Morgunblaðið - 18.01.2000, Side 52

S£2 ÞRIÐJUDAGUR 18. JANÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
EINAR
' ÞORSTEINSSON
+ Einar Þorsteins-
son fæddist í
Reykjavík 17. aprfl
1950. Hann lést í bfls-
lysi 6. janúar síðast-
liðinn. Foreldrar
hans eru Þorsteinn
Hörður Björnsson,
vélfræðingnr, f. 2.
júní 1926, og og kona
hans Arnheiður Ein-
arsdðttir, f. 10. ágúst
1922. Einar élst upp í
faðmi stórfjölskyldu,
fyrst á Kópavogs-
braut 2 og síðar á
Bugðulæk 17. Hann
var þriðji í hópi sex systkina.
Systkini hans eru: Eyrún, f. 21.
júlí 1945, hennar maður Guð-
mundur Hanning Kristinsson;
Heiður, f. 4. janúar 1949, hennar
maður Guðm. J. Einarsson; Lauf-
ey Hrönn, f. 27. nóvember 1952,
hennar maður ísleifur Árni Jak-
obsson; Hörður, f. 31. ágúst 1957,
og Arna Björk, f. 24. júní 1960,
hennar maður Jóhann Thoraren-
sen.
Einar kvæntist 11. september
1971 Vilborgu Kristjónsdóttur, f.
4. aprfl 1950. Þau skildu 1986.
Dætur þeirra eru 1) Helga Hrund,
f. 10. maí 1969, unnusti hennar er
Úlfar Jónsson. Börn
Helgu eru Andrea
Ósk og Vilberg
Sindri Elíasarböm.
2) Arnheiður Dögg,
f. 31. ág^úst 1978,
unnusti hennar er
Guðni Ragnarsson.
Einar var í sam-
búð með Ásu Krist-
ínu Knútsdóttur, f.
10. ágúst 1959. Þau
siitu samvistir 1997.
Sonur þeirra er
Hjalti Knútur, f. 23.
ágúst 1990. Dætur
Ásu eru Þurfður
Annabell Tix, f. 3. febrúar 1983,
og Yvonne Dorothea Tix, f. 9.
mars 1985. Einar gekk þeim í foð-
urstað.
Einar lærði blikksmíði og út-
skrifaðist frá Tækniskóla Islands
sem byggingatæknifræðingur.
Lengi rak hann eigið fyrirtæki,
fyrst undir nafninu Tækniþjón-
usta Einars og síðar Lagnatækni.
Síðustu árin var hann deildar-
sljóri lagnadeildar hjá Rann-
sóknastofnun byggingariðnarins
á Keldnaholti.
Úför Einars fer fram frá Laug-
arneskirkju í dag og hefst athöfn-
in klukkan 13.30.
Minningar hrannast upp við
skyndilegt og ótímabært fráfall
Einars Þorsteinssonar, bróðurson-
ar míns. Fyrir hugskotssjónum
birtast myndir úr albúmi stórrar
fjölskyldu. Ég sé lukkunnar pamfíl-
inn hann bróður minn giftast fal-
legustu konunni og ég sé fyrsta
“#arn þeirra koma í heiminn og áður
en ég veit af eru börnin orðin sex,
Einar sá þriðji í röðinni. Hvernig
fer hún að því hún Arna mágkona
að vera aldrei annað en ljúfmenn-
skan ein þegar mikið gengur á í
stórum barnahópi spyr ég sjálfan
mig. Og ég sé bömin vaxa úr grasi.
Einar allt í einu orðinn fulltíða
maður. Ljúfur maður sem sjálfur
er búinn að stofna fjölskyldu og
kominn í brauðstritið. Var ekki
stutt síðan að ég hélt honum undir
skím? Handlaginn hann Einar,
smíðisgripur sem hann færði okkur
hjónunum stoltur og ánægður, patti
í barnaskóla, ber þess glöggt vitni.
Enda liggur leiðin í blikksmíðina og
Erfisdrykkjur
A
VaKingahú/ið
GAfH-míÍ
Dalshraun 13
S. 555 4477* 555 4424
FaUeg
j\aue\saierð j
Sérmerktar
GESTABÆKUR
fljót afgreiðsla
íslenski póstlistinn
S. 5571960
www.postlistinn.is
Gróðrarstöðin •
mmúÐ •
Hús blómanna
Blóniaskreytingar
við öll tækifæri.
