Morgunblaðið - 06.02.2000, Blaðsíða 39

Morgunblaðið - 06.02.2000, Blaðsíða 39
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 6. FEBRÚAR 2000 39 MINNINGAR mínum, þú smyrð höfuð mitt með olíu, bikar minn erbarmafullur. Já, gæfa og náð fylgja mér alla ævidaga mína, og í húsi drottins bý ég langa ævi. (Dav.sálmur 23.) Katrín Hclga, Elín Rut og Haukur Jóscf Stefánsbörn. Aðfaranótt mánudagsins 31. jan- úar sl. andaðist á Grensásdeild Landspítalans heiðursmaðurinn Björn Ingi Stefánsson. Hann var lengst af heilsuhraustur enda lifði hann heilsusamlegu lífi með því að iðka sund og útiveru af ýmsu tagi. Aðdragandinn var því ekki langur. Laugardaginn 15. janúar brá svo við að á hann sótti óeðlilegt mátt- leysi og önnur vanlíðan sem varð til þess að hann var fluttur á sjúkra- hús. í ljós kom að hér var um hægf- ara heilablæðingu að ræða. I fyrstu virtist svo sem að bati væri sýnileg- ur, en síðan breyttist ástandið til verri vegar og sorgarfregnin barst þann seinasta dag janúar. Hér skulu ættir Björns ekki rakt- ar, en aðeins þess getið að hann var sonur hjónanna Stefáns Björnsson- ar, prófasts að Hólmum í Reyðar- firði, og konu hans, Helgu Jónsdótt- ur, ættaðri úr Breiðafjarðareyjum. Björn var fæddur í Winnepeg í Kanada en ólst upp á Hólmum fram til unglingsára. A uppvaxtarárum sínum vann hann ýmis tilfallandi störf tengdum búskap, en einnig við sjósókn ásamt því að sem unglingur vann hann um skeið í Landsbanka íslands á Eskifírði. Vorið 1933 lauk Björn námi í Samvinnuskólanum. Eftir það var ævistarf hans ráðið. Hann tileinkaði samvinnustarfinu starfskrafta sína. Hann var einn for- göngumanna að stofnun Kaupfélags Fáskrúðsfirðinga haustið 1933 og fyrsti kaupfélagsstjóri þess, eða til ársins 1946. Hann var mikill félags- málamaður, hrókur alls fagnaðar á samkomum og skemmtunum en gætti hófs í hvívetna. Fljótlega varð hann virkur félagi í ungmennafélag- inu og sat í stjórn þess. Var fram- kvæmdastjóri við byggingu sund- laugar og sat í ýmsum nefndum á vegum Búðahrepps og valdist einnig til annarra opinberra trúnaðar- starfa. Hann var næmur fyrir því sem til framfara horfði í atvinnumál- um og stóð m.a. fyrir byggingu hraðfrystihúss. Hann varð fyrsti framkvæmdastjóri þess og síðar stjórnarformaður. Af þessu má ráða að hann hafði mörg járn í eldinum og var sístarf- andi. Enginn vafi er á því að margt var erfitt í rekstri fyrirtækja á fyrir- stríðsárunum, enda gáfust margir upp. Björn var bjartsýnismaður og hafði ávallt einhver ráð. Uppbygg- ing atvinnuvega í byggðarlaginu var eitt af meginmarkmiðum hans. Sú staða batnaði stórum með byggingu frystihússins. Til að bæta hag kaupfélagsins á seinustu árum stríðsins keypti hann fisk af smærri bátum, tók á leigu, ásamt öðrum aðilum, færeysk skip sem sigldu með aflann til sölu er- lendis. Vitað er að þetta bætti hag kaupfélagsins til muna. Það var um og eftir 1940 sem und- irritaður man fyrst eftir samfélag- inu á Fáskrúðsfirði og þeirri reisn sem var yfir málefnum kaupfélags- ins. Eiginkona Björns var sæmdar- konan Þórunn Sveinsdóttir, en hún lést í ágústmánuði í fyrra. Fjöl- skyldan bjó í sama húsi og verslunin var í. Undirritaður átti þar margar ánægjustundir við leik með elsta syni þeirra, Stefáni. Þessar stundir koma oft upp í hugann þegar hugsað er til liðinna æskuára. Þórunn og Björn voru glæsilegt par sem geisl- aði af hvar sem þau fóru. Góðvild og greiðvikni var höfð að leiðarljósi enda náðu þau góðu félagslegu sam- bandi við íbúa staðarins og greiddu götu margra. Þau voru sívinnandi, hún við heimilisstörfin en hann við fyrirtækið. Einn hátt hafði Björn á við starf sitt sem ekki var algengur í þá daga. í átökum