Morgunblaðið - 12.02.2000, Qupperneq 58

58 LAUGARDAGUR 12. FEBRÚAR 2000
MORGUNBLAÐIÐ
MINNINGAR
GESTUR
* MAGNÚSSON
+ Gestur Magnús-
son fæddist að
Gullbringu í Svarf-
aðardal 11. apríl
1918. Hann lést á
Fjórðungssjúkra-
húsinu á Akureyri 3.
febrúar síðastliðinn.
Gestur var sonur
Ingibjargar Jóns-
dóttur og Magnúsar
Gislasonar. Þrjá
bræður átti hann frá
> föður og eina systur
frá móður.
Gestur ólst upp
með móður sinni í
Svarfaðardal og á Dalvík. Um
tvítugt fór hann til Akureyrar til
að læra húsgagnasmíði og varð
það hans ævistarf. Þar kynntist
hann lífsförunaut sfnum, Rut
Ingimarsdóttur, f.
20.7. 1928. Þau
eignuðust tvo
drengi. Þeir eru: 1)
Sigurður Már, bús-
ettur í Borgarnesi.
Hans kona er Anna
Karelsdóttir. Þeirra
börn eru Gestur
Már, Guðný og
Marianna. 2) Viktor
Már. Hans kona er
Edda Hjörleifsdótt-
ir. Þeirra börn eru
Bára, Ragnheiður,
Rut og Vífill Már.
Barnabörnin eru
orðin tvö. Synirnir fetuðu í fót-
spor föðurins og eru báðir lærð-
ir smiðir.
Utför Gests fór fram í kyrr-
þey.
Hljóðlega lifði hann Gestur frændi
minn lífi sínu og jafn hljóðlega
kvaddi hann það.
Hann var búinn að eiga við mikil
veikindi að stríða í mörg ár og var
sárt að horfa upp á hvemig dró af
honum dag frá degi, en hann reyndi
y að vera hress þegar gesti að garði
bar.
Þessi frændi minn var mér afskap-
lega kær, enda þekkti ég hann best
af frændum mínum. Hann bjó á
heimili foreldra minna, um nokkura
ára skeið á sínum yngri árum og var
hann okkur systrum mjög góður alla
tíð. Ég man eftir kvöldum í stofunni
heima þegar stormur og snjór buldu
á húsinu og við sátum við rauð-
glóandi kolaofninn og Gestur írændi
minn spilaði á sögina sína. Hann var
einkar laginn við við sögina og sér-
"staklega er mér minnisstætt lagið
,Áfram veginn í vagninum ek ég“.
Þá fannst mér frændi minn vera
meðal fremstu Iistamanna. Engan
hef ég þekkt sem unni Svarfaðardal,
Akureyri og Norðurlandi öllu, Iíkt og
Gestur gerði.
Þegar ég bjó í Reykjavík, hringdi í
Gest frænda í Rauðumýrinni og
spurði veðurs var ætíð blankalogn og
sól, en ætíð var gott veður í hans
huga norðan heiða. Gestur frændi
minn var mikið góðmenni og upp-
skar ríkulega fyrir það því öllum
þótti vænt um hann. Bömum var
hann sérstaklega góður og glöddust
þau af nærveru hans. Eitt sinn kom
eitt bamabama minna og sagði:
Amma, vissir þú að Rut frænka og
Gestur frændi eiga „sælgætistré"
sem við megum fá af?“ Alltaf var nóg
til í Rauðumýrinni, fyrir böm og full-
orðna. Gestur giftist henni Rut
frænku minni þannig að tengslin
urðu enn nánari. Lengst af hafa þau
búið í Rauðumýri 20 á Akureyri, og
þangað er alltaf gott að koma og allir
velkomnir á nóttu sem degi.
Rut frænka mín verður nú að horf-
ast í augu við miklar breytingar í lífi
sínu. Maðurinn sem hún umvafði ást
sinni og hlýju, maðurinn sem hún
gerði lífið léttbærara í veikindum
sínum, er nú allur. Hann mun lifa í
bjartri minningu okkar sem mun
létta þær byrðar sem á ástvini hans
era lagðar og þá sérstaklega Rut og
syni þeirra.