Dalyeg 32 Kópavogi sími: 564 2480
Aðsendar greinar á Netinu
vg> mbl.is
j |^4UX4/=’ E/7~TH\SAÐ rjÝTT~
síðan áfram í Tækniskólann þaðan
sem hann útskrifast sem bygginga-
tæknifræðingur. Þá er stofnun eig-
ins fyrirtækis á næsta leiti sem
hann rekur af kunnáttu og lipurð
um áraraðir. Jafnframt kennir
hann sem stundakennari í Iðnskóla
og Tækniskóla þar sem tillitsemi
og yfirvegun, eiginleikar sem em
svo ríkir í fari hans, njóta sín til
fulls. Seinna tekur hann við starfi
deildartæknifræðings hjá Rann-
sóknarstofnun byggingariðnaðar-
ins. Þar er hann kominn á réttan
stað, þar getur hann fylgst með og
mótað þróunina í sinni grein af alúð
og ábyrgð.
Ábyrgðartilfinningin er hans að-
all. Einnig í einkalífinu. Þegar leið-
ir skiljast þar er velferð dætranna
honum efst í huga svo og sonarins
unga sem elst upp hjá honum.
Mörgu og miklu er enn ólokið hvort
sem er í leik eða starfi. Hvern
skyldi grana að hann fengi ekki
tækifæri til að Ijúka því? Að stutt
ferð í bæinn yrði að örlagaferð?
Kæra fjölskylda. Að missa hann
Einar á miðjum aldri mitt úr dags-
ins önn er reiðarslag sem engin orð
ná yfir, en smám saman mun tím-
inn sefa sorgina og góðu minning-
arnar um hann ylja ykkur um
ókomin ár. Við föðursystkinin og
fjölskyldur okkar sendum ykkur
dýpstu samúðarkveðjur og hlut-
tekningu.
Einari frænda mínum óska ég
velfarnaðar og Guðs blessunar á
nýrri vegferð.
Þórir Einarsson.
Erfitt er að hugsa til þess að sjá
ekki Einar framar og þurfa að
sætta sig við að hann skuli vera
tekinn frá okkur svo skyndilega.
Ég var nýlega komin til liðs við
Einar á lagnadeOd Rannsókna-
stofnunar byggingariðnaðarins, þar
sem hann hafði starfað frá stofnun
deildarinnar árið 1991. Ég hlakkaði
til að vinna með honum að frekari
verkefnum á lagnasviði og höfðum
við undanfarið unnið að undirbún-
ingi ýmissa rannsókna. Einar var
hugmyndaríkur og duglegur að fá
fólk til samstarfs. Átti hann drjúg-
an þátt í þeirri undirbúningsvinnu
er leiddi til stofnunar Lagnakerfa-
miðstöðvar íslands, sem senn tekur
til starfa. Hann var ritari vatn-
stjónaráðs og vann fjölmörg verk-
efni í samvinnu við hagsmunaaðila,
s.s. tryggingafélög, vatns- og hita-
veitur og verkfræðistofur, auk þess
sem hann kenndi á námskeiðum
hjá Endurmenntunarstofnun HÍ,
Tækniskólanum og Menntafélagi
byggingamanna.
Ég sé Einar fyrir mér þar sem
hann situr á skrifstofunni, alltaf
með hurðina opna fram á gang, oft-
ast í símanum eða með gest á skrif-
stofunni. Einar var einstakt ljúf-
menni og það er mér mikils virði að
hafa fengið að starfa með honum.
Hann var ávallt reiðubúinn til þess
að miðla öðrum af þekkingu sinni
og tíma, tók öllum vel sem til hans
leituðu og liðsinnti eftir bestu getu.
Þessi gjafmildi hans á tíma sinn gat
komið niður á hans eigin áætlun-
um, en það virtist aldrei koma hon-
um úr jafnvægi. Hann var alltaf
samur við sig, jákvæður, léttur í
skapi og traustur samstarfsmaður
og félagi sem gott var að leita til og
eiga að.
Ég er þakklát fyrir kynnin sem
hefðu átt að verða miklu lengri og
mun geyma hjá mér minninguna
um góðan dreng. Votta ég fjöl-
skyldu hans mína dýpstu samúð.
