir okkur og ekk-
ert af þessu sparað.
Vorið og sumarið 1979 vorum við í
Sandgerði hjá ömmu, ég og fimm ára
dóttir mín. Ég gat aldrei fullþakkað
ömmu allt sem hún gerði fyrir okkur
þá. Þegai' ég sit hér og skrifa þetta
rifjast upp margar stundimar sem við
sátum í eldhúsinu í Sandgerði. Hún
að baka pönnukökur eða þær bestu
lummur sem ég hef fengið, eða bara
að tala um lífið og tilverana. Ég sakna
oft þessara góðu stunda, en ég á nóg
af góðum minningum um þessa dug-
legu og góðu konu og þær lifa.
Siggerður H. Bjamadóttir.
+
Eiginmaður minn,
HERMUNDUR ÞORSTEINSSON
bóndi,
Egilsstaðakoti,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju laugar-
daginn 15. janúar kl. 13.00.
Jarðsett verður frá Villingaholtskirkju sama dag.
Rútuferð verður frá B.S.f. kl. 11.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hins látna, er bent á að láta Sjúkrahús Suðurlands njóta þess.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Laufey Guðmundsdóttir.
+
Sonur minn og bróðir okkar,
ÓMAR BERGMANN JÓNASSON,
Hátúni 10b,
lést föstudaginn 7. janúar.
Útförin fer fram frá Fossvogskapellu föstu-
daginn 14. janúar kl. 10.30.
Jóhanna Magnúsdóttir,
Magnús Bergmann Jónasson, Margrét Maronsdóttir,
Ævar Bergmann Jónasson, Guðlaug Friðriksdóttir,
Sigrún Jóhanna Jónasdóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför ástkærs eiginmanns
míns, sonar, föður okkar, tengdaföður, afa og
bróður,
BJARNA INDRIÐASONAR,
Byggðarholti 1d,
Mosfellsbæ.
Guð blessi ykkur öll.
Aðalheiður Valgerður Steingrímsdóttir,
Svava Elíasdóttir,
Steingrímur Bjarnason, Jóhanna H. Guðmundsdóttir,
Gunnlaugur Indriði Bjarnason, Ásta Guðjónsdóttir,
Eyþór Már Bjarnason, Katrín Björk Baldvinsdóttir,
Bjarni Marel Gunnlaugsson,
Solveig Rut Sigurðardóttir,
og systkini hins látna.
+
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu, fjær og nær,
sem sýndu okkur hlýhug og vináttu við andlát
og útför
SESSELJU SVAVARSDÓTTUR
frá Saurbæ í Vatnsdal,
Garðabyggð 8,
Blönduósi.
Njótið öll starfs, gleði og gæfu.
Grímur Gíslason,
börn, tengdabörn,
barnabörn og barnabarnabörn.
+
Frænka okkar,
ÞÓRDÍS BRYNJÓLFSDÓTTIR,
áður til heimilis í Stangarholti 34,
lést þriðjudaginn 11. janúar.
Jarðarförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 14. janúar kl. 15.00.
Edda Magnúsdóttir,
Berta Snorradóttir, Garðar Snorrason,
Rósalinda Helgadóttir, Kristinn Heigason.
ALDARMINNING
KRISTJANA JÓNA
ÞORKELSDÓTTIR