Morgunblaðið - 12.02.2000, Side 57

MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 2000 57
r
Þú varst sérstök kona, vönd að virð-
ingu þinni. Stórhuga. Greiði og hjálp-
semi öðrum til handa voru þér mikil-
væg. Örlæti og hlýja til þeirra sem
minna máttu sín var þér í blóð borin.
Þú varst alltaf að gefa og gefa af þér.
Þinn áhugi á fólki og að leggja mál-
efnum lið var þér dýmætt. Þú gast
þulið ættfræðina fram og til baka og
sett hana upp í lifandi myndir svo eft-
ir var tekið. Það var þitt hjartans mál
að fylgjast með bömum þínum og
bamabömum og alltaf var gott að
leita til þín ef mig vantaði fréttir af
frændum og frænkum. Þú hélst fjöl-
skylduni saman.
Það er mér afar kært í minningunni,
elsku amma mín, að hafa átt langt og
einlægt spjall við þig tveimur dögum
áður en þú kvaddir þennan heim. Þín
leikandi lund og þinn dillandi hlátm-
naut sín vel í þessu glaðværa spjalii
okkar. Svo þegar þú kvaddir mig sagð-
ir þú: „KaUi, það er alltaf svo gaman að
hlæja með þér.“ Nú er hlátur okkar
samhljómui’ liðins tíma.
Davíð Stefánsson frá Fagraskógi
segir í einu ljóða sinna: „Þeir vita best
hvað vetur er sem vorinu heitast
unna.“ Þú varst sannkallað sumar-
bam, amma mín. Hafðir græna flng-
ur og ræktaðfr garð þinn vel. Hann
bar vott um smekkvísi þína, blómleg-
ur og fallegur. Ég dáðist að krafti þín-
um. Á haustin skrappstu í berjamó,
ekki til að tína ber handa þér, heldur
handa þeim sem ekki höfðu tækifæri
til að nálgast þesskonar góðgæti. Já,
amma mín, þín elska er yfir allt.
Föndur og handavinna var þér
hugleikin. Það eru ófáar litlu hend-
umar sem fengið hafa hlýja vettlinga
á puttana sína frá þér. Þú varst jafn-
víg á saum, pijón og hekl. Alltaf hafð-
ir þú frá einhveiju að segja sem við-
kom þessari list þinni. Þú hafðir auga
fyrir fallegum hlutum.
í bernsku minni og oft síðan lagðir
þú ríka áherslu á við mig að breyta
rétt og vitnaðir einatt í hvítu bókina,
hvað það var mikiivægt að Guð skrif-
aði í hana, en ekki £ svörtu bókina. Þín
trú var svo falleg. Lést mann doka við
og hugsa. í dag er hvíta bókin þín full-
kláruð með mörgum fallegum mynd-
um úr lífshlaupi þínu.
Elsku besti afí minn, Guðs styrkur
veri með þér og fjölskyldu þinni á
sorgartímum.
Að skilja er að deyja svolítið,
það er að deyja frá þvi sem menn elska:
menn láta eitthvað af sjálfum sér
á hverri stundu á hverjum stað.
Við kveðjumst, og það er leikur einn,
og allt til hinnar hinstu kveðju
erþað hennar sál sem menn sá tíl,
sem menn sá til í sérhverri kveðju.
(Edmond d’Haraucourt.)
Elsku amma mín, þú tókst alltaf
vel á móti mér, og kvaddir mig alltaf
vel þegar ég fór. Ég átti mikinn vin í
þér. Nú kveð ég þig og bið algóðan
Guð að varðveita minningu þina og ég
veit að þú tekur vel á móti mér er tími
minn kemur.
Þinn,
Karl Emil.
Við fjölskyldan héldum utan til
náms síðastliðið sumar og okkur
fannst tilvalið að sigla med Norrænu
til nýrra heimkynna í Danmörku. Þá
gátum við nefnilega komið við hjá
ömmu og afa í Draumalandi. Foreldr-
ar Sigga fylgdu okkur austur í fallegu
sumarveðri. Amma og afi tóku á móti
okkur af þeirra alkunnu gestrisni.