Gesti frænda mínum óska ég góðr-
ar ferðar til nýrra heimkynna. Rut
frænku minni þakka ég fyrir alla
hennar fórnfýsi og ást sem hún sýndi
Gesti gegnum árin í erfiðu veikind-
unum. Ég þakka fyrir að hafa fengið
að halda í hönd hans síðustu stund-
imar.
Við Sverrir, böm okkar og fjöl-
skyldur, eram þakklát fyrir þá miklu
góðvild er okkur hefur mætt í gegn-
um árin. Elsku Rut, guð vefji þig
geislum sínum og hlýju um framtíð
alla.
Siggi, Viktor og fjölskyldur, Þor-
björg og fjölskylda og Tóti, við
Sverrir og börn okkar sendum ykkur
innilegustu samúðarkveðjur.
Bára Sigurðardóttir.
+
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug viö andlát og útför elskulegrar móður
okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
GUÐRÚNAR GUÐGEIRSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir til alls starfsfólks á Hrafnistu,
Hafnarfirði, fyrir einstaka umönnun á liðnum
árum.
Guð veri með ykkur.
Katrín Eyjólfsdóttir, Ármann Gunnlaugsson,
Vigdís Eyjólfsdóttir, Guðjón Elíasson,
Brynjólfur Eyjólfsson,
Guðgeir Eyjólfsson, Kristín I. Geirsdóttir,
barnabörn og barnabarnabarn.
+
Innilegar þakkir færum viö öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför ástkærs eiginmanns míns, föður okkar,
tengdaföður og afa,
SIGURÐAR KRISTJÁNSSONAR.
Guð blessi ykkur öll.
Guðrún Sveinsdóttir,
Ólöf Sveinbjörg Sigurðardóttir, Hilmar Adólfsson,
Sigurður Sigurðsson, Hjördís Rósantsdóttir,
Sigríður Krístín Sigurðardóttir, Ólafur Valsson,
Ingibjörg Sigurlín Sigurðardóttir
og barnabörn.
Hann bróðir minn er fallinn frá.
Hetjuleg var barátta hans mörg und-
anfarin ár við þann sjúkdóm sem nú
hefur lagt hann að velli. Hann ólst
upp hjá móður sinni, Ingibjörgu
Jónsdóttur, í þeirri fallegu sveit
Svarfaðardal. Lengst af vora þau á
Tjöm, Hofsá og Hofi. I tæp tvö ár
vora þau í Skagafirði en þangað
flutti móðir Gests með æskuvinkonu
sinni sem þar var að hefja búskap.
Það má öllum vera ljóst að erfitt hef-
ur verið fyrir unga móður á þessum
tímum að vera vinnukona og hugsa
um ungan son. En það var þeirra lán
að þau lentu ávallt hjá góðu fólki.
Það kom snemma í Ijós hvað Gest-
ur var handlaginn. Hann var mjög
ungur þegar hann fór að smíða og
skera út hluti. Þess vegna kom það
fáum á óvart þegar hann ungur að
áram ákvað að læra smíðar. Hann
fluttist þá til Akureyrar og lærði
húsgagnasmíði. Lengst af vann hann
á Valbjörk. Hann var hörkuduglegur
verkmaður, hvers manns hugljúfi og
ekki var haft eftir honum illt umtal
um nokkurn mann. Gestur var ákaf-
lega heimakær og vildi helst ekki
fara langt út fyrir Eyjafjörðinn.
Móðir hans og stjúpi bjuggu á Dal-
vík. Þangað vora famar ein til tvær
ferðir á ári. Þegar Sigurður sonur
hans flutti í Borgarnes heimsótti
hann fjölskylduna þangað. Það
versta sem fyrir Gest gat komið var
er hann þurfti að fara til Reykjavík-
ur. Þar var ekki verandi fyrir hraða
og látum.
Gestur var mikill útivistarmaður.
Hans sælustu stundir vora þegar
hann komst í góða lax- eða silungsá.
