Morgunblaðið - 12.02.2000, Síða 37

MORGUNBLAÐIÐ
VIKII
LM
LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 2000 37
Draumur í tveimur krukkum
Draumstafir Kristjáns Frímanns
Þú sem læðist framogaftur
um drauma mína og skýst
inní þá og útúr þeim að vild
einsog þú eigir þá, hlustaðu á mig,
Magga.
Mig dreymdi í nótt: ég var á leið til þín
en ég komst hvorki áfram né afturábak
þvíaðjörðin
hafði íyllst og uppfyllst í Mósebókar-
merkíngu
af gráum köttum: sama hvert maður leit,
sama hvert maður steig: það var ekki
þverfótað.
(DagurSigurðarson.)
Draumarnir fara, koma og fara
líkt og annað í hiingrás tímans og
við losnum ekki við þá, þótt við
bælum veru þeirra í vökunni. Sum-
ir birtast eins og norðanvindurinn,
óvænt og með kraftmikinn boð-
skap. Aðrir eru mýkri líkt og sunn-
anþýðan með þægilegri viðkomu í
húsi svefnsins, svo vakna ég með
bros á vör, endurnærð/ur og hlað-
in/n krafti. Orkan sem við söfnum
upp yfír nóttina þegar við „hvflum“
okkur og „sofum“ er frumorkan,
sköpunarkrafturinn sem í upphafi
fyllti geiminn og allt efni krafti sín-
um. Hjá Fom-Egyptum, faraóun-
um, var þessi orka skilgreind og
tákngerð í guði er Kapi var nefnd-
ur og kallaður guð straumanna.
Hann birtist í lfld karls en með
konubijóst til áréttingar þeim eig-
inleikum sínum að vera bæði
frjósamur skapari og guð endur-
nýjunar; sá sem elur af sér. Kapi
er því líkur hugmynd kristinna
manna um Guð, skapara alls sem
lifir. í stjömuspeki birtist þessi
guð svo aftur í lfld manns sem
Vatnsberi er nefndur, vegna vatns-
kerja sem hann heldur á herðum
sér og hellir táknrænu vatni (krafti
og visku) úr yfir mennina. Þessi
andlegi kraftur færist nú yfir með
Öld Vatnsberans þegar Kapi mæt-
ir á svæðið og eys visku og krafti í
drauma næturinnar og styrkir
okkur og eflir fyrir komandi tíma,
daglegs lífs sköpunar og framfara.
Frá „Draumkonu“
Ég var á gangi úti, þar sé ég
svartklædda konu. Hún snýr sér
að mér, réttir mér bók og segir,
„lestu þessa bók“. Ég tók við bók-
inni og systir mín (heitir Hulda)
spyr hvort hún megi skoða hana.
Ég segi já og rétti henni bókina.
Mér fannst ég þurfa að leita að
konunni sem lánaði mér bókina.
Ég geng stíg fram hjá röð af svart-
klæddum konum sem sátu í tröpp-
um, með handrið allt í kring. í
hominu á tröppunum var stytta af
gráum engli (eins og jólaskraut).
Ég finn ekki konuna sem lánaði
mér bókina en ég sé konu (sem er
látin og hét Valgerður) sem var að
eiga bam með manni sem ég kann-
ast við og er á M. Við það vakna
ég.
Ráðning
Flest trúarbrögð ganga út frá
því sem vísu að hlutverk okkar hér
á jörð sé til að þroska andlega
hæfileika að því marki að jarðvist
verði óþörf, en þar til fæðumst við
aftur og aftur uns íyrmefndum
hæfileika er náð. Túlkun trúar-
bragða er mismunandi á þessum
sannleika en kjaminn sá sami að
líkjast kraftbirtingu Guðs, því
hann skóp okkur jú, í sinni mynd.
Draumar byggjast mikið á þessum
óljósu sannindum og því rúmast
innan draumsins hlutir sem vöku-
Mð greinir ekki. Eitt þeirra er
veran sem birtist í flestum draum-
um okkar og er ávallt til hlés, óljós,
ógreinileg, eins og skuggi eða
dökkklædd vera. Þessi vera er oft
kona en einnig karl og hún færir
okkur boð um vera okkar og til-
gang eða hún leiðir okkur veginn
fram á leið. Þessi vera gæti verið
það sem sumir kalla verndarengill
en hún gæti líka verið sálin holdi
klædd, en sálin er jú, andi Guðs.
Þessi draumur þinn sýnist mér
snúast um fyrrnefndan Skugga
(svartklædda konan) og líf þitt sem
er/var og sem verður, samt er allt
óyóst/hulið (Hulda), líkt og ekki
megi opinbera of mikið. Konan
leiðir þig fyrst í sannleika um að þú
hafir ekki enn viðað að þér nægri
reynslu (bókin sem þú átt að lesa)
á lífsleiðinni og þú hafir löngum
stundum setið á sama reit við lítil
tilþrif (svartklæddu konurnar í
svörtu tröppunum, með handrið
allt um kring og engillinn sem tákn
árstíða). Þessa heimssýn virðist þú
hafa valið sjálf að hafa á kyrrlátum
nótum (Valgerður) en hugur þinn
nú stendur til nýrra tímamóta og
mjög svo breytt lífernis (bamið).