Ragnheiður Inga
Þórarinsdóttir.
„Allt verður íslands óhamingju
að vopni“ var eitt sinn kveðið. Og
það má til sanns vegar færa við hið
sviplega fráfall gamals vinar, skóla-
bróður og vinnufélaga, Einars Þor-
steinssonar. Aðstæður höguðu því
þannig að við urðum samstarfs-
menn á Rannsóknastofnun bygg-
ingariðnaðarins. Skrifstofur okkar
era hlið við hlið og rödd þessa geð-
þekka manns barst mér gegnum
þilið þegar hann var að leysa
vandamál lagnavísindanna. Nú er
þar hljótt, - og óklárað bréf á
tölvuskjánum. Svona geta hlutirnir
gerst hratt, - slæm færð, hvass-
viðri og hálka, - og einn af efnilegri
byggingarvísindamönnum íslands
er fallinn í valinn. Einar var góður
drengur sem margir munu sakna
sárt. Það kom í minn hlut að annast
útgáfu á efni er Einar reit fyrir Rb.
og þess samstarfs er ljúft að minn-
ast. Hann var vel ritfær og ná-
kvæmur. Eftir hann liggja margar
skýrslur, rit og Rb.-blöð á sviði
lagnamála. Aðrir munu eflaust
fjalla um afrek hans þar, en ég
kveð þennan ágæta vinnufélaga um
leið og ég votta aðstandendum
hans dýpstu samúð.
Óli Hilmar.
Það var snemma morguns föstu-
daginn 7. janúar sl. að síminn
hringir heima hjá mér. Ég tók upp
tólið og segi: „Halló“. Þá er sagt:
„Kristján þetta er Ása. Hann Einar
dó í bílslysi í nótt.“
Ég var nýbúinn að hlusta á
morgunfréttir útvarpsins kl. 7 og
heyrði þar, að sagt var frá bílslysi á
Vesturlandsvegi.
Við þessa frétt féll mér allt verk
úr hendi. Ósjálfrátt komu upp í
huga minn ótal hugsanir. Að missa
einn besta vin sinn er áfall.
Við Einar voram að vinna daginn
áður við skýrslugerð um ferð okkar
til Noregs, Svíþjóðar, Finnlands og
Danmerkur í desember sl. í þeim
tilgangi að skoða kennsluaðstöðu
við iðn- og tækniháskólanám. Ætl-
uðum að Ijúka við skýrsluna fyrir
kl. 10.00 morguninn eftir og leggja
hana fram á stjórnarfundi Lagna-
kerfamiðstöðvar Islands kl. 11.00
þann sama dag.
Við voram búnir að vera sam-
starfsmenn og góðir vinir frá okkar
fyrstu kynnum, sem hófust er hann
hóf nám í blikksmíði árið 1968, og á
þau góðu kynni hefur aldrei borið
skugga.
Hann var sérstakt ljúfmenni og
traustur vinur. Ég heyrði hann
aldrei tala styggðarorð til nokkurs
manns eða tala illa um nokkurn
mann. Einar var alltaf tilbúinn að
hjálpa öðram. Hann var sú mann-
gerð sem lét aðra ganga fyrir en
var sjálfur númer tvö.
Leiðir okkar Einars lágu saman
innan blikksmíðastéttarinar. Einar
var góður handverkmaður og góður
tæknimaður. Hann tók hæsta próf
sem tekið hefur verið við svein-
spróf í blikksmíði.
Við unnum saman á byggingar-
deild Borgarverkfræðings og þar
fékk ég að njóta hanns „teóretisku"
sérþekkingar. Það var þar sem við
byrjuðum saman að úrbótum í
blikksmíðafaginu og þeirri vinnu,
er enn ólokið.
Einar gerðist starfsmaður
fræðslunefndar í blikksmíði árið
1976. Það var upp úr því sem okkur
tókst að breyta gömlum kennslu-
háttum í blikksmíði við Iðnskólann
í Reykjavík. Þá komu þar inn
stundakennarar með sérþekkingu í
blikksmíðafaginu. Einar kenndi þar
einnig sjálfur í nokkur ár.
Á sama tíma var Einar að skrifa
námsski’á fyrir blikksmíði og við-
miðunargrundvöll fyrir sveinspróf í
blikksmíði. Þetta var fyrsta náms-
skráin sem skrifuð var fyrir málm-
iðnaðargrein og_ má sjá hana í
Blikksmíðasögu Islands, öðra bindi,
sem út kom 1980.