Margar ferðirnar vora þeir búnir að
fara vinirnir, hann og pabbi minn, að
veiða í Svarfaðardalsá. Golfíþróttin
tók hug hans allan á tímabili og var
hann búinn að vinna margan pening-
inn og bikarinn í þeirri íþrótt.
Hann Gestur var eina systkinið
mitt. Aldursmunur okkar vora 24 ár.
Þar af leiðandi voram við ekki alin
upp saman. En alltaf var ákaflega
kært á milli okkar. Á mínum fyrstu
búskaparáram bjó ég í sveit. Það
gafst ekki mikill tími til sumarfría
hjá bændum. En þó leið ekki það
sumar að ekki væri farin ein ferð
norður í Eyjafjörð. Þá var fyrst farið
á Dalvík til ömmu og afa, og gist eina
til tvær nætur. Síðan var haldið til
Akureyrar í Rauðumýri 20. Stund-
um var gist þar yflr eina nótt. Það
var alveg sama hvenær okkur bar að
garði, alltaf var tekið á móti okkur
með höfðingsbrag. Borðin svignuðu
undan mat og drykk hjá þeim Rut og
Gesti. Allir vora hjartanlega vel-
komnir.
Gestur var ákaflega bamgóður
maður og fengu bömin mín að kynn-
ast því. Þau töluðu oft um það að
Gestur frændi talaði alltaf við þau
eins og fullorðið fólk. Það kunnu þau
að meta. í hvert skipti sem hann
kvaddi þau, laumaði hann poka í litla
hönd því þau urðu að hafa eitthvað
gott til að nasla á heimleiðinni.
Eldri sonur minn hefur fengið að
njóta elsku þeirra og gestrisni í
gegnum árin. Sökum vinnu sinnar
hefur hann oft þurft að ferðast um
Eyjafjörð. Það var alveg sama
hvenær hann bankaði upp á í Rauðu-
mýrinni, alltaf var honum tekið opn-
um örmum. Seinna þegar hann var
kominn með fjölskyldu var það sama
sagan. Þau vora öll hjartanlega vel-
komin. Vilja þau þakka allar þær
góðu stundir sem þau áttu með þeim
hjónum.
Við hjónin sáum hann bróður
minn í síðasta sinn 2. nóvember í
haust sem leið, á heimili þeirra
hjóna. Þann dag hefði móðir okkar
orðið 99 ára. Þessi dagur mun ylja
mér í minningunni.
Við sem eftir lifum getum glaðst
yfir því að Gestur gat notið hlýju
konu sinnar og sona og þeirra fjöl-
skyldna fram á síðasta dag. Hann
þurfti aldrei að dvelja langdvölum á
sjúkrahúsi.
Elsku bróðir minn, nú er komið að
leiðarlokum. Ég veit að hún móðir
okkar tekur þér opnum örmum
ásamt öllum hinum vinum þínum
sem farnir era á undan. Hvíl þú í
friði, elsku vinur. Hafðu þökk fyrir
allt og allt.
Þín systir,
Þorbjörg Þórarinsdóttir (Obba).
+ Hannes V. Ara-
son fæddist á Ak-
ureyri 30. mai' 1927.
Hann lést á heimili
sínu 23. janúar síð-
astliðinn og fór útför
hans fram frá Akur-
eyrarkirkju 2. febr-
úar.
Hannes Arason á
Akureyri er dáinn.
Hann var borinn til
grafar 2. febrúar sl.
Ég sakna hans, og
einnig þess að hafa
ekki haft tækifæri til að
njóta samvista við hann seinni hluta
ævi hans, eftir að hann varð ráðsett-
ur heimilisfaðir. Ég hefði haft
ánægju af að ræða við hann um þjóð-
félagslega hlið þess að vera heimilis-
faðir og fyrirvinna. Einnig hefði ver-
ið gaman að fylgjast með því hvemig
hann samræmdi þá
stöðu áhugamálum sín-
um, tónlistinni og
hljóðfæraleiknum ann-
ars vegar og hinsvegar
pólitískum pælingum.