Ömmu fannst náttúrlega ekkert sjálf-
sagðara en að hún og afi færu úr rúmi
fyrir gestina. Með miklum fortölum
tókst okkrn' þó að koma sængunum
þeirra aftur inn í hjónaherbei'gið, en
amma var nú ekki fyllilega sátt við
það. Hún vildi allt fyrir aðra gera og
var umhugað um að sem allra best
færi um gestina hennar.
Amma var mikil kjamakona. Hún
var mjög handlagin og Jiað var fátt
sem vafðist fyrir henni. Eg man að ég
hringdi í hana skömmu áður en við
lögðum af stað austur og hún sagði
mér frá handavinnunni sem hún var
með á prjónunum þá stundina. Hún
hafði nýlokið við að hekla tösku
handa einni frænku minni. Ég hafði
ekki séð slíka tösku hjá henni og hafði
þó séð heil ósköp af hannyrðum eftir
hana. Amma var alveg hissa og hélt
nú að ég yrði að fá eina slíka undir
handavinnuna eða sunddótið. Ég
sagði að ekki myndi nú liggja á því, ég
fengi hana bara eftir að ég kæmi út.
En auðvitað var taskan fína tilbúin er
við komum austur.
Er við kvöddum ömmu og afa gáfu
þau Evu Kristínu sæta kanínu og
sagði amma að hún ætti að vera htli
vemdarinn hennar. Ekki hvarflaði
það að okkur að þær stundir sem við
áttum með ömmu þessa daga áður en
við héldum utan, yrðu þær síðustu.
Við höfum oft nefnt það síðan við
fluttum út hve gaman væri að fá
ömmu hingað í heimsókn. Hér væri
svo margt skemmtilegt að sjá og upp-
lifa, nóg af fjölbreyttum verslunum til
að gleyma sér í. Við mamma vorum
staðráðnar í því að búa þannig um
hnútana að það væri mögulegt að þær
kæmu um páskana. En ákváðum þó
að bíða með að segja henni frá fyrir-
ætlunum okkar þar til færi að hægj-
ast um hjá henni eftir jólin. f löngu
samtali sem hún átti við Kalla bróður
tveimur dögum áður en hún lést bar
þetta fyrirhugaða ferðalag á góma,
henni að óvörum. Úr varð að þau
ákváðu að þetta yrði bara litla leynd-
armálið þeirra þangað til hlutimir
færu að skýrast betur. Svo verður
áfram, en mikið vorum viðfarin að
hlakka til að fá hana í heimsókn.
Guð blessi minningu þína, elsku
amma, og veiti afa styrk.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér,
sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgr. Pét.)
Harpa, Sigpirður og Eva Kristín.
Hljómfagrar myndir horfmna daga
í huganum geymast sem töfrandi glóð.
Svo er minning þín ijúf, og lífs þíns saga
að ljós þitt lifir með okkur sem varst þú svo
góð.
(Jónas Rafn Lillendahl.)
Kæra Svava amma!
Mig langar að setja nokkur kveðju-
orð á blað þó svo ég trúi varla að þú
sért horfin á braut, svo snögglega
kvaddir þú. En það má kannski segja
að kveðja þín hafi verið dæmigerð því
það var einmitt eitt af þínum einkenn-
um að ganga rösklega til verks.
Þú varst alltaf svo hress og kát að
ég taldi sjálfsagðan hlut að þú yrðir
til staðar á morgun og hinn tilbúin í
létt spjall og hlátur um lífið og tilver-
una og eins til að segja mér sögur af
þér og þínum úr fortíðinni. Það eru
mér dýrmætar stundir þar sem við
sátum saman tvær einar í eldhúsinu
mínu og þú sagðir mér sögur, t.d þeg-
ar mamma kom fyrst til ykkar afa í
Skriðu þá 16 ára gömul og hitta í
fyrsta skipti pabba sinn og þig (kon-
una hans) og öll hálfsystkini sín sem
þá voru fædd Aila, Kalla, Einar,
Pálma, Gulla, Stefu, Éllu og Édda. Þá
bjugguð þið í gamla bænum en voruð
að byggja nýja húsið á Skriðu. Þá var
nóg að starfa á stóru sveitaheimili við
uppbyggingu húsa og bamauppeldi.