við erfið verkefni fannst Birni oft gott að brjóta upp starfs- daginn. Þegar líða tók á dag kallaði hann gjarnan á okkur strákana á sil- ungsveiðar eða til annarrar útivist- ar. Allir höfðu gott og gaman af, og skemmti hann sér vel við að láta okkur leysa ýmsar þrautir. Að því loknu settist hann oft á skrifstofu sína aftur og vann þá langt fram á nótt. I starfi eins og hans koma oft upp mál sem leysa verður með með málamiðlun útávið. Ég veit að stundum bar hann þannig málefni upp við konu sína. Hún var fljót að sjá kjarna málsins og gaf yfirlýsing- ar byggðar á eigin sannfæringu. Þótt ef til vill væri meiningarmunur í fyrstu, varð oftast sameiginleg nið- urstaða og eftir það stóð hún eins og klettur við hlið manns síns. Sumardag nokkurn árið 1946 flutti fjölskyldan til Reykjavíkur. Það var dapurlegur dagur í huga flestra Fáskrúðsfirðinga þegar fjöl- skyldan kvaddi og Esja lagði frá bryggju eftir hið hefðbundna brott- fararflaut. Nú hófst nýr þáttur í lífi Björns er hann tók við mismunandi störfum á vegum SÍS. Hann átti sem fyrr segir þægilegt með að umgangast fólk og sennilega af þeirri ástæðu fór hann í kaupfélög víðsvegar um land til leiðsagnar og miðlunar af reynslu sinni og rak þá oft fyrirtækin til skemmri tíma. Lengst mun hann þó hafa starfað í innheimtu- og fjármáladeildinni. Björn nýtti tíma sinn vel. Frítíma sinn notaði hann ýmist til lagfær- inga heima fyrir eða þau hjónin dvöldu í sumarbústað sínum við Þingvallavatn þar sem þau fundu af- þreyingu við garð og blómarækt í faðmi íslenskrar náttúru. Oftast voru þau með Svein son sinn með sér sem meira þurfti á þeim að halda en hin börnin. Heimili þeirra hjóna var einstakt fyrir gestrisni og mynd- arskap í hvívetna. Einn afkomanda þeirra heyrði ég segja að Björn hafi alltaf búið á fimmstjörnu hóteli. Þetta segir sína sögu um sambúð þeirra hjóna þar sem góðmennskan sat í fyrirrúmi. A skömmum tíma eru þau hjónin Björn og Þórunn horfin á vit al- mættisins. Ljóst er að þórunn tekur þar á móti Birni með sínu blíða brosi. Ég minnist þeirra beggja með hlýhug og djúpri virðingu. Börnum þeirra, öðrum aðstandendum og vin- um votta ég samúð mína. Ágúst Karlsson. Mér brá í brún er ég frétti fyrir fáeinum dögum lát uppáhalds- frænda míns, Björns Inga Stefáns- sonar, fyrrverandi kaupfélagsstjóra og starfsmanns SIS. Skömmu áður hafði ég hitt hann hjá sonarsyni hans, Guðmundi Stefánssyni, og var hann þá hress í bragði, þótt greini- legt væri að nokkuð var af honum dregið sökum nýlegra veikinda. Björn Ingi fæddist 10. nóvember 1908 í Winnipeg í Kanada, en fluttist 5 ára gamall með foreldrum sínum til íslands og ólst upp á Hólmum í Reyðarfirði. Þau voru Helga Jóns- dóttir, fædd á Rauðseyjum á Breiða- firði, og Stefán Björnsson, fæddur á Kolfreyjustað í Fáskrúðsfirði. Stef- án varð prestur á Hólmum og síðar prófastur á Eskifirði. Móðir mín, Herborg, var föðursystir Björns Inga. Björn stundaði nám við Sam- vinnuskólann í Reykjavík og lauk þaðan prófi vorið 1933. Síðla sumars það ár var stofnað Kaupfélag Fá- skrúðsfirðinga og var Björn kaupfé- lagsstjóri þess frá upphafi þar til í júní 1946. Þá fluttist hann til Reykjavíkur og starfaði hjá Sam- bandi íslenskra samvinnufélaga (SÍS) fram undir 1980. Þar vann hann m.a. að eftirlitsstörfum og var einnig fenginn til þess að taka að sér tímabundin framkvæmdastjórastörf hjá ýmsum kaupfélögum. Björn var uppörvandi stjórnandi, hagsýnn maður og lagtækur, og naut hvar- vetna óskoraðrar virðingar, jafnt meðal viðskiptamanna kaupfélag- anna, starfsfólks og forystumanna samvinnuhreyfingarinnar. Auk aðalstarfa sem kaupfélags- stjóri vann hann ötullega að ýmsum félagsmálum. Á