Fljótlega eftir að tækninámi lauk
hóf Éinar störf _sem stundakennari
við Tækniskóla íslands.
Hann hefur alla tíð síðan unnið
ötullega fyrir blikksmíðafagið.
Hann hefur bæði samið efni fyrir
endurmenntunarnámskeið og kennt
á þeim og átti hann rétt ólokið við
áfangalýsingar fyrir nám í 5. og 6.
hluta (önn) náms í blikksmíði. Frá-
fall Einars er mikið áfall fyrir okk-
ur í lagnaiðngreinum.
Hann vann ásamt fleiram að
stofnun Lagnafélags íslands. Stofn-
un þess var í þeim anda sem okkar
markmið stefndi að; þ.e. að stuðla
að fræðslu í iðn- og tæknimenntun.
Einar sat í fyrstu stjórn félagsins,
sem var stofnað 1986, og var for-
maður þess 1990. Hann hefur alla
tíð síðan gegnt trúnaðarstörfum
innan Lagnafélags Islands.
Þá sjaldan að við Einar voram
ekki sammála var tekist einarðlega
og málefnalega á og fylgt fast eftir,
en styggðarorð féllu aldrei í minn
garð frá Einari, þótt ég e.t.v. hefði
átt þau skilið. Við skildum aldrei
ósáttir. Hann hafði sérstaklega
góða stjóm á skapi sínu.
Einar vann innan Lagnafélagsins
að stofnun lagnadeildar Rannsókn-
arstofnunar byggingariðnaðarins,
sem var stofnuð árið 1991, að frum-
kvæði Lagnafélags íslands. Var
Einar í upphafi ráðinn deildarstjóri
deildarinnar. Hann hefur veitt
henni forstöðu síðan og byggt hana
upp frá granni. Það var mikil vinna
að byggja upp lagnadeildina hjá Rb
deild á sviði sem lítil umræða hefur
átt sér stað um og því lítið þekkt í
þjóðfélaginu.
Allt frá því að Lagnafélagið var
stofnað 1986 höfum við unnið sam-
an að því að sýna fram á þörfina
fyrir aukið samstarf allra lagna-
manna, bæði í skólum og atvinnu-
lífi, til að koma upp aðstöðu til
kennslu og þjálfunar í lagnafræð-
um.
Nú er það átak orðið að vera-
leika með stofnun Lagnakerfamið-
stöðvar Islands sem rísa mun við
hliðina á fyrram vinnustað Einars
heitins og teljast mun hluti af hans
verkum. Hann var ávallt frá upp-
hafi í fremstu röð við undirbúning
og framkvæmd að stofnun Lagna-
kerfamiðstöðvarinnar og átti sæti
sem varamaður í stjórn hennar.
Ég ber Einari bestu kveðjur frá
Lagnafélagi íslands og Lagnaker-
famiðstöð Islands með þakklæti
fyrir hans fórnfúsu og góðu störf í
þágu lagnaiðnaðarins.
Það er sagt, að alltaf komi maður
í manns stað, en seint verður sæti
Einars skipað manni með hans
kostum og hugarfari. Það er sárt
að missa góðan vin og félaga, en
góðar minningarnar lifa.
Ég vil þakka Einari fyrir alla
þrautseigjuna við fundarsetu og
nefndastörf, sem undantekningar-
lítið vora utan hins hefðbundna og
einatt langa vinnutíma, en víst er
að þessir fundir skiluðu góðum ára-
ngri. Þá vil ég þakka fyrir hjálpina
og samverustundirnar sem orðnar
era margar, bæði í vinnunni og í
frístundum. Vertu sæll kæri vinur.
Ég og fjölskylda mín vottum fjöl-
skyldu hans okkar dýpstu samúð
og megi góður Guð vera með þeim
og styrkja.
Kristján Ottósson.
í svartasta skammdeginu berst
frétt um hörmulegt bflslys. Við
vinnufélagar Einars eram harmi
slegin, og hugur okkar allra leitar
sérstaklega til hans Hjalta sem svo
oft kom með pabba sínum 1 vinn-
una. Það var sannarlega ánægju-
legt að fylgjast með því hve sam-
rýndir þeir feðgar vora, og einlæg
umhyggja Einars fyrir Hjalta fór
ekki framhjá neinu okkar. Missir
þinn er meiri en hægt er að ímynda
sér, elsku Hjalti, og við hugsum öll
til þín og biðjum guð að gefa þér
styrk.