En spumig er hvar? Hvenær og
hvemig? Ef Hulda svipti leynd
sinni af nafni mannsins sem bamið
getur, kæmi svarið í ljós.
0Þeir lesendur sem viljafá
drauma sína birta ográðna sendi
þá með fullu nafni, fæðingardegi
og ári ásamt heimilisfangi og dul-
nefni til birtingará póstfangið:
Draumstaíir
Morgunblaðið
Kringlunni 1
103 Reykjavík,
eða á heimasíðu Drauma-
landsins: www.dreamland.is
notað sem gjaldmiðill. Kúgildi og
ærgildi, þ.e. verðgildi kvikfénaðar,
voru notuð sem mælieining á verð-
mæti. Vaðmál var einnig notað sem
gjaldmiðill á miðöldum hér á landi,
og alin vaðmáls sem mælieining.
Erlendis tóku menn eftir því, að
viðskipti með sumar vörur hafa í för
með sér minna umstang en við-
skipti með aðrar vörur. Þannig er
mun einfaldara að flytja, geyma og
meta gull en til dæmis kvikfé. Því
þróuðust viðskipti smám saman
þannig að í stað einfaldra vöru-
skipta var tekið að selja vörur fyrir
gull eða aðra góðmálma, svo sem
silfur, kopar eða brons, sem síðan
var hægt að nota aftur í viðskiptum.
Talið er að þekkst hafi að nota
málma sem gjaldmiðil síðan a.m.k.
árið 2000 fyrir Krist. í dæminu að
ofan um svanga skósmiðinn hefði
lausnin því verið sú að skósmiður-
inn seldi einhverjum þriðja aðila
skó og fengi gull í staðinn, í stað
þess að leita að bakara sem var illa
búinn til fótanna. Skósmiðurinn
gæti síðan keypt brauð fyrir gullið
og bakarinn keypt af enn öðrum að-
ila það sem hann vanhagar um, fyr-
ir andvirði brauðsins í gulli.
Enn eitt skref til framfara var
tekið þegar yfirvöld tóku að gefa út
mynt úr góðmálmi. Yfirvaldið
ábyrgðist að í hverri mynt væri
ákveðið magn af góðmálmum. Þá
þurfti ekki lengur að vega málm-
stykki og meta hreinleika þeirra í
hvert sinn sem þau skiptu um eig-
endur. Vitað er að slík myntslátta
þekktist í Grikklandi snemma á
sjöundu öld fyrir Krist og einstaka
myntir eru jafnvel taldar enn eldri.
Seðlar komu mun síðar til sög-
unnar. Notkun þeirra breiddist
fyrst út á 17. og 18. öld í Evrópu. Er
oft miðað við það sem upphaf notk-
unar seðla þótt Kínverjar virðist
hafa verið nokkrum öldum á undan
Evrópumönnum að gera tilraunir
með þá. Frakkar voru fyrstir
Evrópubúa til að prenta seðla í
stórum stíl, snemma á átjándu öld.
Skýringin á tilkomu seðla var að
menn áttuðu sig á að óþarfi var að
flytja góðmálmana fram og til baka
við hver viðskipti, því fylgdi bæði
umstang og hætta á þjófnaði (það
vildi til dæmis kvarnast utan úr
gullpeningunum í meðföram).
Næsta skref var því að aðilar, sem
áttu talsvert magn af góðmálmum,
svo sem kaupmenn og gullsmiðir,
létu ekki málmana sjálfa af hendi
þegar þeir keyptu vörar. í staðinn
létu þeir seljandanum í té bréf upp
á það að hann gæti hvenær sem er
náð í svo og svo mikið af gulli eða
silfri til sín. Handhafa bréfsins var
svo í sjálfsvald sett hvort hann náði
í málmana. Einnig gat handhafi
bréfsins afhent það þriðja aðila sem
greiðslu í stað gulls ef sá hafði trú á
því að útgefandi bréfsins myndi
standa við það, sem í því stóð. Þetta
fyrirkomulag gerði það kleift að
stunda umfangsmikil viðskipti án
þess að þurfa að standa í sífelldum
flutningum á dýrmætum málmum.
Útgáfa á bréfum sem þessum varð
upphafið að skipulagðri útgáfu á
peningaseðlum eins og þeim, sem
við þekkjum í dag. Jafnframt fór
starfsemi sumra þessara kaup-
manna og gullsmiða að líkjast æ
meir starfsemi banka og lagði
grunninn að nútíma bankakerfi.
Gylfi Magnússon
Öll helstu
vítamín og steinefni
í einni töflu
eilsuhúsið
Skólavöröusttg, Kringlunni, Smáratorgi
Aðsendar greinar á Netinu
||mbUs
-ALLTAf= e/TTH\SA£> A/ÝTT
llPPLÝSINBRJÍMI 5 B B 77B8 SKRIFSTOFUSÍMI 5GB 9 2 0 0