Fáskrúðsfirði sat hann þannig í stjórn ungmennafé- lagsins Skrúðs, var framkvæmda- stjóri sundlaugargerðar Búða- hrepps, átti sæti í hafnarnefnd, var framkvæmdastjóri við byggingu Hraðfrystihúss Fáskrúðsfjarðar o.fl. o.fl. Björn Ingi var gæfumaður í einkalífi. Vorið 1934 kvongaðist hann Þórunni Sveinsdóttur, mikilli mannkosta konu. Hún reyndist honum góð eiginkona og móðir og bjó honum gott og myndarlegt heimili. Þau eignuðust 6 börn. Nú eru barnabörnin 20, og barna- barnahópurinn er stór og mann- vænlegur. Þau hjónin, Þórunn og Björn, voru ávallt samhent í ein- stakri gestrisni og hjálpsemi, ekki síst gagnvart þeim sem minna máttu sín. Björn Ingi var hár og myndarleg- ur maður, sannkallað glæsimenni í sjón og raun. Hann var skemmtileg- ur í umgengni, hjálpsamur og sann- ur vinur vina sinna. Þau hjón reynd- ust foreldrum mínum einstaklega vel, þegar þau bjuggu í sama húsi á Fáskrúðsfirði, enda þótti mömmu minni og pabba mjög vænt um Björn og Þórunni, og hélst sú vinátta alla tíð. Sem unglingur vann ég sumar- tíma við Kaupfélagið á Fáskrúðs- firði undir stjórn Björns. Hann var mér ávallt mjög góður húsbóndi og lærði ég margt af honum, m.a. að sýna eldra fólki virðingu. Björns Inga mun ávallt minnst með þakklæti, söknuði og virðingu. Blessuð sé minning hans. Unnsteinn Stefánsson. + Ingibjörg Ragna Ólafsdóttir fædd- ist í Brekkubæ á Hellissandi hinn 12. nóvember 1925. Hún lést á gjörgæsludeild Landspítalans hinn 24. janúar síðastlið- inn. Foreldrar henn- ar voru Ólafur Pét- ursson frá Malarrifi og Guðrún Ágústa Rögnvaldsdóttir frá Fagradalstungu. Fjölskyldan bjó á Hellissandi þar til Ragna var 12 ára, en fluttist þá til Reykjavíkur. Al- bræður Rögnu eru Pétur og Rögnvaldur. Eftir andlát Guðrún- ar, móður Rögnu, kvæntist Ólafur faðir hennar Hönnu Jónsdóttur. Synir Hönnu eru Birgir Pétursson og Gunnar Gunnlaugsson. Sonur Hönnu og Ólafs er Árni. Hinn 27. nóvember 1954 giftist Það kviknaði bál og hrifsaði ömmu okkar frá okkur. Það tók líf hennar næstum mánuð að fjara út, og við gátum bara staðið hjálparlaus hjá og treyst því að Guð stýrði þessu á rétta braut. Þegar amma fékk loks hvfld frá vélum, lyfjum og skurðaðgerðum létti okkur, en á sömu stundu urðum við endanlega að horfast í augu við þá staðreynd að hún væri horfin og kæmi aldrei aftur. Við getum ekki lengur heimsótt hana á fallega heim- ilið hennar í Fannborginni, sem hún var svo stolt af. Þar varð flest logum að bráð, allt fína smádótið sem hún sankaði að sér og naut þess að skreyta með, og myndirnar af lang- ömmustelpunni sem mun ekki muna eftir henni eða fá að kynnast henni. Við getum að minnsta kosti sagt Mörthu Guðrúnu frá langömmunni sem veggfóðraði hjá sér með mynd- um af henni, og spjallaði við mynd- irnar þegar aðskilnaðurinn varð of langur. Amma naut þess að vera um- kringd fjölskyldu sinni, og glöðust var hún þegar allir afkomendur hennar voru komnir saman hjá henni. Þeim tilefnum fækkaði eftir að Ragna yngri og Bjarni fluttu til Bandaríkjanna til náms, og urðú þá þessir samfundir okkur öllum þeim mun dýrmætari. Nú verðum við að halda lífinu áfram, vera sterk, og gera ömmu stoltari af okkur en nokkru sinni fyrr. Við trúum því að hún fylgist með okkur og passi upp á okkur þaðan sem hún er núna. Við Ragna Árna Frí- mannssyni si'ma- verkstjóra, f. 26.5. 1925, d. 21.10. 1992. Börn þeirra eru Frí- mann símsmiður, f. 14.10. 1952, og Guð- rún Ágústa leik- skólakennari, f. 15.7. 1955, gift Krist- mundi Jónassyni matreiðslumeistara, f. 13.6. 1951. Börn Guðrúnar og Krist- mundar eru Ragna, hjúkrunarfræði- nemi, f. 12.5. 1976, gift Bjarna Vilhjálmi Halldórssyni stærðfræðingi, þeirra dóttir er Martha Guðrún, f. 30.3.1997; Árni Jónas blikksmíðanemi, f. 10.10. 