Einar hóf störf á Rannsókna-
stofnun byggingariðnaðarins árið
1991 sem sérfræðingur á lagna-
sviði, en lagnadeild var þá í fæð-
ingu á Rb. Hann veitti deildinni
forstöðu og var reyndar eini starfs-
maður hennar þar til á síðasta ári.
Einar var tæknifræðingur og
blikksmiður og hafði um árabil
starfað við ráðgjöf og aflað sér víð-
tækrar reynslu og tækniþekkingar
um lagnir. Það var því mikill feng-
ur fjrrir stofnunina að fá hann til
starfa, og má segja að hann hafi
unnið mikið brautryðjandastarf á
þessu sviði.
Einar var sérstaklega góður fé-
lagi, alltaf tilbúinn að spjalla, gefa
góð ráð og slá á létta strengi. Hann
var boðinn og búinn til starfa að fé-
lagsmálum starfsmanna og tók
virkan þátt í félagsstarfinu. „Hann
var drengur góður“ er eitt mesta
hrós sem menn gátu fengið í Is-
lendingasögunum. Þessi orð lýsa
Einari vel, og hans er sárt saknað
af starfsfélögum og skarð hans
verður vandfyllt.
Fjölskyldu hans sendum við okk-
ar innilegustu samúðarkveðjur.
Megi allar góðar minningar um
góðan dreng styrkja ykkur í sorg-
inni.
Starfsfélagar á Rannsókna-
stofnun byggingariðnaðarins.
Kveðja frá Félagi
blikksmiðjueigenda
Með skyndilegu fráfalli Einars
Þorsteinssonar sjáum við í blikk-
smíðagreininni ekki aðeins á eftir
góðum dreng, sem var hvers manns
hugljúfi, heldur einnig eins okkar
allra virtasta sérfræðings í faginu.
Hann var sífellt að fylgjast með
nýjungum, laga þær að íslenskum
aðstæðum og koma á framfæri víð-
tækri þekkingu sinni til þess að
hún nýttist fleirum og kæmi að sem
mestu gagni í daglegu starfi.
Þessir eðliskostir Einars settu
hann á sérstakan stall meðal allra
sem komu nálægt blikksmíðagrein-
inni sem er orðin mjög tæknivædd
hin síðari ár, bæði að því er tekur
til viðfangsefnanna sjálfra og ekki
síður verktæknilegra úrlausna
þeirra. Flókin loftræstikerfi í hús-
um hafa ratt sér til rúms og tölvu-
stýrðar vélar eru nú orðnar sjálf-
sagður hlutur í mörgum blikk-
smiðjum.
I öllum þessum umbreytingum
hefur Einar Þorsteinsson verið
boðinn og búinn að styðja vð skipu-
lagningu endurmenntunar starfs-
manna blikksmiðja, hann hefur ver-
ið lykilmaður í endurskipulagningu
iðnnáms blikksmiða, sem fram hef-
ur farið síðustu misseri, og látið sig
varða allt sem til framfara horfir í
greininni. Síðustu ár hefur fáum
málum, ef nokkram, verið ráðið á
því sviði nema Einars hafi notið við
með einum eða öðram hætti; skörp
greind hans og endalaus vilji til að
vinna að framföram í blikksmíða-
greininni hefur verið ómetanleg
fyrir þessa vaxandi atvinnugrein og
verður það seint fullþakkað.
Af öllu þessu má ráða að missir-
inn er mikill og ekki séð hvernig
skarðið verður fyllt. Þó skiptir
mestu að við höfum misst frábæran
félaga, sem var ákaflega þægilegur
og látlaus í allri framgöngu og naut
svo víðtæks trausts að einstakt má
telja.
Um leið og ég, fyrir hönd Félags
blikksmiðjueigenda, færi Einari
Þorsteinssyni hugheilar þakkir fyr-
ir frábært framlag hans til blikk-
smíðafagsins þá era hans nánustu
fluttar innilegustu samúðarkveðjur
við fráfall hans.
Félag blikksmiðjueigenda,
Kolviður Helgason, formaður.