Þið afi þurftuð einnig að sjá á eftir
tveimur börnum af ykkar stóra og
myndarlega hópi. Þegar þú sagðir
mér frá þeirri reynslu fyrst að missa
litlu óskfrðu dótturina man ég að þú
sagðist enn muna lyktina af fötunum
hennar og svo dó hann Kalli ykkar í
slysi. Mér fannst þú svo heilsteypt og
réttsýn þegar þú talaðir um það og
mamma hefur sagt mér hvað þú varst
mikil hetja og huggaðir öll systkinin
þegar þau sáu á eftir góðum bróður
og vini. Þessar sögur finnast mér lýsa
þér best og hversu dugleg þú varst.
Ég sagði stelpunum mínum þegar
þær grétu yfir því að þú værir dáin að
einhversstaðar á himnum hefði vant-
að duglega og káta ráðskonu.
Elsku Svava amma. Guð blessi
minningu þína og styrki afa og aðra
aðstandendur í sorginni.
Kveðja,
Guðbjörg Helgadóttir.
Að heilsast og kveðjast er lögmál
lífsins. í dag kveð ég elskulega
ömmu mína, minningamar hrannast
upp því af mörgu er að taka og lifa
þær sterkt í hjarta mínu. Tími þinn er
kominn þó að mér finnist það allt of
snemmt því að þú varst alltaf svo
hress, kát og ung í anda, lífsglöð og
starfssöm, féll aldrei verk úr hendi.
Þú varst mikil hannyrðakona og er
margt fallegt til eftir þig. Svo ekki sé
talað um garðinn ykkar afa, þar gastu
verið öllum stundum endá ber hann
þess merki er snyrtilegur og fallegur
eins og heimili ykkar allt er.
Þú varst alveg einstök með það
hve dugleg þú varst við að hafa sam-
band við fólk, allan þennan bama-
hóp. Þú hafðir yfirsýn yfir alla, varst
miðstöð alfra, það var nóg að hringja
íjoig þá frétti maður af öllum hinum.
Eg lærði margt af þér, amma mín,
þótt langt væri á milli okkar og að við
hittumst sjaldan en þú varst dugleg
að hringja og töluðum við siðast sam-
an daginn áður en þú kvaddir og er
ég þakklát fyrir það. Þú varst ávallt
talsmaður þeirra sem minna máttu
sín, hafðir ákveðnar skoðanir, varst
gáskafull og stundum stríðin, en
fyrst og fremst varstu félagi manns
og vinur, það var hægt að ræða um
allt við þig. Þú áttir svo einstaklega
auðvelt með að kynnast fólki, það var
alveg sama hvort það voru börn,
unglingar eða eldra fólk þú lést þig
alla varða.
Það er sárt að kveðja þig, amma
mín, og eiga ekld eftir að hitta þig
aftur eða spjalla við þig í síma, þú
áttir eftir að gera svo margt. Ég vildi
að ég hefði getað komist oftar í heim-
sókn til ykkar afa, en í erli dagsins
líður tíminn allt of fljótt og svo er
tíminn sem við höfum allt í einu
búinn. Sá tími sem við höfðum saman
gleymist þó seint og er ég þakklát
fyrir hann. En nú ertu búin að hafa
vistaskipti og ég veit að þú vakir yfir
hópnum þínum eins fórnfús og kær-
leiksrík sem þú varst.
Mamma, pabbi og bræður mínir
Arnar og Vignir þakka þér fyrir allt
sem þú hefur gefið þeim, einnig Orri,
litli langömmustrákurinn þinn á Ak-
ureyri, sem þú fylgdist vel með.