1980, unnusta hans er Erla Björg Birgisdóttir, f. 23.6. 1981; og Snædís, f. 26.1.1988. Útför Rögnu fór fram frá Kópa- vogskirkju 28. janúar. erum svo heppin að tilheyra sam- heldinni og ástríkri fjölskyldu, sem er ómetanlegt á svona stundum. Sorgin er sár, en það er óhjákvæmi- legt að syrgja þá sem maður elskar. Ef maður gæti ekki elskað af ótta við að missa væri lífið lítils virði. Við elskum þig amma, þú lifir áfram í okkur, sorgum okkar og gleði. Von- andi nær gleðin fljótlega yfirhönd- inni á ný, því þannig myndir þú vilja hafa það. Megi Guð gefa okkur og fjölskyldunni okkar allri styrk til að yfirvinna sorgina og gleðjast yfir því að hafa átt þig meðan líf þitt entist. Með kveðju og von um að þér líði vel. Þín ömmubörn, Ragna, Ámi Jónas og Snædís. Við dveljum hér við hvílurúm þitt klökk og kveðjum þig í hinsta sinni, vina. En til þín streymir heitust hjartans þökk fyrir horfna tíð og kæru samfylgdina. Þín endurminning eins og geisli skín á okkar leið og mýkir þjartans sárin. Já, vertu sæl, við sjáumst, vina mín, í sælu guðs, er þerrar harmatárin. (Ók. höf.) Elskuleg frænka mín. Allt er í líf- inu hverfult. Nýtt ár er ekki búið að líta dagsins ijós þegar dóttir þín hringir og segir mér þær skelfilegu fréttir að þú hafir orðið fyrir slysi, sem síðan leiddi til þess að líf þitt slokknaði 24. janúar. Það þarf ekki að lýsa Rögnu fyrir þeim sem þekktu hana, hún var fal- leg kona, raungóð og hjartahlý. Þau hjónin Ragna og Árni voru samhent, gestrisin og skemmtileg heim að sækja, með létta lund og gamansöm. Eftir að Ámi lést snögglega 1992 helgaði hún börnum sínum og barna- bömum líf sitt, þau vom hennar gleði. Ég á margar góðar og skemmti- legar minningar eins og þegar við fóram til sólarlanda fyrir fimm áram eða í dagsferðina í Þórsmörk, þar var blæjalogn en úrhellisrigning. Hvað það var notalegt eftir gönguna að koma í skálann og fá kaffi og kleinur fyrir utan nestið okkar, eða öll símtölin sem við áttum. Þeirra sakna ég sérstaklega. Ég þakka þér af öllu hjarta fyrir allt sem þú varst mér og mínum. Guð blessi minningu þína. Ingibjörg. Mig langar til að skrifa fáein orð um hana Rögnu mína. Ég kynntist henni fyrir 25 áram er við hjónin fluttum í parhúsið við hlið þeirra. Betri nágranna er vart hægt að hugsa sér. Hún reyndist mér yndis- lega vel þegar ég missti manninn minn, var þá mikið hjá mér og var Persónuleg, alhliða útfararþjónusta. Sverrir Olsen, Sverrir Einarsson, útfararstjóri útfararstjóri Útfararstofa íslands Suðurhlið 35 ♦ Sími 581 3300 Allan sólarhringinn. www.utfararstofa.ehf.is/ mér mikill styrkur. Eins þegar við hjónin fórum til útlanda, þá gátu börnin okkar alltaf leitað til þeirra hjóna ef eitthvað kom upp á. Það vora ófáar stundirnar sem við fengum okkur kaffi úti í gróðurhús- inu hjá henni og þá var mikið hlegið og ýmis mál rædd. Ég veit að Ámi hefur tekið vel á móti Rögnu sinni því að þau vora mjög samrýnd. Það kemur svo margt upp í hug- ann hjá manni á svona stundum. Það vora til dæmis ófá gamlárskvöldin sem við glöddumst saman og lifa í minningunni. Ég veit, Ragna mín, að kvalirnar era að baki. Eg vil votta Frímanni, Gunnu og fjölskyldu, mína dýpstu samúð. Trygga samfylgd þökk sé þér það mun hugur geyma. Allt sem varstu mínum og mér munégaldreigleyma. Guð launi þér alla þína góðvild. Hinsta kveðja, Jóhanna. OSWALDS sfMi 551 3485 ÞjÓNUSTA ALLAN SÓLARHRINGINN ADALSHL1 I I iB • 101 RI YKJAVÍK IjlII Diivíf) Inger Óltifur l hjiirtirstj. I ’tftinirstj. t ItJ'nrtirstj. LÍKKISTUVINNUSTOIA EWINDAR ÁRNASONAR INGIBJÖRG RAGNA ÓLAFSDÓTTIR
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.