Hannes va stór mað-
ur, mikill vexti, mikill í
skapi og góðum gáfum
gæddur. Hljóðfæri
sungu og léku í hönd-
unum á honum, slegin,
strokin, plokkuð eða
blásin, hvort heldur
það vora hnappaharm-
ónika, bassasönglúður-
inn túba eða stórfiðla
(þ.e. kontrabassi). Hann spilaði allt-
af af alvöra og virðingu fyrir verk-
efninu sem hann var að leysa af
hendi, það gat verið létt dansmúsík
eða sorgarmars. Síðast heyrði ég og
sá hann leika á stórfiðlu í danshljóm-
sveit 17. júní 1995. Hljómsveitin
hafði stillt upp á gatnamótum Hafn-
arstrætis og Kaupangsstrætis, fyrir
framan kaupfélagshúsið. Aðsóps-
mikill var Hannes þar með bassann.
Hannes var alvöramaður. Alvöra-
menn verða að hafa kímnigáfu í lagi
til að vera ekta. Þær lyndiseinkunnir
vora í jafnvægi hjá Hannesi Arasyni.
Hannes var sex áram eldri en ég.
Þegar ég var um fermingaraldur
leitaði ég gjarnan eftir kunnings-
skap við mér eldri og reyndari menn
og helst við þá sem heima áttu í allt
öðram bæjarhluta. Hannes uppfyllti
bæði þessi skilyrði. Hann átti heima
eins langt niðri á eyri og hægt var að
komast, ég uppi á brekku. Við hitt-
umst gjaman á kvöldin, nokkrir
saman, mældum göturnar í miðbæn-
um til að byrja með, Hafnarstræti og
Skipagötu, brugðum okkur síðan
saman á kaffihús og sátum yfir mola-
kaffi þar til um þær mundir að bíó
var úti. Þá fór hver heim til sín. Um-
ræðuefnin vora ætíð þau sömu, tón-
list og þjóðfélagsmál. Þetta var mín
fyrsta akademía.
Ég sendi ástvinum Hannesar V.
Arasonar samúðarkveðjur.
Jón Bjarman.
HANNES V.
ARASON
+
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför okkar kaeru
JÓNÍNU HELGU PÉTURSDÓTTUR,
Súluvöllum.
Sesselja H. Eggertsdóttir,
Guðmunda A. Eggertsdóttir
og fjölskyldur.
+
Þökkum auðsýnda samúð og vinarþel vegna
andláts og útfarar móður okkar, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
GUÐNÝJAR LAXDAL,
Lindasíðu 2, Akureyri,
áður húsfreyju að Syðri-Grund,
Grýtubakkahreppi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Krist-
nesspítala fyrir hlýja og góða umönnun.
Sævar Magnússon, Guðný Hallfreðsdóttir,
Helgi Laxdal, Guðrún Jóhannsdóttir,
Kristjana Magnúsdóttir, Friðrik Rúnar Gíslason,
Jóhanna Magnúsdóttir, Tryggvi Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Frágangur
afmælis-
ogminning-
argreina
MIKIL áhersla er lögð á, að
handrit séu vel frá gengin, vél-
rituð eða tölvusett. Sé handrit
tölvusett er æskilegt, að diskl-
ingur fylgi útprentuninni. Það
eykur öryggi í textameðferð. Þá
er enn fremur unnt að senda
greinamar í símbréfi (569 1115)
og í tölvupósti (minning
@mbl.is) — vinsamlegast send-
ið greinina inni í bréfinu, ekki
sem viðhengi.
Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII skráa sem í dag-
legu tali era nefndar DOS-texta-
skrár. Þá eru ritvinnslukerfin
Word og WordPerfect einnig
nokkuð auðveld úrvinnslu.
Um hvem látinn einstakling
birtist ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar grein-
ar um sama einstakling tak-
markast við eina örk, A-4, miðað
við meðallínubil og hæfilega
línulengd, - eða 2.200 slög (um
25 dálksentimetra í blaðinu). Til-
vitnanir í sálma eða Ijóð tak-
markast við eitt til þijú erindi.
Greinarhöfundar eru beðnir að
hafa skfrnamöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.