Ég bið guð um að blessa þig og
vera afa styrkur í sorginni.
Undirháuhamrabelti
höfði drúpir lítil rós,
þráir lífsins vængjavíddir,
vorsins yl og sólarljós.
Eg held ég skynji hug þinn allan,
hjartasláttinn, rósin mín,
er kristaltærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengivelumþennanstað.
Krjúpa niður, kyssa blómið,
hversu dýrlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað,
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei, það er minning þín.
(Guðmundur Halldórsson.)
Kveðja, þín dótturdóttir,
Elísabet.
Þig sem í fjarlægð fjöllin bakvið dvelur
og fagrar vonir tengdir líf mitt við.
Minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar
er horfnum stundum ljúfum dvel ég hjá.
Heyrirðu ei hvem hjartað kallar á?
Heyrirðu storminn kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina
sem aldrei gleymi meðan lífs ég er.
(Valdimar H. Hallstað.)
Þín dótturbörn,
Pétur Fannberg og Ellen Ösp.
Þar sem æskan ærslast mest,
áýmsuþóaðsyngi,
alltaf hef ég unað best
á því glaða þingi.
(Guðný Jónasdóttir.)
Þessi vísa Guðnýjar langömmu
okkar frá Þorvaldsstöðum á vel við
Svövu ömmu.
Þú kvaddir svo fljótt, elsku Svava
amma mín. Allt er svo hljótt í húsinu
án þín.
Vertu sæl, amma mín, þakka þér
fyrir allt.
Birkir Rafn og Stefán Aspar.
t
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og dóttir,
MARÍA BJÖRK EIÐSDÓTTIR,
Holtsbúð 14,
Garðabæ,
lést á Landspítalanum fimmtudaginn
10. febrúar.
Ingólfur Hansen,
Reynir Harðarson, Rosemary Wanjiku Kihuri,
Ester Birna Hansen,
Valgerður Ósk Hansen,
Freyja Reynisdóttir,
Hallur Reynisson,
Valgerður Magnúsdóttir.
t
Innilegar þakkir faerum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför frænda okkar og vinar,
BJARNA JÓNS STEFÁNSSONAR,
Snæfelli,
Reyðarfirði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sigríður St. Ólafsdóttir, Sigurbjörn Marinósson,
Gunnar Bjarni Ólafsson, Guðrún Kjerúlf.
t
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
ERLA SIGURÐARDÓTTIR,
Víðilundi 20,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri fimmtu-
daginn 10. febrúar.
Einar Gunnar Jónsson,
Sigurður E. Einarsson, Guðný Skarphéðinsdóttir,
Ólafur Einarsson, Margrét Baldursdóttir,
Hafdís Einarsdóttir,
Emilía J. Einarsdóttir, Hilmar Baldvinsson,
Einar Jón Einarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
t
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
PÉTUR KÚLD INGÓLFSSON
húsasmíðameistari,
Mávabraut 9b,
Keflavfk,
sem lést sunnudaginn 6. febrúar, verður
jarðsunginn frá Víðistaðakirkju, Hafnarfirði,
manudaginn 14. febrúar kl. 13.30.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast hans, er bent á
Hjartavemd.
Ásta Hjálmarsdóttir,
Hafsteinn Pétursson, Malen Sveinsdóttir,
Kolbrún Pétursdóttir, Guðmundur Valdimarsson
og barnabörn.

t
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför elskulegrar eiginkonu, móður okkar,
tengdamóður, ömmu, langömmu og systur,
MARGRÉTAR ÞORSTEINSDÓTTUR,
Langagerði 4.
Sérstakar þakkir til krabbameinsdeildar
Landspítalans.
Jón G. Halldórsson,
Guðríður Jónsdóttir, Gunnar Kr. Sigurðsson,
Dagný Jónsdóttir, Svavar Guðmundsson,
Þorsteinn Jónsson, Hjördís Guðmundsdóttir,
Þórir Þorsteinsson,
Steinunn Henrite.